مقدمه: از آنجائیکه زایمان زودرس شایع ترین علت مرگ و میر نوزادان می باشد کنترل و پیشگیری از آن بسیار مهم و حیاتی میباشد. از مهم ترین این داروها میتوان از پروژسترون نام برد که به اشکال گوناگون استفاده شده که هر کدام دارای مزایا و معایب مختلفی هستند. از آنجائیکه قدرت و کارایی این دارو در خصوص کنترل زایمان زودرس کاملاً مشخص نبوده و عوارض جنینی آن نیز هنوز به خوبی مورد بررسی قرار نگرفته است این پژوهش جهت بررسی پیشگیری زایمان زودرس پروژسترون عضلانی در بیمارستان فاطمیه شاهرود در طی سال 90 و 91 انجام شده است. مواد و روش ها این مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی در مرکز درمانی فاطمیه شاهرود در طی سالهای 90 و 91 انجام شده است. در این طرح جهت پیشگیری از زایمان زودرس، زنان باردار 16 تا 22 هفته بطور تصادفی به دو گروه یک و دو تقسیم شده که در گروه یک از پروژسترون عضلانی و در گروه دو از پلاسبو استفاده گردید . سپس برخی اطلاعات دخیل در پاسخ درمان شامل سن مادر (سن پایین تر از 17 سال و بالاتر از 35 سال)، سابقه ی سقط قبلی، تعداد زایمان های قبلی و عوارض نوزادی در طی حاملگی از مصاحبه و پرونده مادر استخراج گردیده و اطلاعات مربوط به نوزادان شامل سن، وزن و نمره آپگار نیز از پرونده آنها گرفته شده و اطلاعات دو گروه با هم مقایسه گردید. اطلاعات در رایانه ثبت و به کمک نرم افزار آماری spss و آزمونهای مرتبط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این تحقیق p<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج از 60 خانم باردار مراجعه کننده به بیمارستان فاطمیه که تحت بررسی با داروی توکولیتیک پروژسترون و پلاسبو قرار گرفتند ، 30 نفر در گروه یک ( استفاده از پروژسترون) و 30 نفر در گروه دو ( پلاسبو) قرار داشتند. 12 نفر (40% ) از گروه یک ، سن کمتر از 18 سال و یا بیشتر از 35 داشته در حالیکه در گروه دو این میزان 13 نفر (3/43% ) بود که تفاوت معنی داری با هم نداشتند. در خصوص سن حاملگی در گروه یک 8 نفر(7/26%) کمتر از 18 هفته، 10 نفر (3/33%) 19 تا 20 هفته و 12 نفر (40%) سن حاملگی 21 تا 22 هفته داشتند که این میزان در گروه دو به ترتیب 30 ، 30 و 40 درصد بود که تفاوت معنی داری با هم نداشتند. در خصوص مواردی مثل نوع زایمان(p<0/05)، تعداد حاملگی (p<0/05)، موفقیت در کنترل زایمان زودرس تا هفته 28 بارداری (p<0/003) ، سابقه پره ترم (p<0/03 ) و موفقیت در کنترل زایمان زودرس تا هفته 34 بارداری (p<0/01 ) تفاوت معنی داری بین دو گروه دیده شد. در خصوص سایر متغیر های مورد بررسی مثل میزان تحصیلات، محل سکونت، وزن نوزاد، جنس نوزاد و کلیه مشکلات و عوارض نوزادی مورد بررسی، تفاوتی بین دو گروه یافت نشد. نتیجه گیری نتایج این تحقیق نشان داد که میزان موفقیت پیشگیری از زایمان زودرس توسط پروژسترون عضلانی تا سن 28 الی 34 بارداری به طور معنی داری بیشتر از پلاسبو بوده و عوارض نوزادی خاصی ندارد و لذا میتوان از آن به عنوان یک توکولیتیک مناسب استفاده کرد . واژگان کلیدی: زایمان زودرس ، پروژسترون تزریقی ، پلاسبو ، پیشگیری

کاهش درد پس از عمل یکی از اهداف مهم در زنان تحت عمل جراحی سزارین است. بر همین اساس در این مطالعه به مقایسه اثر ضددردی استامینوفن و ایندومتاسین در کاهش درد پس از عمل سزارین پرداختیم. این کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 200 نفر از خانم هایی که در سال 1392 در بیمارستان های شاهرود تحت زایمان سزارین قرار گرفتند، انجام شد که به صورت تصادفی در یکی از چهار گروه 50 نفری شامل گروه دارونما، یک قرص استامینوفن، دو قرص استامینوفن و شیاف ایندومتاسین قرار گرفتند و شدت درد بعد از عمل به کمک vas بررسی شد. در این کارآزمایی بالینی تصادفی200 خانمی که مورد مطالعه قرار گرفتند به چهار گروه 50 نفری تقسیم شدند.شدت درد براساسvas این گونه بود: گروهی که شیاف ایندومتاسین دریافت کرده بودند میانگین شدت درد4/2، گروهی که یک عدد قرص استامینوفن دریافت کرده بودند میانگین شدت درد8/4، گروهی که دو عددقرص استامینوفن دریافت کرده بودند میانگین شدت درد6/2 و گروهی کهplacebo دریافت کرده بودند میانگین شدت درد 8/2 بود. بنابراین شدت درد بر اساس vas در چهار گروه اختلاف آماری معناداری را نشان می داد (p=0.0001) و بیشترین شدت درد در گروه دارونما و کمترین آن در گروه شیاف ایندومتاسین بود. در انتها بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات مشابه صورت گرفته در این زمینه، چنین استنباط می شود که استفاده از شیاف ایندومتاسین سبب کاهش معناداری در شدت درد پس از عمل سزارین می گردد.

بررسی میزان هیسترکتومی و علل انجام آن در بیمارستان های شهرستان شاهرود [بیمارستان های خاتم الانبیاء(ص)، فاطمیه(س) و امام حسین(ع)] در طی2سال (فروردین 1391-اسفند 1392)

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.