منطقه مورد مطالعه بخش کوچکی از زون سنندج - سیرجان که در جنوب غرب اراک مابین عرضهای جغرافیایی 32 درجه و 50 دقیقه و 32 درجه و 35 دقیقه شمالی و طولهای جغرافیایی 49 درجه و 10 دقیقه و 49 درجه و 55دقیقه شرقی قرار دارد و دارای مجموعه سنگ شناسی از گرانیتوئیدها ، دایک های اسیدی و سنگهای دگرگونی است. قدیمی ترین رخنمون های سنگی منطقه به پرکامبرین تعلق داشته و جوانترین آنها را نهشته های کوارتز تشکیل می دهد. گرانیتوئیدها به صورت سه توده نسبتا کوچک مجزا ، در امتداد شمال غرب- جنوب شرق قرار دارند. ترکیب سنگ شناسی این توده ها ازا گرانیت الکالن ، گرانیت و گرانودیوریت است . این سنگها از نظر مورفولوژی و شدت آلتراسیون متفاوت می باشد. از نظر ژئوشیمی ماگمای سازنده کالک آلکالن و متاآلومین است . این سنگها برخی از خصوصیات نوع ‏‎i‎‏ و برخی از خصوصیات نوع ‏‎s‎‏ را دارا می باشند که بنظر می رسد از نوع هیبرید باشند. از نظر جایگاه تکتونیکی توده های منطقه از نوع برخوردی بوده و اغلب همزمان با برخورد تشکیل شده اند . تعدادی نیز به سمت مراحل پس از کوهزایی گرایش دارند. دو سری رگه پگماتیتی نیز در منطقه حضور دارد: یک سری فقط در سنگهای دگرگونی دیده می شوند که احتمالا از ذوب سنگهای میزبان خود به وجود آمده اند و سری دیگر فقط در سنگهای گرانیتوئید دیده می شوند که می توانند محصول تفریق نهایی ماگمای گرانیتوئیدی باشند. با توجه به دیاگرام ‏‎q-ab-or‎‏ ، شواهد بافتی ‏‎( میکروپرتیت و بافتهای گرانوفیرو میکروگرافیکی ) دمای تشکیل گرانیتوئیدهای منطقه 700 تا 850 درجه سانتیگراد و فشار بخار آب حداکثر 5 کیلو بار تخمین زده شده است .