پروین اعتصامی بدون تردید در میان زنان سخنور شاعری یگانه است کهپایبندی به سبک و سیاق شاعران سبک خراسانی و عراقی را همواره مرام و مسلک خویش در شاعری قرار داده است این استقبال و اثرپذیری هیچ گاه رنگ تقلید نپذیرفته بلکه در اندیشه و طرز بیان ازاصالت برخورداراست در این پژوهش کوشش شده که اشعار پروین اعتصامی از سه دیدگاه زبانی، بلاغی و فکری مورد بررسی قرار گیرد حاصل این پژوهش موید آن است که اشعارپروین به شیوه ای هنرمندانه مرزنشین دو قلمرو سنت و تجدد است در قلمروسنت نشان از تاثیرپذیری از سبک خراسانی و عراقی دارداما زبان ساده همسو با زبان امروز است.