نانوذرات اکسید آهن به عنوان عنصر ایجاد کننده ی تضاد در mri و همچنین گرمادرمانی سلول های سرطانی استفاده های گسترده ای دارند. با این وجود اثرات این نانو ذرات روی سلامتی انسان به طور کامل بررسی نشده است. در این تحقیق اثرات نانو ذرات اکسید آهن روی بافت تیروئید و هورمون های تیروئیدی (t3 و t4) همچنین بافت کبد و آنزیم های کبدی ( alp، alt وast ) در موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار مورد بررسی قرار گرفت. موش ها در سه گروه تجربی، روزانه و به مدت 15 روز، نانوذرات اکسید آهن را با غلظت های µg/kg20،µg/kg50 و µg/kg150 که در یک میلی لیتر آب مقطر حل شده بود، توسط لوله ی گاواژ دریافت کردند. گروه کنترل نیز روزانه مقدار یک میلی لیتر آب مقطر دریافت کرد. غلظت سرمی آنزیم هایalp وalt در گروه های دریافت کننده ی دوز حداقل و متوسط نسبت به گروه کنترل تغییر معنی داری را نشان نداد. اما غلظت سرمی alp و alt در گروه دریافت کننده ی دوز حداکثر نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان داد. همچنین غلظت سرمی آنزیم ast در گروه های دریافت کننده ی دوز متوسط و حداکثر نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان داد. نتایج این تحقیق و بررسی بافت شناسی کبد نشان داد که احتمالا نانو ذرات اکسید آهن با تخریب سلول های هپاتوسیت و با تاثیر بر نفوذ پذیری غشای سلول های کبدی غلظت سرمی آنزیم ها را تغییر می دهند. همچنین غلظت سرمی هورمون t3 در گروه های تجربی و کنترل تغییر معنی داری نشان نداد. اما غلظت سرمی هورمون t4 در گروه تجربی دریافت کننده ی دوز حداکثر نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان داد. نتایج نشان می دهد که نانوذرات اکسید آهن در غلظت های بالا باعث مهار اعمال آندکرینی محور هیپوفیز-هیپوتالاموس شده و موجب بروز اختلال در عملکرد غده ی تیروئید می شود. به نظر می رسد که نانو ذرات اکسید آهن در غلظت بالا(µg/kg150) اثر سمی روی کبد و تیروئید دارند.