معماری از هیچ بوجود نمی آید.درواقع معماری ذهنیت یک طراح و تفکرات و اندیشه های اوست که متاثر از جامعه،سیاست ،اقتصاد،علوم رفتاری و غیره است که در اندیشه ها وآرای معمار تاثیر گذار اند. معماری از یک طرف با ساختمان و نکات تکنیکی آن ، از طرف دیگر با انسان و روابط فیزیکی و روانی وی و از یک طرف نیز با هنر و زمینه های احساسی آن سرو کار دارد. معماری نه فقط در عالم ماده که در عالم معنا نیز سیر می کند. در واقع معماری یک مقوله چند محوری وچند بعدی است و به همین علت تحقق معماری و انجام آن نیزنیازمند برخورداری از مجموعه ای از معرفت ها و دانش های گوناگون است. معمار به منظور پاسخگویی به نیازهای اجتماعی ملزم به آگاهی از ادراکات، تجربیات و نیازهای استفاده کنندگان است وبه همین نسبت ملزم به کالبد شکافی ادراکات جامعه در بسترهای روانی و تغییرات فرهنگی می باشد که دانش و تکنولوژیک‍ی گونه ای از آن است. در جامعه کنونی ما انرژی هسته ای هم به عنوان دانش و تکنولوژی و هم به عنوان عاملی که به عنوان بحث روز ایران از محافل بزرگ سیاسی و اقتصادی در بعد داخلی و خارجی گرفته تا دیالوگ های عوام مردم را شامل می شود تبدیل شده است.شاید این وظیفه معماری استکه به کالبد شکافی اجتماعی با ابزار معماری بپردازد تا بهترین پاسخ به این نیاز مطرح شده جامعه را ارائه دهد. معماری از هیچ بوجود نمی آید.درواقع معماری ذهنیت یک طراح و تفکرات و اندیشه های اوست که متاثر از جامعه،سیاست ،اقتصاد،علوم رفتاری و غیره است که در اندیشه ها وآرای معمار تاثیر گذار اند. معماری از یک طرف با ساختمان و نکات تکنیکی آن ، از طرف دیگر با انسان و روابط فیزیکی و روانی وی و از یک طرف نیز با هنر و زمینه های احساسی آن سرو کار دارد. معماری نه فقط در عالم ماده که در عالم معنا نیز سیر می کند. در واقع معماری یک مقوله چند محوری وچند بعدی است و به همین علت تحقق معماری و انجام آن نیزنیازمند برخورداری از مجموعه ای از معرفت ها و دانش های گوناگون است. معمار به منظور پاسخگویی به نیازهای اجتماعی ملزم به آگاهی از ادراکات، تجربیات و نیازهای استفاده کنندگان است وبه همین نسبت ملزم به کالبد شکافی ادراکات جامعه در بسترهای روانی و تغییرات فرهنگی می باشد که دانش و تکنولوژیک‍ی گونه ای از آن است. در جامعه کنونی ما انرژی هسته ای هم به عنوان دانش و تکنولوژی و هم به عنوان عاملی که به عنوان بحث روز ایران از محافل بزرگ سیاسی و اقتصادی در بعد داخلی و خارجی گرفته تا دیالوگ های عوام مردم را شامل می شود تبدیل شده است.شاید این وظیفه معماری استکه به کالبد شکافی اجتماعی با ابزار معماری بپردازد تا بهترین پاسخ به این نیاز مطرح شده جامعه را ارائه دهد.

ادامه حیات یک اثر معماری ،مادامی است که رفتارهای اجتماعی انسان به واسطه آن واقع می شود. در حقیقت سناریوی زمان در معماری از آن جهت دارای معناست که داستان زندگی اثر با اتمام ساخت ، آغاز می شود . با گذر زمان و به واسطه وجود بنا ، دادوستدهای اطلاعاتی میان مخاطبین به طرق گوناگون شکل می گیرد. ارتباط میان مخاطبین درون محیط تبدیل به داشته های اطلاعاتی و گاه خاطرات احساسی می شود . خصوصیات اثر معماری ، چگونگی این روابط را تعیین می کند . می توان اینچنین نتیجه گرفت که برای طراحی یک اثر پویا و دارای حیات مطلوب نیازمند بررسی و کاوش در مورد چگونگی رفتارهای اجتماعی درون بنا هستیم . این مطلب در بناهای عمومی با مقیاس کلان (نظیر مجتمع های نمایشگاهی) بسیار حیاتی است . در جستجوی پیش رو سعی شده پس از تکمیل داده های مورد نیاز و بررسی آنها به بازنمایی و مدلسازی رفتار عابرین درون فضا در حین طراحی ارج نهاده شود . نبود منابع و مراجع فارسی و در انحصار داشتن تکنولوژی بازنمایی توسط کمپانی های بین المللی خاص ، جستار را دشوار ساخت. با این وجود مباحث تئوری چگونگی دخیل نمودن رفتارهای اجتماعی در فرایند طراحی مورد کاوش قرار گرفته است و در روند طراحی مجتمع نمایشگاهی شیراز در حد توان از آنها بهره گرفته ایم.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.