هدف از این مطالعه اندازه گیری قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی جیره های مختلف (چهار جیره) با استفاده از سه روش جمع آوری کل مدفوع (tfc)، خاکستر نا محلول در اسید (aia) و لیگنین نا محلول در اسید (adl) در شتر می باشد. جیره های آزمایش شامل کاه گندم، کاه گندم + تفاله انار، کاه گندم + سبوس برنج و کاه گندم + کود مرغ بود. بدین منظور از 4 نفر شتر نر با میانگین وزن 35/9±25/116 کیلوگرم استفاده شد. شترها در جایگاه انفرادی قرار گرفتند. قبل از دوره جمع آوری هفت روزه، حیوانات به مدت دو هفته با جیره آزمایشی عادت پذیر شدند. نتایج نشان داد اختلاف معنی داری بین روش های جمع آوری کل مدفوع، خاکستر نا محلول در اسید و لیگنین نا محلول در اسید جهت اندازه گیری قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و الیاف نا محلول در شوینده خنثی کاه گندم و کاه گندم + تفاله انار وجود دارد (05/0>p). اختلاف معنی داری بین روش های خاکستر نا محلول در اسید و لیگنین نا محلول در اسید جهت اندازه گیری قابلیت هضم چربی خام، پروتئین خام، الیاف نا محلول در شوینده اسیدی و انرژی خام کاه گندم و کاه گندم + تفاله انار وجود ندارد (05/0>p). اختلاف معنی داری بین روش های جمع آوری کل مدفوع و خاکستر نا محلول در اسید جهت اندازه گیری قابلیت هضم ماده خشک، چربی خام، پروتئین خام، ماده آلی، الیاف نا محلول در شوینده خنثی و الیاف نا محلول در شوینده اسیدی کاه گندم + سبوس برنج و کاه گندم + کود مرغ وجود ندارد (05/0>p). اختلاف معنی داری بین روش های خاکستر نا محلول در اسید و لیگنین نا محلول در اسید جهت اندازه گیری قابلیت هضم مواد مغذی کاه گندم + سبوس برنج و کاه گندم+کود مرغ وجود دارد (05/0>p). مربع ضریب همبستگی قابلیت هضم انرژی خام بین دو روش جمع آوری کل مدفوع و خاکستر نا محلول در اسید (549/0=r2)، قابلیت هضم پروتئین خام بین دو روش خاکستر نا محلول در اسید و لیگنین نا محلول در اسید (444/0r2=) و قابلیت هضم چربی خام بین دو روش جمع آوری کل مدفوع و لیگنین نا محلول در اسید (643/0r2=) می باشد. مقدار قابلیت هضم خاکستر نا محلول در اسید با مقدار قابلیت هضم جمع آوری کل مدفوع نزدیک می باشد. بنابراین، می توان برای آزمایشات قابلیت هضم شتر از روش خاکستر نا محلول در اسید استفاده کرد.