این پژوهش با هدف تعیین زمان مراقبت های مستقیم ارایه شده به کودکان عقب ماده ذهنی تربیت پذیر بستری در مرکز شبانه روزی نارمک و مقایسه آن با متوسط زمان مورد نیاز بر اساس نظریه اورم توسط مادریاران در نوبت کاری صبح انجام گرفته است. فرضیه این پژوهش عبارتست از اینکه متوسط زمان مراقبت های ارایه شده توسط مادریاران به کودکان عقب مانده ذهنی تربیت پذیر بستری در مرکز شبانه روزی نارمک از متوسط زمان مورد نیاز آنها بر اساس نظریه اورم کمتر است. نمونه این پژوهش شامل کودکان عقب مانده ذهنی تربیت پذیر 12-6 ساله بستری در مرکز شبانه روزی نارمک می باشد. برای اجرای این پژوهش از سه ابزار استفاده شده است. ابزار شماره (1) در برگیرنده اطلاعات دموگرافیک است، ابزار شماره (2) ابزار طبقه بندی نمونه های مورد پژوهش بر اساس شدت نیاز آنها به مراقبت پرستاری است و ابزار شماره 2 شدت وابستگی مددجویان به مراقبت های مستقیم سنجیده و در نهایت نمونه ها در یکی از سه سیستم مراقبتی حمایتی آموزشی، جبرانی نسبی و یا جبرانی کامل قرار گرفته اند در گام بعدی زمان مراقبت های در دو مرحله اندازه گیری شد در مرحله اول پژوهشگر با مشاهده فعالیت ارایه شده به نمونه ها زمان آنها را توسط کرونومتر اندازه گیری نمود بدیهی است در این مرحله پژوهشگر هیچگونه دخالتی در چگونگی ارایه مراقبت ها نداشت اما در مرحله دوم پس از تعیین سیستم مراقبتی مورد نیاز نمونه ها، مراقبت ها مورد نیاز آنها با استفاده از رویگرد نظریه اوروم که قبلا در ابزار شماره 3 درج شده بود توسط مادریار به آنها ارایه و زمان آن توسط پژوهشگر اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش نشان داد که 24 درصد نمونه ها در سیستم حمایتی آموزشی، 24 درصد آنها در سیستم جبرانی نسبی و 32 درصد نمونه ها در سیستم جبرانی کامل قرار می گرفتند. همچنین نشان داده شد که زمانی که در حال حاضر صرف مراقبت از کودکان عقب مانده ذهنی بستری در مرکز مورد نظر شده است کاهش آماری معنا داری را نسبت به زمانی که مراقبت ها بر اساس نیاز بیماران و طبق الگوی مراقبتی اورم ارایه شده است نشان می دهد. به این ترتیب فرضیه این پژوهش پذیرفته شد.