هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی مکانیزم های بازداری شناختی و حرکتی و تغییر آمایه ی شناختی در دو گروه افراد دارای نشانه های بالا و پایین اختلال وسواسی- اجباری صورت گرفت. روش: در این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی 200 نفر انتخاب و در نهایت به روش غربالگری 30 نفر با نمره ی بالای وسواس(1+=z) و 30 نفر با نمره ی پایین وسواس (1-=z) در پرسشنامه ی وسواسی- اجباری مادزلی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از آزمون های استروپ هیجانی، go/nogo و دسته بندی کارت های ویسکانسین به دست آمد و با استفاده از نرم افزار spss و آزمون تحلیل واریانس چند متغیره(manova) تحلیل شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که در زمینه ی بازداری حرکتی بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد، اما در اثر تداخل در بازداری شناختی بین دو گروه تفاوت معناداری وجود داشت و گروه آزمایش در واکنش به واژه های هیجانی ضعیف تر از گروه بهنجار عمل کردند. همچنین در متغیر تغییر آمایه ی شناختی گروه دارای نمرات بالا از گروه کنترل ضعیف تر عمل کردند، به این معنا که خطای درجا ماندگی بیشتری نشان دادند. نتیجه گیری: بنابر یافته های این مطالعه، ضعف در عملکرد بازداری شناختی می تواند نشانگر سوگیری توجه افراد وسواسی- اجباری به واژه های دارای بار هیجانی مرتبط با وسواس باشد که نشان دهنده ی توانایی مختل در بازپس گیری توجه از منبع تهدید باشد و همچنین یک ناتوانی در توقف انجام مراسم تکراری را نشان می دهد که ممکن است از اختلال در بازداری پاسخ ریشه بگیرد. و همچنین خطای درجاماندگی بیشتر می تواند تبیینی برای وجود شک وسواسی و اجبار وسواسی در افراد دارای اختلال وسواسی- اجباری باشد.