تحقیق حاضر با طرح مساله کیفیت زندگی شهری در شهر تهران و ضرورت بهره گیری از مشارکت مردمی در گذار از مشکلات زندگی شهری بدنبال یافتن پاسخ این سوالات است که الگوی مشارکت مردمی در شورایاری محله کدام است ؟ آیا این نهاد مردمی از تمامی پتانسیل مشارکت شهروندان بهره مند است ؟و این مشارکت با تکیه بر توانمندی شهروندان صورت می پذیردیا نه؟ وبالاخره اینکه این تشکل مردمی در برگیرنده تمامی طبقات مردم است یا خیر؟ در پاسخ به پرسش های فوق وبه منظور ترسیم الگوی مشارکت مردم از نقطه نظرکیفی رابطه میان مشارکت و قدرت شهروندان مورد بررسی قرار گرفت . به این منظور متغیر مشارکت به عنوان متغیر وابسته در دو بعد عینی و ذهنی مفهوم سازی شد و قدرت نیز در دو بعد عینی شامل پایگاه اقتصادی- اجتماعی و بعد ذهنی تحت عنوان احساس بی قدرتی با استفاده از مقیاس نیل و سیمن به عنوان متغیر مستقل مورد سنجش قرار گرفت. در راستای تحلیل های استنباطی و آزمون سوالات کلی و جزئی تحقیق با بهره گیری از مدل آماری همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون ، تحلیل مسیرو همبستگی دورشته ای آزمون فرضیات انجام شد و فرضیات تحقیق تایید گردید. برمبنای نتایج بدست آمده رابطه معنادار بین دو متغیر پایگاه اقتصادی و اجتماعی و میزان مشارکت افراد در شورایاری وجود دارد به گونه ای که با بالا رفتن پایگاه اقتصادی- اجتماعی میزان مشارکت کاهش خواهد یافت. همچنین بین احساس بی قدرتی و پایگاه اقتصادی- اجتماعی رابطه معنادار وجود دارد. به طوری که با بالا رفتن پایگاه اقتصادی- اجتماعی ، احساس بی قدرتی کاهش خواهد داشت. همچنین از سنجش همبستگی احساس بی قدرتی و مشارکت اجتماعی این نتیجه بدست آمد که تفاوت معناداری بین میزان مشارکت افراد در شورایاری و احساس بی قدرتی وجود دارد.