خاکهای سست و بهسازی آنها از مسایلی است که همیشه مورد توجه مهندسان می باشد، که در محل اجرای طرح های عمرانی ناگزیر از بهسازی این گونه مصالح می باشند. بهسازی خاک ها به روش های مختلف صورت می گیرد. گاهی در ضمن بهسازی خاک اهداف دیگری مانند استفاده از ضایعات لاستیکی و پلاستیکی علاوه بر ایجاد ویژگی های مهندسی در خاک سست استفاده ی تازه ای برای این ضایعات فراهم می شود. استفاده از ضایعات پلاستیک بازیافتی در بهسازی مصالح خاکی یا تولید مصالح ساختمانی می تواند به عنوان یکی از راه های کاهش مقدار این مواد در طبیعت باشد. در این پژوهش تراشه های به دست آمده از آسیاب بطری های ضایعاتی پلی اتیلن ترفتالات که برای بسته بندی و نگهداری نوشیدنی هایی مانند نوشابه و آب استفاده می شود برای بهسازی مصالح ماسه ای و رسی به کار گرفته است. این تراشه ها در درصد های مختلف به هر دو نوع خاک به صورت جداگانه اضافه شده است، مخلوط کردن تراشه های پلاستیک پت با مصالح خاکی، تغییرات کاهشی در وزن واحد حجم مصالح ایجاد می کند که این روند کاهشی در ماسه با افزایش درصد رطوبت بهینه و در رس با کاهش درصد رطوبت بهینه همراه خواهد بود. وجود تراشه ها تغییرات قابل ملاحظهای در پارامترهای مقاومت برشی مانند چسبندگی و زاویه اصطکاک داخلی در هر دو نوع خاک را به دنبال دارد. در خاک ماسه ای مخلوط شدن ماسه و تراشه های پت باعث ایجاد چسبندگی و رفتاری شبیه خاک های چسبنده می شود. روند افزایشی درصد وزنی از تراشه های پلاستیک پت باعث ایجاد تغییرات مثبت در نسبت باربری کالیفرنیای هر دو نوع مصالح خاکی می شود، که توان باربری این مصالح را بهبود می بخشد و مقدار این افزایش بستگی به میزان درصد وزنی تراشه های موجود در مصالح خاکی دارد. بنابراین مصالح بهسازی شده با این تراشه ها از مصالحی که بدون تراشه هستند، شرایط باربری بهتری را دارا می باشند.

سدها از جمله سازه های بسیار با اهمیت در مباحث مربوط به تأمین آب و کنترل سیلاب ها هستند. از دیرباز این سازه در مکان های با شرایط آب و هوایی و ریخت شناسی مختلف احداث شده اند. هر چند، در طول این سالیان، تعداد قابل توجهی از آنها با مشکل و یا حتی شکست مواجه شده اند اما نیاز روز افزون جوامع انسانی به تأمین پایدار منابع آب، سبب شده تا متصدیان این امر تکاپوی جدیدی را برای نیل به این هدف، آغاز کنند. سد پاتاق یک سد سنگریزه ای با هسته ی رسی است که قرار است بر روی رودخانه ی ماهیت احداث شود. سنگ های آهکی ایلام_سروک، تکیه گاه راست و بخش هایی از پی و سنگ های شیلی و مارنی پابده_گورپی، تکیه گاه چپ و سایر بخش های پی را پوشش داده اند. به واسطه ی نفوذپذیری بسیار پائین سنگ های شیلی_مارنی ساختگاه (تکیه گاه چپ)، این قسمت از نظر آب بندی مشکلی ایجاد نمی کند. اما شرایط در تکیه گاه راست، کاملاً بر خلاف تکیه گاه چپ است. در این بخش، عملکرد فرایندهای زمین ساختی کوچک و بزرگ مقیاس، ماهیت کارستی سنگ های موجود و نقش فریندهای انحلال و فرسایش، سبب ایجاد مجموعه ی بسیار پیچیده ای از پدیده های زمین شناسی شده اند. هدف از انجام این تحقیق، ارائه ی روش یا روش های مناسب برای آب بندی ساختگاه سد پاتاق بر مبنای اطلاعات زمین شناسی مهندسی بوده است. به همین سبب و در جهت نیل به این هدف، تعدادی آزمایش کاربردی انجام شده و در نهایت با هم افزایی داده های موجود، و الگو قرار دادن مطالعات انجام شده برای انتخاب روش آب بندی، روش های آب بندی برای ساختگاه سد پاتاق ارائه شدند. این روش ها عبارتند از استفاده ی هم زمان از پتوی نفوذناپذیر بالادست و پرده ی آب بند.

چکیده: اجرای پروژه های عمرانی در زمین های سست مستلزم بهسازی ویژگی های مهندسی آن ها می باشد. روش های زیادی برای بهسازی این خاک ها وجود دارد، این بهسازی می تواند موقت (برای زمان اجرای پروژه) و یا دائمی باشد. یکی از راهکارهای ایجاد پایداری موقت در زمین های سست و اشباع، منجمد نمودن خاک اشباع می باشد. بر اثر انجماد، حجم آب به میزان 9% افزایش می یابد. این افزایش حجم باعث تغییر در خصوصیات زمین شناسی مهندسی خاک های اشباع، مانند مقاومت تراکمی تک محوری و مدول الاستیسیته آن ها می شود. بنابراین تعیین میزان این تغییرات و همچنین اثرات ناشی از مرحله ی ذوب، یکی از مسائل مهم در بکارگیری روش انجماد در خاک های اشباع از آب، به ویژه در پروژه های زیرسطحی مانند تونل سازی می باشد. هدف این تحقیق بررسی تغییرات مقاومتی خاک های ماسه ای بد دانه بندی شده(sp) و خاک های ریزدانه با پلاستیسیته پایین(cl) در اثر یک چرخه ی منفرد انجماد-ذوب و همچنین انجماد خاک ها توسط نیتروژن مایع می باشد. در این تحقیق پس از انجام آزمایش تراکم استاندارد، از خاک های ماسه ای و ریزدانه نمونه هایی با تراکم نسبی 95%، 85%، 75% و65% آماده گردید. نمونه های تهیه شده به منظور انجماد به مدت 24 ساعت در دمای 24- درجه سانتی گراد قرار داده شدند تا منجمد گردند. نمونه های منجمد شده با فواصل زمانی مشخص از فریزر خارج شده و تحت آزمایش تراکم تک محوری قرار گرفتند. دو نمونه نیز به عنوان شاهد در حالت منجمد نشده با درصد تراکم مشابه، مورد آزمایش قرار گرفته شد. برای انجماد با نیتروژن مایع، ابتدا برای هر دو نوع خاک تراکم 85 درصد آماده شد و سپس نیتروژن مایع به درون لوله های نصب شده درون خاک تزریق شد. این بررسی نشان می دهد که انجماد خاک باعث بهبود ویژگی های مهندسی آن ها مانند مقاومت تراکمی تک محوری و مدول الاستیسیته می شود، همچنین از انجماد خاک توسط نیتروژن مایع نتیجه گرفته شد که سرعت انجماد و شعاع انجماد در خاک ماسه ای نسبت به خاک ریزدانه در زمان مشابه بیشتر می باشد و مصرف نیتروژن نیز کمتر می باشد. واژه های کلیدی: انجماد خاک، ذوب، مقاومت تراکمی تک محوری، نیتروژن مایع

چکیده ندارد.