ایده آرام سازی ترافیک اولین بار توسط متخصصین پاره ای از کشورهای اروپایی، به ویژه هلند و آلمان، در اوایل دهه هفتاد میلادی مطرح گردید. آرام سازی ترافیک مبنای مدیریت و کنترل ترافیک ، به خصوص در سطح محلات شهری برای کاهش اثرات سوء ترافیک موتوری بر روی محیط زیست شکل گرفته و منظور اصلی در برنامه های دولتهایی که از این ایده استفاه کرده اند، کاهش سرعت نقلیه، کاهش یا حذف ترافیک ترافیک عبوری در محلات و استفاده بیشتر از وسایل نقلیه غیر موتوری نظیر پیاده روی و دوچرخه است . لازم به ذکر است ایده آرام سازی ترافیک تا کنون در ایران مورد بررسی قرار نگرفته است و این اولین بار است که روی این ایده در این کشور پروژه ای تحقیقاتی انجام می شود. در این پروژه تحقیقاتی ایده ها و روش هایی که در این زمینه در کشورهای مختلف بکارگیری شده اند مورد بررسی قرار گرفته و روشهایی برای ارزیابی چنین پروژه هایی پیشنهاد شده است . در نهایت با استفاده از روش تعیین ظرفیت تقاطع های بدون چراغ راهنمایی در کتاب ظرفیت جاده ها (hcm) یکی از طرحهای آرام سازی ترافیک تحت عنوان "نقاط گلوگاهی" مورد ارزیابی قرار گرفته است .