لپتین یکی از مهمترین هورمونهای مترشحه بافت چربی با نقش محوری در تنظیم ثبات انرژی و متابولیسم از طریق اشتها و گرسنگی است. علاوه بر کنترل وزن، لپتین نقش مهمی نیز در تنظیم پاسخهای ایمنی دارد. در افراد بدون نقص ژنتیکی در تولید لپتین و در بیان گیرنده آن، کاهش بیش از حد لپتین باعث افت عملکرد سیستم ایمنی و فراهم شدن شرایط ایجاد عفونت و افزایش بیش از حد آن از طریق تحریک سلولهای t و افزایش سایتوکین های پیش التهابی احتمالاً در شروع و روند بیماریهای خود ایمن موثر است. لپتین اثرات پیش التهابی روی جمعیت سلولهای t را از طریق تغییر تعادل سلولهای t کمکی به سمت فنوتیپ th1 از طریق رهاسازی سایتوکینهای پیش التهابی اعمال می کند. جلوگیری از اتصال لپتین به گیرنده آن توسط آنتی بادی مونوکلونال ضد گیرنده لپتین بعنوان یک هم آوری مخالف (آنتاگونیزم) لپتین، می تواند برخی از اختلالات التهابی را سرکوب نماید و این موضوع ممکن است بعنوان یک شیوه درمانی منطقی پیشنهاد گردد. از طرفی گیرنده لپتین در بافتهای مختلفی بخصوص در هسته قوس میانی هیپوتالاموس تحت عنوان مرکز کنترل اشتها وجود دارد و استفاده از هر گونه مسدود کننده گیرنده لپتین جهت کنترل پاسخهای ایمنی، می تواند منجر به بروز مشکلات جدید همچون افزایش چشم گیر وزن شود. بنابراین ساخت مهار کننده گیرنده لپتین که فقط در سطح سلولهای t اثرات خود را اعمال کند هدف این پروژه می باشد. در این مطالعه، به منظور تعدیل پاسخهای ایمنی بدون اثرات جانبی، یک آنتی بادی جدید با اختصاصیت دو گانه و نوترکیب(recombinant bispecific antibody) ، با استفاده از هیبریدوماهای تولید کننده آنتی بادی های منوکلونال ضد گیرنده لپتین و ضد cd4 لنفوسیتهای t کمکی طراحی شد. برای این منظور هر یک از زنجیره های منفرد قطعات متغییر(scfvs) ضد گیرنده لپتین و ضد cd4 با استفاده از تکنیک نمایش فاژی(phage display) بطور جداگانه ساخته شد. پس از اتصال توالی های مذکور و کلون کردن آنها در یک وکتور فاژمید(phagemid vector) ، در باکتری e.coli آنتی بادی جدید بصورت یک پروتئین واحد تولید شد. با بکارگیری روشهای الایزا، وسترن بلات و فلوسایتومتری صحت تولید و توانایی اتصال، از هر طرف آن به دو آنتی ژن گیرنده لپتین و cd4 ، مورد تائید قرار گرفت. ارزیابی تعدیل پاسخهای ایمنی از طریق اندازه گیری میزان تولید اینترفرون گاما توسط سلولهای t کمک کننده، بعنوان یکی از شاخصهای مهم سایتوکینی پیش التهابی، با استفاده از واکنش لنفوسیتهای مخلوط یا (mixed lymphocyte reaction)mlr انجام و کاهش آن تائید شد.