مخازن هوایی آب بعنوان یکی از مهمترین سازه های تامین کننده آب آشامیدنی شهرها با توجه به آسیب پذیری آنها در زلزله های گذشته و لزوم حفظ قابلیت بهره برداری از آنها پس از وقوع زمین لرزه ضروری می باشد. لذا ضروری است تا با انجام مدلسازی های لازم ضمن بررسی رفتار این سازه ها در حین زلزله، محاسن و معایب استفاده از میراگرها در تکیه گاه های آن بررسی شود. در این پایان نامه مخزن آب معرفی شده تحت سه شتابنگاشت طبس، نورث ریج و چی چی قرار گرفته است. همچنین میراگر اصطکاکی در سه موقعیت مختلف در سازه استقرار یافته است. نتایج مدلسازی های صورت گرفته برای مخزن با درصد پرشدگی های مختلف ارائه شده است. با توجه به نتایج مشاهده می شود که روند میانگین تغییرات برش پایه با کاهش پرشدگی مخزن نزولی می باشد. در صورت استفاده از میراگر در تراز فوقانی مخزن آب هوایی مورد تحلیل، برش پایه از مقدار میانگین 9.7 تن برای مخزن کاملا پر به 6.7 تن در حالت مخزن خالی کاهش پیدا میکند. این میزان کاهش معادل 31% می باشد. در حالت عدم استفاده از میراگر مقدار برش پایه از 64.6 تن به 53.8 تن کاهش پیدا کرده است. این مقدار کاهش معادل 17% می باشد. در نتیجه استفاده از میراگر اصطکاکی منجر به کاهش میانگین 14% در برش پایه وارده بر سازه می گردد.

هدف از این پروژه شبیه سازی حرکت قطرات در راکتور جت برخوردی و بدست آوردن زمان ماند قطرات است. به این منظور معادله ناویر استوکس جریان لزج تراکم نا پذیر با روش سیمپل برای گاز نیتروژن و بدون در نظر گرفتن وجود قطرات حل گردید. با بدست آوردن میدان جریان گاز و مشخص شدن پروفیل های سرعت در نقاط مختلف راکتور زمینه برای بدست آوردن دقیق تر نیروی کشش وارد بر قطرات در هر نقطه از راکتور فراهم شده است. در قسمت دیگر پروژه حرکت قطرات در میدان گاز با استفاده از معادله بولتزمن به روش شبیه سازی مستقیم مونت کارلو (dsmc) مورد بررسی قرار گفته است. در این شبیه سازی، هر قطره به صورت کره ای سخت(که پس از برخورد با قطره دیگر تغییر قطر نمی دهد) در نظر گرفته شده است. قطرات از دو جنس، در سه اندازه و با در نظر گرفتن نیروی جاذبه زمین در راکتور پاششی با جریانهای برخوردی مدل گردید. زمان ماند قطرات خارج شده از راکتور در یک فایل بایگانی شده و منحنی توزیع زمان اقامت حاصل از مدل dsmc با مدل مارکوف و نتایج تجربی مقایسه گردید و تطابق کاملا قابل قبولی را نشان داده است.