چکیده ندارد.

در این تحقیق به¬منظور کاهش و یا عدم فعالیت برخی باکتری¬های مضر بستر، از یک تیمار اسیدی¬کننده آلی بنام کودسوپرفسفات، یک تیمار اسیدی¬کننده معدنی بنام سولفات¬آهن و یک تیمار خشک¬کننده بستر بنام بنتونیت هر یک در دو سطح 5/0 و 1 کیلوگرم در مترمربع بستر در کنار گروه شاهد در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار استفاده شد. تمامی جوجه¬ها تحت دو دوره پرورشی صفر تا 21 روزگی و 21 تا 42 روزگی قرار گرفتند. مقایسه میانگین¬وزن جوجه¬ها در پایان هفته چهارم در تیمار مربوط به بستر حاوی 0/5¬کیلوگرم¬بنتونیت افزایش معنی¬داری ( p<0/05 ) را نسبت به تیمار 1 کیلوگرم¬سولفات¬آهن نشان داد. بیشترین مصرف¬خوراک و بیشترین افزایش¬وزن¬روزانه در هفته اول مربوط به گروه 1¬کیلوگرم سوپرفسفات بود. جمعیت e. coli روده در پایان 42 روزگی در تمامی تیمارها در مقایسه با گروه شاهد کاهش عددی نشان دادند و این تفاوت عددی در مورد تیمار 5/0¬کیلوگرم بنتونیت در مقایسه با گروه شاهد معنی دار (p<0/05)بود. تمامی تیمارها موجب کاهش عددی جمعیت e. coli در بستر شدند. تعیین میزان رطوبت بستر در پایان 21 روزگی کاهش رطوبت را در اثر تیمارهای آزمایشی نشان می¬داد که کمترین رطوبت مربوط به تیمار 1¬کیلوگرم¬بنتونیت بود. در 21 روزگی کمترین ph مربوط به تیمار 1¬کیلوگرم¬سوپرفسفات بود. اندازه¬گیری میزان ازت¬کل بستر در تیمارهای آزمایشی نشان¬دهنده افزایش غلظت ازت در تیمار 0/5¬کیلوگرم¬بنتونیت بود. درصد فسفرقابل¬حل در پایان 42 روزگی کاهش عددی در تیمار یک¬کیلوگرم¬سوپرفسفات نشان داد. در کل تیمارهای 1¬کیلوگرم¬سوپرفسفات و 0/5¬کیلوگرم¬بنتونیت عملکرد بهتری از خود نشان دادند.

این تحقیق به منظور ارزیابی سطوح مختلف ایزوفلاون سویا بر پاسخ¬های ایمونولوژیک و عملکرد جوجه-های گوشتی نر انجام گرفت. ایزوفلاون سویا در سطوح 20، 40، 80 و 160 میلی¬گرم بر کیلوگرم جیره بکار رفت. تیمارهای کنترل در این آزمایش شامل یک تیمار کنترل منفی(جیره پایه فاقد هر گونه ماده مکمل) و دو تیمار کنترل مثبت(جیره¬های حاوی 200 میلی¬گرم بر کیلوگرم آنتی¬بیوتیک¬های باسیتراسین روی و ویرجینیامایسین) بود. این مطالعه با 350 قطعه جوجه گوشتی نر نژاد راس(308)، از سنین 1 تا 42 روزگی، در قالب طرح کاملا تصادفی با 7 تیمار، 5 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار اجرا شد. تیتر آنتی¬بادی برنشیت و نیوکاسل در جیره¬های حاوی ایزوفلاون سویا در سطح 20 و 40 میلی¬گرم، افزایش معنی¬داری را نسبت به تیمار¬های کنترل مثبت و منفی در 12 روز پس از تزریق واکسن نشان دادند(0/01>p). ایزوفلاون سویا تاثیری بر تیتر ثانویه تولید آنتی بادی در پاسخ به تزریق srbc نداشت، اما استفاده از ایزوفلاون، باعث بهبود تیتر آنتی¬بادی تام¬در پاسخ اولیه شد، بطوریکه بالاترین تیتر در تیمار¬های حاوی 40 میلیگرم ایزوفلاون سویا بود(0/05>p). درصد لنفوسیت¬ها و هتروفیل¬های جریان خون محلی و نسبت هتروفیل به لنفوسیت تحت تاثیر تیمار¬های آزمایشی قرار نگرفت(0/05>p). استفاده از ایزوفلاون سویا باعث افزایش وزن غده بورس فابریسیوس در پرندگان 21 و 42 روزه شد، بطوریکه بالاترین وزن در سطوح 20 میلی¬گرم و 80 میلی¬گرم بترتیب در 21 و 42 روزگی مشاهده شد. مکمل نمودن تیمارهای غذایی با ایزوفلاون سویا، تاثیر معنی¬داری بر غلظت کلسترول خون پرندگان نداشت. افزایش سطح ایزوفلاون باعث کاهش خطی در غلظت ldl پلاسما گشت (0/01>p). در حالیکه غلظت hdl پلاسما با افزایش سطح ایزوفلاون، افزایش یافت(0/05>p). سطح 160 میلی¬گرم ، ایزوفلاون کمترین غلظت ldl را نسبت به تیمار¬های شاهد مثبت و شاهد منفی داشت.تغییرات غلظت آنزیم آلکالین فسفاتاز معنی¬دار بود (0/01>p)، اما بیشترین غلظت این آنزیم در تیمار شاهد منفی مشاهده شد. تاثیر مکمل ایزوفلاون سویا بر وزن پانکراس، قلب،لاشه و ران در 42 روزگی معنی¬دار نبود. ولی درصد وزنی کبد بطور معنی¬داری(0/01>p) تحت تاثیر تیمار¬های آزمایشی قرار گرفت و کمترین درصد وزنی در سطح 160 میلی¬گرم ایزوفلاون مشاهده گردید. مصرف خوراک در دوره رشد و کل دوره آزمایش تحت تاثیر مکمل ایزوفلاون سویا کاهش معنی¬دار داشت(0/01>p). اضافه وزن پرندگان فقط در کل دوره پرورش تحت تاثیر تیمار¬های غذایی واقع شد، بگونه¬ای که جوجه¬های تغذیه شده با 20 و 160 میلی¬گرم ایزوفلاون و آنتی¬بیوتیک ویرجینیامایسین بالاترین اضافه وزن را داشتند(0/05>p). ضریب تبدیل غذایی در دوره رشد و کل دوره آزمایش در سطح 20 میلی¬گرم ایزوفلاون نسبت به سایر تیمار¬ها بهبود یافت(0/05>p). بنابراین به نظر می-رسد که بهترین سطح مصرف ایزوفلاون سویا در جیره جوجه¬های گوشتی در جهت افزایش پاسخ¬های ایمونولوژیک، 20 و 40 میلی¬گرم در کیلوگرم خوراک باشد.