چکیده پژوهش حاضر توصیفگر طرح پژوهشی سامانه مدیریت حوادث بیمارستانی با بهره گیری از رویکرد پیش کنشی در مدیریت می باشد که برای اولین بار در ایران به اجراء گذاشته شد. این طرح با بهره گیری و تلفیق سامانه مدیریت حوادث بیمارستانی و پارامترهای رویکرد پیش کنشی در مدیریت و همچنین یک روش تکثرگرایانه ، به بررسی و گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه، مشاهده ، مصاحبه و چک لیست در چارچوب کارگاههای آموزشی شبیه سازی شده ، کارگاه عملی تمرین رومیزی و مانور عملیاتی اصلی ( میدانی) پرداخت.در این تحقیق از بین 350 نفر تعداد 120 نفر به شکل هدفمند انتخاب شده و مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج نشان داد در پرسشنامه ارزیابی تیم اکثر شرکت کنندگان در مورد مباحث مبانی ، کارکرد ، عملکرد ، مهارت ، رهبری ، جو و فضا و هویت تیم نظرات موافقی داشتند. تحلیل پرسشنامه سنجش تمایل و نگرش کارکنان نسبت به انجام کار تیمی ، که در قالب کارگاههای آموزشی شبیه سازی شده ی چهار گانه و متشکل از تیم های مدیریت ، عملیات ، برنامه ریزی ، پشتیبانی و مالی ، بصورت پیش آزمون و پس آزمون اجرا گردید ، بیانگر آن است که عملکرد کارگاه ها بعد از آموزش بهتر بوده است. نتایج کارگاه عملی تمرین رومیزی که به دو بخش عملیاتی و پیام رسانی تفکیک شده بود نشان داد در بخش عملیاتی ، اکثر افراد گزارش صحیحی از عملکرد خود را ارائه داده‎اند و همچنین عملکرد تیم‎ها در بخش پیام رسانی موفق بوده است.هدف تحقیق در مانورعملیاتی اصلی( میدانی )،آزمون میزان موفقیت بکارگیری hims با توجه به رویکرد پیش کنشی بود. نتایج مانور نشان داد 5/82 درصد اجرای این آزمون با موفقیت همراه بوده است. بر اساس نظر سنجی از گروه متمرکز که گروهی تخصصی متشکل از افراد سرگروه تیمهای پنج گانه بودند ، محرز شد که اکثر ایشان بر این باورند که با استفاده از نگرش وسیع و بهره‎گیری از رویکرد پیش‎کنشی، روندها گسترش می‎یابند.همچنین این نظر سنجی نشان داد که اکثر افراد اهمیت موضوعات پیش‎بینی شده برای سازمان را با استفاده از تجارب قبلی و وضعیت کنونی ارزیابی نموده‎اند.در نهایت تحلیل تمامی این نتایج نشان داد که این طرح، از پذیرش بالایی در کلیه سطوح مدیریت بیمارستانی برخوردار می باشد. کلمات کلیدی : مدیریت بحران، پیشگیری، کاهش خطر، آمادگی ، مقابله ، بازسازی ، رویکرد پیش کنشی ، بیمارستان.

با توجه به کاربرد وسیع ستون های دوبل ipe در ایران و نبود جزئیات برای برقراری یک اتصال کاملا صلب از سمت جان ستون های دوبل، در این تحقیق نحوه برقراری اتصال گیردار تیر از سمت جان ستون دوبل ipe مورد بررسی قرار گرفت و سعی شد تا روش های تقویتی ارائه شود تا اتصال شرایط کاملا صلب را احراز نماید. در این تحقیق به منظور بررسی رفتار غیرخطی سیستم اتصال تیر به ستون دوبل، به روش اجزاء محدود تحت اثر بارگذاری چرخه ای استاندارد aisc از برنامه اجزاء محدود abaqus استفاده شده است. این برنامه از روش اجزاء محدود جهت آنالیز مدل ها استفاده می کند. تعداد زیادی مدل عددی مورد بررسی قرار گرفت که نتایج 48 عدد از آنها ارائه گردیده است. به علت در اختیار نداشتن نتایج آزمایشگاهی برای مدل های اتصال به جان ستون دوبل، ابتدا از نتایج آزمایشگاهی اتصال صلب تیر به بال ستون های دوبل جهت اعتبار سنجی مدلسازی عددی استفاده شد. در ابتدا مدل های با ورق روسری و زیرسری که در اتصال از سمت بال مورد استفاده قرار می گیرد مدنظر قرار گرفت. در این اتصالات سعی شد تا با افزودن ورق های پیوستگی افقی و نیز در بعضی مدل ها ورق قائم در فضای بین جان های ستون و ورق پوشش جان ستون صلبیت مدل افزایش یابد. بررسی ها نشان داد اگرچه ورق های پیوستگی افقی و قائم داخلی موجب افزایش صلبت مدل می شوند اما همچنان این نوع اتصالات در زمره اتصالات نیمه صلب قرار می گیرند. علت این امر چرخش های نسبی زیاد در نوک ورق های اتصال می باشد. لذا جهت تقویت این اتصال از ورق ماهیچه ای به همراه ورق های اتصال روسری و زیرسری استفاده شده است. افزودن ورق های ماهیچه ای همراه با ورق های پیوستگی افقی و قائم در داخل جان ستون و ورق پوشش سمت جان ستون، به جهت محدودکردن دوران نسبی نوک ورق اتصال منجر به افزایش چشمگیر صلبیت اتصال گردید به گونه ای که این نوع اتصالات در زمره اتصالات صلب برای استفاده در قاب های خمشی ویژه می تواند مورد استفاده قرار گیرد. بخش دیگر پایان نامه به مدل های اتصال صلب تیر به سمت جان ستون دوبل بوسیله ورق کناری اختصاص دارد. نتایج آزمایش صلبیت این نوع اتصال را نیز تایید کرد. موثرترین عامل در افزایش سختی اتصال، نسبت سختی ستون به تیر بود. یعنی افزایش فاصله بین پروفیل های مقطع ستون دوبل منجر به افزایش چشمگیر سختی اتصال خواهد شد. همچنین برای بررسی اثر تیرهای متعامد بر میزان صلبیت و سختی اتصال، مطالعاتی بر روی اتصال دوطرفه به سمت بال و جان و نیز اتصال چهارطرفه تیر به ستون دوبل انجام شد که نشان داد مدلسازی اتصالات به صورت دوطرفه و چهارطرفه رفتار اتصالات را با تقریب بهتری پیش بینی می کند و در مقایسه با مدلسازی یکطرفه، اتصالات صلبیت بیشتری از خود نشان می دهند. همچنین نتایج بدست آمده از تحلیل های انجام شده نشان می دهند که مدل ها دارای مقاومت و شکل پذیری مناسبی می باشند و می توان از آن در قاب های خمشی ویژه در مناطق با لرزه خیزی زیاد استفاده کرد.

امروزه با گسترش روز افزون ساخت سازه های بلند به عنوان نمادی از پیشرفت و توسعه تکنولوژی و اقتصادی کشورها، ضرورت انتخاب سیستم هایی جهت تحمل بار جانبی ناشی از باد و زلزله بگونه ای که به شکل بهینه با کمترین مصالح بیشترین سختی و بهترین عملکرد را ایجاد کند، بیش از بیش مورد توجه قرار گرفته است. در این میان سیستم های لوله ای که اولین بار توسط فضلور خان ابداع شد، از پر بازده ترین سیستم ها در ساختمان های بلند محسوب می گردند، به نحوی که در اغلب سازههای بلند دنیا یکی از اشکال مختلف این سیستم مورد استفاده قرار گرفته است. سیستم لوله ای متشکل از ستون های نزدیک بهم و تیرهای عمیق پیرامونی می باشد. در این سیستم ها با افزایش تعداد طبقات، تغییر مکان نسبی جانبی افزایش می یابد، بنابراین سیستم لولهای به تنهایی جوابگوی کنترل تغییرمکان جانبی نمی باشد. همچنین ضعف عمده این سیستم ها لنگی برش می باشد، بدین معنی که وقتی سازه تحت نیروی جانبی قرار می گیرد، ستونهای سازه تحت تنش یکنواختی قرار نمی گیرند، در نتیجه از ظرفیت ستونها به اندازه کافی استفاده نمی شود. برای حل مشکل لنگی برش راه حل های مختلفی وجود دارد که یکی از آنها استفاده از سیستم لوله ی مهاربندی شده و سیستم لولهی دسته بندی شده است. همچنین در این پایان نامه با توجه به اینکه در سازه های لوله ای بسیار بلند استفاده از بادبندی به تنهایی در کنترل تغییرمکان جانبی سازه موثر نمی باشد، از ترکیب سیستم لوله ای بادبندی شده و با لوله داخلی و یا سیستم کلاهک خرپایی استفاده شده است. در این راستا با در نظر گرفتن سیستم های لوله ای مهاربندی شده همراه با لوله داخلی و کمربند¬خرپایی به بررسی رفتار آنها تحت بار باد و زلزله پرداخته می شود. به منظور بررسی سیستم ترکیبی لوله ای همراه با مهاربند و کلاهک خرپایی هشت سیستم ترکیبی با ارتفاع 24 و 48 و 72 طبقه در نظر گرفته شده اند و پس از تحلیل تحت اثر نیروی جانبی (زلزله و باد) ، با یکدیگر مقایسه گردیدهاند. این سیستم های ترکیبی عبارتند از: سیستم لوله ی خارجی همراه با لوله ی داخلی، سیستم لوله ی خارجی مهاربندی شده با سیستم لوله ی داخلی، سیستم لوله ی خارجی همراه با لوله ی داخلی و کلاهک خرپایی، سیستم لوله ی خارجی مهاربندی شده همراه با سیستم لوله ی داخلی و کلاهک خرپایی، سیستم لوله ی دسته بندی شده.، سیستم لوله ی دسته بندی شده همراه با لوله ی خارجی مهاربندی شده، سیستم لوله ی دسته بندی شده همراه با کلاهکخر پایی، سیستم لوله ی دسته بندی شده همراه با سیستم لوله ی خارجی مهاربندی و لوله ی داخلی و کلاهک خرپایی. نتایج تحلیل کامپیوتری نشان می¬دهد که سیستم لوله ی دسته بندی شده همراه با تیرهای عمیق محیطی بیشترین تاثیر را در کاهش لنگی برش در بال و جان دارد. همچنین سیستم لوله ی دسته بندی شده ی مهاربندی شده همراه با کلاهک خرپایی موثرترین سیستم در کنترل تغییرمکان جانبی سازههای لولهای می باشد.

تنها عناصر ساختمانهای با مصالح بنایی، دیوارهای برشی آجری هستند که هر دو نقش باربری ثقلی و جانبی را بر عهده دارند. به همین دلیل شیوه های مختلف ترمیم و تقویت این دیوارها نظر محققین را به خود معطوف کرده است. در این تحقیق، دیوار بنایی با بازشو که در دانشگاه دلف مورد آزمایش قرار گرفت با برنامه آباکوس مدلسازی گردید. در این آزمایش، بارگذاری برشی به صورت افزایشی استاتیکی و به صورت کنترل تغییرمکان به تیر فوقانی دیوار اعمال گردید. ابعاد دیوار بنایی برابر با 990×1000 میلیمتر و ضخامت آن 100 میلیمتر و همچنین ابعاد بازشو آن برابر با 220×385 میلیمتر می با شد. بارگذاری لبه فوقانی دیوار، در دو مرحله انجام شد. در مرحله اول ابتدا بار قائم بر دیوار اعمال و سپس در حضور این بار قائم، بارگذاری جانبی به صورت جابجایی بر لبه فوقانی دیوار وارد شد. در این تحقیق، پس از اعتبارسنجی اولیه مدل عددی با استفاده از نتایج موجود آزمایشگاهی، الگوهای مختلف تقویت دیوار آجری با بازشو به صورت دو نوار قائم در دو طرف بازشو، دو نوار افقی در دو طرف بازشو ، بصورت ترکیبی (دو نوار افقی و دو نوار قائم) و نیز دو نوار قطری در دو طرف بازشو توسط نوارهای cfrp در دو وجه دیوار مورد بررسی قرار گرفت. پس از مدلسازی جهت ارزیابی رفتار دیوارهای مصالح بنایی با بازشو، پارامترهای مختلفی از قبیل نمودار بار-تغییرمکان، جذب انرژی، کانتور تغییرمکان افقی و کانتور کرنش پلاستیک، کانتور تنش فشاری اصلی بر روی دیوار و حداکثر تنش کششی بر روی ورقهای cfrp برای هر کدام از نمونه ها مد نظر قرار گرفت و نتایج حاصل از مقایسه آنها با یکدیگر بیان گردید. نتایج عددی نشان داد که اولاً، نحوه قرارگیری ورقه های cfrp بیشترین تأثیر را بر روی رفتار دیوار دارد و بهترین عملکرد دیوار در نتیجه قرارگیری قطری و ترکیبی (افقی و قائم) ورقه های cfrp بدست آمد. همچنین کمترین تأثیر مربوط به قرارگیری افقی ورقه های cfrp می باشد که کمترین تاثیر را در جلوگیری از گسترش ترک خوردگی ها داشت . ثانیاً، قرارگیری نوار قائم در اطراف بازشو باعث ایجاد حرکت گهواره ای در دیوار گردید ضمن اینکه از شروع ترک های قطری از گوشه های بازشو نیز جلوگیری نمود. ثالثاً، استفاده از الیاف cfrp با الگوی ترکیبی (افقی و قائم) و نیز افقی تنها، به ترتیب بیشترین و کمترین میزان تأثیر را در افزایش میزان حداکثر بار و جذب انرژی، نسبت به حالت بدون تقویت در مقایسه با سایر الگوهای تقویت دارا می باشند که این میزان افزایش در مورد بار بیشینه برای الگوهای ترکیبی و افقی به ترتیب برابر 61/39 و 47/12 درصد و در مورد جذب انرژی به ترتیب برابر 44/36 و 35/16 درصد می باشد.