این مطالعه با هدف بررسی تاًثیر "رویکرد تاًکید بر ساختار" بربهبود صحت نگارش در نوشتار فراگیران فارسی زبان ایرانی زبان انگلیسی انجام گرفته است. به همین منظور این تحقیق از سی ویک زبان آموز زبان انگلیسی به عنوان شرکت کننده استفاده کرده است. این تحقیق با بکار گیری داده های دو گروه آزمایش و کنترل نشان میدهد که رویکرد تاًکید بر ساختار مستقیم و غیر مستقیم, صحت نگارش شرکت کنندگان را در مبحث "حروف اضافه" و "حرف تعریف معین" در نوشته های بعدی در طول ترم بهبود می بخشد. چهار تحلیل کوواریانس از پیش آزمون (آزمون شماره 1) و آزمون دوم و سوم از دو گروه آزمایش و کنترل نشان داد که رویکرد تاًکید بر ساختار واکنشی تاًثیر مثبتی بر روی صحت نگارش شرکت کننده ها که شامل مبحث "حروف اضافه" و "حرف تعریف معین" بود, داشته است. یافته ها حاکی از آن بود که "حرف تعریف معین" نسبت به "رویکرد تاًکید بر ساختار" تاًثیر پذیرتربوده است. جنسیت به عنوان یک فاکتور افزوده شده مورد تحقیق قرار گرفت. شرکت کنندگان خانم نمایش بهتری در مبحث "حرف اضافه" داشتند و مردان نمرات بالاتری در "حرف تعریف معین" داشتند.

«الن سیکسو»برای خلق گونه ای مستقل از پساساختارگرایی فمینیسم، اجزایی از تفکر «فروید» و «لکان» را اقتباس کرد و به تکمیل آنها پرداخت. پذیرش تئوری روانکاوی لکان در تفکر سیکسو تا جایی پیش می رود که به امکان دگرگونی «نظم نمادین» پدرسالار خوشبین است و به زن، دریافتی تازه از خودش می بخشد که به معانی و ارزش های زنانه ی متفاوتیقطعیتمی بخشد. همچون دیگر فمینیست های پساساختارگرا، برای سیکسو، بازتولید وجوه به خصوصی از مناسبات قدرت در جامعه، حائز اهمیت است. به عقیده ی سیکسو، چگونگی درک یک فرد از هستیِ مادیِ خود، پیوسته محل مناقشه است و می تواند بازتولید شود یا تغییر شکل بدهد. فمینیسم پساساختارگرا می کوشد فرضیه ای بنیان نهد بر این اساس که تفکر پدرسالار، کج فهمی مناسبات قدرت میان دو جنس در زندگی اجتماعی شان است.پژوهش حاضر به بررسی چهار داستان کوتاه، شامل "خانه تبرک شده" و "مداوای بی بی هالدر" از مجموعه اول جومپا لاهیری به نام "ترجمان دردها" و "خاک غریب" و "رفتن به ساحل" از مجموعه دوم "خاک غریب" می پردازد. پژوهشگر کوشیده است تا نشان دهد چطور شخصیت ها در آثار لاهیری می توانند بازتابنده ی مضامین تفکر فمینیست پساساختارگرا و مفاهیم اصلی الن سیکسو مانند: "زنانگی"، "عشق"، "مرگ"، "وفاداری"، "دیگری"، "دو جنسیتی" و "تفاوت جنسی" باشند. برای ارایه ی تصویری شفاف تر از فمینیست پساساختارگرای سیکسویی در آثار لاهیری، مضامینی همچون "لذت"، "کاهلی"، "عزا"، "بارداری"و "باغچه" نیز در این پژوهش، تعریف و بررسی شده اند.

چکیده اثر مهارت استنتاج بر درک مطلب شنیداری زبان آموزان سطح پیشرفته هذف از انجام این پژوهش بررسی مهارت استنتاج بر درک مطلب شنیداری زبان آموزان سح پیشرفته می باشد. تاکید بر آموزش مبتنی بر استراتژی، که مورد غفلت نیز واقع شده، و نیز وجود مشکلات شایع در فرایند درک مطلب،توجه بیشتر به گنجاندن استراتژی های شنود در تمرینات کلاسی، به خصوص در بخش پیش-شنیداری، را ضروری ساخته است.این پژ.هش برای زبان آموزان سطح پیشرفته در نظر گرقته شده است تا بررسی شود که چگونه مهارت آنها در استفاده ازمهارت استنتاج به آنها کمک می کند تا بر مشکلات رایج در درک مطلب شنیداری از جمله وجود حشو،ادغام شدن اصوات، استفاده از مواد غیرآموزشی(زبان اصلی) در کلاس،چهارچوبهای ذهنی ناکافی و نیاز به پردازش همزمان کل به جزء و جزء به کل غلبه نمایند.به منظور نگاهی دقیق تر به مساله استفاده افراد از استراتژی و کمک بالقوه آن به درک مطلب شنیداری در زبان آموزان سطح پیشرفته ایرانی، این پژوهش بر روی 60 دانشجوی( دختران و پسران) سال آخر مشغول به تحصیل در رشته مترجمی زبان انگلیسی در دانشگاه آزاد تنکابن صورت گرفت. پس از برگزار کردن آزمون تعیین سطح ،از میان دانشجویان،60 دانشجو بر مبنای نمره در بخش شنیداری نمونه سوالات آزمون ibt با حفظ استانداردهای نمره دادن مخصوص، انتخاب شدند؛دانش آموزانی که نمره دست کم 22 از 30 را بدست آوردند بعنوان زبان آموزان شرکت کننده در آزمایش انتخاب شدند. دانشجویان به طور تصادفی دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. تیمار این پژوهش عبارت بود از آموزش صریح مهارت استنتاج که شامل معرفی کلی این مهارت وتسهیل فرایند آن در فعالیت های پیش-شنیداری بود که به دانش آموزان در گروه آزمایش داده شد. هر دو گروه پیش آزمون و پس آزمون دادند و نمرات آنها در این آزمون هاوارد نرم افزار spss 16 شد. بر مبنای سوال پژوهشی در این پایان نامه،(آیا آموزش صریح مهارت استنتاج تاثیر مهمی بر درک مطلب شنیداری زبان آموزان سطح پیشرفته دارد؟) فرضیه صفر در سطح معناداری 05/0 ساخته شد و در تحلیل داده ها، با مقایسه نتایج پیش آزمون و پس آزمون در نهایت فرضیه صفر رد شد.نتایج نشان داد که آموزش صریح مهارت های استنتاجی اثر معناداری بر درک مطلب شنیداری زبان آموزان سطح پیشرفته ایرانی دارد. واژگان کلیدی: استراتژی-مهارت استنتاج-حشو-چهارچئب های اساسی-پردازش

منتقدان فراوانی در دهه های پایانی قرن بیستم، جین ایر (1847) اثر شارلوت برونته را رمانی فمنیستی و یا ضد مسیحیت دانسته اند. این رمان، بی تردید، در لایه های معنایی خاصی از بافت متنی متناقض خود بدین خوانش های فمنیستی و یا ضد مسیحی با آغوشی باز پاسخ می دهد. این لایه های معنایی ویژه در سطح متن قرار داشته و غالباً کاملاً آشکاراند. تز حاضر وجود این لایه های مفهومی آشکارتر را در رمان برونته صراحتاً می پذیرد. لیکن، با دنبال کردن ردیکرد تاریخ گرایی نو، این تحقیق لایه هایی از مفاهیم جین ایر را می شکافد که پنهان تر و تلویحی تراند. از این رهگذر تز حاضر در پی آن است تا نشان دهد که چگونه گفتمان قدرت غالب در انگلستان عصر ویکتوریا که همانا گفتمانی مردسالارانه، مذهبی، امپریالیستی، و نژادپرستانه است خود را، همسو و یا به رغم خواست برونته مولف اثر، در متن رمان جین ایر و در اشکالی تلویحی و پوشیده تر می نگارد و تثبیت می کند. این تحقیق در فصول میانی خود مفاهیم فرهنگی چون "جنسیت"، "مسیحیت" (فرقه انجیل گرایی)، و "نژاد" و بازنمایی آنها را در رمان برونته مورد مطالعه قرار داده و سرانجام پس از ارایه شواهد و عدله تاریخی- اجتماعی و متنی، با این فرضیه کار خود را به پایان می رساند که رمان جین ایر با دارا بودن ساختی متناقض، چندمعنایی، و دیالکتیک به ترتیب در لایه های پیدا و پنهان خود، همزمان متنی فمنیستی/ ضدفمنیستی، ضدمسیحی/ مسیحی، و ضدنژادپرستی/ نژادپرستانه می باشد.

تحقیق بینامتنی حاضر می کوشد با تمرکز بر روی جنبه های فمینیستی رمان پنلوپیاد اثر مارگارت آتوود به بررسی بازنویسی شیوه ی به تصویر کشیدن زنان در ادبیات ،به طور کلی، و ادیسه ی هومر،به طور خاص،بپردازد. با بکارگیری تعدادی از مفاهیم بینامتنی ارائه شده توسط ژرار ژنت، رولان بارت، و میخائیل باختین ،تلاش شده است شیوه هایی که آتوود برای رسیدن به اهداف بازبینی کننده ی خود استفاده نموده شرح داده شود.همچنین، به منظور روشن نموندن ماهیت و رویکرد پنلوپیاد نسبت به متن پیشین خود، مطالعه ی حاضر به بررسی روابط کارکردی و ساختاری مابین پنلوپیاد و اودیسه می پردازد.مشخص شد که آتووداز طریق ترانسپوزیسیون فرمی و مضمونی متن را به خواننده نزدیک تر نموده و نمایش تبعیض آمیز زنان در ادبیات را با معیاری جدید ارزش گذاری کرده است. به عنوان یک نویسنده ی زن، آتوود از طریق دادن امکان صحبتبه زنان داستان و فراهم نمودن تاریخچه ی این شخصیت ها، و همچنین با به تصویر کشیدن زنان نه به عنوان طبقه ای واحد و جبرگرایانهبلکه به صورت افرادی با تجربیات متفاوتادیسه را اسطوره زدایی می کند. فضای بینامتنی پنلوپیاد، که در آن تعداد زیادی از متن ها،صداها، و زبان ها باهم ترکیب شده و یا با هم برخورد می کنند، فرصتی را برای آتوود فراهم می کند تا سلسله مراتب هنر والا و فرودست ، و مرزهای بین داستان و حقیقت راجا به جا کند.علاوه بر این،آتوود تلاش کرده است با به کارگیری تکنیک های روایی همچون تغییر مداوم زاویه ی دید و استفاده از راوی غیرقابل اعتماد، درون مایه ی متن را، که عبارت است از ماهیت ذهنی و درنتیجه غیر قابل اطمینان بودن تمام روایت ها، استحکام بخشد.

خواندن شکاف اثر دوریس لسینگ، خواننده را با داستان جامعه ای فقط-زن که داعیه ی تاریخ اولیه بشر بودن را دارد، رو به رو می کند. در شکاف، لسینگ جهانی پیشا جنسیتی ارائه می کند که ساکنان فقط-شکاف (فقط-زن) آن به گونه ای غیر جنسی تولید مثل می کرده و زندگی آرامی داشتند تا قبل از تولد اولین نوزاد پسر، که هیولا، و یا آب پران نامیده شد. حین آفرینش جایگزینی که در آن زن جنس اول است، او (لسینگ) این واقعیت را که ایده هر انسانی از "دیگری" متاثر از باور های جنسیتی او، و همچنین دیگر قراردادهای فرهنگی-اجتماعی است. با در نظر گرفتن شکاف در بستر مطالعات فرهنگی و مطالعات زنان، پایان نامه ی حاضر خوانشی آرمانی در زمانه ای پاد آرمانی، که متقارن با تولد ناگهانی مردان و تفاوت های جنسیتی است، ارائه می دهد. این تحقیق سعی دارد تا به سه سوال تحت آرا سیمون دوبوآر، فردریک جیمسون و پیتر فیتینگ پاسخ دهد. تحقیق حاضر قرار است که به این پرسش ها بپردازد که آیا شکاف می تواند به عنوان یک آرمانشهر و یا پاد آرمانشهر دیده شود؛ و لسینگ از طریق چه مفاهیم و استراتژی هایی به نیت خود دست می یازد؛ و همچنین در صدد کشف امتیازاتی است که چنین رویکرد آرمانی/ پادآرمانی به درک رمان می افزاید. پایان نامه ی حاضر در نهایت نتیجه می گیرد که شکافِ لسینگ، به خواننده اش این فرصت را می دهد که وضعیتی آرمانی و فارغ از جنسیت را از طریق حذف کامل پدرسالاری، ارزش های مردانه، و تفاوت های جنسیتی، زندگی و تجربه نماید. بنابراین او (لسینگ) هم تبعیض های جنسیتی جامعه ی مدرن و معاصرمان را نقد می کند؛ و هم طرحی کلی برای آینده ی بهتر ارائه می دهد. لسینگ در شکاف سعی کرده تا دوگانه ی مرد/ زن را از نو بسازد؛ و امکان بودش جامعه ای را که در آن زن و مرد به مثابه ی نیمه های مکمل، که با هم انسان را می سازند. کلید واژه ها: پا دآرمانشهر، داستان علمی تخیلی فمینیستی، آرمانشهر فمینیستی، "دیگری"، آرمانشهر، مطالعات آرمانی/ پادآرمانی، مطالعات زنان

در حوزه امر متعالی و تفارق، سکوت، غیبت یا فقدان محسوب نمی شود. همانطور که ژان فرانسوا لیوتار، نظریه پرداز فرانسوی، استدلال می کند امر متعالی، نبود سکوت های پیچیده و متضاد محسوب می شود، به عبارتی فضایی است که هر آنچه که نمایش ناپذیر است را «نمایش» می دهد. او فراروایت را نیز به عنوان تنها عامل مشروعیت انواع روایت ها مورد انتقاد قرار می دهد؛ فراروایت هایی که سوژه های فردی را به شدت سرکوب کرده و به کنترل آنها می پردازند و به تفاوت های فردی و فرهنگی توجهی ندارند. همزمان، تئاتر پست مدرن نیز با هدف نهادینه ساختن تفکری نوین سیاسی تر شد و بر صداهای خاموش جامعه و طبقات حاشیه ای توجه نمود. کاریل چرچیل، به عنوان چهره پیشگام در شکل گیری تئاتر معاصر از مفاهیم مهم پست مدرنیزم در زمینه سیاسی و اجتماعی استفاده می کند تا اعتراض شدید خود را به استبداد، جبر و حاشیه راندن گروه های اقلیتی نشان دهد. در تحقیق حاضر، به کمک مفاهیم امر متعالی، فراروایت و تفارق لیوتار به تحلیل نمایش های سالار زنان، عرش برین، درخشش در باکینگهام شایر و تام ترشرو پرداخته شد. با خوانش این نمایش نامه ها، مشاهده می شود که زنان، همجنس گرایان، بومیان و به عبارتی قشر اقلیت، قربانیان کلان روایت های جامعه محسوب می شوند، این گروه سرکوب شده و محکوم به سکوت به عنوان یک صدای ناهماهنگ در یک فرهنگ هماهنگ تلقی می شوند. او نشان می دهد که تنها راه دوری جستن از این سیستم تک محور، مقاومت در برابر آن و احترام به هر خرده روایتی است که صدای خاموش و سرکوب شده اقشار مختلف سیاسی، فرهنگی و اجتماعی است. با این حال، چرچیل نیز چون لیوتار هیچ جواب قاطع و نهایی برای مقابله با اعتبار کلان یا خرده روایت ها ارائه نمی دهد.

فلسفه پست مدرنیستی تاریخ با زیر سوال بردن پیش فرض های اساسی فلسفه های روشنگری و مدرنیستی که در طول سده های متمادی به عنوان دیدگاه غالب و تعریف کننده تاریخ و مفهوم و کارکرد آن در حوزه علوم انسانی تلقی می شد، سعی در ارائه رویکردی جدید به مسئله تاریخ با تاکید بر هستی شناسی آن دارد. در این میان می توان به فلسفه پسا ساختارگرایانه هیدن وایت در میان دیگران اشاره کرد. وایت پارادایم های اساسی رویکردهای روشنگری/مدرنیستی تاریخ را به چالش کشیده و آنها را نا کافی و غیر قابل اعتماد می داند. از سوی دیگر، هم زمان با ظهور چنین دیدگاه های پسا ساختارگرایانه، فرا داستان تاریخ نگارانه نیز با برهم زدن مرزهای مشخص بین تاریخ و داستان و نیز با استفاده از تکنیک های روایی خاص خود سعی در ارائه رویکردی بازبینانه و انتقادی به مسئله تاریخ دارد. نمونه هایی از چنین فرا داستان تاریخ نگارانه مامبو جامبو و پرواز به کانادا اثر نویسنده آمریکایی ایشمائیل رید می باشد. در پژوهش حاضر تلاش شده ضمن بررسی و مقایسه اصول تاریخ نگاری روشنگری/مدرنیستی و پست مدرن، به چگونگی ظهور فلسفه پست مدرن تاریخ در این دو رمان بپردازیم. پس از خوانش و تحلیل این دو رمان با تکیه بر نظریات وایت، فیلسوف پسا ساختارگرای تاریخ، مشخص شد با بر هم زدن قراردادهای رمان تاریخی کلاسیک و پارادایم های رویکردهای روشنگری و مدرنیستی، رید تواریخی جعلی از تمدن غرب و آمریکا می سازد. این تواریخ جعلی به رید امکان روایتی جدید از تاریخ داده که در آن وی تاریخ رسمی را ساختار شکنی کرده و تاریخ سیاهان به عنوان اقلیتی نژادی و به حاشیه رانده شده را برجسته می کند تا به نقش و سهم نادیده گرفته شده آنان در تاریخ غرب و به ویژه آمریکا به عنوان کشوری چند ملیتی صحه گذارد. این روایت جدید از تاریخ به نوبه خود به روایتی جدید از هویت می انجامد که در آن رید دیدگاه های ماهیت گرایانه در مورد هویت، به ویژه هویت سیاهان، را رد کرده و دیدگاه های پسا ساختارگرایانه را می پذیرد.

وله شوئینکا ( -1934) از برجسته ترین نمایشنامه نویسان نیجریه ای است که در رسته ی معدود افرادی قرار می گیرد که برده داری را به نشانه ی ابزار سلطه گری مذموم شمرده است. وی همچنین در سال 1986 به عنوان اولین نویسنده ی سیاه پوست آفریقایی به کسب جایزه ی نوبل ادبی نایل گردید. با توجه به این مهم که در یک جامعه ی استعماری، افراد تحت لقای صاحبان قدرت اند، بی شک متأثر از قدرت و گفتمان آن قرار خواهند گرفت. نظر به اینکه میشل فوکو ( 1984 -1926 ) فیلسوف، متفکر پساساختارگرا و تاریخ نگار فرانسوی در قرن بیستم محسوب می شود، شهرت وی در واقع به نگاه متفاوتش به پدیده ها و مفاهیم تثبیت شده از جمله قدرت و گفتمان مربوط میشود. تا کنون مسأله ی قدرت در دست شمار زیادی از محققان و نظریه پردازان عصر حاضر و اعصار پیشین قرار گرفته است. افزون بر آن مقوله ی گفتمان نیز نقش اصلی مباحث مختلفی مانند زبان شناسی، جامعه شناسی، روان شناسی و غیره را ایفا کرده است. در تحقیق حاضر، محقق مفاهیم قدرت و گفتمان را از دیدگاه فوکو در سه نمایشنامه ی بزرگ شوئینکا از جمله "شیر و جواهر" ، "فرزندان روزگاران دور" و "مرگ و مهتر شاه" بررسی می کند. و در پایان، با توجه به شواهد موجود اظهار میدارد که رگه های قدرت و ارتباط آن با مفاهیم دانش و مقاومت در این آثار به آسانی قابل مشاهده است، از طرفی گفتمان ارائه شده توسط فوکو در یک جامعه و در یک برهه ی زمانی خاص به صورت یکپارچه یافت میشود. این در حالیست که در نمایشنامه های پیش رو دو جریان گفتمانی به موازات هم و در جهات مختلف در حرکت اند. بنابراین، آنچه فوکو به عنوان گفتمان در نظر می گیرد، در این آثار قابل بررسی نمی باشد.

هدف از انجام تز حاضر بررسی مفهوم زمان برگسون-هم زمانی و دیرش زمان - در بوف کور صادق هدایت و خشم و هیاهو ویلیام فاکنر است که به عنوان دو اثر مدرنیست در ادبیات ایران و آمریکا در نظر گرفته می شوند. هانری برگسون خطی بودن و شرح وقایع به ترتیب زمانی را رد می کند و بر این عقیده است که زمان یک مفهوم پیوسته در کل است. آگاهی بر اساس تسلسل و پیوستگی استوار است که تمامی خاطرات و تجربیات را به طور هم زمان پردازش می کند، چنان که گویی تمامی آن ها جز یک کل واحد و اورگانیک است. هدف اصلی این تحقیق، تجزیه و تحلیل مفهوم زمان در دور اثر مذکور است که شامل ساختار در هم تنیده و بهم ریختگی سیر خطی زمان و همچنین ویژگی های جریان سیلان ذهن و سیلان خاطرات در روایت این دو اثر می باشد. تصاویر ذهنی و خاطرات مرتبط راوی ها، شخصیت ها، مکان و زمان و حوادث در هر دو رمان به طور مکرر در هم ادغام می شوند و یا هم دیگر را منعکس می کنند و سر انجام به واحدهای مرتبط یک کلیت اورگانیک و متسلسل تبدیل می شوند. این ویژگی ها در برخی از قسمت ها، زمان را در مقابل تقسیم پذیری زمانی، مکانی و ذهنی قرار می دهد. تحقیق حاضر بدنبال این فرضیه است که آیا ویژگی های ساختاری بوف کور و خشم و هیاهو همانند نسبی بودن و ذهنی بودن زمان و مکان، اشتراک و ادغام خاطرات و تجریبات به طور خاص، می تواند با تفسیر مفهوم زمان از دیدگاه برگسون در یک راستا باشد؟ بر اساس تجزیه و تحلیل ویژگی های روایت شناختی جریان سیلان ذهن و بازتاب خاطرات که از نظر سطح زبانی –سطح پیش گفتار و سطح گفتار - قابل بررسی هستند، این نتیجه بدست آمد که رمان بوف کور، رمانی در سطح گفتار، منظم و مرتبط، دارای انسجام در هر قسمت از داستان، دارای ساختارهای نحوی و گرامری معنادار و دارای مخاطب است که هرگونه برداشت جریان سیلان ذهن و گفتگوی درونی را که به این رمان نسبت داده شده را رد می کند. در مقابل با بررسی همین ویژگی ها در رمان خشم و هیاهو، تمامی موارد در اثبات روند جریان سیلان ذهن معطوف هستند.

این تحقیق تلاش دارد تا مسئله هویت و خود را در اثر موجهای ویرجینیا وولف با اعمال یک تئوری اساسا روان درمانی، خود دیالکتیکی، بررسی کند. این تئوری که توسط هوبرت هرمانس و همکارانش بیان شده است مسئله خود را وجودی متغیر و درعین حال یکتا در نظر میگیرد که براساس دیالکتیک روابط درونی وبیرونینشان داده شده در خود-روایتها ساخته میشود. این تئوری که تنها پلی ست بین مفهوم خود در پراگماتیسم آمریکایی و مفهوم دیالوگ در سنت اروپایی، تئوری جدیدی تلقی نمیشود. از آنجا که شش شخصیت اصلی رمان موجها توسط خود-روایتهای پیوسته شان نشان داده میشوند، اولین تمرکز بحث روی شش شخصیت اصلی داستان است. مسئله بعدی متن است که از همان الگوی روایتگری شخصیتها تبعیت میکندکه همان روایتهای مختلف از موقعیتهای زمانی و مکانی متفاوت است. درمبحث دوم، زاویه دیدها (کانونیسازها) ی مختلف متن با موقعیتگیری یک خود مقایسه خواهند شد ونتیجتا، متن با خود مقایسه میشود. هرکدام از این روایتها درابتدا توسط یک نویسنده (وولف) که قصد داشته شخصیتها را در"تغییر" قراردهد (ریمن-کنن، 2005،ص. 32)ایرادشده اند و نهایتا توسط یک خواننده خوانده و تعبیر میشوند.به سبب اهمیت هر کدام از این رویارویی ها (نویسنده-متن، خواننده-متن)، آخرین مورد بحث بررسی مسئله خود در نویسنده، خواننده، و روابط این دو بر اساس تئوری خود دیالکتیکی خواهد بود. براساس مباحث این تحقیق، شخصیتها در رمان موجها در حال خود-سازی و خود-ارزیابی بی وقفه ای هستند که از روابط دیالکتیکی بین موقعیتهای مختلف دیالکتیکی بیرونی و درونی سود میبرد. این موقعیت های زمانی و مکانی ممکن است به خارج از متن و موقعیت گیری نویسنده اثر (ویرجینیا وولف) و یا هر خواننده احتمالی کشیده شود. رمان موجها از آنجا که هیچ فراروایتی ندارد در فرآیندی مدام از ساختن، واساختن، و دوباره ساختن از طریق صداهای نه تنها شخصیتها بلکه نویسنده و خواننده اثر است که در موقعیت بخشیدن های مختلف به آن سهیم هستند. به طور قابل ملاحظه ای، موجها هیچگاه یکتابودن خود را از دست نمیدهد در حالیکه تعبیرش از دیدگاه هر کدام از این موقعیتها متفاوت است. موجها، که مشخصا شبیه یک خود دیالکتیکی عمل میکند،شبکه ای از دیالوگ بین نویسنده، متن، و خواننده است که در آن هر کدام از این شرکت کننده ها دیالوگهای درونی مخصوص به خود را دارد که میتواند آن را درگیر این شبکه بزرگتر کند.

چکیده ندارد.