درآمد ناشی از تجارت خارجی، یکی از اقلام عمده درآمد ملی هر کشور را تشکیل می دهد. یکی از اجزا تجارت خارجی، صادرات صنعتی می باشد که روند افزایش نرخ رشد آن، معرف بهبود سطح توسعه یافتگی کشورها محسوب می شود. از مهمترین عوامل موثر در رشد صادرات صنعتی، شاخص نرخ ارز موثر است. طبق تئوری های اقتصادی، افزایش این شاخص باعث رشد و افزایش صادرات می گردد، ولی ممکن است به علت تنظیمات نادرست اقتصاد خردی، و محیط متلاطم اقتصاد کلان، همواره این نتیجه حاصل نگردد، ضمن اینکه صادرات کالاها و فعالیت های صنعتی ممکن است نسبت به این شاخص دارای حساسیت های مختلفی باشند. هدف این تحقیق بررسی اثرات نرخ ارز موثر بر صادرات فعالیت های صنعتی ایران (i.s.i.c.rev,2) در دوره زمانی (1353-1386) می باشد. تخمین معادلات مذکور به روش حداقل مربعات معمولی(ols) و با استفاده از نرم افزار eviews انجام شده است. نتایج برآوردی از توابع عرضه صادراتی، حاکی از تاثیر منفی و معنی دار تعرفه و اثر مثبت نرخ ارز موثر ارز بر عرضه صادرات صنعتی می باشد. اثرات مثبت و معنی دار نرخ ارز موثر واقعی و درآمد کشورهای طرف تجاری بر تقاضای صادرات فعالیت های صنعتی، از دیگر نتایج اتخاذ شده در این تحقیق می باشد.

این مطالعه به ارزیابی نقش انباشت سرمایه تحقیق و توسعه (r&d) داخلی و خارجی بر رشد بهره وری کل عوامل تولید (tfp) بخش صنعت ایران می پردازد. با توجه به اینکه اساسا" فعالیتهای تحقیق و توسعه (r&d) بخش صنعت ایران نسبت به کشورهای توسعه یافته ناچیز می باشد، می توان به نقش انباشت سرمایه تحقیق و توسعه (r&d) خارجی و سرریزهای آن بر رشد بهره وری کل عوامل تولید این بخش امیدوار بود. از آنجا که، جذب سرریزهای r&d خارجی در کنار توسعه فعالیتهای r&d داخلی، زمینه مساعدتری را برای ارتقاء بهره وری کل عوامل تولید فراهم خواهد آورد، بنابراین در این مطالعه به بررسی اثر مستقیم انباشت سرمایه تحقیق و توسعه (r&d) داخلی و خارجی، سرمایه انسانی و همچنین تکنولوژی متبلور در واردات کالاهای واسطه ای- سرمایه ای بر رشد بهره وری کل عوامل تولید (tfp) بخش صنعت ایران طی دوره 1385-1338 پرداخته شده است. نتایج بیانگر آنکه، سرمایه انسانی و انباشت سرمایه تحقیق و توسعه (r&d) خارجی، به ترتیب، دارای بیشترین تاثیر مثبت بر رشد بهره وری کل عوامل بخش صنعت می باشند. انباشت سرمایه تحقیق و توسعه (r&d) داخلی نیز، نقش مشابه ای بر رشد بهره وری کل عوامل تولید این بخش دارد. اما، در مقایسه با انباشت تحقیق و توسعه (r&d) خارجی، تاثیرگذاری آن بر رشد بهره وری کل عوامل تولید بخش صنعت ایران کم رنگتر بوده و از نظر آماری، ضرایب انباشت تحقیق و توسعه داخلی معنادار نمی باشد.

سیاست کاهش ارزش پول ملی به عنوان یکی از سیاست های تعدیل اقتصادی همواره برای توسعه صادرات و بهبود تراز تجاری مورد توجه سیاستگزاران اقتصادی بوده است. طبق تئوری های اقتصادی این سیاست باعث افزایش صادرات می گردد. ولی ممکن است همواره این گونه نباشد و صادرات کالاها و فعاالیت های مختلف صنعتی نسبت به نرخ ارز حساسیت های مختلفی داشته باشد. هدف این تحقیق بررسی اثر سیاست کاهش ارزش پول ملی بر صادرات فعالیت های صنعتی ایران (i.s.i.c, rev.2) برای دوره 1385-1368 می باشد. متغیرهای این پژوهش عبارتند از: نرخ ارز رسمی، حجم نقدینگی واقعی، شاخص بهای کالاهای صادراتی، ارزش افزوده واقعی فعالیت های صنعتی ایران و عرضه صادرات فعالیت های صنعتی ایران. تخمین داده های آماری به روش panel data و با استفاده از نرم افزار 5 eviews انجام شده است. نتایج حاصل از تخمین مدل کلی نشان می دهد که تمامی ضرایب متغیرهای فوق معنی دار بوده و بر روی صادرات صنایع تاثیرگذارند. حجم نقدینگی بر روی صادرات صنایع اثر منفی و بقیه ضرایب اثر مثبت دارند. از سوی دیگر با توجه به مدل کلی شاخص بهای کالاهای صادراتی بالاترین اثر را بر روی صادرات داشته و کمترین اثر مربوط به حجم نقدینگی است. بطور کلی بر اساس نتایج، کاهش ارزش پول ملی باعث افزایش صادرات فعالیت های صنعتی در ایران می شود.

سرمایه گذاری یکی از مهمترین اجزای تقاضای کل است که نقش بسیار تعیین کننده ای در نوسانات اقتصادی و رشد اقتصادی یک کشور ایفا می کند. بر این اساس، از دیرباز نظریه پردازان درصدد تهیه الگویی بوده اند تا بتواند رفتار سرمایه گذاری را تبیین و مهمترین عوامل تاثیر گذار بر آن را شناسایی کنند .از طرفی تصمیم پیرامون سرمایه گذاری با سه مسئله مهم انتظارات، وقفه ها و ریسک روبه رو است که پرداختن همزمان به آن ها برای اقتصاددانان به سادگی مقدور نمی باشد. جیمز توبین در نظریه معروف خود به عنوان توبین-q رفتار سرمایه گذاران را به کمک اطلاعات به دست آمده از بازارهای مالی مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.از دیدگاه اقتصاد کلان بخش مسکن پرتحرکترین و پویاترین بخش اقتصاد ایران در چنددهه اخیر بوده است. در اقتصاد ایران در سه دهه اخیر همواره بین 30 تا 40 درصد از کل سرمایه گذارهای کشور در این بخش انجام شده است.هدف این تحقیق بررسی اثر نسبت توبین q بر سرمایه گذاری مسکن ایران می باشد. معادلات تخمین به کمک الگوی خود توضیح برداری با وقفه های گسترده (ardl) و همچنین جهت بررسی شوک ها و تجزیه واریانس از الگوی خود توضیح برداری (var) برای داده های فصلی سال های 86-1370 و با استفاده از نرم افزار, microfit eviews انجام شده است. مدلها در سه دوره مجزا یعنی: کل دوره، دوره رونق و دوره رکود برآورد شده است. همچنین به منظور تخمین سرعت تعدیل مدل پویا به مدل بلندمدت، الگوی تصحیح خطا نیز برآورد گردید.نتایج بیانگر این واقعیت است نسبت توبین- qدر کوتاه مدت و بلندمدت مطابق انتظارات تئوری بزرگتر از یک می باشد یعنی طرف عرضه به تغییرات تقاضا به خوبی واکنش نشان می دهد. این نسبت در بلندمدت بیشتر از مقدار آن در کوتاه مدت می باشد که بیانگر این واقعیت است سرمایه گذاری در ساختمان های مسکونی شروع شده سودآور می باشد. همچنین نسبت توبین- q در دوره رونق و کل دوره بیشتر از یک بوده و نشانگر سودآور بودن سرمایه گذاری در این دوره ها می باشد حال آنکه در دوره رکود سرمایه گذاری مسکن سود آور نبوده و نسبت توبین- q کمتر از یک است

در اقتصاد مدرن، درجه توسعه یافتگی یک کشور رابطه مستقیمی با حجم روابط تجاری بین المللی آن کشور دارد. استراتژی توسعه صادرات غیرنفتی به ویژه توسعه صادرات صنعتی با توجه به نیازهای ارزی کشور و بی ثباتی درآمدهای ارزی حاصل از صادرات نفت، از جمله راهبردهایی است که برای رسیدن به توسعه پایدار ضروری می باشد. نقش صادرات صنعتی در روند توسعه کشور بیان کننده این واقعیت مهم است که صنعت و صادرات صنعتی در توسعه، جایگاهی ویژه دارند. هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه عوامل موثر بر صادرات فعالیت های صنعتی کدهای دورقمی isic است. برای این منظور از یک پانل آماری (9 گروه فعالیت صنعتی طی سال های 1388-1374) و در چارچوب یک مدل اقتصادسنجی لگاریتمی چند متغیره استفاده شده است. نتایج حاصل از مدل رگرسیون، حاکی از اثر مثبت و معنادار نرخ ارز موثر اسمی، ارزش لوازم بسته بندی، ارزش افزوده و اثر منفی و معنادار نرخ تعرفه موزون وارداتی بر صادرات فعالیت های مختلف صنعتی می باشد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

بر اساس تئوری های اقتصاد بین الملل ارتباط تنگاتنگ بین رشد اقتصادی و صادرات هر کشور بسیار روشن است و از آنجا که روند تجارت جهانی با کاهش سهم مواد اولیه و تولیدات کشاورزی همراه بوده و سهم صادرات صنعتی در کل جهان در حال افزایش است، صادرات محصولات صنعتی به عنوان منبعی قابل اتکا برای تضمین رشد تولید ملی و افزایش درآمدهای ارزی مطرح می باشد. در تولید کالاهای صنعتی، فناوری و دانش فنی نقش عمده ای را ایفا می کند. فناوری به عنوان یکی از مهمترین عوامل توسعه اقتصادی و صنعتی کشورها مطرح می باشد و به خصوص فناوری نوین که در رشد و ترقی صنعت آن کشورها بسیار موثر است و در سبقت گرفتن از دیگر رقبا در عرصه تجارت جهانی نقش بسزایی ایفا می کند. چون این صنایع (فناوری نوین) باعث ایجاد ارزش افزوده بالایی می شود و علاوه بر آن حاصل و نتیجه این فناوری بر دیگر بخش های اقتصادی هم سرایت می کند. پژوهش حاضر رفتار کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه در مورد صادرات high tech را بررسی و با استفاده از روش gls در panel data برای دوره زمانی 2005-1990 با توجه به متغیرهای قیمتی و غیر قیمتی، عوامل موثر بر صادرات high tech را شناسایی می کند. نتایج این مطالعه نشان می دهد که متغیرهای r&d ، fdi، نرخ ارز موثر واقعی، درجه باز بودن اقتصاد و تجارب ناشی ناشی از تجارت در هر دو گروه کشورها بر صادرات high tech تأثیر مثبت و معنی دار دارد و رشد اقتصادی تنها در گروه کشورهای توسعه یافته بر صادرات این کالاها موثر است.