یکی از شهرهای قدیمی ایران که امروزه تنها نامی از آن در لابه لای کتب تاریخی برجای مانده، زرنج است که در دوران ساسانیان جزئی از بلاد پهناور سیستان بود. زرنج بین دو رود هیرمند در جنوب و نیشک در شمال، در محلی که امروزه آن را نادعلی می گویند، واقع بوده است. در اخبار فتوحات اولیه مسلمین از این شهر مکرر یاد شده است. زرنج در دوران عباسیان به واسطه به قدرت رسیدن خاندان صفاری شهرت یافت و در دوران فرمانروایی این خاندان از اهمیت ادبی نیز برخوردار شد. کرسی سیستان تا قرن چهارم هجری، از رونق و رفاه خاص برخوردار بود و در طی این قرون به عنوان مرکز بزرگ تجاری و بازرگانی شمرده می شد. نام زرنج تا اواخر قرن ششم هجری کاربرد داشت و جغرافی نویسان در قرون بعد آن را فقط با عنوان مدینه سجستان یاد کرد ه اند. علاوه بر حملات وحشتناک مغول و تیمور به زرنج، حوادث طبیعی همانند سیل و ریگ نیز نقش به سزایی در ویرانی این شهر داشتند.

در این مطالعه اثر استفاده از کنسانتره پروتئین سویا (spc) (hp300) در جیره غذایی بر عملکرد رشد، بازماندگی و ترکیب بدن ماهی پاکوی قرمز (piaractus brachypomus) مورد ارزیابی قرار گرفت. ماهیان انگشت قد پاکوی قرمز با میانگین وزنی 23/0 ± 01/2 گرم به مدت 8 هفته با 4 جیره غذایی ایزونیتروژنیک و ایزوکالریک با پروتئین 34/0 ± 35/32 درصد و انرژی 25/0 ± 58/18 کیلوژول در گرم غذا، تغدیه شدند. در این آزمایش چهار تیمار وجود داشت و هر تیمار دارای سه تکرار بود، در هر تکرار تعداد 15 عدد بچه ماهی پاکوی قرمز به صورت کاملا تصادفی توزیع شد. جیره غذایی شاهد با 50 درصد آرد ماهی و 50 درصد آرد سویا فرموله شد (0spc)، درحالی که سه جیره غذایی دیگر حاوی 50 (50spc)، 75 (75spc) و 100 درصد (100spc) کنسانتره سویا به عنوان منبع اصلی پروتئین بودند. نتایج نشان داد که از لحاظ فاکتورهای رشد، اختلاف معنی دار آماری بین تیمارهای غذایی مختلف وجود دارد (p<0.05). ماهیان تغذیه شده با تیمار50spc وزن بدست آمده (wg)، نرخ تبدیل غذایی (fcr)بهتر و ضریب رشد ویژه (sgr) بیشتری نسبت به ماهیان تغذیه شده با سایر تیمارهای غذایی داشتند و از این لحاظ با دیگر تیمار ها دارای اختلاف معنی دار آماری بودند (p<0.05). تیمار غذایی 100spc، wg و per پایین تر و fcr نامناسب تری نسبت به بقیه تیمار ها داشت و از این لحاظ با دیگر تیمار ها دارای اختلاف معنی دار آماری بود (p<0.05). از لحاظ ترکیب شیمیایی بدن اختلاف معنی دار آماری بین تیمارهای مختلف غذایی مشاهده شد (p<0.05) و تیمار 50spc، پروتئین خام و رطوبت بیشتری نسبت به سایر تیمارهای غذایی داشت و از این نظر با دیگر تیمار ها دارای اختلاف معنی دار آماری بود (p<0.05). تیمار 100spc دارای درصد پروتئین بدن کمتری نسبت به دیگر تیمار ها بود و از این لحاظ با دیگر تیمار ها اختلاف معنی دار آماری داشت. نتایج این مطالعه نشان می دهد که کنسانتره پروتئین سویا می تواند تا 50 درصد در جیره غذایی ماهی پاکوی قرمز با رشد و بهره وری غذایی خوب جایگزین شود و اجازه تولید یک جیره بدون داشتن اثرات نامطلوب در رشد را ممکن می سازد.