برای درک بهتر فرایندهای فیزیولوژیک تاثیر سالیسیلیک اسید بر جوانه زنی، رشد و عملکرد گیاه جو، دو آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی درآزمایشگاه غلات و گلخانه پژوهشی بخش زراعت دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سال 1392 انجام شد. تیمارهای آزمایش اول (آزمایش جوانه زنی) که با هدف تعیین بهترین غلظت و زمان پرایمینگ انجام شد، شامل پیش تیمار سالیسیلیک اسید در 5 سطح: بدون کاربرد (شاهد)، غلظت-های 5/0، 75/0، 1 و 5/1 میلی مولار و تیمار زمان شامل 6، 12 و 24 ساعت خیساندن بذر در محلول های سالیسیلیک اسید بود. فاکتورهای آزمایش دوم (آزمایش گلخانه ای) شامل زمان های کاربرد سالیسیلیک اسید (شاهد، پرایمینگ، محلول پاشی در مراحل استقرار کامل، برجستگی دوگانه و گلدهی) با غلظت 5/1 میلی مولار و سطوح تنش شوری(شاهد، 6 و12 دسی زیمنس برمتر) بود. نتایج آزمایش اول نشان داد که پرایمینگ 12 ساعته بذرها با محلول 5/1 میلی مولار سالیسیلیک اسید، بهترین پاسخ را در ارتباط با افزایش طول و وزن ریشه چه و ساقه چه داشت. گرچه سالیسیلیک اسید درصد جوانه زنی را افزایش نداد؛ لیکن، منجر به ایجاد گیاهچه هایی درشت تر با طول ریشه چه بیشتر شد. نتایج آزمایش دوم نشان دادکه تنش شوری موجب کاهش وزن هزاردانه، عملکرد دانه و بیولوژیک، شاخص برداشت، نسبت غلظت پتاسیم به سدیم و غلظت پتاسیم ریشه و شاخساره و افزایش غلظت سدیم ریشه و شاخساره گردید و کاربرد سالیسیلیک اسید باعث بهبود تمامی این صفات در جو رقم ریحان شد. بیشترین اثرات مثبت سالیسیلیک اسید بر رشد، عملکرد و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی، در کاربرد غلظت 5/1 میلی مولار این محلول به صورت پرایمینگ و محلول پاشی در مرحله استقرار مشاهده شد.