دفع ادراری سدیم، پتاسیم و اوره بدنبال فعالیت های ورزشی شاخصی مناسب از تعادل آب و الکترولیتها و هومئوستاز هستند. با توجه به اینکه ورزشکاران جهت افزایش ظرفیت هوازی خود از دستگاههای شبیه ساز هیپوکسی استفاده می کنند، و دفع ادراری متغیرهای فوق الذکر متعاقب انجام فعالیت های هوازی در شرایط هیپوکسی کمتر مورد بررسی قرار گرفته است، هدف از تحقیق حاضر تعیین دفع ادراری سدیم، پتاسیم و اوره در پاسخ به شدتهای مختلف فعالیت هوازی در شرایط هیپوکسی و نورموکسی در فوتبالیستهای جوان بود. 10 فوتبالیست جوان داوطلب شرکت در تحقیق با میانگین سنی 5/0 18 سال، قد 4 174 سانتیمتر، وزن 64/3 42/64 کیلوگرم، حداکثر اکسیژن مصرفی 83/4±6/47 میلیلیتر در کیلوگرم در دقیقه و شاخص توده بدن 14/2 27/21 کیلوگرم بر متر مکعب در 6 جلسه فعالیت هوازی شامل 30 دقیقه دویدن با سه شدت 55 ، 70 و 85 درصد ضربان قلب بیشینه، در دو شرایط هیپوکسی (ارتفاع 2500 متر) و نورموکسی (ارتفاع 1200 متر) مورد مطالعه قرار گرفتند.

چکیده تاثیر هشت هفته تمرین بی هوازی شدید بر سطوح ویسفاتین پلاسما و برخی از فاکتورهای التهابی در موش های ماده ی نژاد اسپراگوداولی به کوشش حسین جعفری مقدمه و اهداف: آدیپوکین ها پپتیدهایی هستند که از بافت چربی ترشح می شوند و بر متابولیسم انرژی کل بدن تاثیر می گذارند. فعالیت ورزشی باعث تاثیرات سودمندی بر بافت چربی می شود. بااین وجود، دانش ما درباره تغییرات ویسفاتین، il-6 و tnf-? در پاسخ به یک فعالیت ورزشی شدید تناوبی اندک است. لذا هدف از انجام تحقیق حاضر، تعیین تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بر سطوح پلاسمایی ویسفاتین، il-6 و tnf-? در موش های ماده ی نژاد اسپراگوداولی می باشد. روش تحقیق: این مطالعه به روش تجربی انجام گرفت. 45 سر موش به طور تصادفی به سه گروه پیش آزمون (15n=)، گروه کنترل (15n=) و گروه تمرینی (15n=) تقسیم شدند. برنامه تمرینی تناوبی شامل دویدن بر روی تردمیل، بصورت 3 جلسه در هفته به مدت 8 هفته انجام گرفت. اندازه گیری تغییرات سطوح پلاسمایی ویسفاتین، il-6 و tnf-?به روش الیزا صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس تعاملی و آزمون تعقیبی توکی استفاده گردید. نتایج: تمرینات تناوبی شدید باعث تغییرات معنی داری در سطوح پلاسمایی ویسفاتین در بین گروه ها شد (036/0p=). به طوری که سطوح پلاسمایی ویسفاتین در گروه تمرینی نسبت به گروه پیش آزمون کاهش معنی داری داشت (001/0p=). همچنین این تمرینات باعث کاهش معنی دارil-6 (009/0p=) و tnf-?(022/0p=) در بین گروه ها گردید. علاوه بر این، در این مطالعه ارتباط معنی داری در بین این آدیپوکین ها مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: کاهش سطوح tnf-? و il-6 با شدت و مدت فعالیت در ارتباط است. همچنین، احتمالا عواملی به جز کاهش وزن، در کاهش ویسفاتین پلاسما موثر هستند. واژگان کلیدی: تمرین تناوبی شدید، ویسفاتین، اینترلوکین 6 (il-6)، فاکتور نکروز دهنده آلفا (tnf-?)