مساله سعادت و خوشبختی از مسائل و موضوعات سرنوشت ساز و حیاتی برای هر انسانی است ازاین جهت که بداند اساسا خوشبختی چیست و راه رسیدن به آن کدام است؟ برای پاسخ به این سوال مهم، نظریات و نظامهای اخلاقی گوناگون به وجود آمده است که عمدتا به سه نظام می توان اشاره نمود. 1 - فرهنگ عامه 2 - فلسفه اسلامی . 3- قرآن کریم. در فرهنگ عامه ، خوشبختی با واژه هایی چون توفیق الهی ، موفقیت ، تلاش آدمی ، خشنودی پرودگار ، سربلندی در دنیا و آخرت ، دوری از بدی ها، جاودانگی و شناخت حقیقی اشیا معادل می باشد. در فلسفه اسلامی با مفاهیمی چون ، خیر اعلی ، فضیلت ، حکمت، تهذیب نفس و اطاعت از مربی ، تبیین می گردد و بالاخره در نظام اخلاقی قرآن کریم که جامع تر و کامل تر از دو نظام قبلی است ، مفهوم سعادت از تزکیه و پاکیزه کردن درون انسان ، از هر آنچه غیرخدایی است ، آغاز می شود ، به ایمان یقینی ، اخلاص ، عبودیت محض پروردگار ازطریق اطاعت محض از دستورات او، و فضل و رحمت و رضوان الهی ، منتهی می گردد. آنچه به عنوان مولفه اصلی خوشبختی در نظامهای یادشده اهمیت فراوانی دارد ، سعی و تلاش آدمی با توجه به مبدا و معاد است و همین عامل است که شخص را به غایت خلقت یعنی خداگونه شدن ، می رساند.