جهانی شدن، فرایندی گریزناپذیر است که پیامدهای آن جوامع را در ابعاد مختلف عمیقاً تحت تأثیر قرار می دهد. تأثیرات این فرایند در حوزه تعلیم و تربیت از موضوعات بحث انگیز عصرحاضر است. یکی از مفهوم هایی که تحت تاثیر پدیده جهانی شدن دستخوش تغییر گردیده است مفهوم شهروندی در جامعه جهانی می باشد و این سوال را برای نظام آموزشی پیش آورده است که در تربیت شهروندان بر چه ابعادی از زندگی باید توجه کرد و تربیت شهروند جهانی مستلزم ایجاد و توسعه چه قابلیت هایی می باشد. تربیت این شهروند چندبعدی، چالشی اساسی است که در سیاست گذاری های آموزشی باید مورد توجه قرار گیرد. در این پژوهش به بررسی نقش برنامه ریزی آموزشی در تربیت شهروند جهانی پرداخته شده است. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی- پیمایشی بوده و جمع آوری داده ها با استفاده از مصاحبه ساختاریافته و پرسشنامه ای محقق ساخته صورت گرفته است. که روایی آن براساس نظریه استادان راهنما، کارشناسان و متخصصان صاحبنظر مورد تایید قرار گرفت. پایایی از طریق ضریب آلفای کرونباخ (987/0 و 974/0) محاسبه گردید. پرسش نامه به گونه ای طراحی گردید که تربیت شهروند جهانی را در دو وضعیت موجود و مطلوب مورد ارزیابی قرار می دهد. جامعه ی آماری کلیه کارشناسان ادارات آموزش و پرورش، مدیران و دبیران علوم اجتماعی، تربیت بدنی، ادبیات فارسی و زبان انگلیسی دوره متوسطه استان اصفهان است که نمونه ای 367 نفری به روش خوشه ای تصادفی و طبقه ای متناسب با حجم برای بررسی انتخاب شده و پرسشنامه در میان نمونه های تعیین شده در چارچوب آماری مورد نظر، توزیع شد. تجزیه و تحلیل داده های مصاحبه با استفاده از روش مقوله بندی و داده های پرسش نامه در دو سطح توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار spss انجام پذیرفته است. جهت آزمون فرضیات از آزمون t تک متغیره و تحلیل واریانس و آزمون شفه استفاده گردید. بر اساس نتایج بررسی، و آزمون های t تک متغیره و تحلیل واریانس و میانگین زوجی در شرایط موجود برنامه ریزی آموزشی در تحقق تربیت شهروند جهانی نقش کم و در شرایط مطلوب نقش زیادی می تواند داشته باشد. هم چنین نتایج مصاحبه با نتایج پرسش نامه هم سو بوده است.