درمان گرهای فیزیکی اغلب بیماران مبتلا به ms را به شرکت در ورزش های هوازی آبی تشویق می کنند؛ با اینحال، تحقیق کمی در زمینه ی کارایی ورزش های هوازی آبی جهت بهبود شاخص های بدنی و عملکردی بیماران مبتلا به ms انجام شده است. هدف اصلی از انجام این تحقیق ارزیابی تغییرات کیفیت زندگی، شاخص خستگی و برخی شاخص های عملکردی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس پس از 8 هفته تمرین ورزش در آب بود. بدین منظور تعداد 21 نفر (با میانگین سن 98/7±62/32 سال، قد 55/6±50/157 سانتی متر، وزن 20/8± 31/59 و شاخص توده بدنی 42/3± 95/23 کیلوگرم بر متر مربع) از بین زنان مبتلا به بیماری ms نوع rr با 5/3> edssمراجعه کننده به انجمن ms شهرستان اصفهان انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه کنترل (10) و تمرینی (11) قرار گرفتند. سپس گروه تجربی در یک برنامه ی تمرینی ورزش در آب به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه ی یک ساعته با شدت 50 تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره ی بیشینه شرکت کردند، در حالی که به گروه کنترل آموزش داده شد که شیوه ی زندگی معمولی خود را پیگیری کنند. متغیرهای مورد اندازه گیری قبل و در پایان هفته های چهارم و هشتم برنامه ی ورزش در آب شامل مشخصات بدنی از قبیل؛ وزن، قد، شاخص توده ی بدن، شاخص های عملکردی، مقیاس خستگی و کیفیت زندگی بود. در نهایت داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری تجزیه و تحلیل واریانس با داده های تکراری و آزمون t وابسته مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج بهبود معناداری در تمام متغیرهای مشخصات بدنی (وزن، شاخص توده ی بدنی)، زیر گروه های کیفیت زندگی (بجز؛ عملکرد شناختی و جنسی)، مقیاس خستگی و شاخص های عملکردی در طول دوره های مختلف ورزش در آب در گروه تجربی را نشان داد (05/0p?). همچنین، مقادیر بین گروهی تفاوت معناداری را در متغیرهای بدنی از قبیل وزن، شاخص توده ی بدنی، شاخص های عملکردی از قبیل؛ سرعت و استقامت راه رفتن، تعادل، خستگی و کیفیت زندگی بین گروه-های تجربی و کنترل در طول دوره ی بازتوانی ورزش در آب نشان داد (05/0p?). ورزش های هوازی آبی هر دو شاخص های بدنی و عملکردی در بیماران مبتلا به ms بهبود می بخشد و باید با وسعت بیشتری مورد تشویق قرار گیرند.

در این پایان نامه نانو کامپوزیت های zno-bioi به عنوان جاذب های جدید، به روش های مختلف تهیه شدند. نانو-کامپوزیت های تهیه شده توسط تکنیک های پراش پرتو ایکس (xrd)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem)، پراکندگی انرژی پرتو ایکس (edx)، طیف سنجی فوتو الکترونی اشعه ایکس (xps)، طیف سنجی بازتاب نفوذی (drs) و مادون قرمز (ft-ir)، تجزیه وزن سنجی حرارتی (tga) و تکنیک بی ای تی (bet) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نانوکامپوزیت با 80 درصد وزنی از bioi بهترین توانایی را برای جذب سطحی رنگ دانه نسبت به نانو کامپوزیت های دیگر داشت. مطالعات سینتیکی و ایزوترم جذب مشخص کرد که داده های جذب سطحی از سینتیک شبه درجه دوم و ایزوترم لانگمویر پیروی می کند.