جلوگیری از ناپایداری ولتاژ بلند مدت در سیستم های قدرت با بکارگیری کنترل های تصحیحی و اضطراری صورت می گیرد. هدف از کنترل اضطراری، ایجاد نقطه ی تعادل دائمی قابل قبول برای سیستم و کاهش مجموع انحراف اندازه ی ولتاژ باس عای ضعیف و جریان خطوط تغذیه کننده ی ناحیه ی ضعیف در دوره ی گذاری پس از اختلال، با کمترین میزان قطع بار می باشد. در این پایان نامه یک روش کنترل اضطراری هماهنگ مبتنی بر پیش بینی مسیرهای سیستم، با تعریف یک مسئله ی بهینه سازی پیشنهاد می گردد. کنترل پیش بین بهینه با حد اقل کردن یک تابع هدف شامل مولفه هایی همچون میزان بارزداییو انجراف شاخص های نشان دهنده ی ناپایداری در فاصله ی وقوع اختلال تا زمان رسیدن سیستم به حالت دائمی طراحی می شود. در این طرح، اقدامات کنترلی اضطراری مانند تنظیم ولتاژ مرجع ژنراتور، تنظیم ولتاژ مرجع ltc و اتصال خازن های شنت به پاس های مناسب به همراه بارزدایی به عنوان آخرین راه حل بطور هماهنگ بکارگرفته می شوند. مسئله ی بهینه سازی ترکیبی تعریف شده شامل متغیرهای گسسته، با روش ابتکاری جستجوی ممنوع حل می شود. به منظور کاهش میزان محاسبات لازم و ایجاد امکان بکارگیری روش بصورت بهنگام، برای پیش بینی مسیرهای حالت به ازای مقادیر کنترل مختلف، به جای استفاده از شبیه سازی مدل کامل سیستم از روش تحلیل حساسیت مسیر حالت استفاده می شود. به منظور حفظ دقت و اعتبار نتایج، در حل مسئله ی بهینه سازی یک الگوریتم ترکیبی متشکل از روش حساسیت مسیر حالت و شبیه سازی مدل دقیق سیستم پیشنهاد می گردد.