عفونت های میکروسپوریدیایی در تمام میزبانان مهره دار و بی مهره اعم از پستانداران رخ می دهد. در انسان این ارگانیسم های تک سلولی یوکاریوتی کوچک بعنوان عوامل بیماریزای فرصت طلب و نوظهور شناخته می شوند که با طیف وسیعی از علائم بالینی در افراد hiv/aids، مسافران، کودکان، گیرندگان پیوند و افراد کهن سال همراه می باشد. شایعترین میکروسپوریدیاهای آلوده کننده انسان انتروسایتوزون بینئوسی و اعضای جنس انسفالیتوزون می باشد. هدف از این مطالعه شناسایی و مقایسه ژنتیکی ایزوله های انتروسایتوزون و انسفالیتوزون از انسان (hiv+)، گوساله، کبوتر و رت های آزاد زی با استفاده از ژن rna ریبوزومی می باشد. در این مطالعه بطور کلی نمونه مدفوع از 131 بیمار hiv+ (cd4<300 cell/mm3)، 126 گوساله، 147 کبوتر و 102 رت بطور تصادفی از تهران جمع آوری و بمنظور بررسی حضور میکروسپوریدیاهای آلوده کننده انسان از روش رنگ آمیزی (تریکروم اصلاح شده) و تکنیک های multiplex/nested-pcr و rflp استفاده شد. 17 نمونه انسانی (9/16%) بوسیله آزمایش میکروسکوپی و 25 ایزوله (35/25%) با پرایمرهای اختصاصی شناسایی شد. به ترتیب، چهارده (11/11%) و بیست و هشت (22/22%) نمونه گاوی با آزمایش میکروسکوپی و pcr مثبت شد. 19 ایزوله (9/12%) و 31 نمونه کبوتری (1/21%) به ترتیب با روش رنگ آمیزی و مولکولی شناسایی شد. 16 نمونه رتی (68/15%) با استفاده از روش رنگ آمیزی و 25 نمونه (5/24%) با روش مولکولی شناسایی شد. در نمونه های انسانی، 13 ایزوله انتروسایتوزون بینئوسی (52%)، 10 مورد انسفالیتوزون اینتستینالیس (40%) و 2 مورد عفونت مشترک (8%) شناسایی شد. در نمونه های گاوی، 19 ایزوله انتروسایتوزون بینئوسی (37/70%)، 3 مورد انسفالیتوزون اینتستینالیس (64/17%) و 6 مورد عفونت مشترک (22/22%) شناسایی شد. 13 کبوتر (93/41%) به انتروسایتوزون بینئوسی، 4 مورد به انسفالیتوزون اینتسینالیس (90/12%)، 6 مورد انسفالیتوزون هلم (35/19%) و 2 مورد (45/6%) انسفالیتوزون کانیکولی آلوده بودند. عفونت مشترک در 6 کبوتر دیگر مشاهده شد. از میان رت های آزادزی، 12 مورد انتروسایتوزون بینئوسی (48%)، 4 مورد انسفالیتوزون اینتستینالیس (16%)، یک مورد انسفالیتوزون هلم (4%)، 5 مورد انسفالیتوزون کانیکولی (20%) و 3 مورد عفونت مشترک (12%) شناسایی شد. براساس اطلاعات ما، این اولین باری است که انسفالیتوزون کانیکولی و انسفالیتوزون هلم به ترتیب در کبوتر و رت شناسایی شده است. با استفاده از نواحی its ژن rna ریبوزومی ژنوتیپ انتروسایتوزون بینئوسی، انسفالیتوزون هلم، انسفالیتوزون کانیکولی مشخص شد. 28 توالی انتروسایتوزون بینئوسی در 10 ژنوتیپ طبقه بندی شدند که شامل ژنوتیپ های c، d، j، m و l که پیش از این گزارش شده بود و 6 ژنوتیپ جدید (به نام ireb1 تا ireb6) می شد. ژنوتیپ j که در ابتدا از گاو شناسایی شده بود، از نمونه های کبوتر و رت این مطالعه جدا شد. ژنوتیپ d در 2 بیمار hiv+، یک گاو، 3 کبوتر و 3 رت شناسایی شد. ژنوتیپ j از 2 نمونه کبوتری و 1 نمونه رتی جدا شد. ژنوتیپ m در 2 نمونه کبوتر و 3 نمونه گاو شناسایی شد. ژنوتیپ l نیز تنها در یک نمونه رت یافت شد. از ژنوتیپ های جدید ireb1-3 در انسان، ireb4-5 در گاو و ireb6 در رت یافت شد. ژنوتیپ های انسفالیتوزون هلم با ژنوتیپ های 1 و 3 در کبوتر و ژنوتیپ 1 در رت شباهت داشت. ایزوله های کبوتری انسفالیتوزون کانیکولی با ژنوتیپ i و ii و در رت با ii و iii برابر بود که پیش از این در منابع حیوانی و انسانی شناسایی شده بود. آنالیزهای مولکولی و فیلوژنتیکی نشان داد که هیچ سدی در انتقال میکروسپوریدیاها بین انسان و حیوانات این مطالعه وجود ندارد. این مطالعه دارای اهمیت بهداشی و محیطی است زیرا عوامل بیماریزای میکروسپوریدیایی با خاستگاه حیوانی توان آلوده ساختن انسان را داشته و از طرفی دیگر محیط پیرامون انسان را آلوده می سازند. این اطلاعات دلیلی بر اهمیت کنترل همه گیر شناسانه و پیشگیری در بخش های پزشکی و کشاورزی می باشد.

توکسوپلاسماگوندی انگل کوکسیدیایی مشترک انسان و دام است. خانواده گربه سانان به عنوان میزبان نهایی انگل و گستره ای وسیع از مهره داران خونگرم میزبانان واسط انگل هستند. جوندگان به عنوان منبع مهم عفونت برای میزبان قطعی محسوب می شوند. توزیع تنوع ژنتیکی توکسوپلاسما در این میزبانان برای درک چگونگی انتقال این انگل، مهم است. هدف از این مطالعه شناسایی ژنتیکی ایزوله های توکسوپلاسماگوندی جدا شده از گربه و رت در تهران است.

توکسوپلاسماگوندی یکی از مهم ترین انگل های آلوده کننده حیوانات وحشی و خانگی است که اغلب انسان را نیز آلوده می کند. عفونت توکسوپلاسماگوندی در بسیاری از گونه های پرندگان، شایع بوده و می تواند سبب مرگ و میر در بعضی از این میزبانان شود. اگرچه توکسوپلاسما از گونه های مختلف پرندگان جدا شده است، نقش بسیاری از گونه های مختلف پرندگان در اپیدمیولوژی این تک یاخته ناشناخته است. پرندگانی که از زمین دانه برمی چینند در اپیدمیولوژی توکسوپلاسما اهمیت دارند و به عنوان شاخصی از آلودگی خاک توسط اووسیست ها در نظر گرفته می شوند. هم چنین پرندگان شکاری می توانند شاخصی از شیوع توکسوپلاسماگوندی در جوندگان و پستانداران کوچک دیگر باشند. توزیع تنوع ژنتیکی توکسوپلاسما در این میزبانان برای درک انتقال این انگل مهم است. هدف از این مطالعه تعیین خصوصیات مولکولی توکسوپلاسمای جدا شده از کبوتر و کلاغ های میانه، واقع در شمال غرب ایران است