مطالعه حاضر با هدف بررسی طول دوره حرکات موزون برغلظت کورتیزول وتستوسترون بزاقی،خلق وخو در زنان غیر فعال انجام شد. بدین منظور دریک کار آزمایشی نیمه تجربی19زن متاهل غیرفعال با روش نمونه گیری هدفمند در دسترس به عنوان آزمودنی انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه تمرین حرکات موزون(12نفر) وکنترل(7نفر) تقسیم شدند. گروه حرکات موزون 8هفته تمرینات منظم ریتمیک هوازی با شدت 120ضربه مترونوم و معادل 65%vo2maxرا انجام دادند. هردوهفته یکبارml6 بزاق تحریک نشده قبل و پس از تمرین(هرچهارجلسه یک بار)از آزمودنیها گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از تحلیل واریانس یکطرفه با اندازه گیری های مکرر سطح معنی داری 05/0p<استفاده شد. نتایج نشان داد غلظت سطوح استراحتی و پس از فعالیت تستوسترون کاهش معنی دار یافت(05/0p<). درحالیکه سطوح استراحتی و پس ازفعالیت کورتیزول بصورت معنی داری افزایش یافت (05/0p<). بعلاوه از بین اجزاء ششگانه خلقی، تنها دراغتشاش فکری و تنش کاهش معنی دار مشاهده شد(05/0p<). در نتیجه می توان گفت پاسخ هورمونی تابعی از طول دوره تمرین حرکات موزون است. با در نظر گرفتن تغییرات هورمونی وهمچنین کاهش تنش و اغتشاش فکری متعاقب تمرین حرکات موزون، بر مبنای همین امر به زنان غیرفعال توصیه می شود تا از محاسن هورمونی، فیزیولوژیکی و رفتاری آن بهره ببرند.

اضافه وزن و چاقی فاکتورهای توسعه دهنده شرایط التهابی و استرس اکسایشی بوده و ممکن است نقش مهمی در پاتوژنز بیماری ها و عوارض ناشی از چاقی به ویژه آترواسکلرز، دیابت و فشار خون بالا داشته باشند. با این حال، تمرینات ورزشی و مصرف مکمل های غذایی ممکن است سهم عمده ای در کاهش این شرایط در موجودات زنده داشته باشد. البته به دلایل روش شناختی نتایج مطالعات موجود متناقض است. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر تمرینات مقاومتی و مکمل سازی درازمدت زنجبیل بر برخی از شاخص های التهابی، فشار اکسایشی و کورتیزول خون مردان چاق بود. لذا در یک کارآزمایی نیمه تجربی دو سویه کور، 32 مرد چاق (30(bmi? 30-20 سال، انتخاب و به طور تصادفی در 4 گروه، 1-زنجبیل(8نفر)، 2-تمرین مقاومتی با مصرف دارونما (8نفر)، 3-تمرین مقاومتی با مصرف زنجبیل (8نفر) و 4-دارونما (8نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه 1و3 روزانه یک گرم کپسول زنجبیل (زینتوما) را به مدت 3 ماه دریافت کردند. آزمودنی های دو گروه 2و3 هم یک پروتکل مقاومتی پیشرونده را که شامل 8 حرکت ورزش مقاومتی بود به مدت 3 ماه اجرا نمودند. قبل از شروع برنامه تمرینی و بعد از آخرین جلسه تمرینی نمونه های خونی از ورید پیش آرنجی جمع آوری شد. اندازه گیری شاخص های التهابی پروتئین واکنش دهنده ی-c، اینترلوکین-6، آدیپونکتین و کورتیزول سرمی با استفاده از کیت های مخصوص و روش الایزا اندازه گیری شد. ظرفیت ضداکسایشی پلاسمایی با استفاده از تکنیکfrap، و مالون دی آلدهید به روش اسپکتوفتومتری و تست اسید تیوباربیتیوریک مورد اندازه گیری قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس دو- راهه در سطح 0.05? تحلیل شدند. بعد از 3 ماه از مداخلات، در دو گروه تمرینات مقاومتی با دارونما و با زنجبیل، کاهش معنی داری در شاخص های دورکمر، نسبت دور کمر به دور لگن، درصد چربی بدن، توده چربی، اینترلوکین-6 تام و کورتیزول مشاهده شد (05/0>p) در حالیکه این شاخص ها در دو گروه دیگر بدون تغییر باقی ماندند (05/0<p). بعلاوه کاهش معنی داری در غلظت مالون دی آلدیئد و پروتئین واکنشگر-c و افزایش معنی دار در ظرفیت ضداکسایشی پلاسما در تمامی گروهها به جزء گروه دارونما مشاهده شد (05/0> p). بنابراین، بر اساس نتایج به دست آمده پیشنهاد می گردد مصرف طولانی مدت زنجبیل و تمرینات مقاومتی می تواند شیوه درمانی موثری برای تغییرات مطلوب در شاخص های استرس اکسایشی و التهابی در مردان چاق باشد.

این پژوهش با هدف مقایسه تأثیرالگوی حرکتی با شدت های مختلف بر محور هورمون رشد ، فاکتور رشد شبه انسولینی یک(igf-1)و پروتئین سوم فاکتور رشد شبه انسولینی یک(igfbp-3)در مردان جوان فعال انجام شد. بدین منظور9مرد جوان فعال با میانگین سنی( (24± 3.69با روش هدفمند در دسترس به عنوان آزمودنی انتخاب شدند.شرکت کنندگان در6جلسه منفرد ، سه جلسه با شدت 70% و سه جلسه با شدت 85% حداکثر ضربان قلب به فعالیت پرداختند. برای هر شدت از سه وسیله الپتیکال، دوچرخه و نوارگردان استفاده شد. 5 سی سی خون از ورید آنتی کیو بیتال قبل و بلافاصله بعد از انجام فعالیت بدنی وبه منظور اندازه گیری سطوح هورمون رشد ، igf-1 و igfbp-3 اخذ شد. برای اندازه گیری غلظت هورمون رشدوپروتئین سوم فاکتور رشد شبه انسولینی یک(igfbp-3) از روشelisa، وigf-1 از روش clia استفاده شد. تغییرات هورمونی با استفاده از روش تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر برای بررسی تغییرات قبل و پس از فعالیت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج افزایش معنی داری درمیزان غلظت هورمون رشد سرمی در گروه تمرین با شدت 70 درصد mhr روی نوارگردان(p=0.037) ،دوچرخه کارسنج(p=0/015) و با شدت 85 درصد mhr روی دوچرخه کارسنج(p=0/00) واسکی فضایی(p=0/043) نشان داد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که نسبت ghبهigf-1 در پاسخ به فعالیت بر روی دوچرخه کارسنج(p=0/013) ونوارگردان(p=0/030) با شدت 70 درصد ودرپاسخ به فعالیت روی دوچرخه کارسنج(p=0/010) با شدت 85 درصد نیز افزایش معنادار یافت . بر اساس یافته های این مطالعه مشخص شد پاسخ سریع هورمون رشد ونسبت آن به فاکتور رشد شبه انسولینی یک به شدت فعالیت والگوی حرکتی وابسته بوده در حالیکه تغییرات (igf-1)و(igfbp-3)، مستقل از این دو عامل می باشد

چکیده با توجه به اینکه شیوه زندگی فعال با کاهش خطر بیماریهای مرتبط با چاقی مرتبط شده است، اطلاعات در خصوص نوع تمرین به خوبی شناخته نشده است. این تحقیق اثر کوتاه مدت و بلند مدت تمرین را بر نسبت لپتین به آدیپونکتین (l/a) و شاخص گلیسمیک در مردان غیر فعال بررسی کرد. چهل آزمودنی به طور تصادفی جهت شرکت برای 12 هفته برنامه تمرینی در یکی از 4 گروه (هوازی، مقاومتی، ترکیبی و کنترل) انتخاب شدند. برای اندازه گیری اثرات کوتاه مدت تمرین بر متغیرهای خونی، نمونه های خونی ناشتا قبل (در حالت پایه) و 24 ساعت بعد از فعالیت (هوازی: 30 دقیقه فعالیت در 70 درصد حداکثر اکسیژن بیشینه – vo 2max- ، مقاومتی: 3 ست، 10 تکرار با شدت 70 درصد یک تکرار بیشینه – 1rm – و ترکیبی: هوازی 20 دقیقه و مقاومتی 2 ست) گرفته شد. این فعالیت کوتاه مدت هفته ایی 3 جلسه به مدت 12 هفته ادامه داشت. برای فعالیت کوتاه مدت، نتایج نشان داد: انسولین و مقاومت انسولین 24 ساعت بعد از فعالیت در هر سه گروه پایین تر بود، لپتین و l/a در گروه هوازی و ترکیبی 24 ساعت بعد از فعالیت پایین تر بود اما در گروه مقاومتی تغییری نداشت. برای فعالیت بلند مدت نتایج نشان داد: انسولین و مقاومت انسولین در هر 3 گروه بعداز 6 هفته فعالیت پایین تر بود، لپتین و l/a در گروه هوازی و ترکیبی بعد از 6 هفته و در گروه مقاومتی بعد از 12 هفته پایین تر بود. همچنین بعد از 6 هفته مجموع چربی زیر پوستی، چربی بدن و نسبت محیط کمر به لگن (w/h) کاهش و vo 2max، یک تکرار بیشینه پرس ساق پا و پرس سینه افزایش معناداری داشتند، در حالیکه آدیپونکتین، وزن و شاخص توده بدنی (bmi) تغییر معناداری نکردند (تغییرات در گروه کنترل برای متغیرها معنادار نبود). توسط رگرسیون ساده رابطه معناداری بین برخی متغیرهای انسولین (bmi، مجموع چربی زیر پوستی، درصد چربی، w/h و vo 2max) با مقاومت انسولین و l/a دیده شد، بالاترین ضریب همبستگی با l/a مشاهده شد. در نتیجه مطالعه حاضر پیشنهاد می کند که پاسخ های لپتین، آدیپونکتین، مقاومت انسولین و سازگاری آنها در ورزش کوتاه مدت و بلند مدت متفاوت بوده و به مصرف انرژی در طول تمرین و مدت و شدت آن بستگی دارد، از طرفی l/a ممکن است شاخص مفیدتری نسبت به شاخص مقاومت انسولین برای ارزیابی دقیق مقاومت انسولین در آزمودنیهای غیر فعال باشد. کلید واژه ها: l/a، مقاومت انسولین، مردان غیر فعال، ورزش

هدف: رابطه میزان تراکم استخوانی با برخی شاخص های امادگی جسمانی , رفتارهای تغذیه ای و علایم یائسگی در زنان یائسه 47-60 ساله مقدمه: یائسگی یکی از مراحل طبیعی زندگی زنان میباشد که با مشکلات عدیده ای همراه است. از شایعترین این مشکلات پوکی استخوان است.روش کار: مطالعه حاضر از نوع همبستگی است. 22 نفر از زنان یائسه 47 تا 60 سال شهر تهران به طور تصادفی انتخاب شدند. از این افراد برخی تست شاخص های امادگی جسمانی از قبیل استقامت و قدرت بیشینه در عضلات شکم و کمر و ناحیه رانی از طریق تست دراز و نشست-اکستنشن عضلات کمر و پرس پا نشسته و شاخص هوازی حداکثر اکسیژن مصرفی گرفته شد و بعد از کامل کردن 2 پرسشنامه مربوط به علائم یائسگی و عادات تغذیه ای توسط افراد انها را تحت سنجش تراکم استخوانی با روش دگزا قرار دادیم و در اخر به بررسی 3 نمره تراکم استخوانی با شاخص های گفته شده امادگی جسمانی و عادات تغذیه ای و علائم یائسگی پرداختیم. یافته ها:بین تراکم استخوانی در ناحیه کمر با ( عوامل :علائم یائسگی –ترکیب بدن -درصد چربی-حداکثر اکسیژن مصرفی-رفتارهای تغذیه -استقامت عضلات کمر- استقامت عضلات پا وقدرت عضلات شکم ارتباط معنی داری یافت نشد(05/0 <p ).بجز در موارد سن یائسگی که ارتباط معکوس و معنی داری یافت شدو در قدرت عضلات کمر-قدرت عضلات پا و استقامت عضلات شکم ارتباط مستقیم و معنا داری یافت شد(05/0 > p ). بین تراکم استخوان در ناحیه سر گردن ران با (عوامل: علائم یائسگی –ترکیب بدن -درصد چربی- حداکثر اکسیژن مصرفی-رفتارهای تغذیه -استقامت عضلات کمر- قدرت عضلات شکم قدرت عضلات کمر-قدرت عضلات پا و استقامت عضلات شکم ارتباط معنی داری یافت نشد(05/0 <(p .بجز در مورد استقامت عضلات پا که ارتباط مستقیم و معناداری یافت شد(05/0>p).بین تراکم استخوان در ناحیه استخوان ران در هیچ یک از موارد ذکر شده ارتباط معنادار یافت نشد.نتایج: زنان یائسه ای که در عضلات شکم و دارای استقامت بیشتر و در عضلات کمر و ران از قدرت بیشتری برخوردار بودند از تراکم استخوانی بیشتری نیز در ناحیه کمر برخوردار بودند. زنانی یائسه ای که در ناحیه عضلات ران از استقامت بیشتری برخوردار بودند از تراکم بیشتری در در ناحیه سر گردن ران نیز برخوردار بودند. زنانی که سن یائسگی کمتری داشتند از تراکم استخوانی بیشتر برخوردار بودند . واژه های کلیدی: استئوپروز.شاخص های امادگی جسمانی.عادات تغذیه ای.علائم یائسگی.سنجش تراکم استخوان .

چکیده در بازی بسکتبال به علت وجود سرعت زیاد در حرکات، توقف های ناگهانی، تغییر مسیرها و جابه جائی در جهت های مختلف، پرش ها و بسیاری از حرکات دیگر در حمله ودفاع، تاکید بر حفظ تعادل مورد توجه اکثر مربیان است. دویدن به عقب موجب افزایش تقاضای عضلانی، تغییر دامنه حرکتی مفاصل و درگیر نمودن حس عمقی می گردد. همچنین با توجه به اینکه متخصصین درمان برای پیشرفت قدرت و تعادل از دویدن به عقب به عنوان یک مزیت وروش درمانی استفاده می کنند، هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر تمرین دویدن به عقب بر تعادل نوجوانان بسکتبالیست بود. در این تحقیق نیمه تجربی 36 نفر نوجوان با میانگین و (انحراف استاندارد) سنی (2) 13.5 با سابقه دو سال فعالیت ورزشی در زمینه بسکتبال به طور داوطلبانه در پژوهش شرکت نمودند. آزمودنی ها به سه گروه 12 نفری تقسیم شدند. گروه اول تمرینات در سطح صاف و گروه دوم تمرینات در سطح شیب دار را به مدت شش هفته و هر هفته 3 جلسه انجام دادند. گروه سوم نیز به عنوان گروه کنترل در این مطالعه شرکت کردند. قبل و بعد از تمرینات، تعادل ایستا، نیمه پویا و پویای آزمودنی ها با استفاده از آزمون ,stork sebt و time stabilization اندازه گیری شد. از روش آماری t دو گروه همبسته برای بررسی تفاوت بین پیش آزمون و پس آزمون و از روش آماری کوواریانس در سطح معناداری0/05?p برای تحلیل تفاوت بین گروه های تمرینی استفاده شد. نتایج نشان داد که در هر دو گروه سطح صاف و سطح شیب دار تمرینات دویدن به عقب در آزمون stork (برای ارزیابی تعادل ایستا) و نیز در تمامی هشت جهت آزمون sebt (برای ارزیابی تعادل نیمه پویا) تغییرات معناداری را ایجاد نموده است. در آزمون تعادلی پویا نیز در هر دو گروه تمرین تغییرات معناداری دیده شد، اما در گروه کنترل تغییرات معناداری دیده نشد. همچنین در مقایسه بین هردو گروه در تعادل ایستا، نیمه پویا و پویا تفاوت معنی داری وجود داشت.

چکیده مقدمه و هدف: بیماری دیابت یک اختلال متابولیک است که بدنبال کاهش در ترشح انسولین و یا مقاومت به عمل انسولین ایجاد می گردد. پرنوشی،پرادراری،پرخوری،ضعف جسمانی و کاهش وزن از علائمی است که معمولا در بیماران مبتلا به بیماری دیابت دیده می شود. هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر ترکیب عصاره آبی زعفران و دو هفته تمرین بر شاخصه های گلایسمیک در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین می باشد. روش کار:مطالعه تجربی-کاربردی حاضر، بر روی 70 سر رت صحرایی نر(260-360گرم)که در پنج گروه (کنترل سالم،کنترل دیابتی،دیابتی زعفران،دیابتی ورزش ودیابتی ورزش و زعفران)تقسیم شده بودند، انجام گرفت.دیابت بوسیله تزریق تک دوز استرپتوزوتوسین (60میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن،داخل صفاقی)ایجاد گردید. مدت مطالعه 4هفته ، بعد از دیابتی شدن رت ها دوره مصرف زعفران دو هفته با دوز خوراکی 25 mg/kg b.w می باشد. فعالیت بدنی در هفته اول با شدت 10 متر بر دقیقه و به مدت 10 دقیقه بر روی تردمیل ساخته شده برای رت ها انجام گرفت و در هفته دوم با شدت 10متر بر دقیقه و به مدت 5دقیقه و با شدت12متر بر دقیقه به مدت 10دقیقه انجام گرفت.پس از پایان دوره ،ابتدا حیوانات با کلروفرم بیهوش ، سپس از قلب خون گیری صورت گرفت و فاکتورهای مورد نظر از نمونه اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد که تاثیرترکیب عصاره آبی زعفران و دو هفته تمرین بر شاخصه های گلایسمیک در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین روی گلوکز خون اثر معناداری دارد ولی بر روی انسولین خون و حساسیت به انسولین و مقاومت به انسولین تاثیر معناداری ندارد. نتیجه نهایی:این تحقیق نشان داد که استفاده از عصاره آبی زعفران و تمرین هوازی می تواند در پایین آوردن قند خون موثر باشد. ترکیبات آنتی اکسیدانی موجود در زعفران بر جذب گلوکز موثر است و همچنین ورزش می تواند با اثر شبه انسولینی در کاهش قند خون نقش داشته باشد.

زمینه و هدف: سندرم پیش از قاعدگی ترکیبی از تغییرات فیزیکی، روانی و عاطفی است که در فاز لوتئال چرخه قاعدگی رخ میدهد. این سندرم در 3% تا 8% زنان بسیار شدید بوده بطوریکه در فعالیتهای روزانه و اجتماعی مبتلایان تداخل ایجاد میکند. از آنجائیکه روشهای درمانی متفاوتی برای آن وجود دارد، درمانهای بدون عوارض به ویژه فعالیت ورزشی مورد توجه است. هدف از این مطالعه، تعیین اثر دو شدت مختلف تمرین هوازی منظم بر علائم بالینی سندرم قبل از قاعدگی است. مواد و روشها: در این مطالعه نیمه تجربی پس از اعلام فراخوان پژوهشی و بر اساس پرسشنامه مربوط به علائم pms(خلق منفی، ناراحتی و ادم)، 90 نفر از زنان با میانگین سنی (96/10 ±1/27) که واجد شرایط شرکت در این پژوهش بودند، انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. همه آزمودنیها دارای سندرم پیش از قاعدگی و فاقد سابقه هر گونه بیماری بودند. این افراد به 3 گروه تقسیم شدند. گروه فعالیت بدنی با شدت بالا (30=n)، گروه فعالیت بدنی با شدت متوسط (30=n) و گروه کنترل (30=n) که در هیچ فعالیت ورزشی شرکت ننمودند. بعد از انجام 3 ماه فعالیت بدنی و 3 جلسه در هفته، علائم مجددا در 3 گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. در این پژوهش از آمار تحلیلی manova استفاده شد. یافته ها: علائم بعد از 3 ماه تمرین هوازی منظم، در 2 گروه تجربی کاهش یافت و میزان این کاهش در دو گروه تفاوتی نداشت. هم چنین شاخص توده بدن افراد تاثیری در میزان ابتلا آنان به pms ندارد(0001/0p= ). نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که 3 ماه تمرین هوازی منظم، در کاهش علائم pms موثر است. کلمات کلیدی: سندرم پیش ازقاعدگی، تمرین هوازی با شدت بالا، تمرین هوازی با شدت متوسط.

هدف مطالعه حاضر بررسی اثر ترکیب عصاره آبی زعفران و تمرین هوازی بر غلظت آنتی اکسیدان های غیر آنزیمی کبدی در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوتوزوسین بود. روش بررسی: 41 موش صحرایی نر (سن: 3 هفته، وزن: 7/26 ± 314 گرم) به طور تصادفی در 5 گروه کنترل-سالم (6 = n) ، کنترل-دیابتی (10 = n)، دیابتی-ورزش (10 = n)، دیابتی-زعفران (10 = n) و دیابتی-زعفران-ورزش (5 = n) مورد مطالعه قرار گرفتند. به غیر از گروه کنترل- سالم، بقیه گروه ها بوسیله تزریق استرپتوزوسین دیابتی شدند، گروه دیابتی-زعفران و دیابتی-زعفران-ورزش به مدت دو هفته و روزانه به میزان mg/kg 25 زعفران به صورت خوراکی دریافت کردند. گروه دیابتی-ورزش و دیابتی- زعفران-ورزش به مدت دو هفته روزی یک بار به مدت 30 دقیقه بر روی تردمیل با سرعت 12 متر بر دقیقه دویدند. یافته ها: آنالیز واریانس (anova) نشان داد که اختلاف معنی داری در سطوح مالون دی آلدئید، گلوتاتیون و tac بین 5 گروه وجود دارد (0.001 = p). نتایج آزمون تعقیبی شفه نشان داد که در فاکتورهای اندازه گیری شده بین گروه کنترل-دیابتی با گروه دیابتی-زعفران-ورزش بیشترین اختلاف وجود دارد (0.005 = p). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که غلظت آنتی اکسیدان های غیر آنزیمی کبدی در آزمودنی های گروه زعفران، ورزش و زعفران-ورزش افزایش معنی داری یافت که این افزایش در گروهی که به صورت همزمان بارگیری زعفران و تمرینات را انجام داده بودند، افزایش بیشتری داشت و غلظت آنتی اکسیدان های کبدی آن ها به میزان موش های کنترل سالم رسید. بنابراین می توان گفت که ترکیب زعفران به همراه تمرین ورزشی با شدت اندک در بهبود ظرفیت آنتی اکسیدانی موشهای دیابتی شده موثر است

چکیده پایان نامه : مقدمه و هدف: ویبریشن کل بدن نوع جدیدی از تمرینات با تکنولوژی جدید می باشد که بطور فزاینده ای در جوامع مختلف استفاده از آن بعلت سهولت و استفاده در فضاهای مختلف از جمله منازل و سالن های ورزشی رو به گسترش میباشد همینطور اینگونه تمرینات تاثیرات بسیار زیاد و متنوعی بر روی سیستم های مختلف بدن ایجاد مینماید از جمله این تاثیرات که در مطالعات و تحقیقات گذشته بر روی آنها صورت گرفته به اختصار عبارت اند از تعادل و قدرت و استقامت و تاثیر بر سیستم های ترشحی غدد درون ریز از جمله تستوسترون و کورتیزول و هورمون رشد و ....لذا در این مطالعه تاثیر ترکیب تمرین مقاومتی و ویبریشن کل بدن با جابجایی عرضی بر غلظت تستوسترون و کورتیزول سرمی و نسبت تستوسترون به کورتیزول سرمی در مردان جوان مورد تحقیق قرار گرفت. هدف از انجام این تحقیق یافتن روشی ساده و در عین حال مفید جهت انجام ورزش در فضاهای خانگی با هدف تندرستی و در فضاهای باشگاهی با هدف ورزش قهرمانی جهت حفظ سطح آمادگی می باشد. روش کار: مطالعه از نوع نیمه تجربی بود.در این مطالعه 30 مرد جوان فعال که عضو یک تیم فوتبال دسته یک تهران بودند شرکت کردند . آزمودنیها بطور تصادفی در سه گروه تمرین ویبریشن و گروه تمرین مقاومتی و گروه تمرین ترکیبی ویبریشن و تمرین مقاومتی قرار گرفتند و به مدت 9 جلسه یک روز در میان به انجام تمرین پرداختند.خونگیری در ابتدا و انتهای جلسه اول و ابتدا و انتهای جلسه نهم انجام شد یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد که تاثیرترکیب تمرین ویبریشن کل بدن و تمرین مقاومتی در طی 9 جلسه و بصورت یک روز درمیان و با فرکانس 50 هرتز و جابجایی از نوع عرضی به میزان 4 میلیمتر که برای اولین بار در دنیا انجام شد سبب افزایش میزان غلظت تستوسترون و کاهش غلظت کورتیزول و نهایتا سبب افزایش معنی دار نسبت تستوسترون به کورتیزول شد. نتیجه نهایی: این تحقیق نشان داد که استفاده از ترگیب تمرین ویبریشن کل بدن و تمرین مقاومتی با توجه به افزایش معنی دار نسبت تستوسترون به کورتیزول نشان دهنده آنابولیکی بودن اینگونه تمرینات ترکیبی بوده و می تواند برای مربیان و ورزشکاران و همگان تمرینی مناسب و مفید باشد. کلید واژه ها:تمرین ویبریشن کل بدن/تمرین مقاومتی/ترکیب تمرین ویبریشن کل بدن و تمرین مقاومتی / تستوسترون / کورتیزول/ نسبت تستوسترون به کورتیزول

چکیده پایان نامه (شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده) : مقدمه و هدف: کراتین بعنوان یک مکمل نیروی زای موثر در بین ورز ش کاران شناخته شده است که برای افزایش توسعه عملکرد و اجرای ورزش در هنگام مسابقه مورد استفاده قرار می گیرد و استفاده از این مکمل در جوامع امروزی نمود بسیاری پیدا کرده است که با تأثیر روانی بروی افراد و با به تأخیر انداختن خستگی و افزایش تحمل لاکتات و سرعت عملکرد ورزشی می شود. و هدف از انجام این پژوهش اثرات مصرف مکمل کراتین بروی لاکتات خون و شاخص های عملکردی و ساختاری تکواندوکاران و یافتن روشی ساده و بی خطر و در عین حال مفید و با هدف قهرمانی و کسب مدال و جهت حفظ آمادگی در مسابقات پایانی و بازیابی دخایر از دست رفته atp-crp و دفع اسیدلاکتیک تولید شده حائز اهمیت می باشد. روش کار: این پژوهش از نوع نیمه تجربی بوده که در آن 20 ورزشکار به صورت تصادفی با جایگزین در دو گروه کراتین (7=n) و دارونما (10=n) تقسیم شدند گروه مکمل کراتین به مدت 6 روز هر روز 20 گرم کراتین در 4 وعده مصرف کردند در حالیکه گروه دارونما به همین شکل و اندازه گلوکز مصرف کردند آزمودنی ها آزمونی را که شامل ده نوبت پدال زدن با حداکثر سرعت و توان به مدت 6 ثانیه و استراحت غیرفعال بین هر تکرار بر روی دوچرخه کارسنج بود انجام دادند و در انتها از آزمودنی ها آزمون های 40 یارد سرعت، چابکی ایلینویز و توان بیهوازی و بی اسید لاکتیک وینگیت بعمل آمد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داده که میزان لاکتات خون و توان بیهوازی آزمودنی ها در هر دو گروه با کمی افزایش مواجه شده بود که به لحاظ آماری در هیچ یک از گروه ها معنی دار نبود و رکورد زمان اجرای آزمون های سرعت و چابکی در گروه کراتین در پس آزمون به ترتیب 38/0/ و 70/0 ثانیه بهبود یافته بود که (سطح (02/0=p ) و (01/0=p) معنی دار بود و وزن در هر دو گروه کراتین و دارونما به ترتیب 5/1 و 53/0 گیلوگرم و توده بدون چربی به ترتیب 56/1 و 68/0 کیلوگرم افزایش یافته بود که به لحاظ آماری معنی دار بود. نتیجه نهایی: این پژوهش نشان داد که مصرف مکمل کراتین علیرغم اینکه بر پاسخ لاکتات و توان تکواندوکاران نخبه تأثیر معنی داری نداشت ولی باعث بهبود سرعت و چابکی و همچین افزایش وزن و توده بدون چربی آنها شد.

پژوهش حاضر به منظور بررسی آثار کاهش وزن کوتاه مدت بر تستوسترون تام وآزاد سرمی ، کورتیزول سرمی و شاخص های عملکردی کشتی گیران جوان شهرستان دورود انجام پذیرفت. نمونه های آماری شامل 14 نفر از کشتی گیران جوان با میانگین سنی 82/0 ± 07/18 سال ، میانگین قد 46/4 ± 07/172 سانتی متر ، وزن 44/8± 04/70 و شاخص توده بدنی 05/2 ± 21/23 که به صورت هدفمند انتخاب شدند. در این پژوهش غلظت تستوسترون آزاد و توتال سرمی ، کورتیزول سرمی و شاخص های عملکردی در دو مرحله مورد اندازه گیری قرار گرفت. مرحله اول نمونه گیری در اولین روز پژوهش و در ساعت 30/7 صبح و بصورت همزمان انجام گردید. با ده روزفاصله ازمرحله پیش آزمون ، مرحله دوم نمونه گیری در ساعت 30/7 صبح بصورت همزمان انجام گردید. آزمون های عملکردی پیش آزمون نیز روز قبل از نمونه گیری اول ، در ساعت 14 تا 15 عصر و بصورت همزمان انجام گردید. آزمون های عملکردی پس آزمون نیز بعد از نمونه گیری مرحله دوم و در ساعت 14 تا 15 عصر و بصورت همزمان انجام گردید. تجزیه و تحلیل های پژوهش با استفاده از روش خطی عمومی چند متغیره با اندازه گیری های مکرر انجام و نتایج بدست آمده در این پژوهش با سطح معنی داری 5 درصد گرفته شد. در این پژوهش مشخص شد که کاهش وزن کوتاه مدت بر تستوسترون تام و آزاد سرمی، کورتیزول سرمی، نسبت تستوسترون تام سرمی به کورتیزول و نسبت تستوسترون آزاد سرمی به کورتیزول سرمی تاثیر معنی داری دارد. در مورد شاخص ها عملکردی می توان گفت که کاهش وزن کوتاه مدت تاثیر معنی داری بر قدرت بالا تنه، آمادگی هوازی و چابکی ندارد.

ویبریشن کل بدن نوع جدیدی از تمرینات عصبی عضلانی است ، هدف از پژوهش حاضر بررسی ترکیب تمرین ویبریشن کل بدن و تمرین مقاومتی بر روی میزان غلظت سرمی هورمون رشد و فاکتور رشد شبه انسولینی -1 سرمی و میزان نسبت هورمون رشد به فاکتور رشد شبه انسولینی-1 بود. روش کار: مطالعه از نوع نیمه تجربی بود.در این مطالعه 30 مرد جوان فعال که عضو یک تیم فوتبال دسته یک تهران بودند شرکت کردند . آزمودنیها بطور تصادفی در سه گروه تمرین ویبریشن و گروه تمرین مقاومتی و گروه تمرین ترکیبی ویبریشن و تمرین مقاومتی قرار گرفتند و به مدت 9 جلسه یک روز در میان به انجام تمرین پرداختند.خونگیری در ابتدا و انتهای جلسه اول و ابتدا و انتهای جلسه نهم انجام شد یافته ها: در مطالعه حاضر تفاوت معنی داری بین غلظت فاکتور رشد شبه انسولینی-1 در قبل و بعد از تمرین در گروه یک (ویبریشن) و همچنین در جلسه آخر تمرینات تفاوت معنا داری در غلظت هورمون رشد گروه دو ( مقاومتی ) مشاهده شد . نتیجه نهایی: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که ویبریشن کل بدن با فرکانس 50 هرتز و جابجایی از نوع عرضی در طی 9 جلسه تا حد چشمگیری میزان فاکتور رشد شبه انسولینی -1 را بالا برد ، همچنین تمرین مقاومتی با شدت متوسط و حجم نسبتا بالا با زمان استراحت کوتاه میزان ترشح هورمون رشد را افزایش داد. ویبریشن به صورت تنها تاثیری بر روی هورمون رشد و نسبت هورمون رشد به فاکتور شبه انسولینی -1 نداشت .

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر کاهش وزن کوتاه مدت بر تستوسترون آزاد بزاقی ، کورتیزول بزاقی و شاخص های عملکردی کشتی گیران جوان شهرستان دورود انجام پذیرفت. نمونه های آماری شامل 14 نفر از کشتی گیران جوان با میانگین سنی 82/0 ± 07/18 سال ، میانگین قد 46/4 ± 07/172 سانتی متر ، وزن 44/8± 04/70 و شاخص توده بدنی 05/2 ± 21/23 که به صورت هدفمند انتخاب شدند. در این پژوهش غلظت تستوسترون آزاد بزاقی ، کورتیزول بزاقی و شاخص های عملکردی در دو مرحله مورد اندازه گیری قرار گرفت. مرحله اول نمونه گیری در اولین روز پژوهش، در ساعت 30/7 صبح و بصورت همزمان انجام گردید. با ده روزفاصله ازمرحله پیش آزمون، مرحله دوم نمونه گیری در ساعت 30/7 صبح بصورت همزمان انجام گردید. آزمون های عملکردی پیش آزمون نیز، روز قبل از نمونه گیری اول ، در ساعت 14 تا 15 عصر و بصورت همزمان انجام گردید. آزمون های عملکردی پس آزمون نیز بعد از نمونه گیری مرحله دوم و در ساعت 14 تا 15 عصر و بصورت همزمان انجام گردید. نتیجه بررسیهای آزمایشگاهی، عملکردی و همچنین تجزیه و تحلیلهای آماری حاکی از آن دارد که کاهش وزن کوتاه مدت و سریع بر غلظت تستوسترون آزاد بزاقی، کورتیزول بزاقی، نسبت تستوسترون آزاد بزاقی به کورتیزول بزاقی، قدرت اندام فوقانی و چابکی تاثیر معنی داری ندارند. اما آمادگی هوازی در گروه کاهش وزن سریع کاهش معنی داری را نشان داد، ولی در گروه کاهش وزن کوتاه مدت این تاثیر معنی دار نبود.

سابقه و هدف:یکی از اصلی ترین بخش های آموزش نظامیان تمرینات آماده سازی جسمانی می باشد.در حال حاضر اطلاع دقیقی از میزان اثرگذاری برنامه های تمرینی مورد استفاده بر شاخص های آمادگی جسمانی و روانشناختی دانشجویان افسری وجود ندارد. به همین دلیل مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر 12هفته تمرین منتخب نظامی بر آمادگی جسمانی ، شاخص توده بدنی ، سلامت روانی و خلق و خوی دانشجویان افسری طراحی و اجرا شد.مواد وروش ها:در یک کار آزمایی نیمه تجربی که بصورت میدانی انجام شد.90نفر از دانشجویان افسری یکی از دانشگاههای نیروهای مسلح ورودی سال 1389ازبین 180دانشجو به عنوان آزمودنی مورد مطالعه قرار گرفتند.ازبین آزمودنیها 70نفر در گروه تجربی و 20نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. در ابتدای دوره(هفته اول) ،میان دوره(هفته ششم) و انتهای دوره(هفته دوازدهم ) عملکرد هوازی ،چابکی ،استقامت عضلانی و شاخص توده بدنی مورد سنجش قرار گرفت. سلامت روانی و زیر مقیاسهای خلق و خو نیز به ترتیب توسط پرسشنامه 28سوالی گلدبرگ(ghq-28) و پرسشنامه برومز سنجیده شد. یافته ها: یک دوره تمرین منتخب نظامی بر عملکرد هوازی (زمان آزمون دو 1600 متر)، عملکرد چابکی(زمان آزمون دو 9x4متر)، و عملکرد استقامت عضلانی (نمره آزمون دراز و نشست و نمره آزمون بارفیکس )تاثیر معنی داری بر گروه تجربی داشت( 000/0 (p=. ولی بر نمره شاخص توده بدنی ،نمره سلامت روانی و نمره خلق و خو تاثیر معنی داری نداشت.نتیجه گیری: بر اساس یافته های بدست آمده مشخص شد شاخصه های عملکرد جسمانی در مقایسه با شاخصه های رفتاری و ترکیب بدنی به تمرینات نظامی حساس تر میباشد. و با توجه به توسعه شاخص های آمادگی جسمانی و عدم تاثیر منفی بر شاخص های رفتاری انجام این تمرینات برای دانشجویان افسری سودمند است.

ین مطاله با هدف تأثیر شدت های متفاوت تمرین هوازی بر غلظت نسبت تستوسترون به کورتیزول و عملکرد پرش در اسب های جوان انجام شد. پانزده اسب پرش از نژاد تروبرد دو خون در محدوده سنی 5 تا 12 سال به صورت هدفمند انتخاب شدند. تمامی اسب ها رقابتی بوده و سابقه رقابت در رده اسب های مبتدی را داشتند. پس از انتخاب اسب ها، 10 اسب در گروه تجربی و 5 اسب درگروه کنترل قرار گرفتند. آزمودنی ها در یک برنامه هوازی چهار هفته ای که در هر هفته شش جلسه فعالیت می کردند، شرکت نمودند. این برنامه شامل گشت، کار زمینی، لنژ و پارکور بود. گشت شامل بیرون بردن اسب از محیط باشگاه و فعالیت در محیط طبیعی با موانع طبیعی است که می توان آن را به تمرینات فارتلک تشبیه نمود. کار زمینی شامل قدم رفتن، یورتمه کار وچهارنعل رفتن بود. لنژ شامل تمرین دادن اسب بدون سوارکار و به وسیله بند لنژی است که در دست تعلیم دهنده بوده و اسب هدایت می شود تا از محدوده ای فعالیت تعیین شده خارج نشود. پارکور نیز شامل پریدن از موانع تعیین شده بود. در هر جلسه اسب ها ابتدا با قدم رفتن به مدت 2 دقیقه با سرعت تقریبی 9/1 متر بر ثانیه(تذکر: قدم عبارت است از آهسته ترین نوع حرکت اسب که حرکتی است با چهار ضرب دست و پای اسب). در روز اول، 30 میلی لیتر خون از ورید ژگولار اسب ها در زمان استراحت پس از ضد عفونی نمودن محل خون گیری، به عمل آمد. این مرحله در داخل باکس اسب ها انجام شد. بلافاصله و 30 دقیقه پس از پایان یک جلسه فعالیت مجدداً از اسب ها خون گیری به عمل آمد. این سه مرحله خون گیری در پایان هفته دوم، هفته سوم و چهارم به همان صورت تکرار شد. نمونه های خونی اخذ شده در ظروف مخصوص جمع آوری شده و حداکثر ظرف مدت 30 دقیقه به آزمایشگاه انتقال داده شد. یک جلسه فعالیت در هفته اول، سوم و چهارم تأثر معنی داری بر غلظت کورتیزول سرمی نداشت در حالی که در هفته دوم انجام یک جلسه فعالیت موجب افزایش غلظت این هورمون شد. نیم ساعت پس از فعالیت غلظت این هورمون کاهش معنی دار یافت و کمتر از مقادیر قبل از فعالیت شد. سطوح استراحتی، بلافاصله پس از فعالیت و نیم ساعت پس از فعالیت تحت تأثیر تغییرات شدت تمرین هوازی قرار نگرفت. نتایج این مطالعه نشان داد تغییرات شدت تمرین موجب تغییراتی در سطوح استراحتی و سطوح پس از تمرین تسوسترون، کورتیزول، نسبت تستوسترون توتال و آزاد به کورتیزول می شود ولی از نقطه نظر آماری تنها تسوسترون آزاد و نسبت آن به کورتیزول دارای تفاوت معنی دار است. از این یافته ها این گونه نتیجه گرفته می شود که تسوسترون آزاد نسبت به تستوسترون تام حساسیت بیشتری نسبت به تغییرات شدت تمرین دارد. نتایج این مطالعه سودمندی استفاده از نسبت تسوسترون آزاد به کورتیزول را در تعیین فشار فیزیولوژیک ناشی از تمرین در اسب ها را همانند انسان ها مورد تأیید قرار می دهد.

هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر مصرف عصاره آبی زعفران، تمرین هوازی و ترکیب آنها بر سطوح سرمی آنزیم های کبدی alt، ast و alp در موش های نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود. 44 سرموش صحرائی نربالغ از نژاد ویستار در این مطالعه به عنوان آزمودنی انتخاب شدند و به طور تصادفی در پنج گروه قرار گرفتند و متغیرهای پژوهش اعمال شد، به طوری که آزمودنی ها توسط تزریق یک دوز داخل صفاقی استرپتوزوتوسین (60 میلی گرم بر کیلوگرم) مبتلا به دیابت نوع 1 شدند. آزمودنی ها به پنج گروه کنترل سالم، گروه کنترل دیابتی، گروه دیابتی و مکمل زعفران، گروه دیابتی و تمرین هوازی و گروه دیابتی و ترکیب مکمل زعفران وورزش تقسیم شدند. گروههای کنترل سالم و دیابتی در طول دوره فعالیت خاصی نداشته و مداخله ای را دریافت نکردند. گروه مکمل زعفران به مدت دو هفته عصاره آبی زعفران را به صورت خوراکی دریافت کردند. گروه تمرین هوازی نیز هر هفته پنج جلسه به مدت 10دقیقه روی نوار گردان با سرعت 10 متر بر دقیقه دویدند. در پایان هفته ی دوم از ناحیه بطن چپ خونگیری جهت سنجش آنزیم های مذکور به عمل آمد. از روش آماری تحلیل واریانس یک راهه مستقل جهت مقایسه بین پنج گروه استفاده شد. غلظت alt و ast سرم در گروه کنترل سالم به طور معنادار کمتر از چهار گروه دیگر بود اما تفاوت میان گروههای دیگر معنادار نبود. غلظت alp سرم در گروه کنترل سالم و گروه زعفران ورزش دیابتی کمتر از سه گروه دیگر بود و در گروه زعفران ورزش دیابتی کمتر از گروه کنترل سالم بود. به نظر می رسد 2 هفته تمرین نتواند تاثیرات بالقوه خود را ایجاد کند و تاثیر ترکیب عصاره آبی زعفران و ورزش را نیز تحت تاثیر قرار دهد. در مورد مصرف عصاره آبی زعفران نیز اگرچه طول مدت مصرف تاثیرگذار است، اما دوز مصرفی نیز مهم است. در مورد alp، با اینکه مصرف عصاره آبی زعفران و تمرین هوازی باعث تغییر معناداری در آن نشدند، اما وقتی با هم ترکیب شدند باعث کاهش معنادار سطوح alp سرم موش های دیابتی شد و لذا شاید ترکیب آنها باعث بهبود شاخص های آسیب سلولی ناشی از دیابت شود. واژگان کلیدی: alt، ast، alp، زعفران، تمرین هوازی، آنزیم های کبدی، دیابت

هدف مطالعه حاضر بررسی اثرترکیب عصاره آبی زعفران وتمرین هوازی برغلظت هورمون های تیروئیدی درموشهای صحرایی دیابتی شده بااسترپتوتوزوسین بود. بدین منظور 44 موش صحرایی نر (سن: 2ماه، وزن: 7/26 ± 314 گرم) به طور تصادفی در 5 گروه کنترل-سالم (7 = n) ، کنترل-دیابتی (7 = n)، دیابتی-ورزش (10 = n)، دیابتی-زعفران (10 = n) و دیابتی-زعفران-ورزش (10 = n) مورد مطالعه قرار گرفتند. به غیر از گروه کنترل- سالم، بقیه گروه ها بوسیله تزریق استرپتوزوسین دیابتی شدند، گروه دیابتی-زعفران و دیابتی-زعفران-ورزش به مدت دو هفته و روزانه به میزان mg/kg 25 زعفران به صورت خوراکی دریافت کردند. گروه دیابتی-ورزش و دیابتی- زعفران-ورزش به مدت دو هفته روزی یک بار به مدت 15دقیقه بر روی تردمیل با سرعت 12 متر بر دقیقه دویدند. آنالیز واریانس (anova) نشان داد اختلاف معنی داری در سطوح t3(001/0 = p) و t4(000/0 = p)بین 5 گروه وجود دارد. نتایج آزمون تعقیبی شفه نشان داد که در فاکتورهای اندازه گیری شده بین گروه کنترل-دیابتی و گروه کنترل- سالم با گروه دیابتی-زعفران-ورزش بیشترین اختلاف وجود دارد (05/0 ?p). به این صورت که در مورد t3 بیشترین میزان مشاهده شده مربوط به گروه دیابتی- زعفران- ورزش و کمترین میزان مربوط به گروه کنترل سالم بود در حالی که در مورد میزان t4 مشاهده شده بیشترین مقدار مربوط به گروه کنترل سالم و کمترین مقدار هم مربوط یه گروه کنترل دیابتی بود. نتایج مطالعه حاضر نشان داد ترکیب مکمل گیری عصاره زعفران به صورت خوراکی با اعمال تمرینات ورزشی تاثیر تعدیل کننده ی بیشتری بر غلظت هورمونهای t3 و t4 موش های دیابتی دارد، لذا پیشنهاد می شود برای نتیجه گیری بهتر از تمرینات ورزشی در بیماران دیابتی بویژه در مواردی که هدف جلوگیری از بروز بیماری های خود ایمن و جلوگیری از اختلال ناشی از دیابت در متابولیسم بدن است، از مکمل گیری زعفران به عنوان یک عامل موثر استفاده شود. لازم به ذکر است که تحقیق حاضر جزء اولین مطالعات انجام شده در خصوص تاثیر مکمل سازی زعفران بر سطوح هورمون های تیروئیدی در موش های دیابتی بوده است. لذا در کابرد نتایج آن باید با احتیاط عمل کرد. واژگان کلیدی: زعفران، دیابت، تمرین هوازی

درباره تأثیر الگوی حرکتی و شدت فعالیت بدنی بر عملکرد غده تیروئید یافته های همگونی وجود ندارد. در این پژوهش تأثیر الگوهای حرکتی متفاوت، با کنترل دقیق شدت و مدت فعالیت بدنی، بر پاسخ محور هیپوتالاموسی– هیپوفیزی– تیروئیدی(hpt) در 9 مرد جوان فعال سالم بررسی شد (89/1 81/22=bmi، 12/4 12/46= ). شرکت کنندگان در 6 جلسه مجزا روی الپتیکال ، دوچرخه کارسنج و نوارگردان با شدت های 70 و 85 درصد حداکثر ضربان قلب (mhr) به فعالیت پرداختند. نمونه های خون، پیش و بلافاصله پس از هر جلسه فعالیت به منظور اندازه گیری غلظت سرمی هورمون های غده تیروئید و تغییرات غلظت خون جمع آوری شدند. تیروتروپین (tsh) تقریباً در تمام جلسات افزایش نشان داد. پس از فعالیت روی دوچرخه کارسنج (028/0= p) با شدت 70 درصد mhr ، و نوارگردان (027/0= p ) با شدت 85 درصدmhr این تفاوت معنادار بود. تیروکسین تام (tt4) تقذبیاً در تمام جلسات فعالیت بدنی کاهش نشان داد. پس از فعالیت روی نوارگردان با شدت 85 درصد mhr این کاهش معنادار بود (017/0=p ). تری یدوتیروئین تام (tt3) بلافاصله پس از فعالیت افزایش نشان داد؛ که پس از فعالیت روی الپتیکال با شدت 70 درصد mhr این تغییر معنادار بود (014/0=p) . نتایج این مطالعه پیشنهاد می کنند که غلظت tt3 تحت تأثیر شدت و الگوی حرکتی، و غلظت tsh و tt4 به طور همزمان ناشی از شدت و تغییرات tt3 تحت تأثیر شدت الگوی حرکتی، و غلظت tsh و tt4 به طور همزمان ناشی از شدت و تغییرات tt3 قرار می گیرند. ممکن است این تغییرات به دلیل افزایش غلظت خون نیز باشد. با اینحال افزایش t3 و کاهش t4 نشانه تبدیل محیطی t4 به t3 و نیاز بافت های فعال به تأمین انرژی از مسیر هوازی است. علاوه بر این، احتمالاً عملکرد غده تیروئید در دامنه70 درصد mhr شروع به تغییر می کند؛ که قبلاً توسط دیگران نیز گزارش شده بود. کلید واژه : الپتیکال ، دوچرخه کارسنج، نوارگردان، تیروتروپین، تیروکسین، تری یدوتیرونین.

کاراته دو یکی از فنون رزمی است که در جهت توسعه شخصیت از طریق اجرای تمرین به کار می رود. رشته ورزشی کاراته از ورزش های مطرح دنیا به شمار می رود. همانند سایر رشته ها زمانی که صحبت از قهرمانی به میان می آید، نحوه گزینش افراد مستعد و سپس نوع تمرینات برای آماده سازی مطرح می گردد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر و ماندگاری دوره های برنامه تمرینی بر برخی پارامترهای بیومکانیکی ورزشکاران شرکت کننده در اردوی تیم ملی کاراته بانوان کشور با توجه به ویژگی های آنتروپومتریک آن ها بود. روش شناسی:همه 15 نفر از عضو تیم ملی کاراته بانوان کشور با میانگین سن (23سال)، قد(6/163سانتی متر)، وزن (26/56 کیلوگرم) در این پژوهش به عنوان آزمودنی شرکت کردند. از آزمودنی ها در طول بازه زمانی چهار ماه، طی چهار مرحله ] ( قبل از از شروع دوره تمرینات )، ( دوره دوم تمرینات )، ( زمان اعزام به مسابقات آسیایی ) و ( 2 ماه بعد از مسابقات، بعد از یک دوره بی تمرینی،برای ارزیابی ماندگاری تمرینات )[. در آکادمی ملی المپیک (مرکز سنجش و توسعه قابلیت های جسمانی ورزشکاران) اندازه گیری های پارامترهای بیومکانیکی( چابکی، سرعت، قدرت، توان، زمان عکس العمل شنیداری و دامنه حرکتی مفاصل) به عمل آمد. از آمار توصیفی برای محاسبه شاخص های مرکزی، توزیع فراوانی و ترسیم نمودارها جهت بررسی مشخصات عمومی آزمودنی ها استفاده شد و از آمار استنباطی برای مقایسه پارامترهای اندازه گیری شده در مراحل مختلف از آزمون ویلکاکسون در سطح معناداری 05/0استفاده شد.یافته های تحقیق:دوره های تمرین در پارامتر های چابکی، سرعت، قدرت، توان، زمان عکس العمل شنیداری و دامنه حرکتی مفاصل تاثیرگذاربوده است. نتیجه گیری نهایی: نتایج نشان داد که دوره های برنامه تمرینی در نظرگرفته شده برای آماده سازی تیم ملی کاراته بانوان کشور بر عملکرد ورزشکاران، مناسب بوده در حالی که بر میزان ماندگاری برخی پارامترهای عملکردی تاثیرگذار بوده است. واژه های کلیدی: کاراته، نخبه، آنتروپومتریک، پارامتر های بیومکانیکی، تمرین.

با وجود تمرین ورزشیalp ، ast،altکبدی اطلاعات کاملی در مورد اثر ترکیب تمرین هوازی وعصاره زعفران ترکیب آنها بر این آنزیم ها در کبد موجود نمی باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر مطالعه در این زمینه بود. روش ها:41 موش صحرایی نربه طور تصادفی در 5 گروه کنترل-سالم(n=6)،کنترل –دیابتی(n=10 )،دیابتی –ورزش((n=10،دیابتی -زعفران(n=10)ودیابتی –زعفران- ورزش(n=5) مورد مطالعه قرار گرفتند.به غیر از گروه کنترل- سالم ،بقیه بوسیله تزریق استرپتوزوتوسین دیابتی شده ،گروه دیابتی –زعفران و دیابتی-زعفران-ورزش به مدت دو هفته و روزانه به میزان 25 mg/kg زعفران به صورت خوراکی دریافت کردند.گروه دیابتی-ورزش و گروه دیابتی-زعفران-ورزش به مدت دو هفته روزی یکبار به مدت 30 دقیقه بر روی تردمیل با سرعت 12 متر بر دقیقه دویدند.یافته ها : مقادیر alt کبدی در گروه کنترل سالم به طور معنادار کمتر از دیگر گروهها بود و در گروه ورزش دیابتی به طور معنادار بیشتر از دیگر گروهها بود. مقادیر ast کبد در گروه کنترل سالم به طور معنادار کمتر از دیگر گروهها بود و در گروه ورزش دیابتی به طور معنادار بیشتر از گروه زعفران ورزش دیابتی بود. مقادیر alp کبد در گروه کنترل سالم به طور معنادار کمتر از گروههای کنترل دیابتی، زعفران دیابتی و ورزش دیابتی بود و در گروه ورزش دیابتی به طور معنادار بیشتر از گروه زعفران ورزش دیابتی بود. مقادیر alp کبد گروه زعفران ورزش دیابتی تفاوت معناداری با گروه کنترل سالم نداشت. نتیجه گیری : عدم تغییر در میزان کبدی آنزیم ها بوسیله مصرف عصاره آبی زعفران شاید به دلیل مصرف کوتاه مدت آن باشد. افزایش آنزیم ها در گروه ورزش دیابتی شاید بدلیل ناتوانی در سازگاری با افزایش بار تمرین باشد و پیشنهاد می شود بیماران دیابتی نوع 1 در کنار تمرین از مصرف زعفران استفاده کنند. واژگان کلیدی: alt، ast، alp، زعفران، تمرین هوازی، آنزیم های کبدی، دیابت

پژوهش حاضر به منظور بررسی آثار کاهش وزن کوتاه مدت بر هماتوکریت، گلبولهای قرمز و شاخص های عملکردی کشتی گیران جوان شهرستان دورود انجام پذیرفت. نمونه های آماری شامل 14 نفر از کشتی گیران جوان با میانگین سنی 82/0 ± 07/18 سال ، میانگین قد 46/4 ± 07/172 سانتی متر ، وزن 44/8± 04/70 و شاخص توده بدنی 05/2 ± 21/23 که به صورت هدفمند انتخاب شدند. در این پژوهش غلظت هماتوکریت، گلبولهای قرمز و شاخص های عملکردی در دو مرحله مورد اندازه گیری قرار گرفت. مرحله اول نمونه گیری در اولین روز پژوهش، در ساعت 30/7 صبح و بصورت همزمان انجام گردید. با ده روزفاصله از مرحله پیش آزمون، مرحله دوم نمونه گیری در ساعت 30/7 صبح بصورت همزمان انجام گردید. آزمون های عملکردی پیش آزمون نیز، روز قبل از نمونه گیری اول ، در ساعت 14 تا 15 عصر و بصورت همزمان انجام گردید. آزمون های عملکردی پس آزمون نیز بعد از نمونه گیری مرحله دوم و در ساعت 14 تا 15 عصر و بصورت همزمان انجام گردید. نتیجه بررسیهای آزمایشگاهی، عملکردی و همچنین تجزیه و تحلیلهای آماری حاکی از آن دارد که کاهش وزن کوتاه مدت بر این شاخصها تاثیر معنی داری ندارد. ولی کاهش وزن سریع بر کاهش هماتوکریت، گلبولهای قرمز و آمادگی هوازی تاثیر معنی داری دارد. در گروه کاهش وزن سریع در قدرت اندام فوقانی و چابکی تغییر معنا داری ندیده نشد.

هدف تحقیق حاضر مطالعه تاثیر هشت هفته تمرین موازی استقامتی– مقاومتی بر ظرفیت آنتی اکسیدانی و فشار اکسیداتیو اریتروسیتها بود. بدین منظور 40 آزمودنیبه طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و در یکی از چهار گروه استقامتی (10=n)، مقاومتی(10=n)، موازی(10=n)وکنترل(10=n) قرار داده شدند. برنامه تمرینی سه جلسه در هفته و به مدت هشت هفته انجام شد. برنامه تمرینی در گروه استقامتی شامل دویدن ممتد با شدت افزاینده بود که از 50 درصد ضربان قلب ذخیره شروع شد و تا 80 درصد ضربان قلب خیره افزایش یافت. گروه مقاومتی تمرینات را 50 درصد یک تکرار بیشینه در هشت حرکت شروع کرده و شدت تمرین تا 80 درصد یک تکرار بیشنه افزایش یافت. گروه موازی دقیقا برنامه تمرینات استقامتی و مقاومتی را به صورت یک در میان در طول هفته اجرا کردند. نمونه گیری از خون قبل از شروع برنامه تمرینات و بعد از هشت هفته تکرار شد. فعالیت آنزیم های سوپر اکسید دسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام پلاسما و نیز مالون دی آلدئید اندازه گیری شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری تحلیل واریانس یکطرفه با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که بین هیچکدام از متغییرهای آنزیمهای سوپر اکسید دسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و نیز ظرفیت آنتی اکسیدان پلاسما و مالون دی آلدئید بین سه گروه استقامتی، مقاومتی و موازی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0 <p). نتیجه گیری: سه نوع پروتکل تمرین می توانند موجب کاهش فشار اکسیداتیو در اریتروسیتها شوند. با وجود این نوع مکانیزم احتمالی در این سازوکار از طریق مسیرهای تطابقی آنتی اکسیدانها در سه نوع تمرین متفاوت است به طوریکه برخی آنتی اکسیدانها بعد از دوره ای از تمرین خاص تغییر معنی دار کرده و برخی دیگر از تاثیر پذیری کمتری برخودار بوده اند.

هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر بازیافت فعال ([ar] active recovery) و غیرفعال ([pr] passive recovery) بر تغییرات اینترلوکین-8 ([il-8] interleukin-8)، اینترلوکین-10 ([il-10] interleukin-10) و کراتین کیناز ([ck] creatine kinase) سرم ناشی از ورزش شدید برون گرا در دختران تمرین کرده بود. حجم نمونه را 21 دانشجوی دختر سالم تمرین کرده (میانگین سن 45/1±23 سال، قد 5/5±81/160 سانتی متر و وزن 79/2±81/60 کیلوگرم) داوطلب تشکیل داد که به صورت تصادفی در دو گروه ar (11=n) و pr (10=n) قرا گرفتند. هر دو گروه در فعالیت دویدن روی نوارگردان با شدت 80% تا%90 ضربان قلب بیشینه ([mhr] maximum heart rate) با شیب 5- درصد شرکت کردند. گروه اول به مدت 15 دقیقه با 50% تا 60% mhr روی نوار گردان با شیب صفر درصد ar داشتند و گروه دوم pr را به مدت 15 دقیقه در حالت نشسته انجام دادند. پیش از فعالیت، بلافاصله پس از فعالیت و پس از بازیافت 5 سی سی خون از ورید بازویی دست راست در ناحیه آرنج برای اندازه گیری il-8، il-10 و ck سرم از آزمودنی ها گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس یک سویه (anova) با اندازه های مکرر، lsd t مستقل و همبستگی پیرسون انجام گرفت (05/0>p). نتایج نشان داد در هر دو گروه میزان il-8 و ck سرم خون بلافاصله پس از فعالیت افزایش معنی داری داشت، این افزایش پس از دوره بازیافت نیز ادامه یافت، با این تفاوت که در گروه ar افزایش دو متغیر روند کندتری داشت. مقادیر پس از بازیافت il-8 با ck در بین دو گروه تفاوت معنی داری نشان داد. در گروه pr میزان il-10 پس از فعالیت افزایش معنی داری یافت و در دوره بازیافت نیز به افزایش خود ادامه داد. در گروه ar میزان il-10 پس از فعالیت تغییری نیافت ولی در دوره بازیافت افزایش معنی داری پیدا کرد. میزان افزایش il-10 بطور معنی داری در گروه ar بیشتر از گروه pr بود. رابطه معنی داری بین تغییرات il-8 و il-10 در دو گروه مشاهده نشد. همچنین رابطه معنی داری بین تغییرات il-8 و il-10 با ck در دو گروه مشاهده نشد. در نتیجه، یافته های مطالعه حاضر نشان داد که ap اثر معنی داری بر تغییراتil-8 il-10, و ck دارد و موجب کاهش وضعیت التهابی بدن می شود.

مقدمه و هدف: روشهای درمانی مختلفی اعم از دارو درمانی – فعالیت بدنی و رژیم های غذایی جهت درمان اختلالات چربی خون در بیماران دیابتی مورد مطالعه قرار گرفته اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثرات هایپولیپیدمیک عصاره آبی زعفران و فعالیت بدنی سبک در رتهای دیابتی شده انجام شد. روش کار: این مطالعه تجربی بر روی 70 رت نژاد ویستار انجام شد. دیابت نوع یک توسط تزریق یک دوز داخل صفاقی استرپتوزوتوسین (60mg/kg) ایجاد شد. پس از گذشت4روز رتهایی که استرپتوزوتوسین دریافت کرده بودند هایپر گلایسمی ( glu>350 mg/dl ) نشان دادند.حیوانات به پنج گروه شاهد ، دیابتی ، دیابتی تحت درمان با تمرین هوازی ، دیابتی تحت درمان با عصاره آبی زعفران و دیابتی تحت درمان با تمرین هوازی و عصاره آبی زعفران تقسیم شدند. پس از دو هفته درمان سطوح پلاسمایی کلسترول ، تری گلیسیرید ،hdl ، ldl و vldl اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج حاصل از آنالیز واریانس نشان داد که پس از دو هفته درمان با تمرین هوازی و عصاره آبی زعفران در موشهای دیابتی میزان سرمی کلسترول در مقایسه با گروه کنترل دیابتی به طور معنی داری (05/0>p ) کمتر بود. نتیجه نهایی: این مطالعه نشان داد که دو هفته فعالیت بدنی سبک همراه با مصرف خوراکی زعفران تاثیر قابل توجهی بر پروفایل لیپیدی حیوانات دیابتی دارد. کلید واژه ها:: دیابت ملیتوس -استرپتوزوتوسین- تمرین هوازی - زعفران - دیابت -زعفران- لیپید پروفایل

پرفشارخونی به دلیل شیوع زیاد و خطرات قلبی عروقی و بیماری های کلیوی همراه با آن، به عنوان یکی از مهم ترین مشکلات سلامت جدی در دنیا شناخته شده است که با تغییر در عملکرد اندوتلیال از طریق کاهش فراهمی نیتریک اکسید و آسیب نسبی در دفع سدیم از طریق کلیه همراه است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات استقامتی و مکمل گیاهی باریجه بر پروتئین شوک گرمایی و برخی از شاخص های التهابی و اکسایشی بافت کلیه موش های صحرایی نر مبتلا به پرفشار خونی ناشی از نیتروال-آرژنین متیل استر بود. این پژوهش تجربی بر روی 60 سر موش های صحرایی نر (با دامنه سنی 8 الی10 هفته و میانگین وزنی20±240 گرم) انجام شد.حیوانات پس از آشنایی با محیط جدید و نحوه فعالیت روی نوارگردان به طور تصادفی و مساوی به شش گروه کنترل، شم( سالین 9/0%،1میلی لیتر/ کیلو گرم)، l–name (10میلی گرم /کیلو گرم ،6 جلسه/ هفته)، باریجه(گاواژ معدی- 90 میلی گرم / کیلوگرم)، تمرین و تمرین+باریجه تقسیم بندی شدند. برنامه ی اصلی تمرینی شامل 8 هفته دویدن روی نوار گردان بدون شیب، با سرعت بین 15تا22 متر در دقیقه و25 تا 64 دقیقه،5 جلسه در هفته بود. پس از 12 ساعت ناشتایی شبانه و 48ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و یا تیمار، موش ها با تزریق داخل صفاقی کتامین و زایلازین فدا شدند و میزان فعالیت آنزیم sod، mda، سطوح سایتوکاین های پیش التهابی tnf-?،il-6 و hsp70 کلیوی و فعالیت ace، سطوح tac و no پلاسمایی اندازه گیری شد.آنالیز آماری با استفاده از تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد(05/0>p). نتایج نشان داد که 8 هفته مکمل سازی با عصاره هیدروالکلی باریجه، تمرین هوازی و ترکیبی از روش های مداخله ای فوق منجر به افزایش معنی دار فعالیتsod و کاهش معنی دار سطوح سایتوکاین های پیش التهابیtnf-?،il-6 ، hsp70 وmda کلیوی در موش های تیمار شده با l-name شدند. علاوه بر این تاثیر بلند مدت مصرف عصاره باریجه، اجرای تمرین هوازی و روش ترکیبی ، ضمن افزایش معنی دار سطوح tac پلاسمایی و کاهش فعالیتace پلاسمایی در موش های تحت القا پرفشارخونی با افزایش فراهمی نیتریک اکسید پلاسمایی همراه بودند. تمرینات هوازی منظم، مکمل سازی با عصاره هیدروالکلی باریجه و ترکیبی از دو روش درمانی فوق ممکن است از طریق کاهش پراکسیداسیون لیپیدی و سطوح سایتوکاین های پیش التهابی tnf-?وil-6، تنظیم مثبت دفاع آنتی اکسیدانتی ، تعدیل سطوح افزایش یافته hsp70 و توسعه فراهمی نیتریک اکسید، اثرات حمایتی خود را در مقابل استرس اکسایشی و التهاب کلیوی ناشی از نقص نیتریک اکسید سنتاز اعمال نمایند.

مقدمه در طول دوران حیات بشر، همواره استفاده از مواد طبیعی موجود در محیط زندگی انسان یکی از راه های مقابله با بیماری ها، آسیب ها و ارتقاء سطح زندگی بوده است و در طول سالیان متمادی این روش های سنتی روز به روز گسترده تر و پیشرفته تر شده است و حتی با پیشرفت تکنولوژی و تولید داروها و مواد شیمیایی مختلف طب سنتی باز هم جایگاه خود را حفظ نموده است (میل و بون ، 2000). یکی از شاخه های اصلی طب سنتی شاخه گیاهان دارویی می باشد که گستردگی بسیار زیادی داشته و صدها هزار نوع گونه مختلف را در بر می گیرد، ایران مهد بسیاری از انواع گونه های گیاهان دارویی است که بومی فلات ایران بوده و مختص این ناحیه می باشد، و حتی در سطح دنیا با نام ایران شناخته شده است (حسین زاده و همکاران 2009). یکی از مهمترین آنها زعفران ایرانی می باشد که کشور ما از عمده تولید کنندگان آن است و بخش مهمی از صادرات غیر نفتی ایران می باشد (حسین زاده و همکاران 2009). زعفران علاوه بر این که یک چاشنی غذایی پرمصرف است، اثرات فارماکولوژیک متعددی نیز دارد و یک داروی قوی محسوب می شود. زیرا به مقادیر کم (روزانه mg100 زعفران یا mg30 پودر عصاره هیدروالکلی زعفران) از راه خوراکی در انسان می تواند اثرات فارماکولوژیک قابل توجهی ایجاد نماید (ورما و بوردیا 1998؛آخوندزاده و همکاران 2005؛ نوربالا و همکاران 2005). زعفران، عصاره و تنتور آن در طب سنتی به عنوان تسهیل کننده هضم غذا، اشتها آور، آرام بخش، معرق، خلط آور، محرک، مشهی، قاعدگی آور، سقط کننده جنین و برای درمان اختلالات کبد و کیسه صفرا، اسپاسم، کرامپ، درد دندان و لثه، التهاب مخاط بینی و گلو، نفخ، بی خوابی، افسردگی، اختلالات شناختی، تشنج، بی نظمی قاعدگی، قاعدگی دردناک، خون ریزی شدید بعد از زایمان، خون ریزی مزمن از رحم، کمردرد، سرفه، آسم، برونشیت، تب، استفراغ، سرخک، مخملک، آبله، عفونت های ادراری، اسهال خونی، سرماخوردگی، اختلالات قلبی- عروقی و سرطان به کار رفته است. زعفران در طب ayurveda (طب سنتی هندوستان) به عنوان آداپتوژن افزایش دهنده مقاومت بدن در برابر استرس ها مانند تروما، اضطراب و خستگی) مصرف می شود (کیانبخت، 2008). یکی از مهمترین فواید زعفران اثر آنتی اکسیدانی آن می باشد، زعفران، کروسین، کروستین و سافرانال اثرات از بین برنده رادیکال های آزاد و آنتی اکسیدان داشته اند (آسیموپولو و همکاران 2005). با توجه به این که فعالیت از بین برندگی رادیکال شدیداً با اثر ضد پیری ارتباط دارد، پیشنهاد شده که از عصاره زعفران به عنوان یک مکمل در غذاها و نوشیدنی ها و هم چنین فرآورده های دارویی و آرایشی استفاده شود. خوردن روزانه 100 میلی گرم زعفران به صورت مخلوط در شیر برای مدت 6 هفته منجر به بهبود وضعیت آنتی اکسیدان خون بیماران مبتلا به بیماری کرونر قلبی شده است (چن و همکاران 2008). علاوه بر اثر آنتی اکسیدانی زعفران فواید ضد درد و ضد التهابی آن در مطالعاتی که برروی موش ها صورت گرفته، اثبات شده است (حسین زاده و همکاران 2003)، همچنین زعفران پراکسیداسیون لیپیدها در غشای پلاکت ها و نیز چسبیدن پلاکت ها را در خون افراد سالم بسته به غلظت و زمان استفاده از آن مهار می نماید و از این طریق می تواند خطرات قلبی-عروقی را کاهش دهد (جسی و کریشناکانتا 2005). در رابطه با سیستم ایمنی نیز مصرف سه هفته ای زعفران در مقایسه با گروه کنترل موجب کاهش معنادار igm، شمار پلاکت ها و نیز گلبول های سفید خون شده است و پیشنهاد شده است که زعفران به صورت بالقوه ممکن است از طریق تشدید پاسخ های ایمنی ثانویه در بهبود پاسخ آنتی بادی های اختصاصی در نقص های ایمنی به عنوان مثال در سالمندان موثر واقع شود ( کیانبخت و عضوی 2011). افزایش عملکرد جسمانی و اجرای ورزشی همواره یکی از چالش های انسان بوده است، به همین جهت ارائه راه کارهای در این زمینه همواره مورد استقبال قرار گرفته است و در این میان نقش تغذیه و مواد غذایی بسیار مورد توجه بوده است. مواد نیرو زا و ارگوژنیک نیز بحدی مورد استفاده قرار گرفت که بسیاری از آنها توسط نهاد ها و سازمانهای ناظر بر اجرای مسابقات ورزشی ممنوع اعلام شده است (مک آردل و همکاران 2009).

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات گرم کردن شدید و معمولی در ورزشکاران نخبه زن قایقران انجام شد. آزمودنی ها ی این پژوهش 8 نفر از تیم ملی کاناپلو با میانگین سنی 62/18 سال و میانگین قدی 05/166 سانتی متر و با میانگین توده بدنی 4875/62 کیلوگرم و میانگین درصد چربی 475/22 بودند. در پژوهش حاضر آزمودنی ها در دو مرحله آزمون شرکت می کنند. پیش از مراحل اصلی پژوهش، آزمودنی ها در جلسه ای توجیهی برای آشنایی با روند پژوهش شرکت کرده و نیز اطلاعات عمومی و اندازه های پیکری و ترکیب بدنی از آن ها گرفته می شود. در مرحله ی اصلی آزمون، آزمودنی ها ابتدا 3 دقیقه با سرعت 5 کیلومتر بر ساعت روی ارگومتر کایاک خود را گرم کرده و سپس فعالیت فزاینده تا رسیدن به vo2max را اجرا خواهند کرد. در مرحله ی دوم گرم کردن به مدت 3 دقیقه و به صورت وهله های 30 ثانیه ای پارو زدن با 100 درصد vvo2max و 30 تانیه پارو زدن با سرعت 5 کیلومتر بر ساعت اجرا می شود. سپس فعالیت فزاینده همانند مرحله ی اول اجرا شده و متغیرهای مورد نظر اندازه گیری می شود. نتایج افزایش معنادار متغییر های vo2max، تهویه ریوی، نسبت تبادل تنفسی (rer)، نبض اکسیژن و میزان اکسیژن مصرفی در جلسه گرم کردن شدیدی را نشان داد و تنها ve/vo2 در دو نوع گرم کردن تغییر معناداری نشان نداد.در کل، گرم کردن شدید تأثیر بهتری بر پویایی اکسیژن مصرفی و کاهش بیشتر ثابت زمانی اکسیژن مصرفی طی فعالیت بیشینه داشت، اما با توجه به رعایت اصل ویژگی تمرین به معنای همخوانی نوع گرم کردن با نوع تمرین، تحقیقات انجام شده به تأثیر گرم کردن شدید بر تمرینات شدید محدود است. بعید نیست که چنانچه تأثیر گرم کردن متوسط بر تمرینات متوسط نیز مورد بررسی قرار می گرفت، نتایج دیگری حاصل می شد. بنابراین همان گونه که گرم کردن شدید پیش از تمرین متوسط نتایج یاد شده را به همراه دارد، ممکن است تأثیر گرم کردن متوسط بر تمرین متوسط نیز همین نتایج را در پی داشته باشد.

طراحی آزمون هوازی ویژه ی رویینگ (rsat ) در برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی(vo2max)روورهای نخبه مقدمه و اهداف: به هنگام ورزش، وظیفه ی عمده ی قلب، رساندن اکسیژن به سلول های فعال بدن و دفع مواد زاید است.حداکثر اکسیژن مورداستفاده توسط سلول ها در طول تمرینات سنگین در واحد زمان را حداکثر اکسیژن مصرفی (vo2max)می گویند.اندازه گیری توان هوازی یا حداکثر اکسیژن مصرفی (vo2max) به عنوان شاخص آمادگی قلبی تنفسی از رایج ترین و قدیمی ترین اندازه گیری ها در فیزیولوژی ورزش است(1).مقدارvo2max را می توان با آزمون های بیشینه مستقیم به عنوان روش های ملاک مانند تجزیه و تحلیل نفس به نفس گازهای تنفسی روی چرخ کارسنج یا نوارگردان اندازه گیری کرد (2).هدف از انجام این پژوهش طراحی و اعتباریابی آزمون هوازی ویژه ی رویینگ ( (rsatدر برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی(vo2max)روورهای نخبه بود. روش شناسی: آزمودنی های پژوهش حاضر را 22 روور مرد و 9 زن روور عضو تیم های ملی رویینگبزرگسالان، زیر 23 سال و جوانان ایرانتشکیل می دادند.در جلسه اول، اهداف پژوهش برای آزمودنی ها تشریح و مشخصات فردی، اندازه های آنتروپومتریکی و ترکیب بدنی آزمودنی ها اندازه گیری شد.در جلسه دوم vo2max آزمودنی ها با استفاده از دستگاه تجزیه گازهای تنفسی و بر اساس پروتکلrsat اندازه گیری شد. معیارهای دستیابی به vo2max عبارت بود از:1)فلات در اکسیژن مصرفی 2)ضربان قلب 10± ضربه نسبت به ضربان قلب بیشینه برآوردی3)نسبت تبادل تنفسی (r) بالاتر از 1.1. آزمونrsat طوری طراحی شده بود که آزمودنی ها در محدوده ی زمانی 8 تا 10 دقیقه به vo2max خود برسند. در این آزمون، پس از 3 دقیقه گرم کردن با مقاومت ?? وات برای زنان و ?? وات برای مردان، از دقیقه 4 در هر دقیقه 25 وات بر مقاومت افزوده می شد، این کار تا جایی ادامه می یافت که آزمودنی ها دیگر نتوانند فعالیت را ادامه دهند. در جلسه سوم آزمون هوازی ویژه رویینگ(rsat) برای تعیین اعتبار آزمون دوباره توسط آزمودنی ها انجام گرفت. نتایج: یافته ها بر اساس مدل برازش رگرسیون تحلیل شد و هر کدام از متغیرها مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده متغیرتوده بدن در سطح 0.1 و متغیر زمان پایانی آزمون در سطح 0.05 معنادار شد و مدل نهایی به صورت زیر به دست آمد: vo2max = 69.904 – 0.274 body mass + 0.021 time آزمون دوباره بیانگر اعتبار بالای آزمون بود(0.85=r). بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد از میان اندازه گیری های آنتروپومتریکی و ترکیب بدنی آزمودنی ها تنها متغیر توده بدن در سطح 0.1 معنادار شد و هم چنین متغبر زمان پایانی آزمون در این بررسی تاثیر گذار بود. با توجه به این که روش های مستقیم اندازه گیری vo2max پرهزینه هستند و به پرسنل کارآزموده نیاز دارند، مربیان می توانند با پروتکل پیشنهادی و تنها با برخورداری از ارگومتر رویینگ، زمان آزمون و اندازه گیری توده بدن آزمودنی ها حداکثر اکسیژن مصرفی(vo2max) را برآورد کنند. کلید واژه ها: آزمون هوازی ویژه ی رویینگ (rsat )، حداکثر اکسیژن مصرفی(vo2max)، روورهای نخبه

تحقیق حاضر اثر 18 جلسه تمرینات پلیو متریک ، مقاومتی و ترکیب دو تمرین بر توان بی هوازی دانش آموزان 13-12 ساله می باشد برای این منظور 36 نفر از دانش آموزان انتخاب شدند و به 3گروه تقسیم شدند سپس با استفاده از ابزار های مخصوص اندازه گیریمانند کالیپر ، وزنه ، قد سنج ، مترنواری و همچنین تستهای 20متر سرعت ،پرش عمودی، دو 4.9متر و تست rastجهت پیش از آزمون و پس از آزمون گرفته شد. ابتدا داده های حاصل از پژوهش با استفاده از شاخص های گرایش به مرکز (میانگین) و پراکندگی (انحراف معیار) توصیف شد. بنابراین جهت مقایسه مقادیر متغیرها بین سه گروه حاضر در پژوهش، از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. جهت تغییرات درون گروهی نیز از آزمون t استیودنت ویژه گروههای وابسته استفاده شد. نتایج: تمرینات هرسه گروه باعث تغییر معنادار در رکورد 20متر، 4.9متر، شاخص خستگی، توان حداکثر ، دور باسن وشکم ، ونسبت دور شکم به باسن نشد . اما باعث تغییر معنادار در رکورد پرش عمودی ،توان بی هوازی اسید لاکتیک و توان حداقل شد همچنین در هرسه گروه تمرینات باعث کاهش معنادار چربی زیر پوستی سه سر بازو و ساق پا و همچنین در صد چربی بدن شدند . تمرینات هردو گروه پلایومتریک وپلایومتریک- مقاومتی باعث افزایش معنادار در توان میانگین شد . در گروههای مقاومتی وپلایومتریک تغییر معنادار در توده بدن دیده نشد اما توده بدن در گروه پلایومتریک- مقاومتی به طور معنادار کاهش یافت .

هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر تمرین استقامتی و مکمل سازی عصاره آبی دانه شنبلیله بر سطوح ویسفاتین و واسپین در رت های نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود. مواد و روش ها : دیابت از طریق تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین (mg/kg60) به 96 رت نر نژاد ویستار(وزن 200-250 گرم و سن 12 هفته) ایجاد شد. رت ها به طور تصادفی به 8 گروه تقسیم شدند:گروه تمرین استقامتی و شنبلیله با دوز g/kg74/1 (s-f1)،گروه تمرین استقامتی شنا (s)،گروه تمرین استقامتی و شنبلیله با دوز g/kg 0/87 (2s-f)،گروه تمرین استقامتی شنا و گلی بنکلامید(g-s)، گروه کنترل دیابتی (c)، گروه شنبلیله با دوز g/kg 0/87(f1)، گروه شنبلیله با دوز g/kg 1/74 (2f) وگروه گلی بنکلامید(g). تمرین استقامتی به صورت شناکردن به مدت 6 هفته ، هفته ای 5 روز و روزی 1 ساعت در یک تانک آب انجام شد. در هر وعده داروی گلی بنکلامید ، عصاره شنبلیله و محلول سالین به صورت خوراکی و با استفاده از روش گاواژ به آزمودنی ها خورانده شد. یافته ها : نتایج نشان داد که ترکیب تمرین استقامتی و عصاره آبی دانه شنبلیله با دوز g/kg 1/74 بر سطوح ویسفاتین پلاسما کاهش معنی دار دارد ولی ترکیب تمرین استقامتی و عصاره آبی دانه شنبلیله با دوز g/kg 1/74بر سطوح ویسفاتین پلاسما اثر معنی دار نداشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج ارائه شده در این پژوهش که نشان داد که تمرین استقامتی شناکردن و عصاره شنبلیله بر کاهش ویسفاتین موثر است پس می توان گفت که تمرین استقامتی و گیاه شنبلیله احتمالاً می توانند بعنوان پیشگیری یا روش درمان برای بیماری دیابت مطرح شوند.

تمرین ویبریشن به عنوان یک روش تمرینی پیشنهاد می شود که پاسخ هایی مشابه با تمرین مقاومتی دارد. اطلاعات محدودی از تاثیر پارامترهای متفاوت تمرین ویبریشن روی هورمون های رشد و igf-1 وجود دارد. هدف از این تحقیق مقایسه دامنه های متفاوت تمرین ویبریشن بر غلظت هورمون های رشد و igf-1 است. مواد و روش ها: 36 پسر سالم غیر ورزشکار به طور تصادفی به 3 گروه کنترل، تمرین ویبریشن با دامنه بالا و دامنه پایین تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت 6 هفته با دامنه 2mm در گروه دامنه پایین و 4mm در گروه دامنه بالا با فرکانس 25hz که به طور پیش رونده در هر هفته 5hz افزایش می یافت در 3 نوبت و دو تکرار در زمان های 30 تا 60 ثانیه 3 جلسه در هفته در 3 وضعیت تمرین ویبریشن را انجام دادند. 24 ساعت قبل از اجرای آزمون غلظت سرم هورمون های رشد و igf-1 و میزان توان بی هوازی و پرش عمودی عضله چهارسر ران آزمودنی ها ثبت شد و 24 ساعت پس از انجام تمرینات مجدداً آزمون ها تکرار شد. یافته ها: در مقایسه دامنه بالا و پایین تمرین ویبریشن بر تغییرات غلظت سرم هورمون رشد و igf-1 پس از 6 هفته تمرین تفاوت معنی داری مشاهده نشد. در مقایسه دامنه بالا و پایین تمرین ویبریشن بر تغییرات پرش عمودی و توان بی هوازی پس از 6 هفته تمرین تفاوت معنی داری مشاهده نشد اما در گروه دامنه بالا در مقایسه پیش آزمون و پس آزمون تغییرات پرش عمودی معنا دار بود. نتیجه گیری: افزایش نیروی جاذبه اعمال شده به عضلات با دامنه بالا و پایین ویبریشن جهت تاثیر بر محور هیپوفیز-هیپوتالاموس و تغییرات هورمون رشد و igf-1 کافی نبود، اما این تغییرات جهت تاثیر بر میزان پرش عمودی و توان بی هوازی عضله چهار سر که احتمالاً در اثر سازگاری عصبی-عضلانی حاصل شده است مناسب می باشد. لغات کلیدی: دامنه – هورمون – تمرین ویبریشن.

پژوهش حاضر به منظور بررسی آثار کاهش وزن کوتاه مدت بر کراتین کیناز قلبی و تروپونین کشتی گیران جوان شهرستان دورود انجام پذیرفت. نمونه های آماری شامل 14 نفر از کشتی گیران جوان با میانگین سنی 82/0 07/18 سال، میانگین قد 46/4 07/172 سانتی متر، وزن 44/8 04/70 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 05/2 21/23 که به صورت هدفمند انتخاب شدند. در این پژوهش غلظت کراتین کیناز قلبی و تروپونین سرمی در دو مرحله مورد اندازه گیری قرار گرفت. مرحله اول نمونه گیری در اولین روز پژوهش در ساعت 30/7 صبح به صورت همزمان انجام گردید. با ده روز فاصله از مرحله پیش آزمون مرحله دوم نمونه گیری در ساعت30/7 صبح به صورت همزمان انجام گردید نتیجه بررسی های آزمایشگاهی و همچنین تجزیه و تحلیل های آماری حاکی از آن است که کاهش وزن کوتاه مدت بر افزایش کراتین کیناز قلبی و تروپونین و نسبت کراتین کیناز قلبی به تروپونین تاثیر معنی داری دارد. ولی در مقایسه با کاهش وزن سریع این تاثیر معنی دار نبوده است.

چکیده پایان نامه (شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده) :پژوهش حاضر به منظور بررسی آثار کاهش وزن کوتاه مدت بر منوسیت و نوتروفیل کشتی گیران جوان شهرستان دورود انجام پذیرفت. نمونه های آماری شامل 14 نفر از کشتی گیران جوان با میانگین سنی 82/0 ± 07/18 سال ، میانگین قد 46/4 ± 07/172 سانتی متر ، وزن 44/8± 04/70 و شاخص توده بدنی 05/2 ±21/23 که به صورت هدفمند انتخاب شدند. در این پژوهش میزان مونوسیت و نوتروفیل در دو مرحله مورد اندازه گیری قرار گرفت. مرحله اول نمونه گیری در اولین روز پژوهش و در ساعت 30/7 صبح و بصورت همزمان انجام گردید. با ده روزفاصله ازمرحله پیش آزمون ، مرحله دوم نمونه گیری در ساعت 30/7 صبح بصورت همزمان انجام گردید. تجزیه و تحلیل های پژوهش با استفاده از روش خطی عمومی چند متغیره با اندازه گیری های مکرر انجام و نتایج بدست آمده در این پژوهش با سطح معنی داری 5 درصد گرفته شد. در این پژوهش مشخص شد که کاهش وزن سریع نسبت به کاهش وزن کوتاه مدت بر نوتروفیل تاثیر معنی دار داشت و بر مونوسیت تاثیری نداشت.

چکیده پایان نامه:هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر یک دوره فعالیت های ورزشی منتخب بر میزان آمادگی جسمانی مشمولان مراکز آموزش سربازی نیروهای مسلح و مقایسه ی آن با تمرینات ورزشی جاری می باشد. بدین منظور در ابتدا 40 نفر از سربازان مراکز آموزش نظامی 1 تهران به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی 20 نفری (گروه اول تحت فعالیت های ورزشی جاری و گروه دوم تحت تمرینات ورزشی منتخب) سازماندهی شدند. کل این تحقیق هشت هفته به طول انجامید. تمرینات ورزشی گروه تمرینات جاری در در دوره ی آموزش رزم مقدماتی به مدت 45 دقیقه از ساعت 7:15 تا 8:00 صبح و سه روز در هفته در روزهای یک شنبه، دوشنبه و چهارشنبه برگزار شد. تمرینات ورزشی جاری شامل 20 دقیقه دویدن با شدت سبک تا متوسط و سپس 25 دقیقه حرکات نرمشی شامل حرکات کششی، حرکات جنبشی و حرکات دورانی بود. همچنین تمرینات ورزشی گروه تمرینات ورزشی منتخب شامل 1- تمرینات تقویت عضلانی به روش دایره ای با حرکات آمادگی جسمانی با وزن بدن به صورت گروهی و 2- تمرینات هوازی تداومی با شدت متوسط بود. در این پژوهش تمرینات دایره ای با حرکات آمادگی جسمانی و بدون وزنه شامل شش حرکت، هر حرکت به مدت 15 ثانیه، چهار نوبت و سپس 5/2 دقیقه استراحت نیمه فعال بین نوبت ها بود است. حرکت های تمرینات دایره ای به این صورت بود که پس از اجرای شش حرکت فوق سربازان 5/2 دقیقه استراحت نیمه فعال داشتند که این زمان را به تمرینات کششی و انعطافی اختصاص می دادند. بعد از استراحت نوبت چهارم تمرینات دایره ای، برنامه ی تمرین هوازی بر اساس راهنمای کالج امریکایی طب ورزش اجرا شد که با تواتر سه جلسه در هفته و مدت جلسات تمرین 10 تا 25 دقیقه بود. تمرینات هوازی شامل پیاده روی، جاگینگ و دویدن که جلسه اول به مدت 10 دقیقه با شدت متوسط (55% تا 60%) ضربان قلب ذخیره ای و هر جلسه یک دقیقه بر زمان تمرین افزوده به طوری که در هفته ششم، هفتم و هشتم زمان تمرین در 25 دقیقه حفظ شد؛ در انتهای هر جلسه تمرین عمل سرد کردن انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل فرضیه های تحقیق از آزمون های آماری t مستقل و وابسته استفاده شده (05/0?p). نتایج این تحقیق نشان داد که تمرینات منتخب نسبت تمرینات جاری اثر بیشتری بر افزایش استقامت قلبی- تنفسی دارد؛ تمرینات منتخب و تمرینات جاری اثر یکسانی بر افزایش رکورد دو سرعت دارند؛ تمرینات منتخب و تمرینات جاری اثر یکسانی بر افزایش انعطاف پذیری دارند؛ تمرینات منتخب نسبت تمرینات جاری اثر بیشتری بر افزایش استقامت عضلات کمربند شانه ای دارد؛ تمرینات منتخب نسبت تمرینات جاری اثر بیشتری بر افزایش استقامت عضلات شکم دارد؛ تمرینات منتخب نسبت تمرینات جاری اثر بیشتری بر افزایش چابکی دارد و تمرینات منتخب نسبت تمرینات جاری اثر بیشتری بر افزایش توان اندام تحتانی دارد. با توجه به نتایج این مطالعه توصیه می شود که جهت افزایش آمادگی جسمانی نظامیان به جای تمرینات جاری از تمرینات منتخب استفاده کنند. واژه های کلیدی: آمادگی جسمانی، تمرینات جاری، تمرینات منتخب

یافته های پژوهش : یافته های پژوهش نشان داد که غلظت tnf-? سرمی در گروه های سه گانه پس از 15 روز تمرین به طور معناداری کاهش پیدا کرد ، و لیکن غلظت 6- il تغییر معناداری نکرد.همچنین نتایج تحلیل واریانس بر پاسخ غلظت های 6- il و tnf-? سرمی در گروه های سه گانه پس از 15 روز تمرین و مصرف مکمل امگا-3 به ترتیب نشان می دهد ، که تفاوت معنی داری در 6- il فقط بین گروه اول و دوم وجود دارد (0.003 f= ، 0.05p< ) ، در حالی که تفاوت معنی داری در tnf-? در بین سه گروه وجود دارد. نتیجه گیری : نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مصرف روزانه دو کپسول 3 گرم امگا-3 که در مجموع حاوی 2400 میلی گرم epa و 1200 میلی گرم dha بوده می تواند التهاب ناشی از تمرینات فزاینده ورزشی را در زمینه سایتوکاین التهابی tnf-? به گونه ای معنادار بکاهد. هرچند در مورد متغیر دیگر یعنی il-6 تفاوت معناداری در گروه دارونما و استفاده کننده از مکمل امگا-3 دیده نشد.

پژوهش حاضر به منظور تعیین تاثیر کشیدن قلیان بر ظرفیتهای تنفسی و ظرفیت ای ورزشی ورزشکاران می باشد. نمونه های آماری شامل 15 نفر (8 نفر گروه کنترل و 7 نفر گروه تجربی)می باشند. در این آزمون از شاخصه های fev1,fev1/fvc و fvc جهت نمایش ظرفیت های تنفسی و از شاخصه vo2max جهت نشان دادن ظرفیت ورزشی آزمودنی هااستفاده شد . اندازه گیری ها در سه مرحله انجام شد : مرحله اول بدون استعمال قلیان , مرحله دوم بلافاصله پس از کشیدن قلیان , و مرحله سوم پس از گذشت 24 ساعت. تجزیه تحلیل داده ها بوسیله نرم افزار spss و از شیوه one way anova انجام گرفت. با وجود اینکه نتایج آزمون کاهش در میزانfev1/fvc , fvc , fev1 را نشان داد ولی این کاهش از نظر آماری معنی دار نبود. بررسی های آماری کاهش در میزان vo2max گروه تجربه را نسبت به گروه کنترل در تست دوم نسبت به تست اول تایید کرد که این کاهش در تست سوم نسبت به تست اول به حداقل رسید و از لحاظ آماری قابل توجه نبود. نتایج تحقیق بیان می کند که کشیدن قلیان تاثیر قابل ملاحظه ای بر ظرفیت های تنفسی ورزشکاران ندارد. و در مورد ظرفیت های ورزشی نتایج بیان می کند که vo2max ورزشکاران بلافاصله پس از کشیدن قلیان کاهش می یابد و این تغییر منفی پس از گذشت 24 ساعت به حالت طبیعی خود باز می گردد.

پژوهش حاضر به منظور بررسی آثار کاهش وزن کوتاه مدت بر گلبول سفید، ائوزینوفیل و پلاکت کشتی گیران جوان شهرستان دورود انجام پذیرفت. نمونه های آماری شامل 14 نفر از کشتی گیران جوان با میانگین سنی 82/0 07/18 سال، میانگین قد 46/4 07/172 سانتی متر، وزن 44/8 04/70 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 05/2 21/23 که به صورت هدفمند انتخاب شدند. در این پژوهش غلظت گلبول سفید، ائوزینوفیل و پلاکت سرمی در دو مرحله مورد اندازه گیری قرار گرفت. مرحله اول نمونه گیری در اولین روز پژوهش در ساعت 30/7 صبح به صورت همزمان انجام گردید. با ده روز فاصله از مرحله پیش آزمون مرحله دوم نمونه گیری در ساعت30/7 صبح به صورت همزمان انجام گردید نتیجه بررسی های آزمایشگاهی و همچنین تجزیه و تحلیل های آماری حاکی از آن است که کاهش وزن کوتاه مدت بر افزایش گلبول سفید، ائوزینوفیل، نسبت ائوزینوفیل به گلبول سفید و نسبت گلبول سفید به پلاکت تاثیر معنی داری ندارد. اما کاهش وزن کوتاه مدت منجر به تاثیر معناداری در میزان پلاکت ها و کاهش آنها می شود.

مقدمه: rosها گونه های فعال اکسیژن می باشد که دائماً در شرایط فیزیولوژیکی و در نتیجه استرس اکسیداتیو تولید می شوند. استرس اکسیداتیو در بسیاری از پروسه های پاتولوژیکی نقش دارد. برای حفظ مولکول های بیولوژیک مخصوصاً dna، لیپید و پروتئین ها از آسیب های احتمالی، همه ارگانیسم های مصرف کننده اکسیژن دارای یک سیستم آنتی اکسیدانی جامع، شامل ترکیبات آنزیمی و غیر آنزیمی هستند. سوپر اکسید دسموتاز، گلوتا تیون پراکسیداز و کاتالاز از انزیم های اصلی و مورد توجه هستند. ترکیبات غیر آنزیمی شامل مولکول هایی از قبیل اسید اوریک، بیلی روبین و مولکول های کوچک از قبیل ویتامین e، c می باشد. فعالیت بدنی و ورزش به علت افزایش روند اکسیداسیون در بدن موجب تولید رادیکالهای آزاد و افزایش ros (گونه های فعال اکسیژن ) می شود که باعث تخریب بافتها می شوند. در کنار آنتی اکسیدان های کلاسیک ترکیبات فنولیک به عنوان آنتی اکسیدان های مهم در گیاهان شناخته شده اند که بعضی از آنها خاصیت آنتی اکسیدانی قوی تری نشان می دهند زعفران از گیاهان آنتی اکسیدانی می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر مکمل زعفران بر mda ، اسید اوریک و بیلی روبین طی یک جلسه فعالیت برونگرا طراحی و اجرا شد. روش کار:در یک کار آزمایی نیمه تجربی، 21 مرد فعال بطور هدفمند در دسترس به عنوان آزمودنی انتخاب و به صورت تصادفی در 3 گروه مکمل زعفران(7نفر)، گروه)کنترل مثبت) مکمل ویتامین c(7نفر)و گروه دارونما(7نفر) به مدت 14 روز به شکل کپسول دریافت کردند. بعد از 14 روز مکمل گیری، آزمودنی ها با شدت 70%حداکثر اکسیژن مصرفی روی تردمیل با شیب منفی 10% به مدت 45 دقیقه دویدند. 5 میلی لیتر خون قبل از مکمل، 14روز پس از مکمل، بلافاصله بعد از فعالیت و60 دقیقه پس از فعالیت جهت ارزیابی مقادیر mda، ، اسید اوریک و بیلی روبین جمع آوری شد. یافته ها:نتایج نشان داد مکمل زعفران از افزایشmda پس از فعالیت جلوگیری نموده، در صورتیکه در گروه دارونما mda افزایش معنی داری داشته است، همچنین در گروه ویتامین c و گروه دارونما پس از یک وهله فعالیت برونگرا باعث افزایش اسید اوریک شد، درحالیکه بیلی روبین تغییر معنی داری را نشان نداد. نتیجه نهایی: بر اساس یافته های این مطالعه پیشنهاد می شود مکمل گیری با زعفران قبل از انجام فعالیت های برونگرا به عنوان یک اقدام پیشگیرانه برای کاهش بروز فشار اکسیداتیو ناشی از فعالیت انجام گیرد.

تمرین ورزشی منظم به عنوان یک استراتژی مهم برای کاهش التهاب مزمن پذیرفته شده است. اما هنوز مشخص نشده است که چه نوع تمرینی مناسب تر است. هـدف از پژوهش حاضر مقایسـه اثر تمرین استقامتی تناوبی شدید و مقاومتی غیرخطی بر غلظت سرمی سایتوکاین ها (اینترلوکین-6، 10، 17 و 20) در مردان چاق است. آزمودنی ها ابتدا بر اساس سن و درصد چربی بدن یکسان سازی شدند و سپس به صورت تصادفی در گروه های تمرین مقاومتی غیرخطی (با میانگین سن 2/5 ± 4/40 سال، 12 نفر)، تمرین تناوبی استقامتی شدید (با میانگین سن 7/3 ± 6/39 سال، 12 نفر) و کنترل (با میانگین سن 1/4 ± 9/38 سال، 10 نفر) قرار گرفتند. نمونه ی خون از آزمودنی ها در حالت ناشتا پیش و پس از 12 هفته تمرین گرفته شد. غلظت اینترلوکین-6، 10، 17 و 20 با روش الایزا اندازه گیری شد. گروه های تمرین سه جلسه در هفته برای مدت 12 هفته تمرین اجرا کردند، در حالی که آزمودنی ها در گروه کنترل سبک زندگی غیرفعال خود را حفظ کردند. برنامه ی گروه تمرین مقاومتی غیرخطی با تاکید بر استقامت عضلانی بود که شامل تمرین با وزنه در شدت های مختلف (10 حرکت، یک نوبت ? 20 تکرار، 40 درصد یک تکراربیشینه برای هفت جلسه.، 11، 2 ? 15، 60% برای 12 جلسه.، 10، 3 ?10، 75% برای 10 جلسه.، 10، 4 ? 3، 90% برای 6 جلسه و 5، 4 ? 2، 95% برای یک جلسه). برنامه ی گروه تمرین استقامتی تناوبی شدید شامل چهار وهله ی چهار دقیقه ای دویدن بر روی نوارگردان با شدت 80 تا 90 درصد حداکثر ضربان قلب و سه دقیقه استراحت فعال بین وهله ها بود. نتایج نشان داد که پس از 12 هفته تمرین، تغییر معناداری در غلظت سرمی سایتوکاین ها در هر دو گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد (05/0 > p). در این مطالعه مشخص شد که غلظت اولیه سایتوکاین ها بر اساس مقادیر ارائه شده توسط شرکت سازنده کیت ها برای افراد سالم و غیرچاق نرمال بوده است. بنابراین، به نظر می رسد که تمرین ورزشی منظم پتانسیل کمتری برای ایجاد تغییرات معناداری در غلظت نرمال سایتوکاین ها دارد.

مقدمه: انجام فعالیت¬ها وتمرین¬های بدنی شدید و فعالیت برونگرا، به احتمال زیاد موجب آسیب غشای سلولی می¬شود ودر اثر آسیب غشای سلولی می¬شود و در اثر آسیب، رهایی آنزیم¬ها به درون جریان خون زیاد می¬شود. یکی از اندام¬های حیاتی درگیر درفعالیت¬های ورزشی گوناگون، کبد است که میزان آنزیم¬های آن ast ، altو alp درخون ممکن است در اثر فعالیت¬های ورزشی، افزایش یابد. امروزه برای کاهش اثرات التهابی و آسیب رسان فعالیت¬های ورزشی، مصرف مکمل¬های حفاظتی نیز بسیار گسترده شده است و مورد استفاده ورزشکاران قرار گرفته است. زعفران از گیاهانی با اثر ضد التهابی و محافظتی کبد می¬باشد. بر این اساس اثر عصاره زعفران برفعالیت آنزیم هایalt ، ast وalp طی یک جلسه فعالیت برونگرا در مردان فعال مورد مطالعه قرار گرفته است. روش کار:در یک کار آزمایی نیمه تجربی ، 21 مرد فعال بطور هدفمند در دسترس به عنوان آزمودنی انتخاب و به صورت تصادفی در 3 گروه مکمل زعفران(7نفر)، گروه)کنترل مثبت) مکمل ویتامین c(7نفر)و گروه دارونما(7نفر) به مدت 14 روز به شکل کپسول دریافت کردند.بعد از 14 روز مکمل گیری،آزمودنی¬ها با شدت 70%حداکثر اکسیژن مصرفی روی تردمیل با شیب منفی 10% به مدت 45 دقیقه دویدند.5 میلی لیتر خون قبل از مکمل ، 14روز پس از مکمل ، بلافاصله بعد از فعالیت و60 دقیقه پس از فعالیت جهت ارزیابی مقادیر آنزیم هایalt ، ast وalp جمع آوری شد. یافته ها:نتایج نشان داد فعالیت بدنی و مکمل زعفران بر مقادیر آنزیم هایalt ، ast تغییر معنی¬داری را نشان نداد. وalp در گروه زعفران و ویتامین c افزایش داشته است.

در این پژوهش طی فراخوانی از میان 90 نفر، 28 زن سالم غیر ورزشکار بصورت هدفمند و در دسترس با میانگین سنین 4/0 ± 28 سال، میانگین وزن 62 کیلوگرم، میانگین قد 8/163 سانتیمتر و شاخص توده بدن بین 22 تا 25 انتخاب شدند و بطور تصادفی در چهار گروه 7 نفره تقسیم شدند .گروه a تجربی 1 مصرف مکمل بابونه با دوز 400 میلیگرم 4 بار در روز هر 6 ساعت یکبار (روزانه 1600میلیگرم)، گروه b تجربی 2 مصرف مکمل بابونه با دوز 100 میلیگرم 4 بار در روز هر 6 ساعت یکبار (روزانه 400 میلیگرم)، گروه c کنترل مثبت داروی ابیوپروفن 300 میلیگرم 4 بار در روز ((روزانه 1200 میلیگرم)، گروه d دارو نما (نشاسته) 300 میلیگرم هر 6 ساعت یکبار (روزانه 1200 میلیگرم). همه گروه¬ها به مدت 14 روز مکمل ها را مورد مصرف قرار دادند و قبل از شروع مکمل گیری اولین نمونه خونگیری انجام شد، دومین نمونه خونگیری در یک روز پس از پایان مصرف مکمل (قبل از انجام فعالیت) انجام شد، سومین مرحله خونگیری 4 ساعت بعد از فعالیت، چهارمین مرحله خونگیری 24 ساعت بعد از فعالیت، پنجمین 48 و ششمین خونگیری72 ساعت بعد از پایان فعالیت انجام شد. لازم به ذکر است که همه نمونه گیری ها در ساعت ناشتا (8 صبح) در وضعیت استراحت و به صورت نشسته از ورید راست بازویی به وسیله سرنگ 5 سی سی انجام شد. طی جلسه ای توجیهی آزمودنی ها با نحوه اجرای فعالیت آشنا شدندو همه 28 نفر پرسشنامه وضعیت تندرستی و رضایت نامه را جهت اعلام آمادگی برای شرکت در انجام یک جلسه تمرین اکسنتریک و مصرف مکمل بابونه و همینطور 6 بار خونگیری پر نمودند . قبل از اجرا 15 دقیقه برنامه گرم کردن بر روی تردمیل با سرعت 6 کیلومتر بر ساعت انجام شد سپس اجرای فعالیت با دستگاه پشت پا در 5 ست با وزنه ای معادل 20 تکرار بیشینه ( پس از مشخص شدن 20 تکرار بیشینه هر شخص به صورت آزمون و خطا ) با 15 تکرار تا حد وا ماندگی و استراحت 1 دقیقه بین هر ست انجام شد. اندازه گیری پرش سارجنت (پرش عمودی) بوسیله دیوار مدرج و اندازه گیری دور ران بوسیله متر نواری انجام شد. فاکتورهای التهابی il-6 و crp بوسیله کیت های الایزا و دستگاه الایزا ریدر اندازه گیری شدند. بررسی شدت درد بوسیله پرسشنامه های مقیاس بندی شده درد ذهنی تالاگ و درد بصری آنالوگ (vas) اندازه گیری شدند

عنوان: ترکیب تمرین مقاومتی و عصاره آبی خارخاسک بر روی آنزیم های آنتی اکسیدانی کبد رت های نر سالم. هدف: بررسی اثر دوزهای 5،10،15% عصاره آبی خارخاسک بر بهبود عملکرد آنزیم های آنتی اکسیدانی کبد می باشد. از آنجائی که تاکنون مطالعات مختلفی جهت بررسی اثر تمرین مقاومتی و اثر عصاره آبی خارخاسک به تنهایی صورت پذیرفته و در هیچ مطالعه ای اثر ترکیب این دو بررسی نگردیده است ما بر آن شدیم تا این اثرات را به صورت ترکیبی بررسی نماییم. روش اجر: نمونه های آماری به ده گروه کنترل، دوز یک عصاره آبی خارخاسک، دوز دو عصاره آبی خارخاسک، دوز سه عصاره آبی خارخاسک، تمرین مقاومتی با دوز یک عصاره آبی خارخاسک، تمرین مقاومتی با دوز دو عصاره آبی خارخاسک، تمرین مقاومتی با دوز سه عصاره آبی خارخاسک، کنترل تمرین، استانازول با تمرین مقاومتی، استانازول تقسیم گردیدند سپس برنامه تمرینی شامل 8 هفته و 3 روز در هفته بود. رت ها از نردبان 26 پله فقط بالا می رفتند و این عمل را در سه ست چهارتایی اجرا می نمودند استراحت بین ست ها 3 دقیقه بود. خوراندن عصاره آبی خارخاسک (گاواژ) صورت گرفت. پس از کشتار نمونه های آماری بررسی های مقتضی بر روی آنزیم های آنتی اکسیدانی کبد صورت پذیرفت. نتایج: حاکی از آن است که دوز 15% عصاره آبی خارخاسک در ترکیب با تمرین مقاومتی بر بهبود عملکرد آنزیم های آنتی اکسیدانی کبد بسیار موثرتر بوده و در افزایش سه آنزیم آنتی اکسیدانی کاتالاز، سوپر اکساید دسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز سهم به سزایی داشته است.

چکیده هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر همزمان مکمل دارچین و تمرین هوازی بر غلظت آلبومین و فریتین دختران جوان غیر فعال، پس از یک فعالیت وامانده ساز بود. به همین منظور 21نفر دانشجوی دختر دانشگاه آزاد (واحد تفت یزد)، در دامنه سنی 20 تا 25 سال به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و بعد انجام پیش آزمون به صورت تصادفی در 3 گروه هفت نفره، شامل گروه مکمل دارچین، گروه دارونما و گروه ویتامین cجای داده شدند. آزمودنی ها در یک دوره_ی مصرف 14 روزه مکمل خوراکی دارچین، دارونما و ویتامین c، به صورت روزانه 2 عدد کپسول (هر کپسول 500 میلی گرم ) شرکت کردند. سپس قبل، بلافاصله بعد و 1 ساعت بعد از فعالیت هوازی روی تردمیل (آزمون بروس) بعمل آمد که تا زمان واماندگی ادامه داشت و بعد از هر مرحله آزمون از شرکت کنندگان خون گیری به عمل آمد. یافته ها نشان داد مصرف مکمل خوراکی دارچین منجر به افزایش غلظت آلبومین و فریتین در آزمودنی ها شده است. همچنین فعالیت های هوازی منجر به کاهش غلظت فریتین و جذب بهتر آهن خون شده، اما تاثیری بر غلظت آلبومین در آزمودنی ها نداشت . p<0/05بنابراین می توان گفت که مصرف آنتی اکسیدان طبیعی به شکل مکمل دارچین و فعالیت های هوازی منجر به اثر برجسته بر آنتی اکسیدان های غیر آنزیمی درونزاد می گردد. واژه های کلیدی:

هدف از این مطالعه بررسی پاسخ کراتین کیناز به یک وهله فعالیت برونگرا متعاقب مکمل سازی بابونه در دختران غیر فعال بود. 28 دختر غیر فعال سالم و فاقد علائم کوفتگی عضلانی به طور هدفمند در دسترس به عنوان آزمودنی انتخاب و به صورت تصادفی به چهارگروه مکمل بابونه دوز 1600 ( سن 48/2±83/28 سال،وزن 17/4±466/65 kg ، قد 77/6±67/61cm ،bmi 13/2±12/25و7n=) ، بابونه دوز 400(سن 29/3±14/28سال ، وزن86/5±11/61kg ، قد63/7±29/164cm ،bmi 03/2±67/ 22و 7n=) ،گروه (کنترل مثبت ) ایبوپروفن ( سن82/2±00/29سال ، وزن96/5±20/62kg ، قد19/6±50/164cm ، bmi49/1±96/22و 7n= ) وگروه دارونما ( سن13/3±86/27سال ،وزن80/6±84/61kg ، قد00/6±00/165 cm،b mi81/1±68/22 و 7n= )تقسیم شدندو به مدت 14 روز عصاره الکلی بابونه به شکل کپسول دریافت کردند بعد از 14 روز مکمل گیری جهت ایجاد کوفتگی از دستگاه پشت پا خوابیده استفاده شد. پروتکل ایجاد کوفتگی عضلانی با وزنه ثابت 20 کیلو گرم و تعداد 15 تکرار و 5 تکرار بعد از خستگی و استراحت 1 دقیقه بین هر نوبت اجرا شد. اندازه محیط ران، درد تالاگ، مقیاس بصری درد آنالوگ ،پرش عمودی و کراتین کیناز (ck)در شش نوبت (قبل از شروع مصرف قرص ها، قبل از شروع پروتکل تمرینی، 4 ساعت بعد از انجام پروتکل تمرینی، 24، 48 و 72 ساعت بعد از فعالیت برونگرا) ، اندازه¬گیری شد. از آزمون های تحلیل واریانس دوراهه4*6 و 4*5 یک عاملی با اندازه¬گیری های مکرر و تصحیح بن فرونی و آزمون های تعقیبی برای مقایسه تأثیر بابونه و ایبوپروفن در نوبت¬های¬ مختلف استفاده شد.

هدف از این مطالعه بررسی پاسخ لاکتات دهیدروژناز به یک وهله فعالیت برونگرا متعاقب مکمل سازی بابونه در دختران غیر فعال بود. 28 دختر غیر فعال سالم و فاقد علائم کوفتگی عضلانی به طور هدفمند در دسترس به عنوان آزمودنی انتخاب و به صورت تصادفی به چهارگروه مکمل بابونه دوز 1600 ( سن 48/2±83/28 سال،وزن 17/4±466/65 kg ، قد 77/6±67/61cm ،bmi 13/2±12/25و7n=) ، بابونه دوز 400(سن 29/3±14/28سال ، وزن86/5±11/61kg ، قد63/7±29/164cm ،bmi 03/2±67/ 22و 7n=) ،گروه (کنترل مثبت ) ایبوپروفن ( سن82/2±00/29سال ، وزن96/5±20/62kg ، قد19/6±50/164cm ، bmi49/1±96/22و 7n= ) وگروه دارونما ( سن13/3±86/27سال ،وزن80/6±84/61kg ، قد00/6±00/165 cm،b mi81/1±68/22 و 7n= )تقسیم شدندو به مدت 14 روز عصاره الکلی بابونه به شکل کپسول دریافت کردند بعد از 14 روز مکمل گیری جهت ایجاد کوفتگی از دستگاه پشت پا خوابیده استفاده شد. پروتکل ایجاد کوفتگی عضلانی با وزنه ثابت 20 کیلو گرم و تعداد 15 تکرار و 5 تکرار بعد از خستگی و استراحت 1 دقیقه بین هر نوبت اجرا شد. اندازه محیط ران، درد تالاگ، مقیاس بصری درد آنالوگ ،پرش عمودی و لاکتات دهیدروژناز (ldh)در شش نوبت (قبل از شروع مصرف قرص ها، قبل از شروع پروتکل تمرینی، 4 ساعت بعد از انجام پروتکل تمرینی، 24، 48 و 72 ساعت بعد از فعالیت برونگرا) ، اندازه¬گیری شد. از آزمون های تحلیل واریانس دوراهه4*6 و 4*5 یک عاملی با اندازه¬گیری های مکرر و تصحیح بن فرونی و آزمون های تعقیبی برای مقایسه تأثیر بابونه و ایبوپروفن در نوبت¬های¬ مختلف استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که مصرف روزانه 400 و 100 میلی گرم عصاره الکلی بابونه به مدت 14 روز موجب کاهش قابل ملاحظه و معنی¬داری در غلظت آنزیم ldh نشد اما در گروه بابونه با دوز بالا مقدار تغییرات بعد از 72 ساعت به طور معنی داری از دیگر مراحل بیشتر بوده است (0055/0p<). درد تالاگ، مقیاس بصری درد آنالوگ، درگروه بابونه هردو دوز نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کمتر بود(p<0.005).اندازه محیط ران گروه مصرف کننده بابونه و ایبوپروفن بعد از ایجاد کوفتگی افزایش و در مراحل بعد کاهش و بازگشت به حالت اولیه داشت. میزان کاهش نسبت به گروه کنترل معنی¬دار بود (005/0p<) .

چکیده: مقدمه: افزایش چربی احشایی به همراه لیپوپروتئین کم چگال و کاهش لیپوپروتئین پرچگال زمینه ی ابتلا به تصلب شرایین را در بیماران مبتلا به دیابت مهیا می کند. پاراکسوناز-1 یک آنزیم همراه لیپوپروتئین پرچگال است که به عنوان عامل مهم جلوگیری از اکسیداسیون لیپید ها و تشکیل اکسید لیپوپروتئین کم چگال، مورد توجه محققین قرار گرفته است. همچنین، امنتین-1 و چمرین، آدیپوکین های جدیدی هستند که تحریک حساسیت انسولین و جذب گلوکز را تحت تأثیر قرار می دهند. داده های اندکی در مورد تأثیر تمرین ورزشی بر سطوح پاراکسوناز-1، امنتین-1 و چمرین در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 وجود دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرین مقاومتی بر غلظت پلاسمایی پاراکسوناز 1، امنتین-1 و چمرین در وضعیت دیابتی می باشد. مواد و روش ها: 24 زن بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 2 به طور تصادفی به گروه های تمرین مقاومتی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. برنامه ی تمرین مقاومتی 3 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته بود. غلظت پاراکسوناز-1، امنتین-1، چمرین و سطوح نیم رخ لیپیدی، گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شدند. برای بررسی درون گروهی متغیر ها از آزمون t- همبسته و هم چنین برای مقایسه ی بین گروهی از آزمون کوواریانس استفاده گردید. یافته ها: نتایج بررسی درون گروهی نشان داد که بعد از 8 هفته تمرین مقاومتی، سطوح لیپو پروتئین پرچگال در گروه تجربی افزایش معنی دار داشت ولی در گروه کنترل تغییرات آن ها معنی دار نبود. همچنین نتایج بررسی درون گروهی نشان داد سطوح امنتین-1، کلسترول، تری گلیسیرید و لیپوپروتئین کم چگال در هر دو گروه تجربی و کنترل تغییرات معنی داری نداشتند. در حالی که نتایج سطوح چمرین، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین در گروه تجربی کاهش معنی داری را نشان دادند، ولی در گروه کنترل تغییرات آن ها معنی دار نبود. نتایج بررسی بین گروهی نشان داد بین سطوح چمرین، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین پلاسما در آزمودنی های گروه تمرین نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد. اما در سطوح امنتین-1، پاراکسوناز-1، کلسترول، تری گلیسیرید و لیپو پروتئین پرچگال تفاوت معنی داری وجود ندارد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است، با توجه به کاهش معنادار سطوح چمرین، شاخص مقاومت انسولینی می توان بیان نمود که تمرین مقاومتی می تواند به عنوان یک عامل موثر در بهبود حساسیت انسولینی در بیماران دیابتی نوع 2 به کار گرفته شود. واژگان کلیدی تمرین مقاومتی، پاراکسوناز-1، امنتین-1، چمرین، نیم رخ لیپیدی

چکیده پایان نامه (شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده) : هدف از این مطالعه، بررسی اثر همزمان مصرف عصاره آبی دانه شنبلیله و تمرین هوازی بر غلظت پلاسمایی مالون دی آلدهید و گلوتاتیون پراکسیداز در رت های دیابتی شده با stz بود. 80 رت نر به عنوان آزمودنی انتخاب و پس از دیابتی شدن در شرایط استاندارد 12 ساعت نور و 12 ساعت تاریکی همراه با آب و غذا: به 8گروه: استقامتی (e)، استقامتی دوز g/kg87/0 از عصاره شنبلیله (e-f1)، استقامتی دوز g/kg74/1 از عصاره شنبلیله (e-f2)، دوز شنبلیله g/kg87/0 (f1)، دوز شنبلیله g/kg74/1 (f2)، گلی بن کلامید (g)، گلی بن کلامید تمرین استقامتی (eg) و کنترل دیابت تقسیم شدند. تمرینات شامل 8 هفته تمرین شنا بود. نمونه های خونی پس از قربانی نمودن رت ها، از قلب حیوان گرفته شد. در تحلیل آماری با استفاده از آزمون کلموگروف اسمیرنف نرمال بودن داده ها تایید شد. جهت بررسی تغییرات از مدل آماری تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد و در صورت مشاهده تفاوت از آزمون تعقیبی توکی برای تعیین محل تفاوت استفاده شد. نتایج نشان داد شنبلیله به تنهایی موجب افزایش فعالیت برخی آنتی اکسیدان های آنزیمی بخصوص گلوتاتیون پر اکسیداز در رت های دیابتی می گردد و هنگام افزودن فعالیت تمرینی شنا این افزایش در فعالیت آنزیمی هم برای گلوتاتیون پر اکسیداز و هم مالون دی آلدهید خیلی بیشتر می گردد. از این رو فعالیت بدنی و مصرف شنبلیله نه تنها تداخلی ایجاد نمی کند بلکه اثر هم افزایی داشته و اثرات تقویت کننده سیستم آنتی اکسیدانی بیشتری نیز نشان می دهند. علاوه بر این گلی بن کلامید نیز موجب ارتقاء سطح آنزیمی گلوتاتیون پر اکسیداز شده ولی این افزایش در مقایسه با شنبلیله خیلی کمتر می باشد، با این وجود نقش ترکیبی این دو از سویی در افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و از سویی بهبود شرایط دیابتی رت-ها کم اهمیت نمی باشد. کلید واژه: استرس اکسیداتیو، مالون دی آلدهید، گلوتاتیون پراکسیداز و تمرین استقامتی

مقدمه: برنامه تمرین بر مبنای مهارت بصورت گسترده برای بهبود عملکرد مهارتهای تکنیکی و جسمانی بخصوص برای ورزشکاران ورزشهای تیمی استفاده می گردد همچنین یکی از روشهای تمرینی رایج در فوتبال بهره گیری از روشهای تناوبی شدید ((hiit است. در مورد ترکیب این دو شیوه تمرینی به صورت تمرینات تناوبی شدید بر پایه مهارت در فوتبالیست های جوان آماتور مطالعات اندکی صورت گرفته است و ابعاد مختلفی از آن بدون پاسخ مانده است لذا پژوهش حاضر در صدد این است تا تاثیر تمرینات تناوبی شدید بر پایه مهارت های فوتبال را بر توان هوازی، توان بی هوازی، سرعت ،چابکی و پرش عمودی بازیکنان فوتبال جوان مورد بررسی قرار دهد. مواد و روش ها: 22 آزمودنی با میانگین سن 65/0 ± 13/16 سال که همگی عضو یک تیم بودند به صورت داوطلب در این پژوهش شرکت کردند و به صورت تصادفی در دو گروه تمرین تناوبی شدید ((hiit بر پایه مهارت (12 نفر) و گروه کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. تمرینات شامل 12 جلسه و 2 جلسه در هفته بود. یک هفته قبل از اجرای پژوهش، آموزش های لازم به آزمودنی ها داده شد. برنامه تمرینی تیم مورد نظر هفته ای 3 جلسه بود که هر دو گروه با هم انجام می دادند ولی گروه تمرین ((hiit بر پایه مهارت علاوه بر این 3 جلسه، 2 جلسه دیگر پروتکل پژوهش را انجام دادند. برنامه تمرینی گروه تمرینی شامل 4 ایستگاه به ترتیب دریبلینگ و دوی سرعت، چابکی و شوت، دوی سرعت به شکل t و سر زدن، دوی سرعت به شکل w و دریافت های مختلف و پاس بود که در دو هفته اول با 2 تکرار برای هر ایستگاه ،دو هفته دوم 3 تکرار برای هر ایستگاه و دو هفته آخر با 4 تکرار هر ایستگاه را با حداکثر توان انجام دادند که هر تکرار ایستگاه ها بین 15 تا 20 ثانیه بود، زمان ریکاوری بین تکرارها 40 ثانیه و زمان ریکاوری بین ایستگاه ها در دو هفته اول 3 دقیقه و در دو هفته دوم و سوم 4 دقیقه بود. ضمنا شدت تمرینات با استفاده از ضربان سنج های پلار اندازه گیری شد. آزمون های پژوهش یک هفته قبل از برنامه و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی انجام گرفته شد. از آزمون های آماری t مستقل و وابسته برای تجزیه و تحلیل داده های آماری استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که برنامه تناوبی شدید بر پایه مهارت بر حداکثر اکسیژن مصرفی (001/0>p )، اوج توان (001/0 p <)، حداقل توان (001/0 p <)، میانگین توان (001/0>p )، شاخص خستگی (003/0 p =)، چابکی (013/0 p =) و دوی سرعت 30 متر(048/0 p =) تاثیر معنادار داشته و بر دوی سرعت 10 متر(261/0 p =) و پرش عمودی (172/0 p =) تاثیر معناداری ندارد. نتیجه گیری: با توجه به بهبود توان هوازی، حداکثر ،حداقل، میانگین توان ،شاخص خستگی، چابکی و دوی سرعت 30 متر استفاده از این تمرینات با توجه به اصل ویژگی تمرین ضروری است و در مورد عدم تغییر دوی سرعت 10 متر و پرش عمودی احتمالا تمرینات با مدت زمان طولانی تر و یا نسبت کار به استراحت دیگری لازم است تا بهبود در این شاخص ها صورت گیرد و توصیه می گردد این تمرینات در مقاطع مختلف فصل با دیگر تمرینات همراه گردد.

هدف از اجرای این پژوهش بررسی تاثیر ترکیب تمرین مقاومتی و عصاره آبی گیاه خارخاسک بر tac ( ظرفیت آنتی اکسیدانی تام ) و سیستاتین c در بافت کلیوی رتهای نر ویستار سالم بود. به این منظور 90 رت سالم نر با وزن 360-260 گرم انتخاب و به طور تصادفی در 10 گروه تقسیم بندی شدند.3 دوز از داروی خارخاسک 5 ، 10 و 15 mg به ازای کیلوگرم وزن بدن به تنهائی و همراه با تمرین مقاومتی، گروه تمرین به تنهائی، گروه کنترل ، و نیز یک داروی بدنسازی ( استانوزولول ) به تنهائی و همراه با تمرین مقاومتی تشکیل دهنده گروه های این پژوهش بودند. به این موش ها به مدت 8 هفته 5 بار در روز تمرین مقاومتی با وزنه های متصل به دم آنها داده شد و در یک زمان مشخص در روز به گروه های تمرین و عصاره، و عصاره به تنهائی، عصاره خارخاسک گاواژ می شد. به گروه دارو هم به میزان 2 mg به ازای کیلوگرم وزن بدن داروی استانوزولول گاواژ شد.48 ساعت پس از آخرین دوره تمرینی حیوانات بیهوش شده و نمونه گیری بافتی از آنها انجام شد. پس از هموژنیزاسیون بافتی میزان فاکتورهای tac و سیستاتین c در بافت کلیوی رت ها اندازه گیری شدند. بر طبق تحلیل داده ها با نرم افزار spss نسخه 20 و از روش آنوای یکطرفه و تست تعقیبی توکی مشخص شد که دوز 10 mg به ازای کیلوگرم وزن بدن عصاره خارخاسک می تواند روی فاکتور tac اثر معنی دار داشته باشد. اما روی فاکتور سیساتین c اثر معنی داری را نداشت. نتیجه گیری : در کل عصاره آبی گیاه خارخاسک بر فاکتور tac به صورت معناداری موثراست، ولیکن بر فاکتور سیستاتین c تاثیر معناداری را نشان نداد. پس این عصاره در کنار تمرین مقاومتی می تواند ظرفیت آنتی اکسیدانی بافت کلیوی را در آزمودنی های این پژوهش افزایش دهد.

چکیده پایان نامه (شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده) : هدف از این مطالعه، بررسی اثر تمرین استقامتی و مکمل سازی عصاره آبی بذر شنبلیله بر آنتی اکسیدان های پلاسما در رت های دیابتی شده بود. 80 رت نر به عنوان آزمودنی انتخاب و پس از دیابتی شدن در شرایط استاندارد 12 ساعت نور و 12 ساعت تاریکی همراه با آب و غذا به 8گروه: استقامتی (e) ، استقامتی دوز g/kg87/0 از عصاره شنبلیله (e-f1) ، استقامتی دوز g/kg74/1 از عصاره شنبلیله (e-f2) ، دوز شنبلیله g/kg87/ (f1) ، دوز شنبلیله g/kg74/1 (f2) ، گلی بن کلامید (g) ، گلی بن کلامید تمرین استقامتی (eg) و کنترل دیلبت تقسیم شدند.تمرینات شامل 6 هفته بود. نمونه های خون از قلب حیوان گرفته شد. جهت بررسی تغییرات از مدل آماری تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. در صورت مشاهده تفاوت معین دار از آزمون تعقیبی توکی برای تعیین محل تفاوت استفاده شد. سطح معناداری نیز برای تمام محاسبات (05/0p<) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد یک دوره مصرف شنبلیله بدون فعالیت بدنی نیز موجب افزایش سوپراکسیداز دیسموتاز در مقایسه با موش های دیابتی گروه کنترل می گردد، اما میزان افزایش کاتالاز در مقایسه با sod در موش های دیابتی که دوز های g/kg87/0 و g/kg74/1 شنبلیله مصرف کرده بودند معنادار نبود و ترکیب تمرین شنا و شنبلیله باعث افزایش معنادار و خیلی بیشتری در فعالیت آنزیم های sod و cat شد. از این رو فعالیت بدنی و مصرف شنبلیله نه تنها تداخلی ایجاد نمی کند بلکه اثر هم افزایی داشته و اثرات تقویت کننده سیستم آنتی اکسیدانی بیشتری نیز نشان می دهند. کلید واژه: استرس اکسیداتیو، سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و تمرین استقامتی

زمینه و هدف: شیوع چاقی نه تنها با گسترش بسیاری از بیماری ها مرتبط است؛ بلکه باعث توسعه التهاب های سیستمیک در ارگان های فیزیولوژیک و کارکردی بدن می شود. از طرفی تمرین مقاومتی مرتبط با شدت و مدت استفاده شده می تواند با تأثیر بر توده عضلانی، ترکیب بدنی را بهبود ببخشد. حال این پرسش پدید می آید که اگر تمرینات مقاومتی با مصرف گیاهانی که عمدتا اثرات ضد التهابی دارند همراه شود چه تأثیر بر میزان التهاب بدن بوجود خواهد آمد؟ لذا پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی غیر خطی به همراه مکمل شیرین بیان بر شاخص های هورمونی لوتئینی(lh) و تستوسترون مردان جوان سالم غیر فعال و دارای اضافه وزن انجام شد. روش شناسی تحقیق: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و کاربردی می باشد که به شکل آزمایشگاهی بصورت پیش آزمون پس آزمون انجام گرفت. تعداد 48 نفر دانشجوی داوطلب (با دامنه سنی 18-25 سال و شاخص توده بدنی kg/m2 26- 29) بطور تصادفی به 6 گروه(8 نفر) تقسیم شدند. به غیر از گروه کنترل سایر گروه های تجربی دوزهای مختلف 250 و 500 میلی گرمی شیرین بیان یا دارو نما را مصرف کردند. پروتکل تمرینی به مدت 8 هفته،3 جلسه در هفته برای همه ی گروه های تمرین به شکل دقیق به مرحله اجرا درآمد. به منظور تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک طرفه و مکرر با رعایت شرایط و پیش فرض ها استفاده گردید. کلیه آزمون ها توسط نرم افزار spss 23 انجام شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که اختلاف معنی داری بین میانگین شاخص های هورمونی lhو t در تمام گروهها پیش و پس از آزمون وجود دارد (05/0p<). نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت، تمرین مقاومتی غیر خطی به همراه مکمل شیرین بیان در مردان جوان سالم غیر فعال دارای اضافه وزن،اثرات مفیدی در جهت کاهش شاخص های هورمونی lh و t دارد. علاوه بر این، باعث بهبود نیمرخ های فیزیولوژیکی و آنتروپومتریکی در آنها می شود. واژه های کلیدی: تمرین مقاومتی غیر خطی،lh ، تستوسترون، شیرین بیان، اضافه وزن

مقدمه: تحقیق حاضر به منظور تاثیر تمرین مقاومتی غیر خطی به همراه مکمل شیرین بیان بر شاخص های التهابی hs-crp ،il-1?مردان جوان سالم غیر فعال دارای اضافه وزن انجام شد. روش بررسی: در یک مطالعه نیمه تجربی، تعداد 48 دانشجوی مرد غیر ورزشکار سالم داوطلب( با دامنه سنی 18-25 و شاخص توده بدنی 26- 29) شهرستان یزد انتخاب و به طور تصادفی در 6 گروه همگن 8 نفره: گروه تمرین مقاومتی غیر خطی – دوز1(مصرف 250 میلی گرم مکمل شیرین بیان)، گروه تمرین مقاومتی غیر خطی -دوز2(مصرف 500 گرم مکمل شیرین بیان) ، گروه بدون تمرین– دوز1(مصرف 250 میلی گرم مکمل شیرین بیان). گروه بدون تمرین –دوز2(مصرف 500 میلی گرم مکمل شیرین بیان) ، گروه تمرین مقاومتی غیر خطی-دارونما(مصرف آرد سوخاری) و گروه کنترل-دارونما(مصرف آرد سوخاری) تقسیم شدند. برنامه های تمرینی به مدت 8هفته (3روز در هفته) انجام شد. hs-crp،il-1? قبل و بعد از دوره ی تمرینی اندازه گیری شد. در نهایت داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی نظیر آزمون های پارامتریک آنالیز واریانس یک طرفه و آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر عاملی، آزمون تعقیبی بونفرونی و تی همبسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان دادگروهی که تمرین مقاومتی غیر خطی انجام داده اند نسبت به گروهی که تمرین نداشتند به طور معنادار crp(p=0/000) و(p=0/031) il-1? کاهش داشته اند.همچنین نتایج نشان داد گروهی که مصرف مکمل شیرین بیان داشتند نسبت به گروهی که مکمل شیرین بیان مصرف نمی کردند به طور معنی داری crp(p=0/000) و (p=0/000) il-1? کاهش داشته اند.همچنین نتایج نشان داداثر تعاملی تمرین مقاومتی غیر خطی و مکمل شیرین بیان در کاهش شاخص crp(p=0/000) و (p=0/000) il-1? معنادار بوده است.همچنین نتایج نشان داد cpr و il-1? به صورت معناداری در گروههایی که مصرف دوز 500 میلی گرم نسبت به دوز 250 میلی گرم داشتند،کاهش داشته است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصله از تحقیق جهت کاهش شاخص il-1? و hs-crp تمرینات مقاومتی غیر خطی به همراه مصرف مکمل شیرین بیان در افراد دارای اضافه وزن توصیه می گردد. واژه های کلیدی: تمرین مقاومتی غیر خطی،hs-crp ،il-1?، مکمل شیرین بیان.?

چکیده ندارد.