اختلالات صوتی یکی از موارد شایع میان معلمان سراسر دنیاست. مطالعاتی که در سایر کشورها انجام گرفته نشان می دهد که حدود 5/47 درصد معلمان مبتلا به اختلالات صدا هستند. بنابراین، آگاهی از اختلالات صوتی می تواند عامل مهمی در پیشگیری از این اختلالات باشد. در این پژوهش از دو روش میدانی و توصیفی- مقطعی استفاده شده است. نود نفر معلم زن مقطع ابتدایی با میانگین سنی 2/42 سال (حداقل سن 23 سال و حداکثر آن 63 سال ) با نود نفر زن غیر معلم با میانگین سنی 6/42 سال (حداقل سن 20 سال و حداکثر آن 60 سال ) مقایسه شدند. پس از جمع آوری نمونه صداهای حاصل از کشش واکه های زبان فارسی، این صداها با کمک دستگاه dr. speech و نرم افزار real analysis در کلینیک گفتاردرمانی بیمارستان طالقانی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. گروه معلمان براساس سن و سابقه شغلی و گروه شاهد بر اساس سن ، هر یک به چهار گروه تقسیم شدند و تفاوتهای فرکانس پایه بین این دو گروه تعیین شدند. سپس تفاوتهای فرکانس پایه بین معلمان براساس گروهبندی سنی و سابقه شغلی با کمک نرم افزار آماری spss 17.0 با یکدیگر مورد مقایسه قرار گرفت.: تفاوت میانگین فرکانس پایه گروه معلمان و گروه شاهد معنی دار بود( 001/0p< ). میانگین عددی فرکانس پایه در گروه معلمان بزرگتر ( هرتز65/25±03/210 ) از گروه شاهد (هرتز81/20 ±11/194 ) بود( 001/0p< ). همچنین در گروه معلمان با افزایش سن و سابقه شغلی میزان فرکانس پایه کاهش می یافت( 001/0p< ). یافته های حاصل از این پژوهش نشان می دهند که سن و مدت زمان اشتغال معلمان بر فرکانس پایه صدای آنها تاثیر می گذارد. به عبارت دیگر، با افزایش سن و مدت زمان اشتغال معلمان ، فرکانس پایه کاهش می یابد بنابراین آگاهی از میزان شیوع ابتلا به اختلال صوتی در معلمان می تواند پیش زمینه اقدامات پیشگیرانه ای نظیر بهداشت صوتی و آموزش نحوه استفاده صحیح از صدا باشد.