چکیده این پژوهش به استفاده از فناوری اطلاعات در واکنش اضطراری به رخداد زلزله در ایران پرداخته است. بدین منظور از سه دیدگاه، زیرساخت های ضروری فناوری اطلاعات که شامل سیستم های جمع آوری بلادرنگ اطلاعات رخداد زلزله، سیستم های ارتباطاتی و ارسال اطلاعات زلزله و سیستم های فناوری شبکه ای در واکنش اضطراری به رخداد زلزله می باشد، بررسی شده است. در بررسی اولیه، زیر ساخت های موجود فناوری اطلاعات در کشور مورد مطالعه قرار گرفته و سپس با توجه به این موضوع، وضعیت سازمان های مسئول که در این حوزه از فناوری اطلاعات فعالیت می کنند، بررسی شده است. مطالعات نشان می دهد که برای دستیابی به واکنش مناسب در شرایط اضطراری، وضعیت ارتباطات در کشور نیازمند بروزرسانی و ایجاد هماهنگی عملی بین سازمان های اجرائی و عملیاتی است. شایان ذکر است که سایر زیر ساخت های مورد مطالعه نیز وضع رضایت بخشی ندارند. بنابراین وضع نامناسب این سامانه ها در کشور، موجب عدم واکنش مناسب در شرایط اضطراری زلزله گردیده است. در هر بخش، وضع سازمان ها در جایگاه واکنش اضطراری بررسی شده که بیانگر وجود مشکلات بسیار است. در این پژوهش مدل های مناسبی برای سازمان های مرتبط در کشور ـ در مقایسه با مدل های کاربردی در سایر کشورها ـ ارائه شده است. از مجموع بررسی های انجام شده در سازمان های ذیربط و نتایج به دست آمده از مقایسه مدل های موجود در به کارگیری فناوری اطلاعات در واکنش اضطراری به رخداد زلزله در سایر نقاط جهان و در ایران مشخص شده است که علی رغم وجود سیستم های مناسب حسگری زلزله و بانک های اطلاعاتی ابتدائی زلزله در کشور، در استفاده از این فناوری وضع نامناسبی وجود دارد و بسیاری از داده های با ارزش به درستی و در جایگاه خود جمع آوری و تحلیل نشده و به طور مناسب مخابره، اطلاع رسانی و به اشتراک گذاشته نشده و در تصمیم گیری ها نیز مورد استفاده قرار نگرفته است. کلید واژه: فناوری اطلاعات، واکنش اضطراری، رخدادهای طبیعی(بلایا)، رخداد زلزله، ایران.