نام پژوهشگر: مهران کیانی راد

بررسی مکانیسم رها سازی فسفات از سطوح هیدروکسید آهن توسط سه ایزوله سودوموناس با استفاده از اسپکتروسکوپی atr-ftir
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه تبریز - دانشکده کشاورزی 1389
  فاطمه اکبرپور سراسکانرود   ناصر علی اصغرزاد

شناخت مکانیسم های رها سازی فسفات در خاک توسط میکروارگانیسم ها سبب بهره گیری مناسب از این موجودات مفید خاکزی به منظور بهبود وضعیت حاصلخیزی خاک افزایش قابلیت جذب عناصر غذایی وتأمین سلامتی گیاه، از مهم ترین شیوه های علمی برای کمک به پایداری تعادل سیستم زنده خاک وجلوگیری از خطر تراکم آلاینده های شیمیایی در محیط زیست محسوب می گردد. در این تحقیق مکانیسم های رها سازی فسفات از سطح هیدروکسید آهن توسط سه ایزوله سودوموناس(pseudomonas putida pseudomonas fluorescence ایزوله تبریز و pseudomonas fluorescence cha0 ) با استفاده از اسپکتروسکوپی atr-ftir مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور هیدروکسید آهن به صورت مصنوعی بر روی کاغذ صافی قرار داده شده و فسفات بر روی آن بارگذاری شد. سپس سه ایزوله سودوموناس مذکور با حجمی از سوسپانسیون باکتری معادل107×5 باکتری و دو شاهد (شاهد i با حجمی از سوسپانسیون معادل107×5 سلول باکتری و در محیط کشت و شاهد ii فقط محیط کشت استریل) درون محیط کشت king ?s b بدون فسفر به مدت دو هفته درون شیکر انکوباتور در دمای 26 درجه سانتی گراد و با سرعت 140 دور در دقیقه قرار گرفتند. در پایان آزمایش نمونه ها به مدت 20 دقیقه با سرعت 6000 دور در دقیقه سا نتریفوژ شدند. سپس فسفات رها سازی شده توسط ایزوله های باکتریایی اندازه گیری شد. بخشی از فسفات رها سازی شده در بیوماس باکتری و بخشی دیگر در عصاره روئی (به شکل آلی ومعدنی) وجود داشت که مورد اندازه گیری قرار گرفتند. به منظور تعیین مکانیسم های رها سازی فسفات از سطوح هیدروکسید آهن قرص های استانداردی از کاغذ صافی پودرشده و پودر kbr تهیه شد و با دستگاه atr-ftirمورد طیف بینی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمار باکتری سودوموناس پیوتیدا دارای بیشترین درصد فسفر معدنی(02/49%) در عصاره روئی بود. بیشترین درصد فسفر در بیوماس باکتری ( 49/55%) و کمترین درصد رها سازی فسفر کل از سطح هیدروکسید آهن(74/35%) مربوط به سودوموناس فلورسنس چااو و همچنین بیشترین درصد فسفر رها سازی شده از کاغذ صافی(34/55%) ، کمترین درصد فسفر معدنی(4%) و بیشترین درصد فسفر آلی (69/55%) در عصاره روئی مربوط به سودوموناس فلورسنس ایزوله تبریز بود. تفسیر طیف های atr-ftir و ftirحاصله نشان داد که تولید و رها سازی پروتون یکی از مکانیسم های مهم در رها سازی فسفر توسط هر سه ایزوله باکتری می باشد. بعلاوه تولید سیدروفور پایووردین و تبادل آنیونی کربوکسیلات با فسفات نیز به عنوان دیگر مکانیسم های احتمالی رها سازی فسفر توسط هر سه ایزوله باکتری مطرح می باشد .

بررسی کارایی خاکپوشهای پلیمری در تثبیت کانونهای فرسایش بادی با استفاده از شبیه ساز فرسایش بادی
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه تربیت مدرس - دانشکده کشاورزی 1391
  رسول فیروزفر   حسینعلی بهرامی

عمل فرسایش پدیده ای است که در آن مواد خاکی توسط عواملی از قبیل آب و باد از بستر اصلی خود جدا شده و انتقال مییابند. در مناطق خشک و نیمه خشک نیز فرسایش بادی عامل اصلی هدر رفتن خاک است. باد هر ساله صدها میلیون تن خاک را از سطح بیابانهای کره زمین کنده و جابجا میکند. علاوه بر شرایط هواشناسی، عوامل سطحی زمین، با تغییرپذیری ذاتی زمانی و مکانی خود، در تعیین میزان انتشار گرد و غبار اهمیت بسزایی دارند. گرد و غبار بسته به بزرگی رویداد، مواد شیمیایی همراه و فاصله ای که طی میکند، از هر دو جنبه مثبت و منفی، نقش مهمی در محیط زیست بازی میکند. یکی از روشهای حفاظت خاک، مالچ پاشی است. محصولات متنوع طبیعی و شیمیایی برای مهار غبار به کار میروند که خاکپوشهای پلیمری از جمله مواد به کار گرفته شده در کنترل غبار میباشند. در انتخاب یک خاکپوش پلیمری به عنوان تثبیت کننده خاک در برابر فرسایش بادی، فاکتورهای مهمی چون نوع پلیمر، کارایی آن در کنترل فرسایش خاک، میزان استفاده، دوام در برابر عوامل محیطی و اثرات زیست محیطی آن میبایستی لحاظ گردند. در این تحقیق پس از آزمایشات مقدماتی بر روی نمونه های خاک، از سه نوع خاکپوش پلیمری در برابر تنشهای حرارت و بارندگی در خاک، و تنشهای اشعه ماوراءبنفش و حرارت در پلیمر استفاده شد. همچنین برای مقایسه میزان تخریب پذیری خاکپوشها از آنها در صحرا استفاده گردید. نتایج حاصل از آزمایشات فرسایش در تونل باد با توجه به سرعت آستانه فرسایش بادی در شرایط باد با سرعت 20 متر بر ثانیه، نشان داد که اختلاف معنی داری بین میزان فرسایش بادی نمونه های خاک تیمار شده با خاکپوش پلیمری و شاهد (تیمار شده با آب و بدون آب) وجود داشته و افزودن پلیمر با غلظتهای 5، 10 و 15 درصد، مخصوصا در غلظتهای بالاتر، باعث کاهش چشمگیر غبار از 10 و 2 میلیگرم بر متر مکعب به حد استاندارد میزان غبار یعنی 15/0 میلیگرم بر متر مکعب شده است. نتایج آزمون ftir نشان میدهد که حرارت همراه اشعه ماورابنفش باعث تخریب بیشتر در بعضی پلیمرها و همچنین احتمال ایجاد سمیت در یک نمونه پلیمری میشود. نتایج میزان تخریب پذیری در صحرا نشان داد پلیمرها باعث افزایش هدایت الکتریکی خاک میشوند.