بررسی آماری نشان می دهد که در دهه 1380، تلفات جانی، صدمات جسمی و زیان های مالی ترافیکی ایران یکی از بالاترین آمارهای جهان در این زمینه بوده است. هدف محقق از انجام این تحقیق بررسی نقش تعامل نیروی انتظامی با آموزش و پرورش در ارتقای فرهنگ نظم و ایمنی ترافیکی کشور بود. برای انجام این تحقیق از روش ترکیبی (کمی-کیفی) استفاده شد. بخش کمی به روش توصیفی پیمایشی و بخش کیفی آن به روش تحلیل محتوا انجام شد. جامعه آماری شامل کارشناسان و خبرگان آموزشی وترافیکی کشور بود که از آن میان 90 نفر به عنوان نمونه در دسترس، پرسشنامه تحقیق را تکمیل کردند. این کارشناسان از جمله افرادی هستند که تصمیم گیی ها و سیاستگزاری آنان بر کل نظام ترافیکی و آموزشی کشور تأثیرگذار است. ابزار گردآوری اطلاعات مصاحبه، تحلیل محتوای اسناد و مدارک و پرسشنامه بود. پس از توزیع 15 پرسشنامه اولیه میان خبرگان آشنا به تحقیق روایی صوری و محتوایی آن انجام و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرنباخ به میزان 94 درصد محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده های بخش کمی تحقیق از شاخص های آمار توصیفی شامل : میانگین، آزمون t، سطح معناداری، بیشینه و کمینه و در بخش کیفی از روش تحلیل محتوا برای مقوله بندی داده ها و از روش وزن دهی برای اولویت بندی داده ها در هر مقوله استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که درتعامل نیروی انتظامی با آموزش و پورش برای ارتقای فرهنگ نظم و ایمنی ترافیکی پنج عامل نرم افزاری، سخت افزاری، ساختاری، آموزش نظری و آموزش عملی تاثیر دارند و با این پنج عامل فرهنگ ترافیک در سه بعد دانشی، عاطفی و رفتاری ارتقا پیدا می کند.