هدف : تعیین شیوع ریفلاکس مثانه به حالب (vur vericoureteral) در کلیه های پیوندی و تععین شیوع عفونت ادراری در بیماران ریفلاکس بعد از پیوند کلیه مواد و روشها: بیماران پیوندی بیمارستان چهارمین شهید محراب کرمانشاه که در سال 1375 تحت پیوند کلیه قرار گرفته اند و حداقل 6 ماه بعد از پیوند آنها گذشته بود را بدون توجه به سن و جنس بیماران تحت بررسی قرار دادیم که مجموعا شامل 40 بیمار شده است . نتایج: 65 درصد از 40 بیمار مورد مطالعه بعد از پیوند ریفلاکس داشتند که بیشتر درجه ii , iiiو هیچ موردی از ریفلاکس درجه ivو v کشاهده نشد. 64ˆ7 درصد از 17 زن مورد مطالعه دچار ریفلاکس بودند و 2ˆ65 درصد از 23 مرد مورد مطالعه ریفلاکس داشتند . 75 درصد از بیماران حداقل یک بار دچار عفونت ادراری شدند که درصد توزیع فراوانی آن در خانمها 2ˆ88 درصد بیشتر از آقایان 2ˆ65 درصد بود. پاتوژنهای عامل (urinary tractinfection) uti در بیماران پیوندی شامل کلی باسیل 3ˆ83 درصد، پسودومونا 3ˆ23 درصد، کلبسیا 10درصد پروتئوس 3ˆ3 درصد ویستر و باکتر3ˆ3 درصد بود. درصد توزیع فراوانی عفونت ادراری در کلیه پپیوندی غیر ریفلاکسی 6ˆ78 درصد بود. با استفاده از آزمون chi-square x2 اختلاف آماری معنی داری بین فراوانی uti در کلیه های پیوندی ریفلاکسی با فراوانی uti در کلیه های پیوندی غیر ریفلاکس مشاهده نشد. بجث و نتیجه گیری: با توجه به اینکه در این مطالعه ارتباط معنی داری بین وجود ریفلاکس و عفونت ادراری کشاهده نشد لذا بنطر نمی رسد ریفلاکس بعنوان یک عامل مستعد کننده ابتلا این بیماران به uti نقش چشمگیری داشته باشد ولی با عنایت به شیوع بالای 65 درصد و uti، دقت بیشتر در انجام روشهای دوباره کاری حالب جهت بهبود کیفیت آن و نیز پیگیری دقیق و تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک طولانی مدت در این بیماران توصیه میشود.