هدف اصلی کشاورزی پایدار کاهش نهاده¬های مصرفی، افزایش چرخه داخلی عناصر غذایی خاک از طریق کاهش خاک ورزی و استفاده از کودهای زیستی بجای کودهای شیمیایی در جهت افزایش عملکرد محصولات کشاورزی است. مواد شیمیایی نقش مهمی در افزایش محصولات کشاورزی دارد اما سبب به خطر افتادن سلامت ومحیط زیست می شود. به همین دلیل به کارگیری اصول اکولوژیک در تولید غذا جایگزین مواد شیمیایی در کشاورزی پایدار شده است، از اینرو به منظور بررسی تأثیر میکوریزا و اسید هیومیک بر روی برخی خصوصیات گیاه دارویی مرزه در سطوح مختلف کود اوره در سال زراعی 92 ـ 91 در محل گلخانه تحقیقاتی مرکز آموزش علمی و کاربردی جهاد کشاورزی شهرستان سمنان آزمایشی بصورت فاکتوریل و در قالب پایه طرح بلوک¬های کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتور کودی شامل : کود اوره در سه سطح: 0 ، 125 و 175 کیلوگرم در هکتار و میکوریزا در سه سطح: عدم کاربرد، گونه glomus mosseae و گونه glomus interaradices و اسید هیومیک در دو سطح عدم کاربرد وکاربرد2 کیلوگرم در هکتار بودند. نتایج نشان داد مصرف کود شیمیایی اوره باعث افزایش صفاتی مانند عملکرد تر و خشک اندام هوایی، وزن خشک ریشه، ارتفاع، سطح برگ، عملکرد اسانس، رنگدانه¬های فتوسنتزی شد. همچنین تلقیح میکوریزا نیز اثر معنی¬داری بروزن خشک ریشه، عملکرد اسانس، رنگریزهای فتوسنتزی و کلونیزاسیون ریشه داشت. کاربرد اسید هیومیک اثر معنی داری بر عملکرد و بازده اسانس نداشت ولی باعث افزایش وزن خشک ریشه رنگریزهای فتوسنتزی و غلظت npk گیاه شد و نتایج نشان داد در کاربرد تلفیقی کودها، کاربرد مقادیر مختلف کود اوره و گونه¬ی interaradices بیشترین اثر را بر صفات اندازه گیری داشت. به نظر می رسد تلفیق مقادیر مختلف کود اوره و میکوریزا گونه interaradices با تأثیر بر برخی از خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی خاک باعث بهبود شرایط رشد گیاه مرزه شد.

یکی از مهمترین مشکلات تولیدکنندگان هلو (prunus persica) کنترل اندازه و رشد رویشی این درختان است . در حالیکه پایه های پاکوتاه کننده مناسب برای هلو موجود نیست استفاده از روشهای دیگر کنترل کننده رشد که علاوه بر کاهش رشد رویشی کیفیت میوه و میزان عملکرد درختان را افزایش دهد از اصول پراهمیت مدیریت باغات هلو می باشد. با توجه به این هدف ، در باغات کشت و صنعت -مغان درختان بالغ (چهارساله) هلو از ارقام جی اچ هیل و رداسکین که بر روی پایه بذری هلو کشت شده بودند انتخاب گردید. پکلوبوترازول در دو غلظت 0/5 و 1/5 (گرم ماده موثر برای هر درخت) قبل از باز شدن جوانه ها، به صورت کاربرد خاکی اطراف تنه درختان استفاده شد و اثرات کوتاه مدت ناشی از آن در فاصله زمانی 1375-1376 مورد ارزیابی قرار گرفت . تاثیرات تیمارهای pbz بر روی شاخصهای رشد رویشی، میزان مواد معدنی و درصد آب نسبی برگها بررسی شد. براساس نتایج بدست آمده پکلوبوترازول باعث کاهش رشد رویشی در سطح بسیار معنی دار در سال اول بعد از کاربرد شد. غلظت کلسیم در تمام مراحل در برگهای درختان تیمار شده در سطح بالاتری نسبت به درختان شاهد قرار داشت ، در حالیکه میزان ازت و فسفر تغییر معنی داری نشان ندادند. کاهش غلظت پتاسیم برگی در اثر تیمار با pbz نیز مشاهده گردید. میزان آب نسبی برگها در درختان تیمار شده رقم جی اچ هیل نسبت به درختان شاهد در سطح بالاتری قرار داشت . وجود رابطه مستقیم بین افزایش غلظت pbz و افزایش اثرات آن، نظیر رشد رویشی در بررسی نتایج مشخص شد. با توجه به اینکه در اثر کاربرد pbz در سال اول تا 70 درصد از هرس سالانه کاسته شده است . می توان نتیجه گرفت که pbz می تواند تا حد زیادی جایگزین هرس در باغهای هلو شود، توجه به این مسئله از نظر اقتصادی بسیار حائز اهمیت است .