سلول های بنیادی مزانشیمی سلول های غیر تمایز یافته ای هستند که توانایی تمایز و تقسیم به انواع دیگر سلول ها را دارا می باشند. از پیوند این سلول ها به اعضا مختلف برای درمان بیماری های مختلف استفاده می شود. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی موفقیت پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی به بیضه عقیم شده ونابارور می باشد. سلول های بنیادی مزانشیمی استخراج شده از موش های صحرایی نژاد ویستار به عنوان سلول های دهنده به موش های صحرایی تیمار شده با بوسولفان با دوز mg/kg 40، به عنوان موش های عقیم پذیرنده تزریق گردید. با قطع تجویز بوسولفان در موش پذیرنده امکان از سرگیری روند اسپرماتوژنز وجود دارد لذا جهت افتراق سلول های بنیادی تزریق شده به بیضه چپ موش ها، از سلول های ژرمینال درونزاد، این سلول ها با brduنشاندار شده و بعد از زنگ آمیزی با تکنیک ایمونوهیستوشیمی با آنتی بادی مونوکلونال اختصاصی علیه brdu و آنتی بادی ثانویه anti- mouse igg(fc specific)- peroxidase کارایی پیوند و تداوم اسپرماتوژنزبررسی گردید. نتایج بیانگر عقیم شدن موش ها پس از تیمار با بوسولفان بود. پس از تزریق سلول های بنیادی به بیضه موش های صحرایی، این سلول ها زنده مانده، تکثیر یافته و به تقسیمات سلول های زایای بیضه پذیرنده در مقایسه با نمونه کنترل کمک نموده و باعث به وجود آمدن سلول های زایا و سلول های لایدیگ شدند. تحقیق حاضر مشخص نمود که بازیابی اسپرماتوژنز با پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی افزایش می یابد لذا پیوند این سلول ها یا سلول درمانی به روش مناسبی در درمان ناباروری به نظر می رسد که نیازمند تحقیقات گسترده تر می باشد.

چکیده ندارد.