به گفته کارل ترزاقی (1939)" مشکلات در مهندسی ژئوتکنیک صرفا به سبب ذرات جامد خاک در توده خاک نیست، بلکه مربوط به سیالات موجود در فضاهای خالی است. بر روی یک سیاره بدون آب نیازی به علم مکانیک خاک نمی باشد." با علم به تاثیر قابل ملاحظه آب بر خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و ناپایداری خاک و تاثیر گذاری آن بر کارایی سازه، در این تحقیق به بررسی صدمات حاصل از فرایندهای آبی – خاکی بر ساز ه های موجود پرداخته می شود. در میان فرایندهای آبی – خاکی شناخته شده، تاکید بیشتر بر فرایندهایی می باشد که در آنها وجود آب لزوما به صورت جریان خارجی و قابل رویت نمی باشد، بلکه حتی تغییرات رطوبتی و حرکت آرام آب در خاک مانند آب نشتی از اتصالات و لوله های انتقال آب، نوسان سطح آب زیرزمینی و بارندگی فصلی جهت ناپایدار ی ساختار خاک کافی است. پس از تشریح و طبقه بندی فرایندهای آبی – خاکی بر اساس نوع حضور آب در خاک، با توجه به ماهیت و شرایط لازم جهت به وقوع پیوستن فرایندهای آبی- خاکی، آن دسته از فرایندهایی که اغلب در چنین شرایطی رخ می دهند معرفی شده و با بیان موارد عملی آسیب دیده، چگونگی و گستره خسارات حاصله بر سازه های موجود بررسی می گردد. موارد عملی شامل بررسی خسارات وارده به ساختمان های احداث شده در شهریار کرج و دشت یزد- اردکان، بخشی از جاده اهواز- ماهشهر، جاده semarang-wirosari در اندونزی، بررسی مشکلات ناشی از رس های تورم زا کانادای غربی در فصول خشک، فرونشست خیابان قلعه مرغی در تهران و کانال راست سنگر در گیلان می باشند. با توجه به نقش عمده پدیده ریزشویی در آسیب دیدگی سازه و عدم توجه کافی به فرسایش خاکهای دانه ای در میان فریندهای موردنظر، شرایط فیزیکی و هیدرودینامیکی لازم جهت وقوع پدیده ریزشویی، مورد بررسی قرار می گیرد و با استفاده از معیارهای موجود جهت شناسایی خاک های ناپایدار، شرایط ناپایدار بودن خاک در چند مورد عملی شامل، شهر شهریار کرج، شهر میلان و کانال آبرسانی ساوه براساس منحنی دانه بندی خاک بررسی می شود. در نهایت با توجه به نوع فرایند و گستردگی خسارات راهکاری اجرایی برای کنترل عوارض پیشنهاد می گردد.