با بررسی الگوی طیفی منطقه ،از ترکیب اطلاعات دو سنجنده لندست و آستر برای تفکیک زون های کانی زای اکسیدآهن استفاده گرید.بررسی ها نشان میدهد که ، ترکیب اطلاعات دو سنجنده etm+ و آستر در تفکیک زون های کانه زای آهن نتایج مطلوب تری نسبت به استفاده جداگانه از هر کدام در بر دارد.

سنگ های اولترامافیک- مافیک منطقه چیل آباد، در جنوب شرق شهر ارزوئیه، جنوب شهرستان بافت (استان کرمان) قرار گرفته اند. این سنگها مابین طول های جغرافیایی 30َ و?56 تا 33َ و ?56 و عرض های جغرافیایی 10َ و ?28 تا 12َ و ?28 واقع شده اند و به لحاظ زمین شناسی، در منتهی الیه جنوب شرقی زون سنندج- سیرجان، در مجاورت زون زاگرس قرار گرفته اند. براساس مشاهدات صحرایی و پتروگرافی مشخص شد که سه گروه سنگی متفاوت در منطقه وجود دارد که از آن جمله می توان به سنگهای اولترامافیک، مافیک و دگرگونی اشاره کرد. سنگهای اولترامافیک بیشتر در قالب هارزبورژیت، ورلیت، الیوین کلینوپیروکسنیت و پلاژیوکلاز پریدوتیت می باشند. سنگهای مافیک شامل گابرو و بازالت اند و سنگهای دگرگونی بیشتر از نوع کلریت شیست، موسکویت شیست، آمفیبول شیست و سرپانتینیت می باشند. بررسی های پتروگرافی نشان می دهند که کانیهای موجود در سنگهای اولترامافیک تحت دو شرایط کاملاً متفاوت تشکیل شده اند به طوری که برخی از آنها متعلق به شرایط دما و فشار بالا (احتمالاً گوشته بالایی) می باشند که تحت عنوان کانی های نسل اول آنها را می شناسیم و برخی متعلق به شرایط دما و فشار پایین (پوسته ای) می باشند که آنها را در گروه کانیهای نسل دوم قرار می دهیم. براساس مطالعاتی که بر روی شیمی کانیهای موجود در سنگهای اولترامافیک منطقه انجام گرفت، مشخص شد که ترکیب الیوین ها از نوع فورستریت، کلینوپیروکسن ها از نوع دیوپسید تا ایندیوپسید، اورتوپیروکسن ها از نوع انستاتیت، اسپینل ها از نوع کروم اسپینل و پلاژیوکلازها از نوع بیتونیت می باشند. علاوه بر این ترکیب شیمیایی کانیها نشان دهنده منشأ گوشته ای و یا وابسته به تبلور از مذاب های نوع مورب می باشند. بنابراین با توجه به همه این شواهد می توان گفت که احتمالاً سنگهای اولترامافیک منطقه ابتدا در شرایط دما و فشار گوشته بالایی ایجاد شده اند و کانیهای نسل اول را شکل داده اند و سپس به سمت بخشهایی با دما و فشار پایین تر حرکت کرده اند. در حین این جابجایی و کاهش دما و فشار، تغییراتی در شکل و ظاهر کانیهای نسل اول ایجاد شده و بر اثر تبلور مجدد، کانیهای نسل دوم در بین کانیهای نسل اول شکل یافته اند.

منطقه اسفندقه در منتهی¬الیه زون سنندج-سیرجان در جنوب شرقی کرمان قرار دارد. این منطقه از کمپلکس¬های اولترامافیک سیخوران، صوغان و آبدشت تشکیل شده است. هدف اصلی از اجرای این پروژه ارزیابی فراوانی عناصر طلا، پلاتین و پالادیوم در منطقه¬ی آبدشت و تعیین همبستگی بین عناصر مذکور می¬باشد؛ بدین منظور تعداد 60 نمونه برداشت شد. مطالعات سنگ¬شناسی و کانی¬شناسی حاکی از آن است که سنگ همبر کرومیتیت¬ها در اکثر موارد دونیت سرپانتینی شده تا سرپانتین و گاهی هارزبورژیت می¬باشد. از جمله بافت¬های موجود در کرومیتیت¬ها می¬توان به بافت¬های توده¬ای، افشان، نواری و نودولار در مقیاس ماکروسکوپی و بافت¬های ارتوکومولا، ادکومولا و مدور در زیر میکروسکوپ اشاره نمود. با توجه به نتایج حاصل از آنالیزهای ژئوشیمیایی، عناصر طلا، پلاتین و پالادیوم در معادن اسکندری و رشیدی آنومالی نشان می¬دهند. مقدار این عناصر در معدن اسکندری به ترتیب 257، 592 و 709 ppb و در معدن رشیدی 16، 151 و 176 ppb می¬باشد. طی تحلیل نتایج مشخص شد که نمونه¬های ذکر شده نسبت به متوسط پوسته¬ای و سنگ همبر غیر کانی¬زا، برای هر سه عنصر، غنی¬شدگی بالایی را نشان می¬دهند؛ درحالیکه در مورد سایر نمونه¬ها این غنی-شدگی قابل ملاحظه نمی¬باشد. در مقایسه با کندریت¬ها ی کربن¬دار، در مورد طلا وپلاتین تمامی نمونه¬ها تهی شده¬اند؛ اما پالادیوم در نمونه¬های مربوط به معادن اسکندری و رشیدی اندکی غنی¬شدگی نشان می¬دهند. جدول همبستگی و نمودارهای همبستگی رسم شده ارتباط قوی بین این عناصر را نشان می¬دهند.

منطقه دره¬پهن بخشی از کمربند افیولیتی نائین- بافت می باشد که در استان کرمان و در بخش جنوب شرقی شهرستان بافت قرار دارد. دلریت¬ها از جمله تشکیل دهنده¬های مهم در مجموعه¬ی افیولیتی منطقه می باشند که عموماً به صورت دایک¬هایی در منطقه گسترش دارند. دایک¬های دلریتی به صورت پراکنده و منفرد، با روند¬های متفاوت و با ضخامت 15-5/0 متر در تماس با سایر تشکیل دهنده¬های مجموعه افیولیتی منطقه و بیشتر با سرپانتینیت¬ها مشاهده می¬شوند. بر اساس مطالعات پتروگرافی، پلاژیوکلاز و کلینوپیروکسن کانیهای اصلی تشکیل¬دهنده در این سنگ¬ها می باشند. آمفیبول، کلریت، اپیدوت، پرهنیت، کلسیت، کوارتز، اکسید آهن، اسفن نیز کانی¬های فرعی و ثانویه این مجموعه را شامل می¬شوند. بافت¬های غالب این سنگ¬ها عمدتاً افتیک، ساب افتیک، اینترگرانولار، پوئی کلیتیک و بافت غربالی می¬باشد. بر اساس مطالعات ژئوشیمیایی دایک¬های دلریتی منطقه متعلق به سری ماگمایی ساب¬آلکالن بوده و در محدوده تولئیتی قرار می¬گیرند. غنی¬شدگی عناصر lile نسبت به hfse در این سنگ¬ها نشان¬دهنده الگوی تغییرات عناصر کمیاب در ماگماهای مرتبط با قوس می¬باشد. بر اساس نمودارهای پتروژنتیکی، دایک¬های دلریتی مجموعه افیولیتی منطقه در محدوده بازالت-های حوضه پشت قوس و محدوده¬های ما بین قوس آتشفشانی و n-morb قرار می¬گیرند. با توجه به غنی¬شدگی دایک¬های دلریتی منطقه از عناصر lile ، این سنگ¬ها ویژگی¬های مشابهی با سنگ¬های بازالتی مربوط به محیط¬های سوپراساب¬داکشن را دارند.

گستره ی مورد مطالعه در 39 کیلومتری جنوب شرقی شهرستان راین در محدوده ی استان کرمان قرار دارد. منطقه خون سرخ بخشی از ایران مرکزی است و جزیی از کمربند ولکانیکی ارومیه - دختر محسوب می شود. این منطقه در جنوب شرقی کمربند ارومیه - دختر واقع شده که این کمربند در کرمان به نام نوار دهج - ساردوییه معروف شده است.(dimitrijevic, 1973) این منطقه بر اساس مطالعات سنگ شناختی از سنگ های آندزیت، تراکی آندزیت، آندزیت بازالت، بازالت و سنگ ریولیت تشکیل شده است. حجم اعظم سنگ های منطقه را سنگ های آندزیتی تشکیل می دهد.بافت غالب این سنگ ها،پورفیری و گلو مروپورفیری است.کانی پلاژیوکلاز در اکثر نمونه ها دارای بافت های غیرتعادلی خصوصاً غربالی است. بافت غیر تعادلی را می توان حاصل اختلاط ماگمایی، کاهش ناگهانی فشار، تغییر فوگاسیته آب و مدل ترکیبی ( اختلاط ماگمایی و کاهش ناگهانی فشار) دانست. براساس نمودارهای نام گذاری شیمیایی سنگ های منطقه آندزیت، بازالت وریولیت می باشند. طبق نمودارهای تعیین محیط تکتونیکی این سنگ ها در محدوده ی کمان حاشیه فعال قاره ای قرار گرفته اند.با توجه به اینکه سنگ های منطقه از لحاظ عناصر lile و lree غنی شدگی ونسبت به عناصر hfse تهی شدگی نشان می دهند، می توان آن ها را مربوط به محیط فرورانش و حواشی فعال قاره ای دانست. تهی شدگی عناصر hfse نشان داد که منشاء احتمالی ماگمای مادر سنگ ها ی منطقه از گوه ی گوشته ای بالای زون فرورانش می باشد که در مسیر صعود به سمت سطح زمین تحولاتی مانند آلودگی، هضم یا اختلاط بر روی آن تأثیر گذاشته است.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.