موضوع این پژوهش بررسی علم ازدیدگاه صوفیه است وهدف،پاسخ دادن به این پرسش که باتمام ارزش واهمیتی که اسلام وادیان آسمانی دیگربرای علم ودانایی قائل شدهاند،صوفیه که خودرامتصل به اهل بیت رسول(ص)وصحابه میدانند،چراعلم راحجاب اکبرنامیده ا ند؟ پاسخ به این پرسش هادرگرومطالعه ی آثارصوفیه نظیر:اللمع فی التصوف،رساله قشیریه،کشف المحجوب و...است. آنجه ازمطالعه متون مهم صوفیه برمی آیدآن است که نسبت علم گریزی درموردصوفیه صددرصدصادق نیست چراکه بزرگان این قوم مراحل مختلف تحصیل راپشت سرگذاشته وازعلوم متداول زمان خودنیزبهره مندبودند.اغلب آنان گام اول درطریق تصوف راعلم دانسته اندومریدان خودرابه کسب علوم ظاهری موظف نموده اند. بااین حال اگرعلمی سبب غرورسالک گردد،درراه رسیدن به حقیقت حجاب راه سالک خواهدشد.اینجاست که بایدبه این علوم رسمی پشت پازدوتمام همت راصرف زددن قلب وپالودن سینه اززنگارهاوکدورتهای دنیایی نمودتاقلب چنان صفایی بیابدکه پرتوعلم الهی،بی واسطه ازعالم غیب درآن تابیدن گیردوسالک رابه معرفتی رهنمون شودکه به مراتب یقینی تر ازعلوم اهل استدلال است.

چکیده: اساطیر هر قوم، توجیه کننده ساختارهای اجتماعی، آیین ها و الگوهای رفتاری و اخلاقی هر جامعه «ابتدایی» هستند. در پژوهش حاضر با رویکردی ساختار گرایانه اساطیر تدوین شده در شاهنامه و بانو گشسپ نامه مورد بررسی قرار گرفت. این پژوهش در چهار فصل تدوین شده است؛ در فصل اول به تعریف مفاهیم کاربردی در پایان نامه پرداخته شد و پس از آن نسخی که مورد بررسی قرار گرفته است، معرفی شده اند. در فصل دوم پیشینه ی تحقیق مورد بررسی قرار گرفت. در فصل سوم به روش شناسی پژوهش اشاره شد. در نهایت با توجه به کاستی های پژوهش های پیشین و یا لزوم بازنگری در بعضی از موارد آنها فصل چهارم در چهار بخش به این ترتیب: تأویل پذیری اسطوره ها با نگاهی به اسطوره ی ضحاک در شاهنامه، مکانیسم عمل جادو در اسطوره های تدوین شده در شاهنامه، استفاده از رویا در روایت شاهنامه و نمود «کهن الگو ها» و «تقلید و تکرار» در شاهنامه و بانو گشسپ نامه سامان یافته است. اهم یافته های پژوهش اسطوره های ایران در مقایسه با سایر اسطوره های دنیا قابلیت تأویل پذیری بیشتری دارند. تفکر جادویی مورد نظر جیمز جرج فریزر نمود زیادی در شاهنامه ی فردوسی ندارد به گونه ای که نخستین داستان-های شاهنامه با تفکر دینی و ماورایی که مرحله ی دوم تفکر بشری از دید جیمز جرج فریزر هست، آغاز می شود. پردازندگان اسطوره ها و حماسه های ایرانی هر گاه برای تراوشات ناخوداگاهی خود دلیل منطقی برای توالی روایت ها نمی یافتند، ادامه ی روایت را از طریق خواب و رویا پی می گرفتند. یافته های پژوهش حاضر فرضیه ی «کهن الگوی» کارل گوستاو یونگ و فرضیه ی «تقلید وتکرار در بینش بشر نخستین» میرچا الیاده را تایید می کند. پژوهش حاضر تایید کننده ی نظر مهرداد بهار در مورد بانو گشسب نامه مبتنی بر غیر ایرانی بودن خاستگاه آن است.

مدح و ستایشگری در تاریخ ادبی ایران زمین، قدمتی به بلندای شعر فارسی دارد و شکی نیست که بخش قابل توجهی از اشعار حافظ را، ستایش های غلوّ آمیز او از حاکمان عصر خویش تشکیل می دهد. علیرغم کارهای فراوانی که در حوزه ی حافظ شناسی و حافظ پژوهی صورت گرفته، هنوز جای خالی یک رساله ی مدوّن درباره ی مدایح و ممدوحان حافظ بعینه دیده می شود. از این رو، این کار در تبیین اندیشه و تفسیر شعر حافظ یک ضرورت است و تحلیل شخصیت فردی و اجتماعی و بررسی جنبه های مختلف شعر او نیازمند کاری نو و بدیع است. در این رساله سعی بر آن شده است که ضمن باز خوانی دیوان حافظ و تاریخ و حوادث و رویدادهای عصر حافظ به تحلیل فکر و اندیشه و شخصیّت حافظ و ممدوحان او پرداخته شود.

در عصر مشروطه نخستین گام های نواندیشی در شعر فارسی با دگرگونی درون مایه های آن با حفظ حرمت و تقدّس جنبه های صوری شعر برداشته شد. تا جایی که ضرورت تجدّد در شعر فارسی حتّی سرشناس ترین چهره های سنت گرا و محافظه کار را بر آن داشت که برای دمیدن روح نشاط و بالندگی در شعر بی رمق و دل مرده ی فارسی جز تازه شدن آن به چیز دیگری نیندیشند. در همین ایّام بر خلاف نواندیشان سنّت گرا، تجدّد طلبان افراطی معتقد بودند که شعر فارسی علاوه بر محتوا باید از لحاظ فرم و صورت های بیرونی نیز کاملاً تغییر یابد. نیما با بررسی و مطالعه ی دقیق شعر سنّتی، ادبیّات مغرب زمین و نیز آسیب شناسی کارهای انجام یافته در زمینه ی تحوّلات عصر خویش، توانست نظام جمال شناختی تازه ای از شعر فارسی ارائه دهد. با پشتکارهای نیما و نیز مساعی شاگردان بلافصل او، ما امروزه در هنجارهای بلاغی تازه، شاهد فرم ها و ژانرهای متعدّدی هستیم و هنوز بخش عظیمی از خلاقیّت های نیما ناشناخته مانده است و در صورت ظهور نوابغ و چهره های خلّاق در آینده با شیوه ها و سبک های جدید دیگری نیز روبه رو خواهیم شد.

گنجینه ی انسانی هر اجتماع، بزرگ ترین سرمایه ی آن است، این سرمایه های انسانی، همواره نیازمند مدیریت، رهبری، اکتشاف و استخراج است. بشر بر عکس حیوانات که مجهز به نیروی خودکار غریزه است، در هدایت نیازمند به تحصیل و اکتساب و به عبارت دیگر به رهبری و راهنمایی محتاج است. انسان ها و حیات روحی آن ها دارای قوانین و مکانیسم ها و فعل و انفعالات اختصاصی اند، اگر بخواهیم با آن ها تعامل مثبت داشته باشیم باید قوانین حاکم بر رفتار بشر را خوب بشناسیم و کلید و رمز شخصیتی شان را به دست آوریم. گشودن کتاب روح و جلب همکاری شان بیش از هر چیز، آگاهی و ظرافت می خواهد نه زور؛ قوانین رفتار انسانی را باید مانند قوانین فیزیک، شیمی و فیزیولوژی کشف کرد نه وضع. ... و علم مدیریت مبتنی بر کشف چگونگی اعمال قوانین، اصول ویژه حاکم بر انسان و درک امور شخصیتی آحاد مردمی است که به نحوی با او در ارتباط اند و با تکیه بر تکنیک ها و ابزار لازم، گردونه ی تشکیلات و سازمان را به سمت هدف های مطلوب هدایت و رهبری می کنند. هم چنین در متون دینی، الگوی مدیریت، رسالت انبیاست و هدف اساسی در مدیریت علمی نیز نمی تواند بیگانه و نامربوط به هدف اصلی رسالت ها باشد که این مهم به زیبایی تمام در متون ادب فارسی انعکاس و نمود پیدا کرده است. یکی از شگفتی های اقلیم ادب پارسی این است که تاکنون دهها هزار کتاب و مقاله در باب اندیشه های بزرگان این کهن سرزمین به صورت و معنی آمده و می آید و هر یک به نوعی با شمع رخسار آنان عشق می بازد ولی هم چنان نشان کامل میخانه ی شان چون راه گنج از دید صورت پرستان مستور مانده است. رفقیان چشم ظاهربین بدوزید که ما را در میان سری است مکتوم همه عالم گر این صورت ببینند کس این معنی نخواهد کرد معلوم سعدی جامعه ی ایرانی همانند جوامع متمدن دیگر، ویژگی های خاص خود را داراست و از آن جا که مدیریت در هر جامعه، رابطه ی مستقیمی با فرهنگ آن جامعه دارد، ضروری است که برای نهادینه کردن اصول مدیریت ایرانی، فرهنگ آن را بشناسیم و یک سلسله قوانین مخصوص اش را کشف کنیم. پر واضح است اعمال شیوه های مدیریت، جزء از طریق تفسیر و انطباق ادبیات با مقتضای احوال عصر و مطالبات اجتماعی میسر نخواهد بود و موشکافی در متون ادبیات پارسی به عنوان گنجینه ی فعالیت های عقلی و ذوقی ایرانیان، قطعا این امکان را میسر می کند که در تبیین برنامه های استراتژیک این ملت کمتر به خطا رویم. پژوهشگری که بخواهد در باره ی مدیریت، روان شناسی، جامعه شناسی، تاریخ و فلسفه تحقیق کند ولی آثار بزرگان ادب پارسی را نادیده بگیرد، در حقیقت خود را از فعالیت های عقلی برگزیدگان یک ملت متفکر و هوشمند محروم ساخته است. این حقیقت که به متون ادبیات فارسی، غالبا غیرعلمی نگاه شده و انس علمی و شناختی این هنر آبی در ادوار تاریخی، کمتر مورد عنایت جان های تشنه ی معرفت بوده است، بر هیچ اندیشه مندی مکتوم نیست. القصه نگارنده ی این رساله سعی کرده است گوشه هایی از این در مکنون را در حد وسع و توان خود از منظر مدیریتی به پیشگاه اربابان علم و فضل عرضه دارد به امید آن که اکسسیرسازان عصر روشنایی این فلز کم بها را به زر ناب بدل کنند تا ادبیات پارسی از رکودی که سال هاست با آن دست به گریبان است، رهایی یابد. پوشیده نیست خلق هر کار جدیدی، با فراز و فرود های بسیار توام است، نگارنده نیز با شوق درونی، ناملایمات طریقت را با همراهی پیشوایانی عالم به جان دوست تر داشته تا بخشی از این آیینه ی جهانی علم و دانش (ادبیات فارسی) هر چه افزون تر بر ادب دوستان مکشوف شود. متون 9گانه ی ادب پارسی به همراه آیات نورانی قرآن کریم در این رساله از منظر مدیریتی مورد مداقه، تبیین و تحلیل قرار گرفته است ولی بی گمان، تفاوت و تشابه نگرشی هر یک از نظریه پردازان ایرانی و غیرایرانی، واقعیت های انکارناپذیری چون زاویه ی دید، مقتضای زمان و مکان و ایدئولوژی مخصوص آنان را بیش تر می نمایاند. باغ بی خزان شهسوارانی چون سعدی، خواجه نظام الملک، قابوس بن وشمگیر، خواجه نصیرالدین توسی، عطار نیشابوری، نظامی گنجه ای و نویسندگان فکور مرزبان نامه و کلیله و دمنه، هر چند از برخی جنبه ها به علم مدیریت پرداخته لکن دانشگاهی ساخته اند که طالب را بر حسب مراتب بینش و استعداد از صورت تا معنا راهنمایی می کنند. تدوین این رساله، فراتر از ایجاب دانشگاهی در واقع عمل به توصیه ی حضرت مولانا برای دمیدن روحی نو در قالب حرف کهن فرهنگ ما نیز است. همان فرهنگی که اکنون آماج انواع تطاول هاست و به مدیران ما القاء می کند و تا حدی باورانده است که خود قورباغه ای نداریم که قورت دهیم ! آری ملت قدیمی ایران مشکلی دارند و آن قدیمی بودن است تا با حسرت بگویند: خوشا به حال نورسیدگان علم! این رساله، تلاشی ناچیز و همتی دلسوزانه در راه نشان دادن ظرفیت الهام بخش علم و دانش ایرانی است ولی هرگز نمی توان ادعا کرد که وارسی اثری به تمام و کمال معنای آن راه می یابد بلکه نکات عمیق تری را برای بررسی آیندگان، ناخواسته باقی می گذارد.

داستان کوتاه فارسی از آغاز پیدایش، به عنوان یک نوع ادبی، همواره بستری برای برخی نویسندگان بوده است تا با استفاده از آن وضعیت جامعه ی عصر خود را به تصویر بکشند و انواع کاستی ها و مشکلات آن را از مسائل اقتصادی و معیشتی گرفته تا مسائل فرهنگی و سیاسی، بازگو کنند. از این رو می توان گفت که داستان کوتاه در طول حیات خود، همواره آیینه ای تمام عیار، برای بازتاب تصویر جامعه بوده است. با توجه با توضیحات فوق، رساله ی حاضر سعی دارد تا با بررسی بخشی از آثار پدید آمده در محدوده ی سال های 1332 تا 1342 به بررسی بازتاب حوادث و رخدادهای اجتماعی در این آثار بپردازد. مجموعه داستان هایی که برای بررسی در این رساله انتخاب شده اند عبارتند از: خانه ای برای شب و آرش در قلمرو تردید از نادر ابراهیمی، اسیر خاک از فریدون تنکابنی و شهری چون بهشت از سیمین دانشور. برای رسیدن به هدف مذکور، پایان نامه ی حاضر در سه فصل تدوین شده است. در فصل اول کلّیاتی درباره ی داستان کوتاه، تاریخچه وعناصر آن ارائه می شود. در فصل دوم که به معرفی و طبقه-بندی آثار نویسندگان مذکور اختصاص دارد، ابتدا مقدمه ای برای نویسنده ومجموعه داستان مورد نظر، ارائه می شود و سپس داستان های هر مجموعه پس از ارائه ی چکیده ای از هر داستان، به صورت جداگانه و با توجه به ابعاد زیر مورد بررسی قرار می گیرند. 1- زاویه ی دید 2- شخصیت های داستان 3- زمان 4- مکان 5- طبقات اجتماعی 6- پیام داستان و در فصل سوم، کل داستان های مورد نظر، به لحاظ محتوایی و آماری مورد بررسی قرار می گیرند. در این بخش نتایج به دست آمده از هر مجموعه به تفکیک و به همراه دو نمودار ارائه می شوند. لازم به توضیح است که برای هر مجموعه داستان، دو نمودار جداگانه در نظر گرفته شده است که به ترتیب عبارتند از : 1- طبقه بندی شخصیت های هر مجموعه 2- طبقه بندی محتوایی هر مجموعه در پایان نیز پس از ارائه ی جمع بندی کلی از شخصیت های تمام مجموعه ها، نموداری کلی تحت عنوان جدول آماری شخصیت های داستانی نویسندگان این دوره ارائه شده است.

داستان کوتاه به سبک امروز در ادبیات جهان سابقه ای طولانی ندارد. این نوع ادبی نخستین بار در اواسط قرن نوزدهم به ابتکار ادگار آلن پو (19) نوشته شد. در فاصله ی اندکی پس از او، گوگول (1852-1809) نیز داستان کوتاه نوشت؛ از این رو ادگار آلن پو و گوگول را پدران داستان کوتاه به مفهوم امروزی آن می دانند. پس از آلن پو و گوگول که در کنار موپاسان و تورگینف «پیشکسوتان داستان کوتاه» نام دارند، کسانی چون تورگینف، فلوبر، تولستوی، موآم، همینگوی و فاکنر از معتبرترین نویسندگان داستان کوتاه اند. داستان کوتاه روایتی است به مراتب کوتاه تر از رمان که در آن برشی یا رخدادادی از زندگی یک شخصیت اصلی به نثر بیان می شود و به لحاظ کیفی و کمی با رمان تفاوت هایی دارد. داستان کوتاه دارای مشخصاتی است از قبیل: یک شخصیت اصلی و یک واقعه ی مرکزی دارد که رخدادادها و شخصیت های دیگر در حکم فرع آن محسوب می شوند و در مجموع تأثیر واحدی بر خواننده می نهند و این تأثیر واحد یا وحدت تأثیر ناگهانی حاصل نمی شود، بلکه به تدریج در ضمن مطالعه ی داستان از آغاز تا انجام به خواننده دست می دهد. در فرانسه داستان کوتاه در سال های (1831- 1829) با انتشار کنت های متعددی از مریمه، بالزاک و گوتیه در مجلات کاملاً تثبیت شد، هرچند تحولات اساسی خیلی بعد از این سال ها رخ داد، تحولاتی چون تر و تازگی آثار دوده و عینیت سرد و موشکافانه ی فلوبر و ناتورالیسم گزنده تر آثار موپاسان در دهه ی 1880. گرایش دیگر این نویسندگان تمایل به موضوعات روستایی و مردم ساده و معمولی بود؛ داستان کوتاه از قرار بیش از همه برای ترسیم زندگی محل یا افرادی بود که هرچند در شهر مکان داشتند، در آن جا چون بیگانگان زندگی می کردند. در روسیه هم چیزی مشابه پدیدار شد؛ پس از آن که پوشکین خلق اثر تخیلی را به صورت اثر داستانی کوتاه منثور آغاز کرد، گوگول و تورگینف به آن سمت و سویی خاص دادند. از نویسندگان انگلیسی زبان قرن نوزدهم نه اهالی بریتانیا - که مشغول تدوین رمان های مفصل بودند - بلکه آمریکاییان به داستان کوتاه روی آوردند.» (رید؛ 1379: 35 - 34) اما داستان کوتاه فارسی پدیده ی هنری بدیعی بود که با فاصله ی اندکی از انقلاب مشروطیت در عرصه ی ادبیات به بار نشست. این نوع ادبی خصوصیات منحصر به فردی داشت که آن را از قصه ی عامیانه فارسی و رمان جدا می ساخت. این تمایز هم از لحاظ ساختار و هم از نظر معنایی تشخص داشت. از نظر ساختاری بیشترین تمایز در کمیت و حجم داستان و ایجاز آن بود و به لحاظ محتوایی نیز داستان کوتاه به وقایع روزمره و امور عینی و محسوس و خصوصیت روان شناسی و انسان گرایی روی آورد و گروه ها و طبقات مختلف را در خود جای داد. رئالیسم و روان شناسی عناصری بود که داستان کوتاه فارسی را از قصه های عامیانه متمایز می کرد. در این نوع ادبی نویسنده وظیفه داشت خصوصیات فردی، اجتماع و مردم جامعه را از هر طیف و قشری که باشند، مورد بازشناسی قرار دهد و بدین نحو داستان کوتاه در انحصار طبقه و قشر خاصی قرار نمی گرفت. پرداختن به این مهم توسط نویسندگان نسل اول بود که موجبات اقبال مردم نسبت به این نوع جدید ادبی را فراهم آورد. البته داستان کوتاه به عنوان گونه ای از ادبیات که محصول غرب بود، در ایران باید با تغییراتی مواجه می شد؛ خصوصاً از لحاظ محتوایی و لزوم انجام این تغییرات تجربیات اولین نویسندگانی بود که در این عرصه قلم زدند. در این عصر با وجود اوضاع سیاسی- اجتماعی موجود و لزوم مردمی شدن ادبیات، ادبیات داستانی چون با اوضاع و احوال جدید جامعه ی ایران هماهنگی و همخوانی داشت و تلاش و درگیری انسان امروز را تصویر می کرد و در ضمن حامی مردمان ستمدیده و محروم و زیردست بود، پذیرشی روزافزون و مقبولیتی عام یافت و به عنوان هنری زنده و موثر مقام خود را در ادبیات فارسی تثبیت کرد. در این هنگام رمان و به خصوص داستان کوتاه وسیله ای شد برای پرداختن به ناهنجاری های اجتماعی و افشاگری های سیاسی و جای خود را بین عامه ی مردم و روشنفکران باز کرد. تحولات ادبیات داستانی ایران همسو با تحولات سیاسی و اجتماعی ایران به وجود آمد و نظام جدیدی جایگزین نظامی کهن شد که مهم ترین خصیصه ی آن مردم گرایی بود. دوره ی آغازین و تکوینی داستان کوتاه از سال 1300 با مجموعه ی داستان های کوتاه «یکی بود، یکی نبود» محمدعلی جمالزاده آغاز می شود و تا کودتای 28 مرداد 1332 ادامه می یابد. داستان نویسانی چون محمدعلی جمالزاده، صادق هدایت، بزرگ علوی، صادق چوبک و جلال آل احمد در این دوره ظهور می کنند و مقام پیشکسوتی داستان نویسان فارسی به نام ایشان رقم می خورد. رساله ی حاضر با موضوع «طبقه بندی و تحلیل محتوایی داستان کوتاه از 1300 تا 1332» در 3 فصل تدوین گردیده است که عبارتند از: - فصل اول: کلیات - فصل دوم: داستان های کوتاه سال های 1300 تا 1332 - فصل سوم: نتیجه گیری. فصل اول رساله به دو بخش تقسیم می شود که در بخش اول کلیاتی درباره ی داستان کوتاه، پیشینه ی پیدایش آن، داستان کوتاه ایرانی و عناصر داستان عنوان شده و در بخش دوم دورنمایی از اوضاع سیاسی- اجتماعی دوره ی موردنظر ترسیم شده است. در فصل دوم با انتخاب 6 تن از برجسته ترین نویسندگان نسل اول داستان نویسان (محمدعلی جمالزاده، صادق هدایت، بزرگ علوی، صادق چوبک، محمد حجازی، جلال آل احمد)، از میان آثار داستانی ایشان، آن دسته از داستان های کوتاه آنان که در بازه ی زمانی سال های 1332-1300 انتشار یافته اند، مورد بررسی، طبقه بندی وتحلیل محتوایی قرار گرفته است. در این بخش آثار به تفکیک نویسندگان آن ها در بخش هایی جداگانه بررسی شده است. در خصوص هر نویسنده ابتدا مختصری از زندگی نامه ی او ارائه شده و در ادامه برای هر مجموعه داستان مدخلی در نظر گرفته شده که به معرفی کتاب موردنظر و داستان های موجود در آن می پردازد. به منظور طبقه بندی این آثار داستان های منتخب مورد بازخوانی دقیق قرار گرفته و در خصوص هریک از آن ها چکیده ی داستان، درون مایه، شخصیت ها (شامل شخصیت های اصلی و فرعی)، زاویه دید، زمان و مکان داستان استخراج شده و در فصل مربوطه ارائه می شود. پس از انجام این امر در بخش پایانی که به بررسی آماری عناصر محتوایی داستان کوتاه می پردازد، برای رسیدن به رویکرد صحیح محتوایی ابتدا مطالبی در خصوص شخصیت های داستانی به تفکیک دوره ی زمانی و نیز بر اساس هر نویسنده عنوان می شود که شامل بحث درباره ی جنسیت شخصیت ها و نوع نگاه نویسنده به آن ها، سطح سواد آن ها، طبقه ی اجتماعی شخصیت های موردنظر و ... می شود. سپس برای بررسی آماری جداولی مختص هر کتاب ارائه شده و در آن خصایص سبکی و محتوایی آثار مورد توجه قرار گرفته و آماری از شخصیت های حاضر در داستان ها با تفکیک جنسیت، سطح سواد و طبقه ی اجتماعی ارائه می گردد.

انسان و صفات زشت و زیبای او در مطاوی شعر شاعران سنتگرای معاصر به رغم تفاوت ها و شدت و ضعف ها در بسامد و محتوا، بسیار وسیع بازتاب یافته است و هر کدام آنها به فراخور توان علمی و مراتب حکمی و عرفانی خود از منظر آموزه های دینی در تبیین آن صفات اهتمام ورزیده و رجاحت انسان شناسی دینی را در کلامشان تبلور داده اند. اما از آنجایی که تاکنون پژوهش مبسوط در این زمینه به سامان نرسیده و شعر بسیاری از این سخنوران ناشناخته و نکاویده مانده است و به تموج مبانی فکری و اعتقادی آنها در شعرشان پرداخته نشده است، لذا پژوهش مستقل در این خصوص ضروری به نظر رسید؛ از این رو نگارنده برای معرفی برخی از شاعران سنتگرا و معناگرای برخوردار از شم عرفانی یا فلسفی معاصر و تبیین نوع نگرش و بینش آنها و تطبیق مضامین تربیتی و تعلیمی کلام آنها و نیز آشنا کردن خوانندگان با این مفاهیم و مطالب، دست به این پژوهش زد. این سطور با این فرضیات رقم خورد که شاعران این پژوهش در نگاه به چیستی و کیستی انسان و انعکاس اوصاف زشت و زیبای او، تحت تأثیر آموزه های دینی قرار گرفته و با الهام از مبانی اسلامی، صفات انسان را به نکوهیده و پسندیده تقسیم کرده و فضیلت و رذیلت او را در اتصاف بدان صفات دیده اند. البته برخی از شاعران حکیم و عارف این نوشتار نظیر علامه هیدجی و حسن زاده آملی، تلاش کرده اند که با معارف و باورها و یافته های اخلاقی، عرفانی و فلسفی کلامشان را پر مغز و نغز کنند و شکل و صورت گفتارشان را بیشتر با جلوه های هنری و زیبایی های ادبی نیارایند.

اسطوره ها نقش مهمی در انتقال باورهای پیشینیان به نسل های آینده دارند . با مطالع? آن ها می توان غبارهایی راکه گذر زمان، بر عقاید گذشتگان انباشته است کنار زد و به رازهایی که همچون کورسوهایی از میان تاریکی جامع? بشری سر بر آورده اند دست یافت. از سویی دیگر میان اسطوره و ادبیات پیوندی دیرینه وجود دارد . اسطوره ها جاودانگی خویش را از ادبیات یافته اند و ادبیات نیز برای غنا و اثر بخشی خویش به اسطوره ها نیازمند است.پس از انقلاب مشروطه و دگرگونی هایی که در ایران رخ داد ادبیات نیز به پیروی از دیگر دگرگونی ها درهای خویش را به روی درون مایه های تازه گشود . ازدیگر سو پدید آمدن جنبش ملی گرایی گرایش به اسطوره ها را دو چندان کرد و باعث بازتاب گسترد? اسطوره ها در ادبیات معاصر شد . آن چه در این پایان نامه می آید پژوهشی است، پیرامون کارکرد اسطوره ها در شعر معاصر فارسی، با تکیه بر آثار نیما ، اخوان ثالث ، سیاوش کسرایی و محمدرضا شفیعی کدکنی از سال 1320 تا 1357 که در پنج فصل فراهم گردیده است؛ فصل نخست به تعریفاتی پیرامون اسطوره می پردازد و در دیگر فصل ها کارکرد-های اسطوره در اشعار هر یک از شاعران مورد بررسی قرار گرفته است.

به نظر می رسد نیاز انسان به ارتباط با عالم ما وراء که در نهاد او ذخیره شده و بعضی از لوازم این ارتباط نیز در وجود او قرار گرفته باعث ایجاد موضوع جام جم گردیده باشد و یا اینکه تکنولوژی بشر امروزی هنوز به رمز و راز قدرتهای پنهانی هنوز پی نبرده است و از علوم غریبه و علوم تجربی که در پیدایش جام جمشید و آئینه اسکندر دخالت داشته اند اطلاعاتی ندارد .این ها شاید موجبات بوجود آمدن یک رابطه دو سویه گردیده که در ادوار مختلف به نامهای متعدد بیان شده اند.

فصل اول شامل مختصری از احوال و آثار حافظ شیرازی است که پس از توضیحی درباره ی ادبیات فارسی میان قرن های 8 تا 10، وارد بحث درباره ی احوال و آثار فضولی بغدادی می شود. در فصل دوم پس از اینکه درباره ی رند و بازتاب آن در ادبیات صحبت کرده ایم، مضامین قلندرانه، رندانه و مغانه، ابتدا در غزل های حافظ و سپس فضولی آورده شده و پس از بررسی، مقایسه ای میان این مضامین صورت گرفته است. با بررسی هایی که در این فصل انجام شد، به نظر می رسد که حافظ تمایل بیشتری به جبر دارد تا فضولی. رند حافظ بسیار زیرک و هوشیارانه رفتار می کند و با بیانی طنزآمیز درصدد مبارزه با ریاکاری است، اما در دیوان فضولی رندی آنچنان که باید مورد توجه قرار نمی گیرد و شاید سنّت ادبی درباره ی رند و اندیشه ی ملامتی در اکثر اشعار او غلبه دارد. در حالی که رند حافظ ساخته و پرداخته ی ذهن خود اوست و بی جهت نیست که فضولی می گوید شیوه ی رندی مکرر شده است و باید طرز نوی را ابداع کرد. با وجود این فضولی نیز هرچند مختصر، اما به خوبی توانسته است از عهده ی وظایف رندی خود برآید و با ظرافت و دقت، اندیشه های ملامتی را بیان کند. فصل سوم با عنوان اشعار عاشقانه به همان ترتیب فصل اول نگارش یافته، یعنی توضیحی در رابطه با عشق و جلوه های آن در ادب فارسی آورده شده و در ادامه، ابتدا عشق و عاشق و معشوق در دیوان حافظ و سپس در دیوان فضولی بررسی شده و پس از مقایسه، نتیجه ی آن را در پایان فصل آورده ایم. مفاهیم عاشقانه در غزل های فضولی بیشتر و چشمگیرتر از غزل های حافظ است. در دیوان حافظ ابیاتی که مستقیماً با عشق به معنای ادبی رابطه داشته باشند، زیاد نیست و اگر هم باشد، به درستی نمی توان ادبی یا عرفانی بودن آن را تشخیص داد؛ زیرا در محور عمودی شعر نمی توان به خوبی موضوع را دانست و تنها در محور افقی ملاحظه می شود که ابیات به طور مستقل می توانند در ردیف غزل های عاشقانه قرار بگیرند. اما غزل های فضولی پر از اصطلاحات و ترکیبات عاشقانه است و زبان او، زبان عشق است. با تمام این ها مضمون جدیدی نمی آفریند و تنها به بیان و تکرار مضامین عاشقانه ی گذشتگان اکتفا می کند. تنها مشخصه ای که غزل های او را ممتاز می سازد، همراه بودن عشق با غمی دلنشین است که در سراسر دیوانش موج می زند. اما در فصل چهارم با عنوان اشعار عارفانه، پس از توضیح مختصر در رابطه با عرفان و مشرب فکری حافظ و فضولی، اشعار عارفانه ی هر دو شاعر به همان ترتیب فصل دوم و سوم نگارش یافته و پس از مقایسه، نتیجه گیری آن انجام گرفته است. تقریباً این دو شاعر دیدگاه های مشترکی در باب عرفان دارند. مشترکاتی که در نحوه ی سیر و سلوک آن ها و نوع دیدگاهشان در رابطه با طریقت عرفان وجود دارد، نشان می دهد که حافظ و فضولی با وجود دو قرن فاصله از همدیگر، مشرب فکری مشترکی داشته اند.

ادبیات حماسی یکی از گسترده ترین حوزه های ادبیات فارسی محسوب می شود. آثار بسیار ارزنده و گرانقدری در این حوزه آفریده شده اند و به جرات می توان گفت یکی از بخش های قوی و موفق ادبیات فارسی همین ادبیات حماسی است. موفقیت این نوع از انواع ادبی از آن روست که اثاری چون شاهنامه فردوسی سرسلسه و راه مبین حماسی سرایی ملی میهنی در ایران در برهه ای به علل مختلف دچار رکورد شد، اما با ورود دین مبین اسلام جلوه ی دیگری از حماسه پردازی آغاز گشت و حماسه ها به شخصیت های مذهبی محبوب و معصومی تبدیل شدند که برای برپایی و صیانت از پرچم اسلام پا به میدان های نبرد می گذاشتند. در این میان شاعران حماسه سرا تمامی دانسته های خود در حوزه حماسی سرایی را که از اساتیدی مانند فردوسی و دقیقی به وام گرفته بودند، در بخش حماسه سرایی دینی-مذهبی به کار بردند که در مواقعی نیز بسیار موفق و پیروز گشتند. دقیقی به عنوان اولین شاعری که اثری حماسی-دینی از او به جای مانده در ادبیات بعد از اسلام می باشد. ولی موفق تر از او شاعر حماسه سرای دینی دیگر ملا بمانعلی راجی کرمانی است که منظومه حمله حیدری اش بهترین اثر در این حوزه به شمار می رود. در ادبیات انقلاب نیز با تحمیل شدن هشت سال جنگ نابرابر برعلیه مردم ایران اسلامی قابلیت های بسیار فراوانی برای آفرینش صحنه ها و اعمال حماسی به وجود آمد و با حماسه آفرینی های مردان اسلام در جبهه ها این قابلیت ها به واقعیت ها مبدل شدند. سرتیپ بهمن کرمی نیز با به شعر کشیدن این حماسه سازی ها قدمی تازه در حوزه حماسه دینی برداشت که از ارزش بالا و قابل تاملی برخوردار است. با بررسی این آثار به انی نتیجه می رسیم که برای حماسه سازی و حماسه سرایی نقطه ی آغاز و پایان مشخصی نمی توان قایل شد برخلاف آن چه در برخی از کتب ادبی گفته شده است هر ملتی در هر زمانی می تواند زایشی دوباره داشته باشد و این زایش ها در هر دوره با و جود شاعری خوش قریحه و حماسه پرداز می توانند به عنوان یک حماسه بزرگ به تصویر کشیده شوند.

هدف از انجام تحقیق: شامل بررسی اثر دو نوع فعالیت شدید هوازی و بی هوازی بر برخی شاخصهای خونی و عملکرد حافظه میان مدت در مردان میانسال فعال بود. مواد و روش ها: تعداد 19 نفر آزمودنی داوطلب ورزشکار سالم (سن: 68/3±36/51 سال، قد: 82/7±57/174سانتی متر، وزن: 98/8±07/79 کیلوگرم، شاخص توده بدنی: 46/2±89/25کیلوگرم بر مترمربع) به طور تصادفی به دو گروه فعالیت شدید هوازی (10=n) و بی هوازی (9=n) تقسیم شدند. همچنین تعداد 10 نفر افراد غیر ورزشکار به منظور مقایسه سطوح استراحتی عامل رشد عصبی مشتق شده از مغز(bdnf) و عملکرد حافظه میان مدت در شرایط استراحتی با افراد ورزشکار در یگ گروه به عنوان گروه کنترل گنجانده شدند. در مراحل پیش آزمون، و پایان فعالیت عملکرد حافظه میان مدت (با استفاده از آزمونtest (picture recall مورد بررسی قرار گرفت. همچنین برای اندازه گیری میزان bdnf و تعداد پلاکتها قبل و بلافاصله پس از فعالیت خون گیری انجام شد(4سی¬سی از سیاهرگ بازوئی در هر بار خون گیری). داده ها با استفاده از t مستقل و t وابسته با سطح اطمینان 05/0 تحلیل شدند. یافته ها: سطوح bdnf پایه هر دو گروه (گروه هوازی و بی هوازی) در اثر یک جلسه فعالیت شدید هوازی و بی هوازی تفاوت معنی داری داشت(05/0>p) (افزایش 46/97 درصدی پس از فعالیت شدید هوازی در مقابل افزایش 63/74 درصدی پس از فعالیت شدید بی هوازی). همچنین تفاوت معنی داری در تعداد پلاکت های افراد دو گروه پس از یک جلسه فعالیت هوازی و بی هوازی شدید دیده شد(05/0>p) (افزایش19/12 درصدی پس از فعالیت شدید هوازی در مقابل افزایش 10/22 درصدی پس از فعالیت شدید بی هوازی نشان داد). در مقابل عملکرد قبل و بعد حافظه دو گروه در اثر یک جلسه فعالیت شدید هوازی و بی هوازی نسبت به حالت استراحتی تفاوت معنی داری نداشت. همچنین رابطه معنی داری بین مقدار bdnf و تعداد پلاکت ها پس از فعالیت هوازی(0/643=r) و بی هوازی(574/0=r) شدید دیده نشد. از سوی دیگر افراد ورزشکار نسبت به افراد غیر ورزشکار دارای سطوح bdnf پایین تر اما عملکرد حافظه ای بهتر بودند(05/0>p). نتیجه گیری: یک جلسه فعالیت ورزشی هوازی یا بی هوازی شدید می تواند منجر به افزایش bdnf و تعداد پلاکت ها در افراد با سابقه طولانی ورزشی گردد. احتمالا ورزش با تاثیر بر نواحی مختلف مغز و جدا از فعال سازی مکانیسم های مولکولی مثل bdnf می تواند باعث افزایش عملکرد حافظه در افراد شود.

هدف این پژوهش با عنوان بررسی وب سایت های تخفیف گروهی آنلاین و تاثیر آن بر تمایل مصرف کننده در خرید ناگهانی(وسواسی) مدگرا در سایت نخفیف گروهی نت برگ، بررسی این نکته است که آیا خرید از وب سایت های تخفیف گروهی آنلاین، بر تمایل مصرف کننده در خرید ناگهانی (وسواسی) مدگرا بوده است. بخصوص اینکه، این تحقیق مدلی را ارائه و مورد آزمایش قرار می دهد که تاثیر خرید از وب سایت های تخفیف گروهی بر خرید ناگهانی مدگرارا می سنجد. با انقلاب انفورماتیک و رفتن هر چه بیشتر خرید ها به سمت خرید الکترونیکی اهمیت این موضوع را در جوامع پیشرفته مطرح کرده است. هدف این مقاله، کشف تاثیرات، کیفیت سیستم،تبلیغات دهان به دهان حرفه ای الکترونیکی، تبلیغات دهان به دهان تجربی الکترونیکی، پیوندهای ساختاری و ارتباطی شبکه های اجتماعی ، کیفیت خدمات و کیفیت اطلاعات بر خرید ناگهانی مدگرا است.نتایج حاکی از این است که خرید از وب سایت های تخفیف گروهی آنلاین بر تمایل مصرف کننده در خرید ناگهانی مدگرا تاثیر گذار است. پژوهش حاضر براساس روش های توصیفی، پیمایشی، همبستگی وکاربردی صورت گرفته است. جامعه ی آماری پژوهش شامل مشتریان وب سایت تخفیف گروهی نت برگ می باشد. بدین منظور داده های تحقیق از مشتریان سایت تخفیف گروهی نت برگ، جمع آوری شده است. داده های پژوهش بوسیله ی پرسشنامه، از نمونه ای به اندازه 385 نفر گردآوری شده است. نتایج تحقیق حاکی از این است که، از میان متغیرهای مستقل مشاهده می شود که اثر متغییرهای درگیری مد، احساس خوشی و لذت و تمایل(قصد خرید)،کیفیت سیستم،تبلیغات دهان به دهان حرفه ای الکترونیکی،تبلیغات دهان به دهان تجربی الکترونیکی،جنسیت و طبقه ی اجتماعی بر متغیر وابسته معنی دار است. و متغیرهای رفتار خرید، کیفیت خدمات، کیفیت اطلاعات ، پیوندهای ارتباطی ، احساسات مثبت ، سن، درآمد تحصیلات و بر متغیر وابسته بی اثر است. ?

هر تحقیق علمی با طرح سوال یا مساله ای آغاز می شود که تحقیق برای پاسخگویی به آن انجام می گیرد. در این پایان نامه که ترکیب بندهای عاشورایی مساله و بحث اصلی آن است مورد بررسی قرار می گیرد و جلوه های وارد شده از عاشورا در ترکیب بندها و نیز تفاوت ها و شباهت های این ترکیب بند ها در شعر کلاسیک و شعر معاصر مورد بررسی قرار می گیرد. وسعی بر این است که به سوالات مطرح در این خصوص پاسخ داده شود.

داستان های اساطیری و حماسی اقوام و ملل مختلف برخلاف اختلافات جغرافیایی و سرزمینی و پاره ای تفاوت های ظاهری و اسمی، دارای بن مایه ها و درون مایه های مشابه و همسانی هستند که به یاری ادبیات تطبیقی آشکار می شود. این پژوهش با موضوع بررسی تطبیقی سه شخصیت ضحاک، تپه گوز و پولیفم در سه حماسه ی شاهنامه، دده قورقود و اودیسه بر آن است تا همانندی ها و ناهمانندی های این سه شخصیت داستانی را بررسی و مقایسه نماید

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

بی شک شعر نو اجتماعی هدفمند است و این هدف شاعر را به سرودن شعر سوق می دهد، ازاینرو علاوه بر عنصر خیال، باید عنصر فکر و اندیشه را نیز در ابعاد مختلف اجتماعی، سیاسی، اخلاقی، اقتصادی و ... بر عناصر شعری شعر نو اجتماعی اضافه کرد و با تکیه بر این عناصر به اهداف این اشعار دست یافت. در این رساله ، افکار نهفته دراشعار چهار شاعر برجسته معاصر(نیما، اخوان، شاملو و سپهری)، تحت سه عنوان کلی : مردم در تلقی شاعر، جامعه در تلقی شاعر، شاعر وتحولات اجتماعی و سیاسی، مورد بررسی و مداقه قرار گرفته است.