هدف از این تحقیق، ارزیابی اثر دو داروی تجاری وتارولین ( آنالوگ gnrh ) و وتگلن ( آنالوگ pgf2? ) بر راندمان آبستنی، بروز فحلی و کاهش فاصله گوساله زایی در گاوهای شیری نژاد آمیخته (هلشتاین+ بومی) می باشد. این تحقیق با 20 رأس گاو شیری و در شرایط آب و هوایی شهرستان الشتر انجام گرفت. تمامی گاوها در مرحله آنستروس قرار داشته و بین 60 تا 240 روز از زمان زایمان آنها گذشته بود. برای تشخیص مشکلات تولید مثلی، گاوها توسط دامپزشک از طریق توش رکتال معاینه شدند. مشخص شد که از 20 رأس گاو مورد آزمایش، تعداد 18 رأس، دارای جسم زرد فعال و 2 رأس دارای کیست لوتئال می باشند. گاوها (n=20) به طور تصادفی بین 4گروه تیمار و کنترل تقسیم شدند. سپس گاوهای هر 4 گروه در زمانهای مورد نظر توسط داروهای تجاری وتارولین و وتگلن ( برای گروه های دوم سوم و چهارم ) و آب مقطر ( برای گروه کنترل ) تیمار شدند. تمامی گاوها به مدت 24 تا 48 ساعت تحت کنترل قرار گرفتند.‏ گاوهایی که در این مدت علائم فحلی را نشان دادند‏ تلقیح و آنهایی که علائم فحلی را نشان ندادند‏ 48 ساعت بعد از تزریق دارو بدون توجه به علائم فحلی تلقیح شدند. 25 روز بعد از تلقیح مصنوعی، نمونه شیر تمام گاوها جمع آوری‏ و ابتدا سانتریفوژ شده سپس با استفاده از دو روش آنالیز هورمونی، ria و elisa برای تعیین میزان غلظت پروژسترون، آنالیز هورمونی شدند. سپس جهت اطمینان از صحت آبستنی، تمامی گاوها از طریق توش رکتال معاینه شدند. با استفاده از مدل آماری t میانگین غلظت پروژسترون شیر گاوهای آبستن و غیر آبستن مقایسه شد. نتایج بدست آمده در این تحقیق نشان داد که داروهای تجاری وتارولین و وتگلن می توانند باعث بروز علائم فحلی، افزایش راندمان آبستنی و همچنین کاهش فاصله گوساله زایی در گاو شوند.

در این آزمایش تأثیر طول زمان گرسنگی پس¬از تفریخ (phf) با و بدون تزریق زیر جلدی 0/6 میلی¬لیتر گلوکونات-کلسیم (ca-g) بر عملکرد تولیدی و توسعه¬ی عضله¬ی سینه جوجه¬ گوشتی بررسی شد. تعداد 640 قطعه جوجه¬ی گوشتی سویه راس 308 به دو گروه 320 قطعه¬ای تقسیم و به یک گروه 0/6 میلی¬لیتر گلوکونات¬کلسیم در پشت گردن تزریق شد. جوجه¬های هر گروه به 5 دسته 64 قطعه¬ای تقسیم و هر دسته پس¬از تحمل صفر، 12، 24، 36 یا 48 ساعت گرسنگی داخل 4 پن 16 قطعه¬ای با دسترسی آزاد به آب و خوراک توزیع گردید. تلفات به¬صورت روزانه و صفات عملکرد در روزهای 2، 5، 8، 11، 14، 21، 28، 35 و 42 ارزیابی شد. در سن 28 روزگی دو جوجه نر از هر پن به طور تصادفی انتخاب و پس¬از وزن کشی و ذبح برای صفات مربوط به سینه، مشتمل بر وزن سینه، وزن عضله¬ی بزرگ، عضله¬ی کوچک و وزن استخوان سینه، طول، عرض، عمق و زاویه¬ی سینه و صفات بافت¬شناسی، شامل مساحت، محیط و تراکم میوفیبرها بررسی شد. گرسنگی پس¬از تفریخ، وزن استخوان سینه¬ی جوجه در سن 28 روزگی را کاهش داد (05/0p<). طولانی شدن گرسنگی پس از تفریخ تا 36 ساعت باعث افزایش تلفات جوجه ها شد . تزریق گلوکونات¬کلسیم باعث افزایش97/22 درصد تلفات جوجه¬ها در مقایسه با گروه تزریق نشده تا سن 42 روزگی شد (0/05p<). شاخص راندمان اقتصادی با افزایش زمان گرسنگی تا 36 ساعت کاهش یافت و برای جوجه-های دریافت کننده گلوکونات¬کلسیم کمتر از گروه فاقد تزریق بود (0/05p<). گرسنگی پس¬از تفریخ تا 48 ساعت تأثیر معنی¬داری بر وزن بدن، وزن سینه، عضلات سینه، ابعاد ظاهری سینه و بافت¬شناسی سینه در سن 28 روزگی نداشت (05/0p>). نتیجه¬گیری شد که گرسنگی پس¬از تفریخ تا 48 ساعت، در شرایط مطلوب، تأثیر منفی بر عملکرد تولیدی در سن 42 روزگی ندارد. تزریق 0/6 میلی¬لیتر گلوکونات¬کلسیم برای جوجه¬های تازه تفریخ شده، تأثیر منفی بر زنده مانی آنها دارد.