تطابق و تقارب دو فرآیند مهم در سیستم چشم انسان هستند که بینایی واضح و دوچشمی را ایجاد می کنند. تطابق عبارتست از عملکرد سیستم عصبی حرکتی چشم که قدرت اپتیکی عدسی را طوری تنظیم می کند که برای شیء در هر فاصله ای، تصویری واضح روی شبکیه بوجود آید. تقارب عبارتست از حرکت افقی و چرخشی چشمها در جهات مخالف یکدیگر بمنظور ایجاد تصاویر یکسان روی شبکیه های دو چشم و در نتیجه درک یک شیء واحد توسط مغز. هریک از این سیستم ها دارای کنترل کننده های عصبی برای رساندن میزان خطا به مقدار خطای ماندگار هستند. همچنین این سیستم ها دارای اثرات متقابل روی یکدیگر می باشند. تا کنون مدلهای متفاوتی برای بررسی این فرآیندها ارائه گردیده که عموما بر اساس یک سیستم کنترل با فیدبک منفی پایه گذاری شده و با توجه به رفتار واقعی چشم، و نیز نتایج شبیه سازی های کامپیوتری این مدلها توسعه داده شده اند. تکنیکهای مختلفی نیز جهت بهینه سازی این مدلها بکار گرفته شده اند. در این پروژه مدلهای مختلف ارائه شده برای سیستم های تطابق و تقارب معرفی و بر اساس نتایج شبیه سازی کامپیوتری مورد ارزیابی قرار گرفته اند. از آنجا که تا به حال مدل مناسبی برای شبیه سازی حالت دینامیکی سیستم تطابق ارائه نگردیده، در این پروژه بدین منظور یک مدل دوگانه توسعه و مورد بررسی دقیق و شبیه سازی کامپیوتری قرار گرفته است . نتایج شبیه سازی این مدل تا حد قابل قبولی با نتایج تجربی سازگار می باشند. همچنین شبیه سازی دو ناهنجاری کلینیکی یعنی آمبلیوپی و توسعه نزدیک بینی با کمک مدلسازی ارائه شده که نتایج مطلوبی ببار آورده است .