در این تحقیق الگوی نابرابری هزینه (درآمد) و منحنی انگل در استان مازندران و کل کشور به تفکیک مناطق شهری و روستایی، در دوره 1373-1351 مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است . بدین منظور شاخصهای نابرابری (ضریب جینی و سهم گروههای درآمدی) به روش پارامتریکی (با استفاده از الگوی پیشنهادی ابونوری و با کمک نرم افزار tsp7، qbasic)، و منحنیهای انگل با استفاده از برازش مدلهای رگرسیونی (نیمه لگاریتمی و لگاریتمی دوطرفه) برای استان مازندران و کل کشور، به تفکیک مناطق شهری و روستایی برآورد شده است . با استفاده از روند توزیع درآمد (ضریب جینی) و کشش هزینه ای (درآمدی) انواع هزینه ها، نتایج بدست آمده در ارتباط با آزمون فرضیه های تحقیق، به صورت زیر خلاصه می شوند: الف : روند توزیع درآمد در مناطق روستایی استان مازندران، در طی سالهای 1370-1351 به طرف نابرابری بیشتر بوده و از سال 1370 به بعد تا پایان دوره نابرابری در توزیع درآمد رو به کاهش بوده است . ب : توزیع درآمد در مناطق شهری استان مازندران، از ابتدای دوره تا سال 1356 نابرابرتر شده است . بعد از آن تا پایان دوره تقریبا از روند مشخصی پیروی نمی کند، اما مقدار آن در طی این سالها کاهش یافته و در سال 1373 به کمترین مقدار خود در طی دوره مورد مطالعه رسیده است . ج: در دوره مورد برری اختلاف معناداری بین سطح نابرابری اقتصادی مناطق شهری و روستایی استان مازندران در مقایسه با مناطق شهری و روستایی کل کشور مشاهده نشده است . د: سطح نابرابری اقتصادی در مناطق روستایی استان مازندران پایین تر از سطح نابرابری اقتصادی در مناطق شهری استان مازندران بوده است . ه: هزینه های (خوراکی و دخانی) در مناطق شهری و روستایی استان مازندران و کل کشور، دارای کشش درآمدی کمتر از واحد (یک) هستند، و به عنوان کالاهای ضروری محسوب شده اند. و: هزینه های (پوشاک و کفش) و (مسکن) در مناطق شهری و روستایی استان مازندران و کل کشور، هر دو به عنوان کالاهای لوکس تلقی شده اند، زیرا کشش درآمدی این اقلام بیشتر از واحد است . ز: (سایر هزینه ها) (شامل: اثاثه، بهداشت و درمان، تفریحات و سرگرمیها، خدمات آموزشی و تحصیلی و ...) در مناطق شهری استان مازندران و کل کشور، دارای کشش درآمدی کمتر از واحد بوده، و به عنوان کالاهای ضروری تلقی گشته اند. اما در مناطق روستایی استان دارای کشش برابر واحد، و در مناطق روستایی کل کشور دارای کشش بیشتر از واحد بوده اند. به توجه به کشش درآمدی انواع هزینه های خانوارهای شهری و روستایی استان مازندران در مقایسه با مناطق شهری و روستایی کشور، می توان نتیجه گرفت که خانوارهای مناطق روستایی استان از وضعیت رفاهی بالاتری در مقایسه با مناطق روستایی کل کشور برخوردار بوده اند. اما برای مناطق شهری استان مازندران در مقایسه با مناطق شهری کل کشور چنین اختلافی مشاهده نشده است . همچنین خانوارهای مناطق شهری استان مازندران در مقایسه با خانوارهای مناطق روستایی استان از وضعیت رفاهی بالاتری برخوردار بوده اند.