نوستالژی اصطلاحی است که از روانشناسی وارد ادبیات و هنر شده است و برای توصیف و تحلیل آثار ادبی به کار برده می شود. نوستالژی در واقع تقابل گذشته و امروز و تلاش برای دست یابی به دنیایی آرمانی است که در گذشته وجود دارد. نوستالژی در ادبیات رفتاری آگاهانه است که هنرمند می کوشد با بهره گیری از آن به گذشته باز گردد. منوچهر آتشی (1312 ـ 1384) از شاعران پرکار ادبیات معاصر است که نوستالژی در آثار او از تشخص قابل توجهی برخوردار است. بازگشت به وطن که در آثار او به صورت بازگشت به زادگاه دیده می شود و همچنین عوامل و زمینه های اجتماعی ـ سیاسی و فرهنگی بیشترین سهم را در خلق احساسات نوستالژیک در اشعار آتشی دارد. این پایان نامه مشتمل بر یک مقدمه و چهار فصل است که عبارتند از: فصل اول پیشینه و طرح پژوهش. فصل دوم کلیات و تعاریف که به ریشه بابی لغوی و معانی اصطلاحی واژه و همچنین طرح مباحث پیرامون نوستالژی پرداخته شده است. در فصل سوم نیز شرح حال و آثار منوچهر آتشی بیان شده است و در فصل چهارم جنبه های نوستالژیک در اشعار منوچهر آتشی مورد بررسی قرار گرفته است. کلید واژه: نوستالژی، دنیای آرمانی، شعر معاصر، منوچهر آتشی

چکیده ندارد.