با بالا رفتن ارزش زمان، قابلیت اطمینان شبکه های حمل و نقل امروزه به معیاری مهم در کنار معیارهایی همچون زمان سفر و دسترسی برای طراحی و برنامه ریزی تبدیل شده است. در مورد شبکه های خیابانی که از جمله پیچیده ترین شبکه های حمل و نقل هستند، لازم است روشهایی کارآمد برای تحلیل و ارزیابی معرفی گردد. ذکر این نکته ضروری است که ماهیت احتمالاتی حوادث و پیش بینی نحوه پاسخ شبکه به این تغییر، پیچیدگی مسئله را دو چندان می کند. هدف از انجام این تحقیق ارائه روشی است که بتواند عملکرد شبکه خیابانهای درون شهری را در ارتباط با حوادث کوتاه مدت ارزیابی کند. جهت دستیابی به این هدف لازم است ابتدا شاخصی برای ارزیابی عملکرد شبکه (قابلیت اطمینان) معرفی شود و سپس نحوه تحلیل شبکه و محاسبه این شاخص بیان گردد. پژوهشای مختلفی که تاکنون در زمینه ارزیابی قابلیت اطمینان شبکه انجام شده است را به نوبه خود می توان به دو گروه ارزیابی شبکه در برابر حوادث با احتمال وقوع کم و اثرات مخرب وسیع و یا حوادث با احتمال وقوع بالا ولی با اثر محدود تقسیم بندی کرد.

تصادفات جاده ای همواره خسارات مالی و جانی فراوانی را به جامعه وارد می سازند برنامه مدیریت حوادث جاده ای برای کنترل رسیدگی و کاهش آثار تصادفات جاده ای تدوین گریده است در این برنامه هدف رسیدگی به موقع وکارا به حوادث رخ داده شده در کمترین زمان مکن می باشد در برنامه مدیریت حوادث نیروهای مختلفی درگیر می باشند که از جمله آنها می توان نیروهای امداد رسان را نام برد. وظیفه نیروهای امداد رسان رسیدگی به موقع به صحنه حادثه وانجام اقدامات اولیه لازم برای زنده نگه داشتن یا کاهش اثار صدمات وارده به مجرحین می باشد .مهمترین عامل در سیستم امداد رسان زمان رسیدگی به بالین مجروحین در صحهنه تصادفات میباشد از فاکتورهای اصلی کاهش زمان رسیدگی به مجروحین موقعیت پایگاه های اورژانس می باشد هر چقدر پایگاه های اورژانس به محل وقوع تصادفات نزدیکتر باشد با اطلاع رسانی به موقع به پایگاه نیروهای امدادرسان سریعتر وزودتر در صحنه حاضر خواهند بود. در برخی از کشورهای مانند ایران میزان آمار تصادفات بسیار بالا بوده و برای مدیریت حوادث جاده ای با محدودیت های مالی مواجه می باشند دراین راستا دراین رساله سعی شده است با توجه به توزیع نقاط تصادفات در طول شبکه رههای کشور به ارایه مدلی برتی مکانیابی پایگاه های اورژانس با هدف امدادرسانی به بیشترین تعداد مجروحین با لحاظ محدودیت بودجه ای پرداخته شود مدل پیشنهادی بر روی بخشی از شبکه جاده ای ایران شبکه راههای برون شهری استان تهران پیاده شده و نتایج آن ارایه گردیده است

وقوع بحرانهای طبیعی عموما باعث آسیب دیدگی زیر ساختهای حمل و نقل می گردند که حمل و نقل زمینی به عنوان یکی از وسیعترین و اسیب پذیرترین زیر ساختها از ا همیت ویژه ای برخوردار می باشد. می توان از شاخصهای مختلفی جهت بیان عوارض ناشی از آسیب دیدگی زیرساختهای حمل و نقل استفاده نمود هر کدام از این شاخصه در دوره های مختلفی از چرخه بحران اهمیت ویژه ای پیدا می نمایند. در این تحقیق با توجه به هدف مورد نظر از میان شاخصهای مختلفی که برای تعیین عوارض آسیب دیدگی زیرساختهای حمل و نقل مورد استفاده قرار می گیرند شاخص دسترسی جهت بررسی امداد و نجات مد نظر قرار گرفته است بمنظور بررسی میزان دسترسی شبکه قبل و بعد از بروز حوادث از میان روشهای مختلف محاسبه دسترسی در شبکه روش مکان-زمان برگزیده دشه است و مدل دسترسی مورد نظر بر این اساس ارایه گردیده است. مدل دسترسی ارایه شده در این پژوهش علاوه بر در نظر گرفتن میزان آسیب پذیری گرههای شبکه میزان پتانسیل امداد رسانی و ارزش این گرهها را از نظر امدادی به گرههای مختلف شبکه در نظر می گیرد. با استفاده از این مدل با در نظر گرفتن احتمال آسیب پذیری اجزا و نقاضای پس از وقوع حادثه با تخصیص این تقاضا به کمانهای مختلف شبکه اقدام به محاسبه شاخص ریسک شبکه و کمان می گردد. این شاخص می تواند جهت الویت بندی سرمایه گذاریها استفاده گردیده و همچنین میزان تاثیر این سرمایه گذاریها را بر روی قابلیت اطمینان دسترسی شبکه تعیین نماید. دراین پژوهش مدلی برای محاسبه شاخص ریسک شبکه و کمانهای آن در اثر انواع حوادث متحمل نیز ارایه گردیده که به کمک آن شبکه ای فرضی نیز مورد بررسی قرار گرفته است. این شاخص می تواند جهت الویت بندی سرمایه گذاریها استفاده گردیده و همچنین میزان تاثیر این سرمایه گذاریها را بر روی قابلیت اطمینان دسترسی شبکه تعیین نماید. در این پژوهش مدلی برای محاسبه شاخص ریسک شبکه و کمانهای آن در در اثر انواع حوادث متحمل نیز ارایه گردیده که به کمک آن شبکه ای فرضی نیز مورد بررسی قرار گرفته است

مواد خطرناک نظیر مواد منفجره، اشتعال پذیر، سمی و عفونی ، موادی هستند که به دلیل خواص شیمیایی و فیزیکی خود، ریسک قابل توجه ای را بر سلامت و ایمنی مردم، محیط زیست و اموال (تاسیسات و تسهیلات) تحمیل می کنند، حمل و نقل مواد خطرناک ضرورتی انکاناپذیر در راستای پیشرفت صنعتی کشورها است که باید با رعایت تمهیدات خاص انجام شود. تحلیل ریسک، مکانیابی تسهیلات و مسیر یابی و زمان بندی از جمله مسایل مهم در حمل و نقل مواد خطرناک است، در مساله مسیریابی، انتخاب مسیر یا چگونگی تخصیص وسایل نقلیه محمولات خطرناک بر اساس ملاحظات ایمنی و اقتصادی (اهداف رقیب و متناقض) مد نظر است. از یک طرف باید حمل و نقل مواد خطرناک فعالیتی اقتصادی باشد تا امکان جلب سرمایه گذاری در آن وجود داشته باشد و از طرف دیگر باید باحداقل کردن ریسک فرایند حمل و نقل محمولات خطرناک، معیارهای ایمنی برآورد گردند. مساله این تحقیق، ارایه متدولوژی جهت تعیین تخصیص مسیرهای اقتصادی و ایمن برای انتقال محمولات خطرناک است. در این رساله، ابتدا شاخص های مورد استفاده در محاسبه مسیرهای بهینه تعیین شده استو سپس با توجه به مطالعات انجام شده، اهداف و محدودیت های مساله مشخص شده و با بکارگیری یک مدل بهینه سازی چند هدفه عدد صحیح مساله حل گردیده است. این رساله سعی نموده است، ابزاری جهت استفاده برنامه ریزان و تصمیم گیران به منظور مدیریت حمل و نقل مواد خطرناک ارایه دهد. به کمک شاخص ریسک تعریف شده در این پژوهش، می توان با محاسبه میزان ریسک کمان های شبکه در وضع موجود، ریسک حمل و نقل مواد خطرناک در طول یک مسیر را تعیین کرد و در نتیجه ارزیابی مناسبی از وضعیت ریسک شبکه ارایه داد. همچنین با استفاده از مدل ارایه شده در این تحقیق، مدیریت حمل و نقل موادخطرناک می تواند تخصیص بهینه برای چندین نوع کالا و چندین زوج مبدأ–مقصد در شبکه حمل و نقلی را پیدا کند.

چکیده ندارد.