بردتلا پرتوسیس باکتری گرم منفی و عامل بیماری سیاه سرفه در دستگاه تنفسی انسان است . پرتوسیس توکسین مهمترین آنتی ژن این باکتری در ایجاد پاتوژنیسیته و ایجاد محافظت بوده و زیر واحد s1 مهمترین زیرواحد این توکسین است. در این مطالعه برای بیان مهمترین زیر واحد پرتوسیس توکسین، پس از تکثیر ژن s1، وکتور های بیانی paed4 pet- 22b(+), pet-28a, pet-14b, حاوی ژن s1 به باکتری اشرشیا کلی (de3) bl21 و (plys s) bl21 (به عنوان میزبان بیانی) ترانسفورم گردید تا rs1 بیان گردد. بهترین نتیجه در وکتور pet- 22b(+) و میزبان (de3) bl21 بدست آمد. پروتئین بیان شده توسط وسترن بلات کنترل گردید. نتایج نشان دهنده آن است که پروتئین بیان شده31 و 28 کیلو دالتونی همان پروتئین s1 همراه و یا بدون قطعه leader peptide می باشد. تزریق زیر جلدی rs1 به همراه ادجوانتهای قطعات dna ی دست ساز e.coli و بردتلاپرتوسیس، قطعاتcpg سنتتیک و ادجوانت فروند به عنوان موارد مورد آزمایش و همچنین گروههای کنترل) ادجوانت ها و واکسن سلولار ساخت موسسه رازی) به موشها باعث تولید آنتی بادی های igg کل و igg2a و همینطور افزایش ifn-? شد که نشان گر فعالیت بیشتر سلولهای وابسته به th1 و سیستم ایمنی سلولی بود.مثبت بودن وسترن بلات و افزایش تیتر آنتی بادی igg کل نشان دهنده ایمونوژن بودن rs1 است. استفاده از قطعات dna ی خود باکتری بردتلاپرتوسیس باعث تحریک بیشتر سیستم ایمنی اختصاصی بر علیه آنتی ژن rs1 نسبت به سایر ادجوانتها می شود. ارزیابی توانمندی گروه های موشی تزریق شده به روش کندریک نشان دهنده این بود که rs1 دارای قدرت محافظت کنندگی نیست ونیاز به همراهی آنتی ژنهای دیگر پرتوسیس دارد. نتایج این مطالعه نشان داد که می توان پروتئین rs1 را به صورت تنها به عنوان آنتی ژن در کیت های تشخیصی (مانند الایزا) و یا به صورت ترکیبی به همراه ادجوانت مناسب و آنتی ژنهای دیگر مثل fha fim, act , prn در واکسن آسلولار ضد پرتوسیس استفاده کرد. در ضمن مشخص شد که قطعات dna ی باکتری اختصاصی (بردتلاپرتوسیس) از ادجوانت های دیگر یعنی قطعات dna ی باکتری غیر اختصاصی (اشرشیا کلی)، قطعاتcpg سنتتیک و ادجوانت فروند، باعث تحریک سیستم ایمنی اختصاصی (مخصوصاً th1) می گردد.