انواع سرطان ها، که در اثر عوامل مختلف از جمله ژنتیکی، اپی ژنتیکی، شیمیایی، اشعه یونیزان و غیره ایجاد می شوند، پس از اختلالات قلبی عروقی، جایگاه دوم علل مرگ و میر را درجهان تشکیل می دهند. سرطان دهان ششمین سرطان شایع در جهان بوده که باعث اختلال در عملکرد عضو درگیر، ناهنجاری غیر قابل ترمیم در شکل ظاهری بافت های دهان و صورت شده و نهایتا" منجر به مرگ می گردد. امروزه نقش عوامل اپی ژنتیکی، که بدون تغییر در توالی dna ، باعث تغییر در بیان ژن می شوند در بروز بعضی از سرطان ها محرز گردیده است. از جمله این فرآیند ها، متیلاسیون سیتوزین در جزایر cpg توالی dna در پروموتر برخی از ژنها می باشد که باعث فشرده شدن توالی dna در این نواحی و در نتیجه کاهش رونویسی از ژن می گردد. علاوه بر این، متیلاسیون و استیلاسیون پروتئین های هیستون، از طریق تغییر در ساختار کروماتین نیز میتوانند روی عملکرد بیان ژن تأثیر گذارباشند. چنین بنظر می رسد که متیلاسیون پروموتر چندین ژن ممکن است در بروز سرطان دهان نقش داشته باشد. از جمله این ژنها میتوان از ژنهای کنترل کننده سیکل سلولی، ژنهای ترمیم کننده dna، ژنهای مسبب مرگ برنامه ریزی شده سلول و ژنهای مهاجم به سلولهای توموری نام برد. در این پژوهش متیلاسیون توالی cpg در پنج ژن p14arf، p15ink4b، p16ink4a، mgmt و e-cadherin با استفاده از پرایمرهای اختصاصی به روش msp (methylation specific pcr) بررسی و رابطه آن با سرطان حفره دهانی در نمونه های مربوط به 76 بیمار مبتلا به سرطان سلولهای مخاطی دهان (oscc)، به همراه یک گروه شاهد شا مل 57 نفر، مورد مقایسه قرار گرفت. محدوده سنی در گروه بیمار 17 تا 79 و در گروه شاهد، 19تا 63 سال بود. نتایج این تحقیق نشان داد که پروفیل متیلاسیون بین گروه بیمار و شاهد، برای هر 5 ژن مورد بررسی قرار گرفته، بصورت معنی داری متفاوت است (05/0p<). علاوه بر این، بررسی دقیق تر نتایج نشان می دهد که علی رغم وجود محدوده سنی نسبتا" زیاد در نمونه های بیمار، از هر دو جنس، رابطه وضعیت متیلاسیون با بیماری مستقل از سن و جنس افراد می باشد. شناخت رابطه تغییرات اپی ژنتیکی با سرطان ها، که میتوان از آنها بعنوان مارکرهای ملکولی بهره گرفت، میتواند نقش مهمی در تشخیص اولیه بیماری، درمان به موقع و نجات جان بیمار داشته باشد.

هدف: اسکیزوفرنی یک اختلال روانی است که 1% جمعیت جهان را تحت تأثیر قرار می دهد. علائم عمده اسکیزوفرنی شامل علایم مثبت و منفی است. اختلال عملکرد کورتکس پرفرونتال (pfc) با اتیولوژی اسکیزوفرنی مرتبط است. مدارکی وجود دارد مبنی بر اینکه فاکتورهای اپی ژنتیک مانند متیلاسیون dna می تواند در پاتوژنز اسکیزوفرنی دخیل باشد. تاکنون مطالعات کمی درباره نقش متیلاسیون dna در اسکیزوفرنی انجام شده است. بررسی تنظیم کننده های اپی ژنتیکی بیان ژن شامل تغییرات کووالان dna، موضوع جالبی برای کشف بیشتر پاتوژنز اسکیزوفرنی فراتر از سطح اندازه گیری rna فراهم کرده اند. چندین مطالعه تغییر در متیلاسیون سیتوزین dna در ژن ها و پروموتورهای خاص در مغز افراد اسکیزوفرن اغلب با تغییر در سطح rnaهای متناظر، گزارش کرده اند. گرچه مطالعات زیادی درباره متیلاسیون dna در سطح بافت وجود دارد، اطلاعات کمی درباره اینکه آیا متیلاسیون dna اندازه گیری شده در wbc می تواند به عنوان یک بیومارکر برای بررسی بیماری ها استفاده شود، وجود دارد. به دلیل اینکه بیومارکرهای خون می توانند مکررا" در طول مطالعات اپیدمیولوژیکی اندازه گیری شوند، می توانند برای فهم تغییرات بیماری در طول دوره زندگی مفید باشند. در ارتباط با متیلاسیون dna مربوط به wbc و سایر بیماری ها مطالعات کمی وجود دارد اما در مورد بیماری هایی نظیر اسکیزوفرنی در حال ظهور است. در این تحقیق، ما از تکنیک pcr و real-time pcr برای بررسی تغییرات متیلاسیون dna در ژن های رسپتور گلوتامات شامل grm2، grm5، grm8 و gria3 نمونه های خون بیماران اسکیزوفرن شهر تهران استفاده کردیم. مواد و روش ها: نمونه های خون بیماران اسکیزوفرن و کنترل سالم از جمعیت تهران جمع آوری شد. متیلاسیون پروموتور 4 ژن به نام grm2، grm5، grm8 و gria3 توسط تکنیک واکنش زنجیره پلی مراز ویژه متیلاسیون در نمونه خون 81 فرد بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی و 72 فرد کنترل سالم بررسی شد. سطح بیان این ژن ها نیز توسط تکنیک real-time pcr در دو گروه شامل 17 نمونه خون اسکیزوفرنی و 17 نمونه خون کنترل سالم انجام شد. نتایج: متیلاسیون پروموتور ژن های grm2 و grm5 از لحاظ آماری بین افراد بیمار در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنی داری مشاهده شد. علاوه بر این، در بیان ژن های grm2، grm5 و gria3 نیز از لحاظ آماری اختلاف معنی داری بین گروه بیمار در مقایسه با گروه کنترل مشاهده گردید. بحث: اختلال عملکرد انتقال نورونی گلوتاماترژیک ممکن است نقش مهمی در پاتوفیزولوژی اسکیزوفرنی به ویژه در علائم منفی و نقایص ادراکی مرتبط با بیماری داشته باشد و هدفی برای تکامل دارویی به شمار رود. یافته های ما نشان داد که وضعیت متیلاسیون ژن های grm2 و grm5 نقش حیاتی در اسکیزوفرنی دارد درحالیکه متیلاسیون پروموتور ژن های grm8 و gria3 اثر قابل توجهی روی اتیولوژی بیماری ندارد. بررسی بیان زن نیز یافته های متیلاسیون را در مورد دو ژن grm2 و grm5تأیید نمود بطوریکه افزایش متیلاسیون مشاهده شده در این دو ژن با مشاهده کاهش بیان این ژن ها در تکنیک real-time pcr مترادف هستند. در مورد وضعیت متیلاسیون ژن gria3 از لحاظ آماری اختلاف معنی داری بین گروه های بیمار و کنترل مشاهده نشد اما بیان این ژن در گروه بیمار کمتر از گروه کنترل مشاهده شد که این به این معنی است که عوامل دیگری غیر از متیلاسیون dna ممکن است در تغییر بیان این ژن نقش داشته باشند.

مقدمه: اسکیزوفرنی نوعی از بیماری های روانی است که 1% جمعیت را تحت تأثیر قرار می دهد. دوپامین یکی از انتقال دهنده های اصلی در مغز است و رسپتورهای آن با تعدادی از اختلالات روانی مانند اسکیزوفرنی در ارتباط هستند. هیپرمتیلاسیون dna در نواحی پروموتر ژن ها نقش اساسی در کاهش بیان ژن های دخیل در بعضی از بیماری ها را دارد. رسپتورهای دوپامین در خاطره اپیزوتیک، ادراک، آگاهی و احساسات دخیل هستند که این اعمال در بیماری اسکیزوفرنی در اثر عدم عملکرد رسپتورهای دوپامین دچار اختلال می شوند .هدف از این مطالعه بررسی بیان و متیلاسیون پروموتر ژن های drd1 , drd2 , drd4 , drd5, dat1,bdnf در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و مقایسه با افراد نرمال بود. روش مطالعه: متیلاسیون پروموتور ژن های drd1 , drd2 , drd4 , drd5, dat1,bdnf توسط واکنش زنجیره پلی مراز ویژه متیلاسیون (ms-pcr) روی نمونه های خون گرفته شده از 88 بیمار اسکیزوفرن و 72 کنترل سالم ارزیابی شد.بیان این ژن ها نیز بر روی 17 نمونه ی خون افراد اسکیزوفرن توسط تکنیک real time pcr بررسی و با نتایج حاصل از نمونه های خون افراد نرمال مقایسه گردید. یافته ها: متیلاسیون پروموتور ژن های, drd4 , drd5,bdnf از لحاظ آماری، تفاوت معنی داری بین افراد بیمار و سالم وجود داشت.ولی بین متیلاسیون پروموتر ژن های dat1، drd2 drd1 ,بین نمونه های بیمار و سالم از لحاظ آماری تفاوت معنی داری وجود نداشت.همچنین تفاوت معنی داری در سطح بیان m rna ژن های drd2 , drd4 , drd5,bdnf در نمونه های بیمار و افراد سالم نشان داده شد. در صورتی که در سطح بیان m rna ژن های dat1 drd1,در نمونه های سالم و بیمار تفاوتی مشاهده نشد. نتایج: نتایج ما مشخص می کند که ژن های drd2 , drd4 , drd5,bdnf در ریسک ابتلا به اسکیزوفرنی دخیل است. بنابراین ممکن است بتوان از ژن های drd2 , drd4 , drd5,bdnf در لنفوسیت های خون محیطی به عنوان یک بیومارکر در تشخیص اسکیزوفرنی استفاده کرد.

پیشینه تحقیق: اسکیزوفرنی یک اختلال پیچیده مغز است که مشخصه آن علائمی نظیر هذیان، توهم، اختلالات فکری و حرکتی، به همراه عدم توانایی درک یا بیان واقعیت و در مواردی همراه با اقدام به خودکشی می باشد. مکانیسم های پاتولوژیکی که منجر به بیماری اسکیزوفرنی می گردند? هنوز بخوبی شناسایی نشده اند ولی مطالعات متعددی نشان داده است که در این بیماری سیستم ایمنی/ التهابی فعال می گردد. بیماران اسکیزوفرنی دارای مقادیر مختلفی از سیتوکین ها و گیرنده های مربوط به آنها بخصوص اینترلوکین- 1 بتا و فاکتور نکروز توموری- آلفا در خون محیطی و مایع مغزی – نخاعی خود هستند. اینترلوکین- 18 که در دو دهه اخیر کشف گردید از لحاظ ساختمانی متعلق به خانواده اینترلوکین- 1 می باشد و خواص بیولوژیکی مشابهی با اینترلوکین- 12 دارد. همانند اینترلوکین- 1 ? اینترلوکین- 18 نیز در ایمنی ذاتی و ایمنی اکتسابی دخالت دارد. اینترلوکین- 10 نیز یک سیتوکین ضد التهابی می باشد که بوسیله سلولهای مختلفی تولید می شود. این سیتوکین فعالیت اینترلوکین های نوع th1 و بویژه تولید سیتوکین های پیش التهابی تولید شده توسط منوسیت ها را مهار می کند. il-33 نیز همانند il-18 جزء خانواده il-1 می باشد که به تازگی کشف شده است. il-33 دارای نقش پیش التهابی بوده و باعث تحریک تولید سیتوکین های نوع th2 می شود. هدف از این تحقیق بررسی میزان غلظت سرمی اینترلوکین – 10، اینترلوکین - 18 و اینترلوکین-33 در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی بوده است. روش ها: ما مقادیر سرمی اینترلوکین های 10، 18 و 33 را در سه گروه بیماران اسکیزوفرنی قبل از درمان (30 نفر)، بیماران اسکیزوفرنی بعد از شش هفته درمان ( 25 نفر) و گروه کنترل (20 نفر)، که از نظر جنس و سن با هم تطبیق داده شده بودند را با روش elisa اندازه گیری نمودیم. نتایج: اختلاف معنی داری بین مقادیر سرمی il-10 در بیماران اسکیزوفرنی قبل از درمان( (pg/ml) 11/0± 91/3) با گروه کنترل سالم ((pg/ml) 12/0 ± 69/3) مشاهده نشد (p = 0.770) و همچنین مقدار سرمی این اینترلوکین در 25 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی، قبل از درمان( (pg/ml) 13/0±95/3) و بعد از شش هفته درمان ((pg/ml) 07/0±4) با هم مقایسه شد که اختلاف معنی داری را نشان نداد (p = 0.67). میزان il-18در سرم 30 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی ( قبل از درمان) و 20 نفر گروه کنترل سالم اندازه گیری شد. اختلاف معنی داری بین مقادیر سرمیil-18 در بیماران اسکیزوفرنی قبل از درمان ( (pg/ml) 74/32±25/663) با گروه کنترل سالم (pg/ml) 97/11±7/576) مشاهده شد(p = 0.005) و همچنین مقدار سرمی این اینترلوکین در 25 بیمار، قبل از درمان( (pg/ml) 02/38 ± 27/671) و بعد از شش هفته درمان ( (pg/ml) 47/9 ± 29/601) با هم مقایسه شد که اختلاف معنی داری وجود نداشت (p = 0.063). میزان il-33هم در سرم 30 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی ( قبل از درمان) و 20 نفر گروه کنترل سالم اندازه گیری شد. اختلاف معنی داری بین مقادیر سرمیil-33 در بیماران اسکیزوفرنی قبل از درمان( (pg/ml) 12/0±31/4) با گروه کنترل سالم ((pg/ml) 06/0±68/4) مشاهده شد (p = 0.031) و همچنین مقدار سرمی این اینترلوکین در 25 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی، قبل از درمان ((pg/ml) 11/0 ± 09/4) و شش هفته بعد از درمان ((pg/ml) 08/0 ± 38/4)) با هم مقایسه شد که هیچ تغییر معنی داری مشاهده نشد (p = 0.075). بحث: نتایج ما نشان داد که il-10، il-18 و il-33 در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی بسیار فعال هستند و این سیتوکین ها ممکن است به طور نزدیکی با مکانیسم های پاتوژنیک بیماری در ارتباط باشند.

سندروم نفروتیک یکی از بیماری های مزمن کودکی می باشد که در آن ، نفوذپذیری دیواره ی مویرگ های گلومرول تغییر کرده و سبب تراوش پروتئین به ادرار می گردد. تحقیقات حاکی از آن است که اختلال در لنفوسیت t و فاکتورهای نفوذپذیری عروق، سبب تغییر در فعالیت پودوسیت و نفوذپذیری آن می شود. سیتوکین ها به علت نقش مهمی که در پیشرفت سندروم نفروتیک آیدیوپاتیک دارند مورد توجه قرار گرفته-اند. در این پژوهش، رابطه ی بین پلی مورفیسم ژن های il19 و il20 و سندروم نفروتیک کودکان را در نمونه-هایی که از استان سیستان و بلوچستان تهیه شده است ارزیابی می کنیم. روش کار: در این تحقیق که یک مطالعه ی مورد- شاهدی می باشد، نمونه های dna استخراج شده از 80کودک مبتلا به سندروم نفروتیک و 80 کودک سالم مورد استفاده قرار گرفت. با استفاده از تکنیک tetra primer arms-pcr، چهار پلی مورفیسم rs2243158gcو rs2243168at در il19 و 1053 t/g rs281572 و 1380a/g rs2981573 در il20 بررسی شد. یافته ها : در جمعیت مورد مطالعه، آلل های c و t در هر دو جایگاه il19 ( به ترتیب، rs 2243158gc و rs2243168at ) مشاهده نشد. ارتباط معنی داری بین اثر متقابل ژن های il19 و il20 و ریسک ابتلا به بیماری وجود نداشت. بحث : با توجه به اینکه اطلاعات مربوط به پلی مورفیسم ژن های سیتوکین il19 و il20 و ریسک ابتلا به بیماری سندروم نفروتیک کودکان اولین بار است که گزارش می شود ، پیشنهاد می شود که برای تایید داده های به دست آمده، مطالعات بیشتر با تعداد نمونه بیشتر و در جمعیت های مختلف انجام شود.

پیش زمینه: vur (وزیکویورترال ریفلاکس) یا بازگشت جریان ادرار، به حالب ها وعموما به کلیه ها، یک اختلال عملکردی یا آناتومیکی است. vur نوع اولیه، رایج ترین ناهنجاری مادرزادی مجاری ادراری در کودکان است؛ که اغلب بعد از عفونت مجاری ادراری تشخیص داده می شود. نوع دوم vur از فشار بالای مثانه بوجود می آید (عوامل عصبی/انسداد خروجی مثانه) یا نگه داشتن ادرار. vur با استفاده از تکنیک های رادیولوژی و رادیوایزوتوپی که مداخلات تهاجمی هستند، تشخیص داده می شود. درجه ی شیوع vur در کودکان سالم %1 تخمین زده شده است و در دختران رایج تر از پسران است. به دلیل شیوع بالا، شدت بیماری، مشکلات درمان و تاثیر فاکتورهای ژنتیکی در این بیماری، بررسی ژن های درگیر امری ضروری بنظر می رسد؛ بر این اساس ما به مطالعه ی پلی مورفیسم ژن های gst ، که چند شکلی های آن مستقیما بر میزان بیان آن موثر است پرداختیم. گلوتاتیون – s – ترنسفرازها خانواده ای از پروتئین های دایمر و آنزیم های فاز ii سمیت زدایی هستند. آنها گلوتاتیون احیا شده را با سوبستراهای الکتروفیل، به منظور حلال کردن آنها ترکیب می کنند. با این کار ترکیبات درونی، داروها و کارسینوژن ها سمیت زدایی می شوند. در پروسه ی التهاب که در عفونت های در تعامل با vur صورت می گیرد، سمیت زدایی نیز رخ می دهد. روش : در این مطالعه ی موردی-شاهدی dnaی 72 بیمار و 104 فرد سالم استخراج شد. از روش tetra primers arms-pcr برای کشف پلی مورفیسم ژن gstp1 و روش pcr معمولی با پرایمرهای forward و reverseبرای کشف پلی مورفیسم های ژن های gstt1 و gstm1استفاده شد. یافته ها : یافته ها نشان می دهد که در بین پلی مورفیسم های بررسی شده، از لحاظ آماری تنها ژنوتیپ نول ژن gstt1 ، ریسک ابتلا به بیماری را افزایش می دهد(13/3 or=، 0046/0 p value=). نتایج : پلی مورفیسم در ژن gstt1 ، می تواند به عنوان عامل خطری برای vur در نظر گرفته شود. برای تایید بیشتر این یافته ها مطالعه در جمعیت های بزرگ دیگر لازم است. کلمات کلیدی : vur ، snp (پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی) ، gstp1 ، gstt1 ، gstm1

پیش زمینه: سرطان سینه متداول ترین نوع سرطان، در میان زنان، در سراسر جهان است. از سوی دیگر سیتوکین ها عواملی کلیدی در فرآیند التهاب هستند که نقش های مهمی را در توسعه ی سرطان سینه ایفا می کنند. هدف مطالعه ی حاضر ارزیابی ارتباط احتمالی بین پلی مورفیسم های ژن های il-19 و il-20 و خطر ابتلا به سرطان سینه است. روش ها: در این مطالعه ی مورد-شاهدی، dna از نمونه های خون 102 زن مبتلا به سرطان سینه و نیز 102 زن به عنوان نمونه های کنترل سالم استخراج گردید. دو پلی مورفیسم rs2243168at و rs2243158gc از ژن il-19 و 1380agrs2981573 و 1053tg rs2981572 از ژن il-20 با استفاده از تکنیک tetra primer arms-pcr بررسی شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان می دهد که ژنوتیپ at از ژنil-19 می تواند با افزایش خطر سرطان سینه مرتبط باشد (or=3.05,ci 95%)=0.24-162.3). ژنوتیپ های ag وgg از il-20 (1380agrs2981573) می توانند خطر بیماری را افزایش دهند که از لحاظ آماری معنی دار است [or=2.5,ci(95%)=1.3-4.9,p=0.004; or=4.25,ci(95%)=1.2-17.3,p=0.012، به ترتیب[ در جایگاه il-20tg نیز، ژنوتیپ های tg و gg می توانند خطر بیماری را کاهش دهند. [or=0.61,ci(95%)=0.05-4.04,p=0.7;or=0.26,ci(95%)=0.02-1.7,p=0.125 ] نتایج: در نهایت، نتایج این مطالعه نشان می دهد که پلی مورفیسم 1380agrs2981573 il-20 می تواند به عنوان یک فاکتور خطر برای سرطان سینه در نظر گرفته شود. برای تأیید بیش تر این نتایج نیاز به بررسی جمعیت متفاوت با اندازه ی بزرگ تر داریم.

سرطان سلول های مخاطی دهان (oscc) در سراسر جهان شیوع قابل توجهی دارد . تشخیص نسبتا دشوار آن باعث می شود تا به تحقیق بیشتر بر روی عوامل ایجاد کننده بیماری بپردازیم . امروزه ثابت شده فاکتورهای اپی ژنتیکی می توانند بدون تغییر در توالی dna بیان ژن را تغییر دهند که متیلاسیون dna در جزایر cpg یکی از این عوامل است . اعتقاد بر این است که متیلاسیون چندین ژن ممکن است در oscc دخیل باشد . اپوپتوزیس نقش مهمی را در بسیاری از فرایندهای فیزیولوژیکی بازی می کند و نقص آن منجر به بیماری های زیادی از جمله سرطان می شود . ژن fadd یکی از عوامل موثر بر اپوپتوزیس در شرایط مختلف زیستی است و عدم تنظیم بیان آن در کارسینوماهای مختلف نقش دارد.در مطالعه حاضر،هدف، بررسی تغییرات متیلاسیون dna در ژن fadd در مبتلایان به oscc و افراد سالم است . مواد و روش ها: نمونه ها شامل 85 بلوک پارافینی بیمار و 68 بیوپسی مربوط به افراد سالم است. آنالیز هیپرمتیلاسیون پروموتر ژن fadd با تکنیک واکنش زنجیره ای پلی مراز ویژه متیلاسیون (msp) انجام شد.سطح بیان ژن fadd نیز در cdna مربوط به 19 بیمار oscc و 20 نمونه سالم با استفاده از rael time pcr مورد بررسی قرار گرفت. نتایج : متیلاسیون پروموتر ژن fadd به لحاظ آماری در بیماران oscc در مقایسه با افراد سالم متفاوت بود . %12.4 بیماران در مقایسه با %0 افراد سالم هتروزیگوت بودند و %88 بیماران در مقایسه با %100 افراد سالم غیر متیل بودند )001/0> p). میزان بیان این ژن در بیماران تفاوت قابل توجهی با نمونه های کنترل داشت. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که وضعیت متیلاسیون ژن fadd عملکرد قابل توجهی در روند oscc دارد و مطالعه بیشتر با حجم نمونه بزرگ را می طلبد . در این پژوهش به بررسی نقش متیلاسیون ژن fadd و رابطه آن با oscc در نمونه های پارافینه از ناحیه دهان افراد بیمار و نمونه های بیوپسی دهان افراد سالم پرداخته شده است . تکنیک انجام شده در این پژوهش تکنیک msp می باشد. برای این کار dna نمونه های گفته شده استخراج و بوسیله ی بی سولفید تیمار شدند. سپس وضعیت پروموتر آنها با پرایمرهای متیله و غیر متیله بررسی گردید. همچنین میزان بیان این ژن با استفاده از real time pcr مورد بررسی قرار گرفت. در این تکنیک پس از استخراج rna از نمونه ای افراد سالم و بیمار و تبدیل آن به cdna، real time pcr با استفاده از sybr green انجام شد. امروزه بررسی هایپرمتیلاسیون پروموتر ژنها ، افق هایی را در جهت دستیابی به مارکرهای مولکولی در بیماری های مختلف گشوده است. بررسی مولکولی تغییرات اپی ژنتیک در بیماری ها می تواند نقش مهمی در تشخیص اولیه بیماری و پیش آگهی از بیماری و در نتیجه درمان ایفا کند

پیشینه تحقیق: تغییرات ایمنولوژیک در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی، در دهه گذشته به شدت مورد توجه قرار گرفته است. مطالعات متعددی نشان داده اند که میزان سرمی il-6 ، tnf-? و il-18در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی افزایش یافته اند. علاوه براین درمان با دارو های آنتی سایکوتیک میزان سیتوکین ها را در بیماران اسکیزوفرنی تحت تاثیر قرار می دهد. هیچ گزارش قابل توجهی درباره تغییرات il-9 و il-12، در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی وجود ندارد. بنابراین هدف ما از این مطالعه بررسی تغییرات سرمی il-9 و il-12 در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی در مقایسه با افراد سالم است. روش ها: مقادیر سرمی il-9 و il-12 را در 32 بیمار (18 مرد و 14 زن) مبتلا به اسکیزوفرنی و 23 فرد سالم( 12 مرد و 11 زن) به روش الایزا اندازه گیری شده است. علاوه براین میزان il-9 و il-12 ، 12 هفته بعد از درمان بوسیله دارو های آنتی سایکوتیک، مورد ارزیابی قرار گرفته تا تاثیر دارو های مذکور روی مقادیر سرمی سیتوکین های مورد مطالعه مورد بررسی قرار گیرد. نتایج: میزان il-12 در بیماران مرد قبل از درمان به طور معنی داری بالاتر از گروه مردان کنترل بوده است (p= 0.000) درحالیکه تفاوت معنی داری بین گروه زنان بیمار نسبت به گروه زنان کنترل مشاهده نشده است (p= 0.134). مقادیر سرمی il-12، 12 هفته بعد از درمان در گروه مردان مبتلا به اسکیزوفرنی در مقایسه با گروه کنترل مردان تفاوت معنی داری نداشته است (p= 0.95). در گروه زنان مبتلا به اسکیزوفرنی 12 هفته بعد از درمان تغییر معنی داری نسبت به گروه کنترل زنان مشاهده شده است (p= 0.001). مقادیر سرمی il-9 در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی قبل از درمان (p=0.862) و12 هفته بعد از درمان (p=0.191) تفاوت معنی داری نسبت به گروه کنترل نداشته است. نتیجه گیری: این سیتوکین ها و بویژه il-12 ممکن است در پاتوفیزیولوژی اسکیزوفرنی نقش داشته باشند و درمان بوسیله دارو های آنتی سایکوتیک ممکن است مقادیر سرمی il-12 را به مقادیر سرمی گروه کنترل برگرداند. .

هایپرمتیلاسیون پروموتر ژن های تومور ساپرسور، نقش مهمی در توسعه ی سرطان معده دارد. هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت متیلاسیون پروموتر و بیان ژن کد کننده ی گیرنده ی بتای هورمون تیرویید(thr?) در بیماران مبتلا به سرطان معده در جمعیتی ایرانی بود. متیلاسیون پروموتر ژنthr? بر روی 85 نمونه ی بافتی پارافینه ی سرطانی معده به عنوان بیمار و بر روی مارژین هایشان به عنوان کنترل، به وسیله ی تکنیک msp انجام شد. بیان این ژن نیز بر روی 25 نمونه ی بافتی پارافینه به وسیله ی تکنیک real-time pcr انجام شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که وضعیت متیلاسیون پروموتر و بیان ژن thr? بین نمونه های توموری و مارژین از لحاظ آماری معنی دار است(p=0.04وp=0.05). بنابراین متیلاسیون بالای پروموتر ژن thr?، ممکن است در توسعه ی سرطان معده دخیل باشد.

پیش زمینه: مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری التهابی مزمن دمیلینه کننده سیستم اعصاب مرکزی است که منشأ خود ایمنی دارد. این بیماری در میان جوانان بیش تر بروز می کند، و منجر به بروز ناتوانایی های عصبی میگردد. در سال های اخیر محققان، به علت ماهیت التهابی مالتیپل اسکلروزیس، بر روی ژن های درگیر در تولید سایتوکاین ها تمرکز کرده اند. با توجه به اینکه اینترلوکین-33 یک فاکتور بیولوژیکی مهم در بسیاری از بیماری های ایمنی شناخته شده است، هدف این پژوهش بررسی ارتباط پلی مورفیسم های این ژن با بیماری مالتیپل اسکلروزیس در نمونه هایی که از استان سیستان و بلوچستان تهیه شد، می باشد. مواد و روش ها : جمع آوری نمونه های خون و استخراج dna ژنومیک از 100فرد نرمال و 100 فرد بیمار انجام شد. برای تعیین ژنوتیپ پلی مورفیسم هایrs1157505 c/g و rs11792633 c/t در ژن il-33 ، از روش tetra primer arms pcr استفاده شد . نتایج حاصل از آنالیز مولکولی ژنوتیپ افراد بیمار و کنترل با استفاده از نرم افزار آماری spss آنالیز شد. نتایج: در نتایج این مطالعه ارتباط معناداری بین پلی مورفیسم il33 rs1157505 c/g و احتمال ابتلا به مالتیپل اسکلروزیس بین گروه شاهد و بیمار مشاهده نگردید. درصورتی که بین پلی مرفیسمil33 rs11792633 c/t و ابتلا به این بیماری ارتباط معناداری مشاهده شد و آلل t از این پلی مورفیسم به عنوان نوعی فاکتور محافظتی در برابر خطر ابتلا به مالتیپل اسکروزیس مشخص شد. (p-value = 0.009, or = 0.56, ci95% = 0.36 – 0.86) بحث : این مطالعه اولین بررسی پلی مورفیسم ژن اینترلوکین-33 در جمعیت ایران و ارتباط آن با بیماری مالتیپل اسکلروزیس است. پیشنهاد می شود که برای تایید داده های به دست آمده، مطالعات بیشتر با تعداد نمونه بیشتر و در جمعیت های مختلف انجام شود.

پیش زمینه: اسکیزوفرنی یک بیماری شایع و در عین حال شدید روانی است که در حدود 1? از جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. مطالعات روی خانواده ها، دوقلوها و فرزند خوانده ها نشان میدهد که عوامل ژنتیکی نقش مهمی در علت اسکیزوفرنی دارند. هدف مطالعه ی حاضر بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم های ژن pten و خطر ابتلا به اسکیزوفرنی است. روش ها: در این مطالعه مورد-شاهدی (case-control ) ، dna از نمونه های خون 108 فرد ( 68مرد و 40 زن ) مبتلا به اسکیزوفرنی و نیز 108 فردسالم (93مرد و 15 زن ) به عنوان نمونه های کنترل استخراج گردید. دو پلی مورفیسم rs12569998(t/g) و rs2299939(a/c) از ژن pten با استفاده از تکنیک tetra primer arms-pcr بررسی شد. نتایج : در این پژوهش اختلاف معنی داری بین پلی مورفیسم های ژن pten (rs12569998(t/g) و rs2299939(a/c) ) و ریسک اسکیزوفرنی مشاهده نشد. نتیجه گیری: در این پژوهش برای اولین بار ارتباط بین دو پلی مورفیسم ژن pten و خطر ابتلا به اسکیزوفرنی بررسی گردید؛ و مطالعات گسترده تر روی تعداد نمونه های بیشتر و جمعیت های ژنتیکی متفاوت پیشنهاد میگردد.

چکیده پیش زمینه: فسفاتیدیل اینوزیتید تری کیناز (pi3k)، خانواده ای از آنزیم هایی است که در عملکردهای سلولی متعددی مثل رشد سلولی، تکثیر، تمایز، حرکت، عبور و مرورهای بین سلولی و بقا شرکت می کند. این آنزیم در مسیر سیگنالینگ pi3k/akt نقش مهمی بر عهده دارد. اسکیزوفرنی یکی از اختلالات روانی بسیار شایع (1% در جمعیت جهانی) می باشد که ژن های زیادی در بیماریزایی آن دخیل می باشند. هدف مطالعه ی حاضر، آنالیز نقش سه جایگاه snpژن pik3ca(rs6443624(a/c)، rs7640662(c/g) و rs7621329(c/t)) با بیماریزایی اسکیزوفرنی می باشد. روش ها : در این پژوهش مورد-شاهدی، dna از نمونه ی خون تام 108 نفر از بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و 108نفر از افراد سالم استخراج شد و برای بررسی تنوع های ژنتیکی در سه جایگاه rs6443624(a/c)، rs7640662(c/g) و rs7621329(c/t) ژن pik3ca از تکنیک tetra-primer arms-pcr استفاده شد و سپس آنالیز آماری داده ها توسط نرم افزار spss صورت گرفت. نتایج: در این بررسی اختلاف معناداری بین ژنوتیپ ct و ژنوتیپ ترکیبی ct+tt در جایگاه rs7621329(c/t) ژن pik3ca نسبت به ژنوتیپ cc در مقایسه ی افراد بیمار با کنترل مشاهده شد(00001/0 p-value<، 4/6 or= و 14.23-3.023ci= ). اما در دو جایگاه دیگر رابطه ای معنادار با این بیماری مشاهده نشد. نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده در این پژوهش، بین پلی مورفیسم rs7621329(c/t) ژن pik3ca و بیماری اسکیزوفرنی ارتباط وجود دارد. برای تایید بیشتر این نتیجه نیاز به بررسی در جمعیت های متفاوت و جامعه آماری بیشتر است.

پیش زمینه: مالتیپل اسکلروزیس(ms) یک بیماری التهابی سیستم اعصاب مرکزی می باشد که اغلب افراد جوان را تحت تاثیر قرار می دهد، سایتوکاین ها به عنوان واسطه های التهاب و میلین زدایی نقش مهمی در بروز بیماری ms ایفا می کنند، هدف از مطالعه ی حاضر بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن های اینترلوکین 19 و 20 با بیماری ms در نمونه های تهیه شده از استان سیستان و بلوچستان می باشد. مواد و روش ها : در این تحقیق که یک مطالعه ی مورد- شاهدی است. نمونه های خون محیطی 100 بیمار مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس و 100 فرد سالم مورد استفاده قرار گرفت. با استفاده از تکنیک tetra primer arms-pcr، چهار پلی مورفیسم rs2243158gcو rs2243168at در il-19 و 1053 t/g rs281572 و 1380a/g rs2981573 در il-20 بررسی شد. یافته ها: ارتباط معنی داری بین فراوانی ژنوتیپی rs2243158gcو rs2243168at در il-19 و 1053 t/g rs281572 و 1380a/g rs2981573 در il-20 همچنین هاپلوتیپ های il-19at/il-20ag و il-19at/il-20tg و il-20ag/il-20tg با بیماری مالتیپل اسکلروزیس مشاهده شد. بحث : توجه به اینکه اطلاعات مربوط به پلی مورفیسم ژن های سایتوکاین il-19 و il-20 و ریسک ابتلا به مالتیپل اسکلروزیس اولین بار است که گزارش می شود پیشنهاد می شود که برای تایید داده های به دست آمده، مطالعات بیشتر با تعداد نمونه بیشتر و در جمعیت های مختلف انجام شود

پیش زمینه: اسکیزوفرنی را می توان یکی از ویرانگرترین اختلالات روانی برشمرد. مطالعات روی خانواده ها و دوقلوها نشان میدهد که عوامل ژنتیکی نقش مهمی در علت اسکیزوفرنی دارند. ژن gsk3? نقش بسزایی در تمایز نورونی داشته و به عنوان هدفی برای داروهای آنتی سایکوتیک به حساب می آید. بسیاری از مطالعات gsk3? را یک ژن مستعد کننده برای اسکیزوفرنی معرفی کرده اند. در مطالعه حاضر، هدف ما یافتن رابطه ای بین پلی مورفیسم ژن gsk3? و خطر ابتلا به اسکیزوفرنی بود. روش ها: در این مطالعه مورد-شاهدی (case-control ) ، dna از نمونه های خون 200 فرد بیمار و سالم جداسازی شده و یک پلی مورفیسم rs334558 (g/a) از ژن gsk3? را با استفاده از تکنیک pcr-rflp مورد بررسی قرار دادیم . نتایج : در این پژوهش اختلاف معناداری بین پلی مورفیسم ژن gsk3? snp(rs334558) (a/g) و خطر ابتلا به اسکیزوفرنی مشاهده شد. نتیجه گیری: در این پژوهش، نتایج ما نشان می دهد که رابطه ی معناداری بین پلی مورفیسم ژن gsk3? و خطر ابتلا به اسکیزوفرنی وجود دارد و بنابراین پیشنهاد می گردد که برای تایید نتایج این داده ها از نمونه های گسترده تر در جوامع متفاوت ژنتیکی استفاده شود.

چکیده: پیش زمینه: بعضی افراد، به ویژه نسبت به اثرات یک داروی خاص ممکن است حساس، در صورتی که افراد دیگر به آن کاملا مقاوم باشند. با این وجود تفاوتهای فردی در پاسخ به داروها در انسان اغلب ژنتیکی هستند. هدف مطالعه ی حاضر بررسی یکی از پلی مورفیسمهای مهم، cyp2d6*4 می باشد که در متابولیسم بسیاری از دارو ها نقش دارد. روش کار: در این مطالعه نمونه ی dna 300 فرد سالم، که از مرکز پزشکی خاص تهران جمع آوری شد، استخراج نمودیم. و به بررسی تغییر نوکلئوتید گوانین (g)به آدنین (a)در موقعیت 1846 در آلل cyp2d6*4 با استفاده از تکنیک هایpcr-rflpو pcr-sscp در جمعیت ایرانی پرداختیم. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان این پلی مورفیسم به طور کلی در جمعیت ایرانی حدود5% و در قومیتهای مختلف؛ فارس، ترک، کرد، لر 51%، 31%، 6.3 و 11.6% بترتیب بوده است. نتیجه گیری: این یافته نشان می دهد که میزان این پلی مورفیسم در جمعیت ایرانی(5%) به میزان تخمین زده شده در آسیا (1تا4%) نزدیک می باشد. همچنین از لحاظ جغرافیایی افراد دارای این پلی مورفیسم اکثرا در نقاط شمال و شمال غربی کشور پراکنده هستند. پلی مورفیسم مورد بررسی فنوتیپ متابولیزه کننده ضعیف را بروز می دهد در نتیجه، با توجه به اهمیت کلینیکی آن، بهتر است در ایران بررسی های بیشتری بر روی جمیعتها ی بزرگتر، در ارتباط با ژنهای موثر در متابولیسم دارو صورت گیرد. کلمات کلیدی: فارماکوژنتیک، پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی، سیتوکرومp450، cyp2d6، متابولیسم داروها

در مطالعه حاضر سطوح سرمی این اینترلوکین ها در 30بیمار و30فرد گروه کنترل که از نظر سن وجنس با بیماران مطابقت داشتند قبل وسه ماه پس از درمان به روش elisaاندازه گیری شد وسطح سرمی اینترلوکین 21 در این بیماران به طور چشمگیری بالاتر از گروه کنترل بود وبه نظر میرسید که نقش زیادی در پاتوژنز بیماری مذکور داشته باشد.

ناخنک چشم یک ضایعه چشمی در انسان است که شیوع آن در جمعیت جهانی حدود 2% برآورد شده است. این بیماری در مراحل پیشرفته، در نتیجه‏ رشد ضایعه فراتر از محور تقارن مردمک چشم، می‏تواند منجر به اختلالات بینایی و در نهایت از بین رفتن کامل بینایی شود. عامل به وجود آورنده این بیماری و سازوکار دقیق بیماری‏زایی آن، هنوز به طور کامل شناخته شده نیست. بر اساس مطالعات اپی‏ژنتیکی صورت گرفته برروی این بیماری، نقش فاکتورهای محیطی، از جمله مهم‏ترین آن‏ها، تابش‏های فرابنفش نور خورشید، در ایجاد این ضایعه‏ خوش‏خیم چشمی، مورد تاکید بوده است. بافت مهاجم ناخنک چشم، یک بافت شبه توموری است. سلول‏های t کشنده مربوط به سیستم ایمنی تطبیقی، در بدو امر سلول‏های توموری و مهاجم را شناسایی کرده و مورد حمله قرار می‏دهند. فعالیت این سلول‏ها به واسطه‏ سیگنال‏های تحریک کننده و بازدارنده‏ تنظیم می‏شود، که در نتیجه‏ تحریک دو مولکول گلیکوپروتئینی سطحی در سطح این سلول‏ها، یعنی cd28 و ctla4 ایجاد می‏شود. ctla4 یک مولکول تعدیل کننده‏ ایمنی است که با کاهش پاسخ‏های سلول t و افزایش آستانه‏ فعالیت آن، نقشی حیاتی در حفظ تولرانس محیطی سلول t بازی می‏کند. در این پژوهش، به بررسی برخی تغییرات اپی‏ژنتیکی (متیلاسیون و بیان) ژن ctla4، در dna و cdna استخراج شده از نمونه ‏های بافت ناخنک چشم مربوط به بیماران مبتلا به این عارضه پرداخته شد. نمونه ‏های بافت چشم مربوط به بیماران مبتلا به ناخنک چشم و افراد سالم به عنوان گروه کنترل، از جمعیت استان سیستان و بلوچستان جمع ‏آوری شد. متیلاسیون پروموتر ژن ctla4، توسط تکنیک msp، در نمونه‏ dna استخراج شده از بافت چشم مربوط به 75 فرد بیمار مبتلا به ناخنک چشم و 70 فرد کنترل سالم بررسی شد. سطح بیان این ژن نیز توسط تکنیک real-time pcr در دو گروه شامل cdna استخراج شده از 23 نمونه‏ بافت ناخنک و 20 نمونه‏ بافت سالم مورد بررسی قرار گرفت. در مورد تغییرات متیلاسیون پروموتر ژن ctla4، از لحاظ آماری بین افراد گروه بیمار در مقایسه با گروه کنترل، تفاوت معنی ‏داری مشاهده نگردید. در مورد تغییرات بیان ژن ctla4، در بین دو گروه بیمار و کنترل، تفاوتی معنی دار مشاهده گردید، به این صورت که سطح بیان ژن ctla4 در گروه بیمار نسبت به گروه کنترل، افزایش نشان داد (p-value=0.009). این تحقیق نشان داد که سطح بیان ژن ctla4 در افراد مبتلا به ناخنک چشم، در مقایسه با افراد سالم به شکل قابل توجهی افزایش م‏یابد. از آن‏جا که تغییرات متیلاسیون پروموتر این ژن، در بین دو گروه بیمار و کنترل، تفاوت معنی داری نشان نداد، احتمالا سازوکارهای ناشناخته‏ دیگری در تغییر سطح بیان این ژن مشارکت دارند.

سرطان یک اختلال شایع در سراسر جهان می باشد. پیدا کردن دارویی موثر برای درمان سرطان ایجاب می کند که هر ماده آلی را مورد آزمایش قرار دهیم. در این تحقیق از تاثیر عصاره های میوه و برگ گیاه مسواک بر رده سلولی a549 و ags استفاده می شود. در مرحله دوم به بررسی تغییر بیان ژن های mdm2 و p14 پرداختیم. مواد و روشها: رده های سلولی a549 و ags از بیمارانی که هیچ دوره درمانی را دریافت نکرده بودند تهیه گردید. از تست mtt برای بررسی اثر سایتوتوکسیسیتی عصارههای میوه و برگ گیاه مسواک استفاده شد. بعد از پیدا کردن غلظت موثر عصاره ها بر رده سلولی ها، به بررسی تغییر در سطح بیان ژن های mdm2 و p14 با استفاده از واکنش pcr در زمان واقعی پرداختیم. نتایج: عصاره های میوه و برگ در غلظت 100 میکروگرم در میلی لیتر بر رده سلولی a549 اثر سایتوتوکسیسیتی نسبتا خوبی نشان داد. عصاره میوه اثر سایتوتوکسیسیتی خوبی بر رده سلولی ags داشت. عصاره برگ بر رده سلولی ags اثر خوبی نداشت. نتایج حاصل از pcr در زمان واقعی نشان می دهد که عصاره های میوه و برگ در تغییر بیان ژن p14 در رده سلولی a549 رابطه معنی داری با اثر سایتوتوکسیسیتی آن دارد. عصاره های میوه و برگ در تغییر بیان ژن mdm2 در رده سلولی a549 رابطه معنی داری با اثر سایتوتوکسیسیتی از خود نشان نداد. عصاره میوه در تغییر بیان ژن های mdm2 و p14 در رده سلولی ags رابطه معنی داری با اثر سایتوتوکسیسیتی نداشت. بحث: داروهای گیاهی منبع خوبی برای درمان بیماری ها از جمله سرطان می باشند. در این تحقیق با توجه به اثر مطلوب سایتوتوکسیسیتی عصاره های میوه و برگ و تاثیر کمتری در تغییر بیان ژن های mdm2 و p14 نیاز به بررسی در سطح بیان سایر ژن های دخیل در این سرطان ها می باشد.

پیش زمینه : دیابت نوع 2 یا دیابت بزرگسالان در میانسالی بروز می کند و زمینه ارثی در ایجاد آن دخیل است ،این نوع دیابت بدلیل مقاومت پیدا کردن سلول های بدن به انسولین رخ می دهد. ژن تیروزیناز (tyr ) کهروی کروموزوم شماره 11 وجود دارد از ژنهایی است که کمتر در بیماری دیابت مورد بررسی قرار گرفته است ، این ژن آنزیم تیروزیناز را کد می کند .هدف ما در این تحقیق ، شناسایی ارتباط احتمالی snp شماره 4987234rs در این ژن و بیماری دیابت است.روش ها: در این مطالعه ما از خون یک صد نمونه بیمار دیابتی و یکصد نمونه افراد سالم بعنوان کنترل استفاده کردیم کهخون ها از آزمایشگاه سینای زاهدان جمع آوری شد واز edta به عنوان ماده ضد انعقاد استفاده شد. پلی مورفیسم snp شماره 4987234 rsدرژنtyr با استفاده از pcr tetra arms مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها : آنالیز داده ها نشان داد که ژن تیروزیناز با بیماری دیابت ارتباط دارد و همچنین سن در بروز بیمار دخیل و جنسیت در بیماری هیچگونه دخالتی ندارد. ژنوتیپ cc برای این snp با فراوانی 7 % در بیماران در مقابل فراوانی1% در افراد شاهد ، دارای ارتباط بیشتری با این بیماری می باشد. نتایج : این تحقیق نشان می دهد که پلی مورفیسم snp شماره 4987234rs می تواند به عنوان یک نشانه برای بروزبیماری دیابت نوع 2 مورد استفاده قرار گیرد ، تائید نهایی این مارکر مولکول نیازمند به تحقیقات بیشتر و تائید در سایر جوامع خواهد بود.

پولی گامی چیست؟ پولی گامی حالتی که یک فرد با چند فرد ازدواج می کند. هم زن و هم مرد پولی گامی دارند و این قضیه در آمریکا غیرقانونی است. مطمئناً در این روش اعضای خانواده تحت تاثیر عوامل روحی و روانی قرار می گیرند زیرا اگر اعضای خانواده احساس کنند که مورد بی توجهی قرار گرفته اند، و همسر با زن و یا مرد دیگری بیرون برود این بسیار سخت و دشوار است، چراکه همه افراد نیاز دارند مورد توجه قرار گیرند و وقتی اعضای خانواده در یک محیط غیرطبیعی بزرگ شوند در آینده دچار مشکلات مختلف می شوند از جمله مشکلات رفتاری، شخصیتی، افسردگی و ... روش ها: این پژوهش به بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم های موجود در این دو ژن (〖abcd〗_1 و 〖abcb〗_7) و استعداد ژنتیکی پولی گامی با استفاده از تکنیک tetra primer arms pcr می پردازد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان می دهد که جایگاه ژنوتیپ ag و gg و aa از ژن 〖abcd〗_1 از لحاظ آماری معنی دار نبود (p>0.05) و در جایگاه ژنوتیپ های tt ، ct و cc از 〖abcb〗_7 نیز از لحاظ آماری معنی دار نبود. نتایج: در نهایت نتایج این مطالعه نشان می دهد که پلی مورفیسم ژن های 〖abcd〗_1 و 〖abcb〗_7 می توانند به عنوان یک فاکتور خطر برای بروز پلی گامی در نظر گرفته شود. برای تایید بیشتر این نتایج نیاز به بررسی جمعیت متفاوت با اندازه بزرگتر داریم.

سرطان در واقع یک بیماری ژنتیکی است که،مشخصه آن جهش (تغییر در توالی ژنوم)در بخشی از dna در یک یا چند گروه از سلول های طبیعی می باشد که منجر به تقسیم نامحدود این سلول ها میگردد.طبق مطالعات انجام شده قریب 5 تا 10 موتاسیون لازم است تا روند سرطانی شدن سلول ها اتفاق بیفتد.] 1و2[ در مجموع 5 گروه ژن مسئول تقسیم سلولی به شمار می روند: 1.proto oncogenes:این ژن ها در شرایط عادی در فرستادن پیام به سلول برای تکثیر نقش دارند.2.tumor suppressor genes:این ژن ها پروتئین هایی را کد میکنند که به سلول پیام توقف تکثیر را می دهند.3.suicide genes: محصول این ژن ها در روند مرگ سلول معیوب نقش دارند.4.dna repairing genes: این ژن ها مسئول ترمیم dna آسیب دیده هستند.5.caretaker genes:این ژن ها نقش مستقیمی در تقسیم سلولی ندارند اما نقش اساسی در حفظ توالی ژنوم دارند.از میان ژن های فوق الذکر،ژن های پروتوآنکوژن و سرکوبگر تومور اهمیت بیشتری دارند چرا که علت اغلب سرطان ها جهش در این دو گروه ژنی می باشد.]2[ موارد متعددی در ایجاد سرطان نقش دارند از جمله:1.کارسینوژن ها:مواد شیمیایی یا بیولوژیکی که با مکانیسم ایجاد موتاسیون در dna و بهم ریختگی یکپارچگی ژنوم منجر به سرطان می شوند.2.پرتوها:پرتوهایی نظیر پرتوهای هسته ای (آلفا،بتا و گاما)،فرابنفش و پرتو x با ایجاد جهش در dna منجر به سرطان می شوند.3عفونت:برخی از عفونت های ویروسی و باکتریایی می توانند منجر به سرطان شوند.4.وراثت: وراثت نقش عمده ای در ایجاد سرطان دارد مثلا چنانچه الل های جهش یافته ژن های دخیل در ایجاد یا پیشرفت سرطان به ارث برسد،احتمال بروز سرطان در فرد افزایش می یابد.5.تغذیه و فعالیت روزانه:تغذیه ناسالم و نداشتن فعایت روزانه کافی از عوامل ایجاد سرطان شناخته شده اند.]2[ جهت درمان سرطان چهار روش عمده وجود دارد که شامل : جراحی ، شیمی درمانی،رادیوتراپی و درمان های بیولوژیکی(ایمونوتراپی و ژن درمانی) میباشد.شیمی درمانی به عنوان عمده ترین روش درمانی ، به معنای استفاده از مواد شیمیایی در درمان بیماری می باشد.انواع داروهای ضد سرطان بر اساس مکانیسم اثر این داروها شامل: 1.داروهای آلکیله کننده: این داروها گروه آلکیل را به اجزای سلول منتقل می کنند.آلکیلاسیون dna از مهمترین واکنش های منجر به مرگ سلول است.2.آنتی متابولیت ها:این داروها با تداخل در مسیرهای اصلی متابولیسم منجر به مرگ سلول سرطانی می شوند.3:آنتی بیوتیک های تومور:این داروها موجب مهار ساخت dna و rna می شوند.4.مهارکننده های هورمونی:هورمون ها به ویژه هورمون های استروئیدی نقش مهمی در ایجاد سرطان ایفا می کنند که همین امر مهار کننده های هورمونی را به عنوان یک استراتژی در درمان سرطان توجیه می کند.5.آلکالوئیدهای گیاهی:این آلکالوئیدها از گیاهان مختلفی استخراج شده و دارای اثرات ضد سرطانی با مکانیسم های مختلفی می باشند.]2و3و4[ سرطان سینه، شایعترین سرطان در زنان و عامل اصلی مرگ ناشی از سرطان در زنان سراسر جهان است.احتمال وقوع آن یک در هر 10 نفر است و سالیانه در جهان، 1,15 میلیون مورد جدید از این سرطان، تشخیص داده می شود. سرطان سینه، شایعترین سرطان در بین زنان ایالات متحده بوده، بطوری که تنها در سال 2010، 207,090مورد جدید تشخیص داده شد. در ایالات متحده، در هر سال 39,840 نفر بر اثر این سرطان جان خود را از دست می دهند و از هر 8 زن، یک نفر در طول زندگی خود، به این سرطان دچار میشود.]4و5و6[ علی رغم دستاوردهای مهم درمانی، سرطان سینه که شایعترین عامل سرطان در بین زنان است، هنوز به عنوان یک معضل پزشکی در سراسر دنیا مطرح است.درمان این سرطان شامل هورمون درمانی با تاموکسیفن و سایر داروهای انتخابی رسپتورهای استروژنی است.به هر حال تقریبا همه بیمارانی که سرطان آنان متاستاز داده و همچنین 40 درصد بیمارانی که تاموکسیفن دریافت کرده و بعد از مدتی بیماری آنها عود میکند، می میرند.به علاوه مصارف کلینیکال آنتاگونیستهای er اغلب محدودیت هایی دارند و غالبا علیه سرطان سینه er منفی بی تاثیرند.]4و6[از طرفی علی رغم این واقعیت که بسیاری از تومورهای اولیه به شیمی درمانی پاسخ می دهند، سلولهای سرطان سینه قادرند زنده مانده و به درمان مقاوم شوند.بنابر این شناسایی یک عامل جدید با سمیت کمتر که بتواند رشد هر دو رده ی سلولی er مثبت و er منفی را در سرطان سینه مهار کند ، بسیار مطلوب است.از میان فاکتورهای موثر در رشد سرطان یکی از مهمترین آنها از دست رفتن تعادل بین تکثیر سلولی و مرگ سلولی می باشد که نهایتا منجر به افزایش تکثیر سلولی و نقص در حذف سلول های آسیب دیده از طریق آپوپتوز میگردد.آپوپتوز یک فرم فعال خودکشی سلول است که از طریق یک سری از ژنها و پروسه های ضروری تکامل کنترل می گردد و دارای یک نقش کلیدی در پاتوژنز بیماری هایی از قبیل سرطان است.]5و6و7[بسیاری از مطالعات پیشنهاد کننده ی این است که از دست رفتن کنترل آپوپتوز و به دنبال آن تکثیر بی رویه سلولی مسئول آغاز و گسترش سرطان سینه می باشد.سلولهای سرطانی به راحتی از آپوپتوز می گریزند چرا که مسیرهای سیگنالینگ فعال کننده آپوپتوز در این سلول ها معیوب است.به عبارت دیگر یک استراتژی مهم برای درمان سرطان، فعال کردن مسیرهای آپوپتوزی در سلول های توموری می باشد.بسیاری از فراورده های طبیعی نظیر گیاهان و سبزیجات برای دهه های بسیاری به عنوان منبع باالقوه داروهای ضد سرطانی کاربرد داشته اند و گزارشهای متعددی خواص ضد توموری آنها را از طریق آپوپتوز نشان داده اند.از میان این گیاهان، گیاه موسیر که کاربرد خوراکی نیز دارد، دارای اثرات جالب توجهی میباشد.]7و8و9[ موسیر ( shallot) با نام علمی allium ascalonicum متعلق به جنس آلیوم و خانواده لاله سانان می باشد. موسیر را نوع وحشی و کوهی سیر نیز می دانند و بسیاری از خواص آن شبیه سیر و پیاز است. تکثیر آن از طریق کاشت پیاز های مادری صورت می گیرد. در ایران موسیر را بیشتر در مناطق غربی به خصوص کردستان کشت می دهند. موسیر در طب سنتی به علت داشتن خواص متعدد از جمله ضد عفونی کننده، ضد اسپاسم، قابض، خلط آور، ادرار آور، ضد سرفه، تب بر، اثر پایین آورنده ی قند خون و فشار خون واثر ضد سنگ مثانه مصارف بالایی داشته است . بررسی های مختلف نشان داده است که گیاه موسیر حاوی ترکیبات ضد توموری متعددی ست. از مهم ترین این ترکیبات می توان به ارگانوسولفورها، ساپونین ها و فلاونوئید ها اشاره نمود. به علاوه این ترکیبات از مهار کننده های طبیعی رگ زایی نیز محسوب می شوند . از فلاونوئید های مهار کننده ی رگ زایی می توان کرستین را نام برد که در این گیاه به مقدار فراوان وجود دارد. کرستین به طور انتخابی باعث مهار رشد سلول های توموری می شود . ترکیبات آلیسین و ارگانوسولفور موجود در موسیر دارای اثر ضد باکتریایی، ضد ترومبوز و ضد سرطان اند. بنابراین،هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات فراکسیون اتیل استات گیاه موسیر،به عنوان قویترین فراکسیون،بر القا آپوپتوز،توقف سیکل سلولی و بیان ژنهای درگیر در آپوپتوز رده های سلولی سرطان سینه خواهد بود.

دیابت شیرین، اختلال متابولیسم گلوکز می باشد که منجر به افزایش قند خون می شود.امروزه دیابت یکی از مهم ترین مشکلات بهداشتی، درمانی، اجتماعی و اقتصادی جهان محسوب می شود.هر روز که می گذرد بیش از پیش آشکار می گردد که دیابت فقط یک بیماری نیست بلکه شبکه ای درهم پیچیده از عوامل خطرزای محیطی و ژنتیک با پاتوفیزیولوژی های گوناگون در سنین مختلف است که با طیف وسیعی از بیماری ها مرتبط می باشد. از سوی دیگر نقش فاکتورهای ژنتیکی از جمله ژن mitf در بیماری دیابت نوع 2 ثابت شده است و همچنین درگیری و ارتباط پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی ژن های خانواده mitf در بسیاری از بیماری ها مشخص شده است.هدف ما از این مطالعه، بررسی ارتباط احتمالی بین پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی ژنrs( 6782552 a/c)mitfبا بیماری دیابت نوع 2 می باشد. در این مطالعه مورد- شاهدی، dnaاز نمونه های خون 100 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 و نیز 100فرد سالم به عنوان نمونه های کنترل استخراج گردید. یکsnpاز ژنmitf rs 6782552 a/cبا استفاده از تکنیک tetra primer arms-pcrبررسی شد. یافته ها نشان می دهد که پلی مورفیسم بررسی شده در جمعیت مورد مطالعه، از لحاظ آماری ریسک ابتلا به بیماری را افزایش نمی دهد. در این بررسی، ژنوتیپ aa در هر دو گروه بیمار و سالم مشاهده نشد و مقایسه ی فراوانی های ژنی و نیز فراوانی ژنوتیپ های ac و ccمربوط به پلی مورفیسم ژنmitf rs 6782552 a/c بین دو گروه بیماران و کنترل، اختلاف معنی داری نداشته است.

مالتیپل اسکلروزیس (omim126200) یک بیماری شایع سیستم عصبی مرکزی ( cns) است که اثرات متقابل بین فرایند های التهابی (inflammatory) و تحلیل نورونی (neurodegeneration) به طور معمول منجر به اختلال متناوب نورولوژیکی و به دنبال آن ناتوانی پیشرونده تجمعی می شود. علائم برای این اختلال شامل: اختلالات بینایی و سیستم های حسی و حرکتی، هماهنگی و تعادل، روده/مثانه/جنسی و شناخت است. اوج شروع بیماری بین سنین 20 و 40 سال است .عامل بیماری ms مبهم است و هیچگونه علت قطعی و درمان موثر وجود ندارد. پاتوفیزیولوژی بیماری پیچیده است تقریبا در تمام صفات پیچیده مولفه های ژنتیکی و محیطی هم به صورت مستقل و هم تعاملی نقش مهمی دارند، که استعداد بیماری، تصادفی بودن و اثرات اپی ژنتیک آن را نمی توان نادیده گرفت. ms یک بیماری ارثی در معنای کلاسیک نمی باشد اما به نظر می زسد استعداد ژنتیکی همراه با فاکتورهای محیطی از قبیل:محل، فصل تولد، فاصله تا خط استوا، عفونت در دوران کودکی، کمبود ویتامین d بیماری را القاء می کند. مطالعات خانواده ها و دوقلوها نشان داده است که یک مولفه ژنتیکی قوی علت مالتیپل اسکلروزیس را تحت تاثیر قرار می دهدو شیوع این بیماری میان بستگان درجه اول افراد مبتلا 20 تا 40 برابر بیشتر از افراد کل جامعه است. نرخ تطابق بالاتر برای دوقلوهای همسان (%34-25) نسبت به دوقلوهای ناهمسان (%5-2) وراثت پذیری بالای آن را نشان می دهد . به علت طبیعت خودایمنی این بیماری، تلاش های اولیه برای شناسایی ژن های بیماری ms بر روی کمپلکس اصلی سازگاری نسجی (mhc) متمرکز شده است.علاوه بر mhc مناطق ژنتیکی دیگری در استعداد به ms دلالت داشته که از مطالعات پیوستگی گسترده ژنوم(gwas) بدست آمده است. این مطالعات بیش از 20 لوکوس از جمله cd58، il2ra،il7r، clec16a، tnfrsf1a، irf و vdr را شامل می شود. ویتامین d برای هموستاز مواد معدنی و استخوان ضرورت دارد.که خصوصیات تنظیم سیستم ایمنی (immunoregulatory) و ضد التهابی ( anti-inflammatory ) را در بر دارد.ژن گیرنده ویتامین d انسانی بر روی کروموزوم 12 قرار گرفته است.که دارای 8 ناحیه کدینگ و 3 ناحیه غیرکدینگ می باشد.گیرنده ویتامین d متعلق به ابرخانواده گیرنده هورمون های نوکلئاز می باشد که رونویسی از ژن های هدف در پاسخ به(oh)2d3 25،1 را تنظیم می نماید.به نظر می رسد عدم تنظیم متابولیسم ویتامین d با بیماری ms و بیماری های دیگری از قبیل دیابت نوع یک ، سرطان و پوکی استخوان ارتباط داشته باشد.ویتامین d از طریق رسپتور ویتامین d (vdr) و رسپتور غشایی اتصالی پاسخ سریع به استروئید (marrs ) عمل می کند.برخی از پلی مورفیسم های ژن vdr ممکن است عملکرد و متابولیسم ویتامین d را تغییر داده و نقشی را در بیماری ms ایفا کند..اثر این پلا مورفیسم ها به طور قطعی مشخص نشده است.مطالعات مختلفی نقش پلی مورفیسم ژن vdr در جمعیت های قومی مختلف بررسی کرده اند که به علت زمینه ژنتیکی متفاوت، نتایج متناقضی در این رابطه مشاهده شده است.

گلوکوم یکی از علل شایع نابینایی است و دومین عامل نانبنایی تدریجی بعد از کاتاراکت در جهان می باشد. شایع ترین نوع گلوکوم, گلوکوم زاویه باز اولیه (poag) می باشد که در آن با آسیب تدریجی عصب و مرگ سلول های گانگلیون نابینایی ایجاد می شود. این مطالعه بر روی 40 مورد بیمار مبتلا به poag انجام شد و برای بررسی جهش از تکنیک pcr-rflp استفاده گردید. در این مطالعه هیچ کدام از جهش های رایج (g61e, r390h, r469w) در بیماران ایرانی در افراد مورد مطالعه یافت نشد.

چکیده: پیشینه تحقیق : اسکیزوفرنی یک اختلال ناتوان کننده عصبی مزمن و پیچیده است که احتمالاً به وسیله¬ی فاکتورهای ژنتیکی و غیره ژنتیکی تحت تأثیر قرار می¬گیرد. میزان شیوع این بیماری در جوامع مختلف بین 7/-1 درصد است و از اهمیت زیادی برخوردار است به همین دلیل مطالعات مختلفی در این زمینه صورت گرفته است . این بیماری نشانگان متنوع و در عین حال تخریب کننده¬ای دارد که تفکر، ادراک، هیجان، حرکت و رفتار فرد را تحت تأثیر قرار می¬دهد. مشخصه¬ی این بیماری علائمی نظیر هذیان، توهم، اختلالات فکری و حرکتی به همراه عدم توانایی درک یا بیان واقعیت و در مواردی همراه با اقدام به خودکشی می¬باشد. مکانیسم¬های پاتولوژیکی که منجر به بیماری اسکیزوفرنی می¬گردند هنوز به خوبی شناخته نشده اند ولی مطالعات متعددی نشان داده است که سیستم ایمنی/ التهابی در این بیماری فعال می¬گردد. هدف ما از این مطالعه بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن¬های tap1 و tap2 (به دلیل نقشی که این ژن¬ها درمسیر التهاب دارند ) در بیماری اسکیزوفرنی در شهرستان یاسوج و مقایسه آن¬ها با افراد سالم می¬باشد. مواد و روش¬ها: نمونه¬های خون بیماران و افراد کنترل از شهرستان یاسوج جمع آوری شد، در مجموع 110 بیمار که شامل63 مرد و 47 زن و 100نفر سالم که شامل 52 زن و 48 مرد بودند. در این پژوهش ما با روش tetra primer arms – pcr، به بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن¬های tap1 و tap2 با بیماری اسکیزوفرنی در سه جایگاه پرداختیم. نتایج: یافته¬های این پژوهش در بررسی هریک از جایگاه¬های 333 , tap1 tap 1 637 و tap 2 379نشان داد که ارتباط معناداری بین جهش¬های تک نوکلئوتیدی (snp) و فراوانی آن¬ها در بین افراد بیمار و سالم، با ژنوتیپ¬ gg مربوط به ژن tap1333 و خطر بروز اسکیزوفرنی وجود دارد. و همینطور ژنوتیپ ag مربوط به ژنtap 2 379 ارتباط معناداری با این بیماری دارد و در آخر مشاهده کردیم اختلاف معناداری بین پلی مورفیسم ژن tap1637 و خطر بروز بیماری اسکیزوفرنی وجود ندارد. بحث: این مطالعه اولین بررسی پلی مورفیسم ژن¬های tap1,2 در جمعیت ایران و ارتباط آن با بیماری اسکیزوفرنی می¬باشد. واژگان کلیدی: اسکیزوفرنی، پلی مورفسم ژن¬های tap، کمپلکس سازگار نسجی

فشارخون بالا از مهمترین عوامل خطر برای بیماری های قلبی و عروقی است. این بیماری یکی از عوامل خطر اصلی برای سکته مغزی، سکته قلبی و بیماری کلیوی است. شواهدی مبنی بر ارتباط ژنتیکی ژن ace با بروز بیماری فشارخون وجود دارد. آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ace)، اگزوپپتیدازی است که باعث تبدیل آنژیوتانسینι به آنژیوتانسینιι می شود. آنژیوتانسینιι سبب انقباض عروق و ترشح آلدسترون می شود. به این ترتیب ace نقش مهمی در تنظیم فشارخون بازی می کند. در این پژوهش رابطه بین پلی مورفیسم (i/d) ژن ace در بیماران مبتلا به فشارخون و افراد نرمال با هم مقایسه شد. نمونه های خون بیماران فشارخونی و افراد سالم از شهرستان چابهار جمع آوری شد. پلی مورفیسم ژن ace توسط تکنیک واکنش زنجیره ای پلی مراز(pcr) در نمونه خون 102فرد بیمار مبتلا به فشارخون شامل 33مرد و69 زن و 96 فرد سالم که شامل58 مرد و38 زن بودند بررسی شد. نتایج: یافته ها در بررسی پلی مورفیسم ژن ace نشان دادند که ارتباط معنی داری بین بروز این جهش تک نوکلئوتیدی و فراوانی آن در بین افراد بیمار وجود دارد. نتیجه نهایی حاکی از این است که که اینsnp می تواند کاندید مناسبی به عنوان عاملی در بروز بیماری فشارخون باشد.

اسکیزوفرنی ،(scz) ، یک بیماری روانی با علائم متغیر می باشد که یک درصد از جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار می دهد.روانپزشکان ، اسکیزوفرنی را نوعی بیماری ذهنی می شناسند که، فرد مبتلا قابلیت تمیز دادن بین افکار و تصورات خودش و واقعیت را ندارد و تحت تاثیر فاکتورهای ژنتیکی و محیطی مختلفی قرار میگیرد.نشان داده شده است که ژن hnf1a نقش مهمی در اختلالات کبدی ایفا می کندو ارتباطی که اختلالات کبدی با اسکیزوفرنی دارد در این مطالعه مورد توجه قرار گرفته است..هدف مطالعه حاضر ارزیابی ارتباط احتمالی بین پلی مورفیسم های ژن hnf1a وبیماری اسکیزوفرنی می باشد . روش ها: در این مطالعه ی مورد-شاهدی، dna از نمونه های خون بیماران مبتلا به اسکیزوفرن شهرستان یاسوج و افراد کنترل نیز از این شهر جمع آوری شد، در مجموع 100بیمار که شامل 59 مرد و 41 زن و100نفر سالم که شامل 53 زن و 47 مرد بودند. پلی مورفیسم های ژن hnf1a (rs1169288و(rs17847497 با استفاده از تکنیک tetra primer arms-pcr بررسی شدند. نتایچ: نتایج این مطالعه نشان می دهد که ژنوتیپ tt در snp (rs1169288) خطر بیماری را افزایش می-دهد ،که از لحاظ آماری معنی دار است [or=5,ci(95%)=1.4-18,p=0.02]. بحث: در نهایت، نتایج این مطالعه نشان می دهد که پلی مورفیسم ( rs1169288 g/t) hnf1a می تواند به عنوان یک فاکتور خطر برای اسکیزوفرنی در نظر گرفته شود. تایید این نتایج نیازمندبررسی در سایر جمعیت ها وهمچنین نمونه هایی با اندازه های بزرگ تر خواهد بود. کلمات کلیدی: اسکیزوفرنی،اختلالات کبدی ، پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی(snp)، ژن hnf1a