موضوع پژوهش حاضر، در باب نظام های مختلف ثبت اختراع است،به این دلیل که اولین گام در حوزه شناسایی و حمایت از اختراع، بررسی شرایط مهم ثبوتی و اساسی اختراع و اعطای گواهینامه اختراع و ثبت آن است. این امر عموماً به سه صورت نظام های الف)اعلامی ب)جستجو (تلفیقی) و ج) بررسی ماهوی(پیش آزمایی) و روش های متفاوت دیگری انجام می گیرد. در روش اعلامی، ثبت اختراع بر اساس ادعای مخترع صورت می-گیرد. در این روش ادعای مخترع به شرط عدم سابقه ثبت پذیرفته شده و به ثبت می رسد. در روش بررسی ماهوی با استفاده از وسایل و امکانات و آزمایشگاه های مختلف در زمینه های متفاوت، اختراع مخترع ارزیابی محتوایی و بررسی ماهوی می شود تا صحت و یا سقم آن مشخص شود. در روش جستجو از هر دو روش فوق بسته به نوع و زمینه اختراع ادعا شده استفاده می گردد و حالتی ما بین دو سیستم کلی فوق قرار دارد. در حال حاضر نظام ثبت اختراع ایران بر اساس سیستم ماهوی در قانون اعلام شده در حالی که رویه عملی ثبت اختراعات در ایران هنوز بر اساس سیستم اعلامی که در قانون سال 1310 به رسمیت شناخته شده بود صورت می گیرد و ماهوی بودن سیستم ایران امری اختلافی است و در سایه ای از ابهام فرو رفته، اما امری که روشن است این است که روش تلفیقی یعنی بررسی ماهوی تحت شرایطی خاص برای مخترعانی که استفاده از تسهیلات دولتی را در نظر دارند، جهت بررسی و ارزش یابی علمی اختراع و کسب حمایت های مالی دانشگاهی و دولتی ضرورت دارد.