---------

چکیده مقدمه : گاستروانتریت حاد یکی از علل اصلی مرگ و میر در کودکان زیر 5 سال در کشورهای در حال توسعه است. کشت مدفوع تست تشخیصی برای شناسایی باکتری های بیماری زا در گاستروانتریت حاد است و تعیین کننده ی سیر و نوع درمان است.از آنجایی که بسیاری از پاتوژن های دستگاه گوارش به دما و تغییرات محیط حساسند و زود از بین می روند و همچنین نوع نمونه گیری مدفوع ممکن است نتایج کشت را تحت تأثیر قرار دهد، این مطالعه با هدف مقایسه ی دو روش نمونه گیری مدفوع (سوآب رکتال- روش معمولی) درنتایج کشت در گاستروانتریت حاد کودکان طراحی شده است. مواد و روش ها : این مطالعه ی تشخیصی از فروردین ماه 1392 تا مرداد ماه 1392 روی 60 کودک مبتلا به گاستروانتریت حاد که در بیمارستان شهدای کارگر یزد بستری شده بودند، در محدوده ی سنی 5 ماه تا 6 سال انجام شد.از هر بیمار دو نمونه ی مدفوع با دو روش متفاوت (سوآب رکتال - معمولی) جهت کشت گرفته شد و سپس هر دو نتایج کشت با علائم بالینی در پرسشنامه ثبت شدند و در نهایت داده ها با استفاده از آزمون های kappa و exact در محیط نرم افزاری spss ver 17 آنالیز شدند. یافته ها : از 60 بیمار، 34 نفر (7/56%) پسر و 26 نفر (3/43%) دختر بودند و میانگین سنی آن ها 9/10 1/27 ماه بود. از 17مورد کشت مثبت مدفوع، 7 مورد (7/11%) با هر دو روش مثبت شد، 6 مورد (10%) با روش معمولی به تنهایی مثبت و 4 مورد (7/6% ) با سوآب رکتال به تنهایی مثبت شد، و 43 مورد (7/71%) با هر دو روش منفی شدند. در آزمون کاپا با 05/0 p-value < ارتباط معنی داری بین سوآب رکتال و نمونه ی معمولی در نتایج کشت وجود داشت. نتایج: طبق یافته ها در گاستروانتریت حاد دو روش نمونه گیری مدفوع (سوآب رکتال و معمولی) در نتایج کشت تفاوتی با همدیگر ندارند و هر دو روش به یک میزان قابل اعتماد هستند .وقتی که بیمار قادر به جمع کردن مدفوع با روش معمولی نباشد،سوآب رکتال می تواند به عنوان یک روش جایگزین استفاده شود. کلمات کلیدی: گاستروانتریت حاد، کشت مدفوع ، سوآب رکتال

عفونت ادراری یکی از شایع ترین عفونت های باکتریال در سنین کودکی می باشد و شامل سیستیت (محدود به مثانه)، پیلونفریت (عفونت پارانشیم، کالیس ها و لگنچه های کلیه) و آبسه کلیوی (داخل کلیوی و خارج کلیوی) میباشد. .علائم و نشانه های بالینی عفونت ادراری به سن کودک بستگی دارد.هدف ما از این مطالعه بررسی شایع ترین علایم کلینیکی و پاراکلینیکی در بیماران مبتلا به عفونت ادراری کودکان است که بتوان به تشخیص زودهنگام بیماری و درمان کمک کرد و از عوارض آتی مانند نارسایی مزمن کلیوی و افزایش فشار خون جلوگیری کرد. نوع مطالعه توصیفی میباشد. در این مطالعه با مراجعه به پرونده های بایگانی 141نفر از کودکان بستری مبتلا به عفونت ادراری در بیمارستان شهدای کارگر یزد و بررسی علایم کلینیکی و پارا کلینیکی آنها در پرسشنامه جمعی گرد آوری شد. یافته ها: این مطالعه بروی 141کودک مبتلا به عفونت ادراری مراجعه کننده به بیمارستان شهدای کارگر با میانگین سنی 2/92 +3/43با دامنه تغییرات یک ماه تا 12سال انجام گرفت.جامعه مورد بررسی شامل 117کودک (83%)و24کودک پسر(17%)بود.کودکان به گروه سنی کم تر از 3سال و 3-12سال تقسیم شدند. دراین مطالعه فراوانی نسبی علایم کلینیکی وپارا کلینیکی عفونت ادرری کودکان به ترتیب شیوع عبارت است از: گلبول سفید در ادرار(97.2%) ,سوزش ادرار(88.1%), دردشکم(83.5) تب (76.6%), لکوسیتوز(75.2%) ,باکتری در ادرار(66.7%), ph ادراری غیر نرمال(61.7%) , esr غیر نرمال(60.3%) , دردپهلو(58.4%), تکرر ادرار(57.1%),crp غیر نرمال(54.6%) گلبول قرمز در ادرار(39%) , نیتریت در ادرار(33.3%), گریه و بی قراری(32.6%) , اسهال واستفراغ(29.8%), سونوگرافی غیر نرمال(19.9%), هماچوری(10.6%), ادرار بد بو(9.9%), تشنج(7%) , زردی(5%), شب ادراری(4.7%), کراتینین غیر نرمال(3.5%),اوره غیر نرمال (2.8%). باتوجه به این مطالعه فراوانی نسبی وجود ادرار بدبو و بیقراری وگریه موقع ادرارکردن در رده سنی کمتر از 3سال ودر پسرها ولی فراوانی نسبی وجود لکوسیتوز در رده سنی بیشتر از 3 سال ودردخترها بیشتر شده است. هم چنین در این مطالعه وجود گلبول سفید در ادرار ,سوزش ادرار, دردشکم وتب بیشترین فراوانی نسبی را داشتند وسایر علایم کلینیکی و پارا کلینیکی عفونت ادراری در این کودکان به ترتیب فراوانی نسبی آنها لکوسیتوز ,باکتری در ادرار, phادراری غیر نرمال , esrغیر نرمال , دردپهلو, تکرر ادرار, crp غیر نرمال , گلبول قرمز در ادرار , نیتریت در ادرار, گریه و بی قراری , اسهال واستفراغ, سونوگرافی غیر نرمال, هماچوری, ادرار بد بو, تشنج , زردی, شب ادراری, کراتینین واوره غیر نرمال بود.

مقدمه: کاهش اشتها یکی از رایج ترین مشکلات تغذیه ای کودکان، بخصوص در دوران شروع تغذیه تکمیلی می باشد که در صورت تداوم می تواند منجر به انحراف در الگوهای رشد کودک شده و سبب شیوع بالایی از اختلالات همودینامیک، هماتولوژیک، اندوکرین و تراکم استخوانی گردد. یکی از علل کاهش اشتها کمبود ریزمغذی ها از جمله روی می باشد که از طرق مختلف می تواند موجب تأخیر رشد شود. با توجه به تفاوتهای تغذیه ای در مناطق مختلف واثرات بی اشتهایی در سلامت کودکان ،لزوم انجام این مطالعه با هدف تعیین سطح روی سرم در کودکان بی اشتها ضروری به نظر می رسد. مواد وروش ها: مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد که به روش مقطعی- تحلیلی (analytical cross-sectional)انجام شد. نمونه های این مطالعه به روش تصادفی از بین کودکان مراجعه کننده به درمانگاه اطفال بیمارستان شهدای کارگر در سال 1392،کودکان بی اشتها (با رضایت و توجه والدین) وارد مطالعه شدند. پرسشنامه های از پیش تعیین شده شامل اطلاعات دموگرافیک کودکان تکمیل شده و سپس نتایج آزمایشات این کودکان به پرسشنامه ها اضافه شده و در نهایت اطلاعات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: این مطالعه برروی 81 کودک بی اشتها که شامل 50 کودک دختر (7/61 %) و 31 کودک پسر (3/38 %) با میانگین سنی 27/2 ± 6/3 سال و دامنه تغییرات 17/0 تا 10 سال بودند، انجام گرفت. کودکان به چهار گروه سنی زیر 1 سال، 3-1 سال، 5-3 سال و 10-5 سال تقسیم شدند. در نمونه های مورد بررسی،سطح سرمی روی با میانگین µg/dl 31/23 ± 24/79 و ci= 95% (حدود اعتماد 95%) از 09/74 تا 4/84 و با دامنه تغییرات از 1/10 تا µg/dl 140 می باشد. در این مطالعه 66 کودک (48/81 %) دارای سطح سرمی روی نرمال (µg/dl 60 و بیشتر) و 15 کودک (52/18 %) دارای سطح سرمی روی غیر نرمال (کمتر از µg/dl 60 ) بودند. نتیجه گیری: در این مطالعه میانگین سطح سرمی روی، در نمونه های مورد بررسی از حداقل سطح سرمی روی قابل قبول بیشتر بود. با توجه به درصد پایین کودکان بی اشتهایی که سطح سرمی روی غیر نرمال داشته اند شاید بتوان توجیه کرد از آنجایی که خانواده های مورد بررسی ما سطح اجتماعی و اقتصادی پایین داشتند و طبعا با مشکلات فراوان اجتماعی درگیرند پس نقش سایکولوژیک در بی اشتهایی این کودکان پررنگ تر است.

مقدمه: ویتامین d ویتامین محلول در چربی و یکی از ویتامین های لازم برای بدن است . با توجه به نقش اساسی این ویتامین درتنظیم پاسخ ماکروفاژها و تحریک بیان ژنی پپتیدهای ضد میکروبی در رده های مختلف سلول ایمنی ، کمبود آن باعث مختل شدن سیستم ایمنی در تخریب میکرو ارگانیسم های مهاجم و در نتیجه عفونت های تنفسی مکرر می شود . همچنین می تواند خطر ابتلا به راشیتیسم در بزرگسالان و ریکتز در کودکان، بیماری های قلبی ، دیابت ، افسردگی ، انواع سرطان ها و . . . را افزایش دهد . هدف از این مطالعه مقایسه سطح سرمی ویتامین d در کودکان مبتلا به عفونت تنفسی مکرر فوقانی و تحتانی است تا شاید بتوان با درمان به موقع این کمبود ، از عفونت های تنفسی مکرر کاسته و تا حدودی از عوارض آن جلوگیری کرد . مواد وروش ها: مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد که به روش مقطعی- تحلیلی (analytical cross-sectional) انجام شد. نمونه های این مطالعه به روش تصادفی از بین کودکان مراجعه کننده به بیمارستان شهدای کارگر در سال1393 ، کودکان مبتلا به عفونت تنفسی مکرر ( با رضایت و توجه والدین ) وارد مطالعه شدند . پرسشنامه های از پیش تعیین شده شامل اطلاعات دموگرافیک کودکان تکمیل شده و سپس نتایج آزمایشات این کودکان به پرسشنامه ها اضافه شده و در نهایت اطلاعات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . یافته ها: در این مطالعه میانگین سطح سرمی ویتامین dدر 36 کودک مبتلا به عفونت تنفسی مکرر فوقانی و 35 کودک مبتلا به عفونت تنفسی مکرر تحتانی مقایسه شد و با توجه به p-value حاصل ،ارتباط معنی دار نبود.میانگین سطح سرمی ویتامین d با تکرار عفونت،کاهش یافت ولی کاهش سطح سرمی این ویتامین رابطه معنی داری با جنس ، سن و وزن موقع تولد نداشت . 41 کودک (7/57 %)سطح ویتامین d ناکافی داشتند.میانگین سنی 08/1 ± 24/3 سال و دامنه تغییرات از 1 تا 6 سال بود . میانگین کلی سطح ویتامین d 31/10 ± 09/28 میکروگرم بر دسی لیتر با دامنه تغییرات از 4 تا 1/50 میکروگرم بر دسی لیتر و حدود اعتماد 95% ( ci = 95%) از 65/25 تا 50/30 بود . نتیجه گیری: نتیجه این تحقیق نشان داد که تفاوتی بین میانگین سطح سرمی ویتامین d در کودکان مبتلا به عفونت تنفسی مکرر فوقانی و تحتانی وجود ندارد. میانگین سطح سرمی ویتامین d با تکرار عفونت،کاهش یافت ولی کاهش سطح سرمی این ویتامین ارتباط معنی داری با جنس ، سن و وزن موقع تولد نداشت . کلمات کلیدی: ویتامین d ، عفونت های تنفسی مکرر ، عفونت تنفسی فوقانی ، عفونت تنفسی تحتانی ، اطفال

مقدمه: روی یکی از ریزمغذی های لازم برای بدن است. با توجه به نقش اساسی این ریزمغذی درتنظیم پاسخ ماکروفاژها و تحریک بیان ژنی پپتیدهای ضد میکروبی در رده های مختلف سلول ایمنی، کمبود آن باعث مختل شدن سیستم ایمنی در تخریب میکرو ارگانیسم های مهاجم و در نتیجه عفونت های تنفسی مکرر می شود. همچنین می تواند خطر ابتلا به بیماری های قلبی، دیابت، افسردگی، انواع سرطان ها، اختلال رشد و کوتاهی قد و... را افزایش دهد. هدف از این مطالعه مقایسه سطح سرمی روی در کودکان مبتلا به عفونت تنفسی مکرر فوقانی و تحتانی است تا شاید بتوان با درمان به موقع این کمبود، از عفونت های تنفسی مکرر کاسته و تا حدودی از عوارض آن جلوگیری کرد. مواد وروش ها: مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد که به روش مقطعی- تحلیلی (analytical cross-sectional) انجام شد. نمونه های این مطالعه به روش تصادفی از بین کودکان مراجعه کننده به بیمارستان شهدای کارگر در سال1393، کودکان مبتلا به عفونت تنفسی مکرر ( با رضایت و توجه والدین ) وارد مطالعه شدند. پرسشنامه های از پیش تعیین شده شامل اطلاعات دموگرافیک کودکان تکمیل شده و سپس نتایج آزمایشات این کودکان به پرسشنامه ها اضافه شده و در نهایت اطلاعات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در این مطالعه میانگین سطح سرمی روی در 36 کودک مبتلا به عفونت تنفسی مکرر فوقانی و 35 کودک مبتلا به عفونت تنفسی مکرر تحتانی مقایسه شد و با توجه به p-value حاصل،ارتباط معنی دار نبود.میانگین سطح سرمی روی با تکرار عفونت،کاهش یافت ولی کاهش سطح سرمی این ریزمغذی رابطه معنی داری با جنس، سن و وزن موقع تولد نداشت. 41 کودک (7/57 %)سطح روی ناکافی داشتند.میانگین سنی 08/1 ± 24/3 سال و دامنه تغییرات از 1 تا 6 سال بود. میانگین کلی سطح روی 31/10 ± 09/48 میکروگرم بر دسی لیتر با دامنه تغییرات از 24 تا 1/70 میکروگرم بر دسی لیتر و حدود اعتماد 95% ( ci = 95%) از 65/45 تا 50/50 بود. نتیجه گیری: نتیجه این تحقیق نشان داد که تفاوتی بین میانگین سطح سرمی روی در کودکان مبتلا به عفونت تنفسی مکرر فوقانی و تحتانی وجود ندارد. میانگین سطح سرمی روی با تکرار عفونت،کاهش یافت ولی کاهش سطح سرمی این ریزمغذی ارتباط معنی داری با جنس، سن و وزن موقع تولد نداشت. کلمات کلیدی: روی، عفونت های تنفسی مکرر، عفونت تنفسی فوقانی، عفونت تنفسی تحتانی، اطفال