چکیده امروزه با توجه به توسعه فنون و روشهای نوین کنترل آب های زیرزمینی کاربرد دیواره آب بند در پروژه های مختلف رو به گسترش می باشد. یکی از کاربردهای دیواره آب بند احداث آن به منظور افزایش آبدهی چاه می باشد که نمونه ای از آن سدهای زیرزمینی می باشند. دیواره آب بند به صورت ترکیبی با چاه های پمپاژ در خشک اندازی نیز مورد استفاده قرار می گیرد. بنابراین در این تحقیق به بررسی این دو حالت با استفاده از مدل فیزیکی پرداخته شده است. در حالت نخست با قرارگیری دیواره آب بند در اعماق نفوذ و فواصل مختلف از چاه بالادست و پایین دست تأثیر این دو عامل بر آبدهی چاه مورد بررسی قرار گرفته است. در حالت دوم نیز با قرارگیری دیواره آب بند در اعماق نفوذ و فواصل مختلف و برداشت از چاه با دبی های مختلف به بررسی تأثیر این عوامل بر میزان افت سطح آب و آبدهی چاه پرداخته شده است. به منظور بررسی تأثیر نفوذپذیری خاک، آزمایش های فوق برروی سه نوع خاک با نفوذپذیری مختلف انجام شده است. آزمایش ها با استفاده از یک مدل آزمایشگاهی به نام دستگاه هیدرولوژی که قابلیت مدل سازی جریان آب های زیرزمینی و چاه های برداشت را دارد انجام شده است و در انتها نیز نتایج به صورت نمودار و رابطه ارائه شده است و در حالت خشک اندازی نیز یک راهکار به منظور طراحی سیستم بهینه ارائه شده است. همچنین با انجام این تحقیق این نتایج بدست آمد که با قرارگیری دیواره آب بند در بالادست چاه آبدهی چاه کاهش می یابد که این کاهش در خاک های با نفوذپذیری بیشتر، کمتر است و با افزایش فاصله دیواره آب بند تا چاه آبدهی چاه کاهش می یابد. با احداث دیواره آب بند در پایین دست چاه می توان آبدهی چاه را افزایش داد که میزان افزایش در خاک های با نفوذپذیری کمتر، بیشتر است و با افزایش فاصله دیواره آب بند افزایش آبدهی چاه کم می شود و هر چه نفوذپذیری خاک بیشتر با شد تأثیر دیواره آب بند کمتر می شود. کلیدواژه ها: دیواره آب بند، سپرکوبی، خشک اندازی، سدزیرزمینی، آبدهی چاه، مدل فیزیکی