این کار تحقیقی در دو بخش بیوشیمیایی و بیوتکنولوژی در محل آزمایشگاه علوم باغبانی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام شد. در بخش بیوشیمیایی، جهت بررسی تاثیر کاربرد پس از برداشت اسید آبسیزیک بر شاخص¬های کیفی و روند پیری دو رقم زودرس و دیررس گیلاس، آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی و در چهار تکرار صورت گرفت. تیمار اول، رقم (کرج و تکدانه) و تیمار دوم، اسید آبسیزیک (در دو غلظت صفر و ppm200) مورد بررسی قرار گرفتند. میوه¬ها در فواصل زمانی پنج روز و طی مدت 20 روز از زمان برداشت، از لحاظ تغییرات صفات کیفی ارزیابی شدند. طبق نتایج بدست آمده، با گذشت زمان، سفتی در هر دو رقم کاهش یافته، و در نمونه¬های تیمار شده با اسید آبسیزیک کاهش بیشتری نشان داد. میزان آنتوسیانین روند افزایشی داشت. میزان کلروفیل کل و کاروتنوئید دم میوه¬ها با گذشت زمان به طور معنی¬داری کاهش یافت. مواد جامد محلول میوه¬ها تا روز دهم کاهش و در روز پانزدهم افزایش پیدا کرد. اسیدیته میوه¬ها روند نزولی داشت و در روز بیستم اختلاف معنی¬داری بین نمونه¬های تیمار شده و تیمار نشده مشاهده شد. با گذشت زمان در میزان قند کل میوه¬ها تغییر معنی¬داری مشاهده نشد اما به طور کلی تغییرات قند کل دارای روند افزایشی بود. روند تغییرات فروکتوز برای نمونه-های تیمار شده و تیمار نشده با اسید آبسیزیک، در رقم کرج معنی¬دار نبود اما بین رقم تکدانه تیمار شده و تیمار نشده با اسید آبسیزیک اختلاف معنی¬داری در روز 15 و 20 مشاهده گردید. با توجه به این نتایج، می-توان نقش اسید آبسیزیک را در ایجاد تغییرات کیفی و همچنین تاثیر بر روند پیری میوه¬ها، مورد توجه قرار داد. در بخش بیوتکنولوژی، ژن آلفامانوزیداز (یک ژن مرتبط با پیری) برای اولین بار، در پنج رقم مختلف گیلاس شناسایی و تعیین توالی شد. به این منظور، آغازگرهای رفت و برگشت ژن مورد نظر از طریق مراجعه به پایگاه داده ncbi و استفاده از توالی¬های مربوط به ژن آلفامانوزیداز برای هلو و فلفل، با استفاده از کپی کامل cdna هلو و فلفل طراحی شد. به علت زیاد بودن طول ژن سه جفت آغازگر طراحی شد گه این آغازگرها قادرند طول 3100 جفت¬باز را پوشش دهند. همچنین دمای اتصال آغازگرها با استفاده از برنامه گرادیانت pcr بدست آمد. بعد از استخراج dna ارقام گیلاس، یک قسمت از ژن مذکور تکثیر، توالی¬یابی (با استفاده از نرم¬افزار سنگر) و همردیف¬سازی توالی¬ها انجام شد و نمودار دندروگرام مربوط به آن با استفاده از نرم افزار 3 view رسم گردید. بررسی و مقایسه توالی¬های معکوس، شباهت و تفاوت¬هایی را در ارقام مختلف نشان داد که بر طبق آن ارقام پیش¬رس (er)، پیش¬رس خارجی (fe) و دیررس (lr) دارای شباهت بیشتر بوده و در یک گروه قرار گرفتند. ارقام پیش¬رس قزوین (gh) و دوم¬رس (mr) دارای تفاوت بیشتری نسبت به سه رقم اول بوده و با یکدیگر نیز تفاوت نشان داده و هرکدام به طور جداگانه یک گروه مجزا را تشکیل دادند.این تفاوت¬ها می¬توانند در عملکرد ژن و در نتیجه رفتار گیاه تاثیرگذار باشند. به عنوان مثال، با مطالعات بیشتر و استفاده از تکنیک¬های مهندسی ژنتیک، می¬توان علت زمان¬های متفاوت رسیدگی و تفاوت در طول عمر انبارمانی موجود در ارقام مختلف گیلاس را در این اختلاف توالی ها جستجو نمود.

به¬منظور بررسی و تعیین تنوع برخی از ژنوتیپ¬های انجیر در منطقه¬ی گرگان، مطالعه¬ای روی تعدادی از صفات ریخت شناختی و فیتو¬شیمیایی 42 ژنوتیپ انجیر منتخب صورت گرفت. صفات مورد بررسی شامل خصوصیات ریخت¬شناختی میوه مانند طول، عرض و شکل میوه، طول گردن و دم، قطر روزن، طول پالپ و صفات فیتوشیمیایی شامل پی¬اچ عصاره¬ی میوه، اسیدیته¬ی قابل تیتراسیون، قند کل، آنتوسیانین و ترکیبات آنتی¬اکسیدانی و همچنین صفات ریخت¬شناختی برگ شامل طول و عرض برگ، طول دمبرگ، طول و شکل لوب مرکزی بود. همچنین به-منظور یافتن رابطه¬ی ژنتیکی میان ژنوتیپ¬ها از تجزیه¬ی خوشه¬ای استفاده شد. نتایج تجزیه¬ی واریانس نشان داد که بین همه¬ی صفات مورد مطالعه در ژنوتیپ¬ها اختلاف معنی¬داری در سطح یک درصد وجود دارد. ژنوتیپ 3 و 27 از لحاظ خصوصیات ریخت¬شناختی کمی میوه مانند طول و قطر میوه، طول گردن و طول پالپ (قسمت خوراکی میوه)، نسبت به سایر ژنوتیپ¬ها برتری داشتند. بر اساس صفات فیتوشیمیایی میوه ژنوتیپ 17 داری بیشترین درصد مواد جامد محلول بود. هم¬چنین ژنوتیپ 1 بیشترین میزان آنتوسیانین و قند کل را داشت که این صفات برای مصرف تازه¬خوری و صادرات میوه¬ی انجیر از اهمیت بالایی برخوردار هستند. نتایج همچنین نشان داد که بین برخی از صفات همبستگی مثبت یا منفی معنی¬داری وجود دارد. با انجام تجزیه¬ی خوشه¬ای، ژنوتیپ¬ها در دو گروه اصلی قرار گرفتند. بررسی خصوصیات ریخت¬شناختی و ترکیبات فیتوشیمیایی طی مراحل مختلف رسیدن (غیر¬بالغ، نیمه-بالغ، بالغ و رسیده) میوه در 3 ژنوتیپ انجیر نشان داد که با تکمیل فرآیند رسیدن، طول و قطر میوه، طول گردن و طول پالپ به طور معنی¬داری افزایش یافت. از طرفی دیگر از میزان ترکیبات آنتی¬اکسیدانی مانند فنل و فلاونوئید کاسته و بر میزان قند میوه افزوده شد. در بخش دیگری از این پژوهش مقایسه¬ای بین صفات ریخت-شناسی و فیتو¬شیمیایی محصول بهاره و تابستانه¬ی 3 ژنوتیپ منتخب انجام گرفت. نتایج نشان داد که میوه¬ی محصول تابستانه از نظر اندازه کوچک¬تر از محصول بهاره بود. هم¬چنین محصول تابستانه از میزان مواد جامد محلول و اسیدیته¬ی قابل تیتراسیون بالاتری برخوردار بود.

سه رقم گیاه گوجه فرنگی در استان خراسان شمالی (شهرستان بجنورد) در سه تراکم کاشت کاشته شد و مشاهده شد تراکم کشت بر صفات کمی و کیفی گوجه فرنگی اثر معنی داری در سطح یک درصد دارد.

انار بدلیل فعالیت آنتی اکسیدانی و محتوای ترکیبات ضدسرطانی بالا یکی از قدیمی ترین و سالم ترین میوه های خوراکی محسوب می شود. امروزه انار در شرایط اقلیمی بسیار متغیری پرورش می یابد که نشان دهنده ی انعطاف پذیری، سازگاری و محدوده ی وسیع تنوع ژنتیکی آن است. ایران از نظر سطح زیر کشت تجاری، تنوع و مرغوبیت ارقام، میزان تولید و صادرات انار رتبه ی اول جهان را در اختیار دارد. ایران همچنین دارای تنوع اقلیمی خاصی است که کیفیت و ارزش غذایی انار را تحت تأثیر قرار می دهد. تاکنون، مطالعات بسیار کمی در مورد اثرات اقلیمی مختلف بر خصوصیات کیفی این میوه در کشور انجام شده است. بنابراین، در این تحقیق، خصوصیات فیزیکوشیمیایی دو رقم تجاری معمول انار (ملس و یوسف خانی) در سه شرایط اقلیمی متفاوت (مناطق ساری، علی آباد و ساوه) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که رقم و منطقه ی رشد اثر معنی داری بر میزان فلاونوئید و آنتی اکسیدان آب میوه نداشت، امّا چگالی، طول میوه و تاج آن، نسبت طول به قطر میوه و تاج آن، پی اچ، هدایت الکتریکی، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون، شاخص طعم آب میوه، تعداد و درصد آریل، قطر و نسبت طول به قطر آریل و قطر و درصد بذر، تعداد دیواره های غشایی حجره ها و درصد بافت اسفنجی پوست را تحت تأثیر قرار داد. امّا اثر متقابل رقم و منطقه بر سایر صفات معنی دار نبود و نتایج نشان داد که رقم یوسف خانی تاج قطورتر و بذر طویل تر و آنتوسیانین آب میوه بالاتر امّا درصد آب میوه، وزن 100 آریل، وزن آب 100 آریل و طول آریل کم تری نسبت به رقم ملس داشت. در بین مناطق مورد مطالعه نیز مناطق ساری و علی آباد با داشتن شرایط آب و هوایی مرطوب تر دارای بالاترین درصد آب میوه، آنتوسیانین و ویتامین ث آب میوه و کم ترین ضخامت دیواره ی غشایی حجره ها بودند. منطقه ی ساوه نیز با دارا بودن شرایط گرم و خشک کویری بیش ترین وزن و حجم میوه و کم ترین نسبت طول به قطر بذر و درصد رطوبت بذر را به خود اختصاص داد. بالاترین وزن 100 آریل، وزن 100 بذر، طول آریل و بذر و درصد بافت اسفنجی و درصد رطوبت پوست نیز در منطقه ی ساری بدست آمد. منطقه ی علی آباد بیش ترین میزان فنل آب میوه و کم ترین درصد دیواره ی غشایی حجره ها و درصد رطوبت آن ها را دارا بود.