دیروفیلاریوز یکی از بیماری های انگلی و زئونوز سگ سانان است که متعاقب آلودگی به انگل دیروفیلاریا ایمیتیس (کرم قلب) ایجاد می گردد. این بیماری در دنیا شیوعی متفاوتی در حدود 45%- 2% داشته و در مناطق مختلف جغرافیایی هر کشور نیز شیوع متفاوتی دارد. در ایران از مناطق جغرافیایی متعددی چون آذربایجان غربی و شرقی، مشهد، شیراز، تهران ،خوزستان و مناطق شمالی کشور بیماری با شیوعی بین %1/5 تا 19% گزارش شده است. در زمینه وضعیت آلودگی به این انگل در سگهای شهر کرمان هیچ گونه گزارشی در دست نیست، اما بررسی محققین انگل شناسی، حضور پشه های ناقل خانواده کولیسینه را در این استان تایید کرده است. این بررسی برای تعیین شیوع سرمی آلودگی به انگل کرم قلب در سگهای خانگی شهر کرمان صورت پذیرفت. به این منظور، از ورید سفالیک 100 قلاده سگ بالغ از جمعیت سگهای ارجاعی به بخش داخلی دام های کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه کرمان و از محل های نگاهداری سگ در سطح شهر کرمان، نمونه خون جهت بررسی هماتولوژی و سرمی اخذ گردید. پس از جمع آوری کلیه نمونه های سرمی با استفاده از کیت ایمنوکروماتوگرافی سریع، حضور پادگن های پیکری کرم قلب سگ بررسی شد و در نمونه های واجد آلودگی، تست نات اصلاح شده جهت تعیین حضور میکروفیلارمی انجام گردید. در جمعیت سگهایی که در معاینات بالینی تاریخچه افت وزن، عدم تحمل ورزش، سرفه و حضور سیانوز در فعالیتهای بدنی را نشان می دادند و یا در سمع قفسه صدری دارای سوفل های قابل سمع (سوفل6/3 و بالاتر) و صداهای غیرطبیعی تنفسی بودند، رادیوگرافی قفسه سینه و الکتروکاردیوگرافی انجام گردید. فراوانی کلی بیماری دیروفیلاریوزیس به روش ایمنوکروماتوگرافی در سگ های مورد بررسی 14% برآورد شد. از مجموع 14 قلاده سگ آلوده، فقط 2 مورد واجد میکروفیلارمی بود که درصد بالای عفونت مخفی 85/71 % را نشان می داد. در بررسی آماری بر اساس آزمون مربع کای، ارتباط معنی داری بین حضور آلودگی به کرم قلب سگ با سن (0/048 =p)، حضور علایم بیماری قلبی(0/002 p=)، حضور علایم رادیوگرافی اختصاصی (0/046 =p)، حضور علایم الکتروکاردیوگرافی مربوط به نارسایی احتقانی قلب (0/001 =p) مشاهده گردید. هیچ گونه ارتباط معنی داری بین حضور آلودگی به کرم قلب با جنس، نژاد و حضور علایم تنفسی وجود نداشت. با توجه به تایید حضور آلودگی سگ ها در شهر کرمان به عنوان مخازن بیماری و همچنین حضور پشه های ناقل تحت خانواده کولیسینه در این منطقه، لازم است جنبه های زئونوتیک این بیماری در مطالعات اپیدمیولوژیک مورد توجه بیشتری قرار گیرد. از سوی دیگر کاربرد روش های غربالگری سریعی چون آزمون ایمنوکروماتوگرافی در مورد سگهای بزرگ جثه ای که در محیط بیرون خانه نگاهداری می شوند و احتمال تماس با پشه های ناقل دارند به صورت سالانه توصیه می شود.

اشریشیاکولی به عنوان باکتری فلور طبیعی در قسمت های تحتانی روده انسان و حیوانات است، با این وجود، بعضی سویه ها باعث بیماری های گوارشی می شوند. تلاش های زیادی جهت تعیین هویت سویه های درگیر در بیماری های گوارشی طیور، خوک، گاو و گوسفند صورت گرفته است در حالیکه سویه های ایجاد کننده اسهال اشریشیاکولی در سگ ها اخیرا مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه شناسایی گروه و تحت گروه های فیلوژنی و تعیین حضور ژن های شیگاتوکسین، اینتیمین، انتروتوکسین و ipah در جدایه های اشریشیاکولی از موارد سگ های اسهالی بوده است. در این مطالعه 65 نمونه مدفوعی از سگ های اسهالی جمع آوری شده و متعاقبا جداسازی و تعیین هویت بیوشیمیایی سویه های اشریشیاکولی انجام گردید. تمام جدایه ها از نظر حضور ژن های chua، yjaa، tspe4، ipah، eae،stx1، stx2 ،lt و st به روش pcr مورد بررسی قرار گرفتند. dna از تمامی 63 جدایه استخراج گردید و در سه روش مولتی پلکس pcr مورد آزمایش قرار گرفت. بر اساس نتایج تمامی جدایه ها از نظر حضور ژن های ipah، stx1، stx2، lt و st منفی بودند. چهار جدایه (34/6%) از نظر حضور ژن eae مثبت بودند. جدایه های مثبت از نظر eae متعلق به گروه های فیلوژنی a (2 جدایه)، b2 (1 جدایه) و d (1جدایه) بودند. این جدایه ها متعلق به تحت گروه های فیلوژنی a2 (2جدایه)، b2-1 (1جدایه) و d1 (1جدایه) بودند. شصت و سه جدایه مورد آزمایش در این مطالعه در 4 گروه فیلوژنی تقسیم بندی شدند که شامل a 28 جدایه (45/44%)، b1 12 جدایه (04/19%)، b2 9 جدایه (29/14%) و d 14 جدایه (22/22%) است. این جدایه ها در 7 تحت گروه فیلوژنی طبقه بندی شدند که شامل a1 19 جدایه (16/39%)، a2 9 جدایه (29/14%)، b1 12 جدایه (04/19%)، b2-1 2 جدایه (17/3%)، b2-2 7 جدایه (12/11%)، d1 13 جدایه (63/20%) و d2 1 جدایه (59/1%) می باشند.به عنوان نتیجه می توان گفت که پاتوتیپ های انتروتوکسیژنیک، انترواینویزیو و انتروهموراژیک در پاتوژنز اسهال در سگ ها نقش خیلی مهمی ندارند.

پاتوتیپ های مختلف اشریشیاکلی بعنوان مولد اسهال در دامهای کوچک شناسایی شده اند که از این میان پاتوتیپ انتروپاتوژنیک (epec)از اهمیت ویژه ای برخوردارند و ممکن است در هر گروه خاص؛ عوامل حدت متعددی باعث ایجاد بیماریزایی می شوند، اما متداول ترین عوامل حدت موثر در بروز اسهال ناشی از اشریشیا کلی در گربه ها مربوط به حضور ژنهای انتیمین (eae) و وروتوکسین های (شیگا توکسین های) 1و 2 می باشند این دسته از پاتوتیپ های انتروپاتوژنیک، تحت عنوان اشریشیاکلی وروتوکسیکوژنیک ( (vetcیا مولد شیگاتوکسین (stec) نیز معرفی می گردند. هدف از این مطالعه شناسایی گروه و تحت گروه های فیلوژنی و تعیین حضور ژن های شیگاتوکسین و اینتیمین در جدایه های اشریشیاکلی از موارد گربه های سالم و اسهالی بوده است. در این مطالعه 68 نمونه مدفوعی از گربه های سالم (36) و مبتلا به اسهال (32) جمع آوری شده و متعاقبا جداسازی و تعیین هویت بیوشیمیایی سویه های اشریشیاکلی انجام گردید. از تمامی نمونه های اخذ شده از باکتری اشریشیاکلی جدا شد و اسید نوکلئیک از جدایه ها استخراج گردید. جدایه ها از نظر حضور ژن های chua، yjaa، tspe4، ipah، eae،stx1 و stx2 طی دو روش مولتی پلکس pcr مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس نتایج 14جدایه از نظر حضور یکی از ژن های stx1، stx2 و eae مثبت بودند. جدایه های مثبت در هر دو دسته از گربه های مورد بررسی حضور داشتند. بیشترین فراوانی مربوط به حضور ژن eae (4/57 درصد) بود که در 8 جدایه از 68 جدایه شناسایی گردید. ژن های stx2 و stx1 هر کدام در 3 جدایه شناسایی شدند. شصت و هشت سویه اشریشیاکلی جدا شده از نمونه ها متعلق به چهار گروه فیلوژنی d،b2 ،b1 ، a بودند. بیشترین فراوانی به ترتیب متعلق به گروهa (3/60 درصد)، b1(2/16 درصد)، d (7/14 درصد)، b2 (8/8 درصد) بود. جدایه های واجد ژن eaea? در 3 گروه فیلوژنی ?، b1و dقرار داشتند.

مقدمه : ناتوانی جنسی در 50 سال اخیر به طور قابل توجهی در انسان افزایش داشته است و یکی از شایع ترین علل بروز آن به عوامل محیطی چون اثرات نامطلوب داروهای مختلف از جمله آنتی بیوتیک های خانواده فلوئوروکینولون نسبت داده می شود. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر داروی سیپروفلوکساسین بر کیفیت اسپرم خرگوش به عنوان یک مدل حیوانی انجام شد. روش کار: تعداد 20 سر خرگوش آزمایشگاهی بالغ نر با متوسط وزن بین kg 4-2 تهیه شده و بطور تصادفی به 2 گروه درمان و کنترل تقسیم شدند. گروه درمان به میزان mg/kg 30 داروی سیپروفلوکساسین بصورت روزانه و به مدت 14 روز ، بصورت داخل صفاقی دریافت نمودند. درگروه کنترل به همان شیوه تزریق داخل صفاقی سالین نرمال صورت گرفت. در زمانهای 2و10 هفته بعد از شروع درمان، پس از معدوم سازی حیوانات به روش انسانی از هر دو گروه درمان و کنترل نمونه اسپرم اپیدیدیمی تهیه گردید و کیفیت آن با استفاده از برنامه نرم افزاری casa مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: بررسی کیفیت اسپرم دو هفته پس از شروع مصرف دارو، حاکی از کاهش غیر معنادار پارامترهای مربوط به سرعت حرکت اسپرم و درصد اسپرم های متحرک و افزایش غیرمعنادار درصد اسپرم های غیرمتحرک در گروه درمان در مقایسه با گروه کنترل بود. ده هفته پس از شروع مصرف دارو، پارامترهای مربوط به سرعت حرکت اسپرم و درصد اسپرم های متحرک در گروه درمان به طور معنادار کاهش یافت در حالی که درصد اسپرم های غیر متحرک افزایش معناداری را نشان می داد. بحث و نتیجه گیری:این مطالعه نشانگر تاثیرنامطلوب تاخیری داروی سیپروفلوکساسین در دز درمانی بر کیفیت اسپرم خرگوش می باشد اما از آن جایی که مطالعات محدودی در زمینه تاثیر نامطلوب داروی سیپروفلوکساسین بر دستگاه تناسلی نر در مدل های حیوانی صورت گرفته ، جهت نتیجه گیری قطعی، لازم است تحقیقات تکمیلی در این زمینه صورت پذیرد.

چکیده: مقدمه : ناتوانی جنسی در 50 سال اخیر به طور قابل توجهی در انسان افزایش یافته است و یکی از شایع ترین علل بروز آن به عوامل محیطی چون اثرات نامطلوب داروهای مختلف از جمله آنتی بیوتیک های خانواده فلوئوروکینولون نسبت داده می شود. این مطالعه به منظور بررسی سمیت سیپروفلوکساسین بر بافت بیضه از طریق ارزیابی هورمونی و هیستوپاتولوژی در خرگوش به عنوان یک مدل حیوانی انجام شد. روش کار: تعداد 20 سر خرگوش آزمایشگاهی بالغ نر با متوسط وزن kg 4-2 تهیه شده و به طور تصادفی به 2 گروه درمان و کنترل تقسیم شدند. گروه درمان میزان mg/kg/day 30 سیپروفلوکساسین داخل صفاقی به مدت 14 روز دریافت نمودند. در گروه کنترل به همان شیوه تزریق سالین نرمال صورت گرفت. در زمان های 2 و 10 هفته بعد از شروع درمان، ابتدا خونگیری جهت اندازه گیری سطح سرمی هورمون تستوسترون انجام وپس از آسان کشی از هر دو گروه درمان و کنترل نمونه بافت بیضه برداشت شد و مورد ارزیابی مورفومتریک و هیستوپاتولوژی قرار گرفت. نتایج: بررسی های کمی هیستوپاتولوژی در هفته دوم پس از درمان کاهش معنادار (p<0.05) پارامترهای قطر و ارتفاع اپیتلیوم لوله های منی ساز ورتبه بندی جانسون را نشان داد که با نتایج مطالعات کیفی هم خوانی داشت. همچنین افزایش معنادار (p<0.05) پارامتر قطر هسته سلول های اسپرماتوگونی در گروه درمان دیده شد، که بیانگر تغییرات شدید دژنراتیو بافت بیضه و اختلال در روند اسپرماتوژنزمی باشد. نتایج کمی در هفته دهم پس از مصرف دارو تغییرات معناداری را در پارامترهای فوق الذکر نشان نداد در حالی که کاهش معنادار ارتفاع اپیتلیوم (p<0.05) هنوز قابل مشاهده بود، که بیانگر طی شدن روند بهبودی و باز سازی بافت بیضه است. اندازه گیری سطح سرمی تستوسترون هیچ گونه تغییر معناداری را در هیچ یک از 2 زمان نمونه گیری نشان نداد. بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق حاکی از تغییرات شدید دژنراتیو در بافت بیضه و اختلال در روند اسپرماتوژنز در حالت حاد و بهبودی و بازسازی بافت بیضه در حالت تاخیری در گروه درمان در مقایسه با گروه کنترل است.

مقدمه:ارلیشیوز بیماری مشترک نوپدید کنه زادی است که توسط خانواده آناپلاسماتاسه ایجاد می گردد. اخیراً گزارشاتی مربوط به وقوع همه گیری ارلیشیایی در جمعیت انسانی ایران در استان مازندران منتشر گشته است. علاوه بر این ، گزارشاتی مبنی بر وجود علائم سرولوژی ارلیشیای منوسیتیک سگ سانان ناشی از ارلیشیا کنیس در جنوب شرقی ایران گزارش شده است، اما اپیدمیولوژی این بیماری در ایران تاکنون مشخص نگردیده است. لذا جهت تکمیل مطالعات قبلی و تعیین وضعیت قطعی آلودگی به گونه های مختلف ارلیشیا، درتحقیق حاضر از روش واکنش زنجیره پلیمراز در سگ های آلوده به کن ه درکرمان استفاده گردید. روش کار: از بدن 50 قلاده سگ آلوده به کنه که در خارج از منزل نگهداری می شدند بدون توجه به سن، نژاد و جنس، نمونه گیری انجام شد. سپس کنه ها براساس گونه دسته بندی شده و درظرف حاوی الکل 70 درصد و در دمای 4 درجه سانتی گراد قرار گرفتند ( 50 پول تهیه گردید وبه طور متوسط در هر پول 7 کنه گذاشته شد). در مرحله بعدی، جداسازی dna و انجام pcr باکیت تجاری صورت پذیرفت. نتایج: براساس نتایج آزمون pcr مشخص گشت که 3 نمونه از 50 نمونه مورد مطالعه (6%) از نظرگونه های ارلیشیا مثبت بودند. در تحقیق حاضر هر 3 قلاده سگ آلوده، دارای کنه ریپی سفالوس سنگوئینوس بودند. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج حاصل ازاین تحقیق ارلیشیوز را میتوان به عنوان یک بیماری مشترک نو پدید در ایران در نظر گرفت. تعیین پراکندگی جغرافیایی این بیماری در جمعیت انسانی، دامی وکنه ها به عنوان مخزن اصلی بیماری به همراه تعیین گونه های مسبب این بیماری در ایران، جهت تعیین اهمیت بهداشت عمومی و ابداع روشهای کنترل وپیشگیری بیماری الزامی است.

مقدمه: بابزیوز سگ سانان (پیروپلاسموزیز) یک بیماری با گستره جهانی است که توسط کنه ها منتقل می گردد. عامل ایجاد کننده بیماری انگل های هموپروتوزون از جنس بابزیا هستند. ارگانیسم های بابزیا به طور اولیه منجر به تخریب گلبول های قرمز می گردد و شدت بیماری می تواند مشتمل بر محدوده ای از نسبتا ملایم تا کشنده باشد. این مطالعه اولین گزارش تشخیص مولکولی بابزیوز سگ سانان در ایران می باشد. روش کار: از 50 قلاده سگ آلوده به کنه که درخارج از محیط منزل نگهداری می شدند، بدون توجه به سن، جنس ، نژاد و وضعیت بالینی خون گیری انجام گردید. خونگیری از ورید سفالیک، به میزان 5 میلی لیتر انجام و نمونه خون به ظرف نمونه گیری حاوی ماده ضد انعقاد منتقل گردید. در بررسی هماتولوژی شمارش کلی وتفریقی گلبول های سفید، شمارش کلی گلبول های قرمز، اندازه گیری هماتوکریت و شمارش پلاکت ها طبق روش های متداول آزمایشگاهی صورت پذیرفت. در مرحله بعدی، جدا سازی dna و انجام pcr با کیت تجاری صورت پذیرفت. نتایج: بر اساس نتایج آزمون pcr مشخص گردید که 2 نمونه از 50 نمونه مورد مطالعه (4%) از نظر گونه های ارلیشیا مثبت بودند. در تحقیق 1 قلاده سگ مبتلا به آنمی بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق بابزیوز را میتوان به عنوان یک بیماری مشترک نوپدید در ایران در نظر گرفت. تعیین پراکندگی جغرافیایی این بیماری در جمعیت انسانی، دامی و کنه ها به عنوان مخزن اصلی بیماری به همراه تعیین گونه های مسبب این بیماری در ایران، جهت تعیین اهمیت بهداشت عمومی و ابداع روش های کنترل و پیشگیری بیماری الزامی است.

چکیده: هدف از انجام این مطالعه شناسایی ژن های حدت و مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های اشریشیاکلی از موارد عفونت های ادراری در شهرستان کرمان بود. برای این منظور 96 نمونه از افراد بیمار اخذ گردید و نمونه ها در محیط های مناسب جهت شناسایی اشریشیاکلی کشت داده شدند و با استفاده از آزمایشات بیوشیمیایی مورد تأیید قرار گرفتند. حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه ها با روش دیسک دیفیوژن تعیین گردید. از آزمایشاتpcr جهت شناسایی گروه و تحت گروه فیلوژنی جدایه ها و همچنین حضور و شیوع ژن های حدت مورد بررسی شامل ژن های sfa، iucd، papو hlyاستفاده گردید. از بین 96 جدایه مورد مطالعه، 56 درصد جدایه ها نسبت به یکی از ژن هایsfa و hly ،iucd و pap مثبت بودند که 4 جدایه (14/7 درصد) تنها دارای ژن sfa ، 4 جدایه (14/7 درصد) به تنهایی دارای ژن pap و 16جدایه (57/28درصد) دارای ژن منفرد iucd بودند. تمامی جدایه ها از نظر ژن hly منفی بودند. بر اساس نتایج آنتی بیوگرام کمترین مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه ها مربوط به ایمیپنم (0 درصد) و نیتروفورانتوئین (6 درصد) و بیشترین مقاومت مربوط به سفازولین (91 درصد) و سفپیم (76 درصد) بود. در این مطالعه 22 الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی متفاوت شناسایی گردید و ارتباط بین الگوهای ژنی و مقاومت آنتی بیوتیکی مورد مطالعه قرار گرفت.

چکیده: هدف از انجام این مطالعه شناسایی گروه فیلوژنتیکی و مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های اشریشیاکلی از موارد عفونت های ادراری در شهرستان کرمان بود. برای این منظور 96 نمونه از افراد بیمار اخذ گردید و نمونه ها در محیط های مناسب جهت شناسایی اشریشیاکلی کشت داده شدند و با استفاده از آزمایشات بیوشیمیایی مورد تایید قرار گرفتند. حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه ها با روش دیسک دیفیوژن تعیین گردید. از آزمایشاتpcr جهت شناسایی گروه و تحت گروه فیلوژنی جدایه استفاده گردید. آنالیز فیلوژنتیکی نشان داد که جدایه ها متعلق به چهار گروه فیلوژنتیکی a(84/45 درصد)،b2 (83/20 درصد)، b1 (5/12 درصد) و d (83/20 درصد) هستند. از مجموع 96 جدایه 32 جدایه در تحت گروه فیلوژنی a1 (33/33 درصد)، 12 جدایه در تحت گروه a2 (5/12 درصد)، 12 جدایه در تحت گروه فیلوژنی b1-1 (5/12 درصد)، 1 جدایه در تحت گروه فیلوژنی b2-1 (04/1 درصد)، 19 جدایه در تحت گروه فیلوژنی b2-2 (8/19 درصد)، 6 جدایه در تحت گروه فیلوژنی d1 (25/6 درصد) و 14 جدایه در تحت گروه فیلوژنی d2 (58/14 درصد) قرار داشتند. بر اساس نتایج آنتی بیوگرام کمترین مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه ها مربوط به ایمیپنم (0 درصد) و نیتروفورانتوئین (6 درصد) و بیشترین مقاومت مربوط به سفازولین (91 درصد) و سفپیم (76 درصد) بود. در این مطالعه 22 الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی متفاوت شناسایی گردید و جدایه های مقاوم متعلق به گروهها وتحت گروههای فیلوژنتیکی متفاوت بودند. کلمات کلیدی: اشریشیاکلی، ژن های حدت، مقاومت آنتی بیوتیکی

این تحقیق با هدف فیلوتایپینگ و شناسایی ژن های بتالاکتاماز و همچنین شناسایی سویه های یوروپاتوژنیک اشریشیاکلی در عفونت های ادراری شهرستان سبزوار انجام پذیرفت. در این مطالعه 93 نمونه از نظر حضور ژن های blatem` و blashv بررسی شدند. بتالاکتاماز از نظر بالینی مهم ترین و وسیع ترین آنزیم های تخریب کننده آنتی بیوتیک های بتالاکتام هستند. از هر بیمار یک جدایه اشریشیاکلی جداسازی و مورد تایید هویت قرار گرفت پس از جداسازی dna از تمامی جدایه ها روش pcr مولتی پلکس جهت تعیین هویت فیلوژنتیکی به کار گرفته شد. آنالیز ژنتیکی اشریشیاکلی نشان می دهد که این جدایه ها در چهار گروه اصلی فیلوژنتیکی a 30 جدایه (26/32 درصد)، b1 5 جدایه (38/5 درصد)، b2 27 جدایه (03/29 درصد) و d 31 جدایه (33/33) انتشار دارند. و در هفت تحت گروه فیلوژنی دسته بندی شدند. بیشترین فراوانی متعلق به تحت گروه d1 (28 جدایه) و کمترین فراوانی متعلق به تحت گروه b22 (2 جدایه) بود. سی و هفت جدایه (78/39 درصد) از نظر ژن blatem و 3 (23/3 درصد) جدایه از نظر ژن blashv مثبت بود و یک جدایه (08/1 درصد) نیز حاوی هر دو ژن بود. حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه ها نسبت به 9 آنتی بیوتیک شامل آمیکاسین، سفازولین، سیپروفلوکسازین، کوتریموکسازول، نیتروفورانتوئین، جنتامایسین، سفپیم، ایمیپنم و نالیدیکسیک اسید به روش دیسک دیفیوژن انجام شد. جدایه ها از نظر مقاومت آنتی بیوتیکی، بیشترین مقاومت را نسبت به سفازولین (83 جدایه) 25/89 درصد و کمترین مقاومت مربوط به نیتروفورانتوئین و ایمیپنم (3 جدایه) 23/3 درصد نشان دادند. سی و هشت الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در بین جدایه ها شناسایی گردید که در چهار گروه فیلوژنتیکی انتشار داشتند.

لیشمانیوزاحشایی(کالاآزار)بیماری مشترک کشنده ای است که دراغلب مناطق ایران به صورت اسپورادیک ودر برخی استانها ازجمله، استان کرمان به صورت اندمیک دیده می شود. سگها به عنوان مخازن اصلی بیماری در ایران مطرح هستند، اماگزارش وقوع آلودگی در گربه ها در استان های فارس وآذربایجان شرقی، احتمال نقش داشتن گربه ها دراپیدمیولوژی بیماری را در ایران عنوان می سازد. لذا این مطالعه به منظور تعیین فراوانی آلودگی به لیشمانیا اینفانتوم درگربه های ولگرد شهر کرمان به روش الیزا صورت پذیرفت. دراین بررسی توصیفی- مقطعی، طی یک دوره 6 ماهه (فروردین تا شهریور 1391) بااستفاده ازتله زنده گیر از مناطق مختلف شهرکرمان،تعداد 60 قلاده گربه ولگرد به طورتصادفی جمع آوری شدند. درمورد هرقلاده گربه پس ازالقاآرام بخشی شیمیایی، پرسش نامه ای در زمینه وضعیت بالینی و مشخصات فردی هر حیوان ثبت وسپس ازورید وداجی 2میلی لیترخون اخذ و سرم آن جدا گردید.در مرحله بعد با استفاده ازکیت تجاری الیزا حضورآنتی بادی ضدلیشمانیا اینفانتوم درسرم همه حیوانات بررسی شد.همچنین آزمایش خون کامل برای کلیه نمونه ها صورت پذیرفت. 4 قلاده گربه واکنش سرمی مثبت نشان دادند که شیوع سرمی 7/6% را نشان می داد. هم چنین حضور آلودگی در گربه های لکوپنیک مسن تر از 3 سال به طرز معنا داری بیشتر بود. از داده های این مطالعه می توان نتیجه گیری کرد که گربه های ولگرد شهر کرمان در معرض آلودگی به لیشمانیا اینفانتوم قرار دارند. مطالعات بیشتر ملکولی و هیستوپاتولوژی جهت تعیین نقش احتمالی گربه در چرخه اپیدمیولوژیک لیشمانیوز احشایی در این منطقه احساس می شود.

تب کیو، یکی از بیماریهای مشترک کنه زاد، به وسیل? کوکسیلا بورنتی ایجاد می شود. در این مطالعه حضور کوکسیلا بورنتی در نمونه های خون و کنه های جمع آوری شده از سگ های کرمان با روش nested trans-pcr مورد بررسی قرارگرفت. تعداد 100 نمون? خون و 75 نمونه کنه به طور تصادفی از سگ ها جمع آوری شد و جهت حضور کوکسیلا بورنتی با روش nested trans-pcr مورد ارزیابی قرار گرفتند. کوکسیلا بورنتی در 19 از 100 (19 %) از نمونه های خون تشخیص داده شد. تمامی کنه ها بر اساس ویژگی های استاندارد رپی سفالوس سنگوئینوس بودند. کوکسیلا بورنتی در 1 از 8 (5/12 %) نمونه های مخزن کنه نیز ردیابی شد وصحت آزمایشات مولکولی با آنالیز توالی ژنی تأیید گردید. نتایج ما نشان داد که سگ ها و کنه های جدا شده از آنها می توانند با کوکسیلا بورنتی آلوده شوند و مخزن بالقوه ای برای انتقال بیماری به انسان محسوب شوند. انجام مطالعات پیشرفته و تخصصی در زمینه ی نحوه ی انتقال مستقیم بیماری از مخازن حیوانی چون سگ به انسان الزامی به نظر می رسد، زیرا این بیماری در انسان می تواند تهدیدکننده ی حیات بوده و منجر به بروز تلفات و خسارت های اقتصادی ناشی از درمان شود.