هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سازمانهای غیردولتی در دادرسی های بین المللی، به ویژه دادگاه اروپایی حقوق بشر می باشد. در این پژوهش، دو پرسش اصلی و فرعی مطرح شد که به ترتیب عبارتند از اینکه با توجه به این واقعیت که طرفهای دادرسی های بین المللی غالبا دولتها بوده اند، آیا می توان به ویژه در پرتو صلاحیت و عملکرد دادگاه اروپایی حقوق بشر برای سازمانهای غیردولتی نیز در این سطح جایگاهی قائل شد و همچنین اینکه آیا سازمانهای غیردولتی با عملکرد مستقیم و غیرمستقیم خود در فرآیند دادرسی بین المللی توانسته اند تاثیر قابل توجهی را در اجرای مقررات بین المللی و به تبع آن تحقق اهداف جامعه مدنی از خود به جا گذارند؟ در پاسخ به این پرسش ها به ترتیب دو فرضیه ارائه شد. اول اینکه نقش سازمانهای غیردولتی در فرآیند دادرسی های بین المللی به ویژه در پرتو صلاحیت و عملکرد دادگاه اروپایی حقوق بشر، از مشارکت غیرمستقیم تا حق اقامه دعوا توسعه یافته است فرضیه دوم نیز این بود که سازمانهای غیردولتی با تاثیر مستقیم و غیرمستقیم خود در فرآیند دادرسی بین المللی توانسته اند در تضمین اجرای حقوق بشر و اشاعه همبستگی بین-المللی و روحیه تفاهم میان ملتها موثر واقع شوند. در ادامه و در راستای بررسی صحت و سقم فرضیه های ارائه شده، ابتدا به بررسی کلی و معرفی سازمانهای غیردولتی پرداخته و پس از آن به بحث مشارکت آنها در دادرسی های بین المللی و به ویژه رویه دادگاه اروپایی حقوق بشر توجه نشان داده ایم. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که این سازمانها در رویه دادگاه اروپایی تاثیر قابل توجهی داشته و نقش آنها نیز رو به افزایش است. همچنین هردو فرضیه ارائه شده در پژوهش نیز مورد تائید واقع شدند.