آنچه در گذشته باعث برتری سازمان ها نسبت به یکدیگر می شد نیروی انسانی ،ماشین آلات وسرمایه مادی بیشتر بود.در روزگار کنونی دیگر سازمان ها نمی تواند انتظار داشته باشند که تولیدات وخدماتی که قبلا باعث موفقیت آنها شده بود در آینده نیز زمینه ساز ادامه حیات آنها گردد.چرا که عامل اصلی تمایز ومزیت رقابتی سازمان ها در عصر ارتباطات وتکنولوژی اطلاعات ودانش بیشتر آنها نسبت به رقبا می باشد. شرکت های عصرحاضر با بهره گیری از دانش،تخصص وتجربه ای طیف گسترده ای ازمتخصصان رشته های مختلف اعم از مکانیک،برق،مواد،صنایع ،مدیریت ،کامپیوتروغیره مشغول به تولید متعدد وبا تکنولوژی متنوع در ارتباط با صنعت خود می باشند.در این گونه سازمان ها به دلیل گستردگی فعالیت ها حجم عظیمی از دانش با اجرای تولیدات مختلف بوجود می آیند که قسمتی از این دانش در قالب اسنادومدارک ،گزارش ها،نرم افزارها ،دستورالعمل ها وغیره ثبت می گردد وقسمتی از آن نیز به صورت ناملموس بوده ودر قالب تجربیات،روابط،مهارت ها ،بینش ها وغیره در ذهن افراد پنهان مانده وشانس اندکی برای انتقال وبکارگیری مجدد می ماند. عدم تسهیم واستفاده مجدد ازدانش تولید شده با سرمایه سازمان ها ،هدر دادن هزینه ها ونشان دهنده عدم بهره وری است.از سوی دیگراز آنجا که دانش ناملموس در ذهن افراد پنهان است با خروج افراد از سازمان(به هر دلیلی) عملا این دانش نیز از سازمان خارج می شود.سیستم های مدیریت دانش در چنین فضایی وبا هدف تاثیر گذاری بر شناسایی،خلق ،ذخیره سازی،بازیابی ،انتقال وبکارگیری دانش مورد نیاز در سازمان بوجود آمدند. با توجه به این مهم که پیاده سازی مدیریت دانش به صورت جامع وفراگیر سازمان را تحت تاثیر خود قرار می دهد ،مهترین اقدام قبل از پیاده سازی مدیریت دانش شناخت از وضعیت دانشی سازمان مذکور می باشد.در واقع تنها سازمانی نتایج مطلوبی از استفاده از مدیریت دانش کسب می کند که با شناخت کامل ودقیق وضعیت دانشی، اقدام به برنامه ریزی وپیشبرد اهداف کرده باشد. نظر به اهمیت موضوع در این پایان نامه به ارزیابی وضعیت سطوح دانشی وزیرساخت ها در گذار از یک سطح به سطوح دیگر مطابق با مدل نوناکا وتاکوچی در یکی از شرکتهای تابعه گروه قطعات خودرو عظام پرداخته می شود. دراین تحقیق وضعیت موجود سطوح دانشی وچالشهای ارتقاءآن مطابق با مدل نوناکاو تاکوچی درشرکت مورد مطالعه ازطریق پارامترهای موثر در هر سطح در قالب پرسشنامه سنجیده شده وپس از آن براساس اولویتهای بهبودحاصل از تجزیه وتحلیل نتایج ، راهکارهای مناسب دربخشهای فرهنگ،منابع انسانی، سیستمها وروشها وتکنولوژی جهت بهبود وضعیت دانشی سازمان مذکورپیشنهاد شده است.